Voormalige polders Polderdistrict Brummen-Voorst 1825-1959 - Coda

INLEIDING
Van oudsher reeds, beschermde een aantal bandijken, onderbroken door hoge gronden, de lage
landen onder Brummen tegen overstromingen van de IJssel.
Het gebied van Brummen, voor zover hetzelve bij deze bandijken was geïnteresseerd, bestond uit vier
marken, namelijk die van Oeken, Brummen, Rhienderen en Cortenoever.
De zorg voor de dijken geschiedde echter in de respectieve marken niet op een en dezelfde wijze.
Een gedeelte van de dijk onder de mark Van Brummen werd door enige particuliere ( d.w.z.
afzonderlijke ) geërfden bij wijze van hoefslag hersteld en onderhouden, terwijl de kosten van herstel
en onderhoud van het overig gedeelte, welke bij aanbesteding werden uitgevoerd, verdeeld werden
over die landen die daarbij geïnteresseerd waren.
De zorg voor de dijken onder Oeken en Rhienderen berustte geheel en al bij de gezamenlijke
geërfden.
De kosten van verbeteringen en herstellingen, welke in “daghuur” of bij aanbesteding geschiedden,
werden over de geïnteresseerd geërfden en de geïnteresseerden van buiten de mark omgeslagen.
Het grootste gedeelte van de dijk onder de Cortenoeverse mark, tenslotte, viel onder de zorg van de
gezamenlijke geërfden; het overig deel werd verzorgd door “particulieren” die daartoe belast waren.
Zo onderhield het Zutphens Geestelijk Rentambt, dat onder meer het erve Reuversweerd bezat, de
sluis en het dijksgedeelte bij dit erve.
Kort na de achttiende eeuwwisseling werd geconstateerd dat de dijken, die door de gezamenlijke
geërfden van Rhienderen en Cortenoever dienden te worden onderhouden, ’t zij uit gebrek aan een
behoorlijke directie, ’t zij uit achteloosheid, ten enenmale verwaarloosd waren.
De betrokken requestmeester, wie klachten ter ore waren gekomen betreffende de slechte staat van
bovengenoemde gedeelten van de Brummense waterkering, verzocht in juni1811 aan de prefect van
het Departement van de Boven–IJssel een reglement te doen ontwerpen door de geïnteresseerden uit
het desbetreffende gebied. Hieraan gevolg gevende, verzocht de prefect de maire van Brummen een
commissie te doen formeren, die ten doel zou hebben een concept–reglement op te stellen voor het
bestuur over de Brummense dijken.
In december 1811 was het door de commissie opgestelde concept–reglement gereed en kon het, na
ter visie van de geërfden te hebben gelegen, door de maire aan de prefect worden opgezonden.
Het concept–reglement voorzag in de benoeming door de geërfden van een dijkgraaf, vier heemraden
en een bode. De kosten van het bestuur en de zorg over de dijken zouden morgentalsgewijs over het
“district” omgeslagen worden.
Rekening en verantwoording zou om de drie jaren worden afgelegd.
Meningsverschillen betreffende de vraag of het wel billijk was dat de dijkplichtigen die steeds met
grote kosten hun dijkvakken onderhouden hadden,nu zouden moeten contribueren ten behoeve van
de nalatige, waren er de oorzaak van dat bij aanvang van het winterseizoen van het volgende jaar nog
steeds geen dijkscollege geconstitueerd was.
Na ernstig aandringen van de maire van Brummen benoemde de prefect, op voordracht van de
ingenieurs–chef van het Departement van de Boven–IJssel, bij besluit van 31 december 1812 een
“direction provisoire”, bestaande uit N.H. Schrassert als president en H. Cromhout J.W. Eijerkamp en
A. Hoogenkamp als heemraden. Door de ingenieur en chef werd aan het provisioneel bestuur
voorlopig een reglement opgedragen, dat onder meer de prefect machtigde te allen tijde zelf
instructies te geven, indien deze zulks nodig oordeelde.
In de plaats van N.H. Schrassert, die zijn functie niet wenste te aanvaarden, werd in februari 1813 de
adjoint–maire van Brummen, J.J. van Riemsdijk benoemd.
Eveneens in 1813 nam G.J. van Helbergen de plaats in van de overleden J.W. Eijerkamp.
Tussen 1813 en 1818 werd Van Riemsdijk opgevolgd door J.J. Valckenier, Schout van het ambt
Brummen, die in 1820 weer werd opgevolgd door P.D. du Bois, burgemeester en Secretaris Van de
gemeente Brummen.
Aangezien het provisioneel reglement bleek niet te voldoen, stelde het dijksbestuur in 1819 een
concept van een nieuw reglement op, dat aan het provinciaal Gouvernement werd aangeboden met
het verzoek hieraan goedkeuring te willen hechten.
9