afstudeerwerkstuk "ingrijpen bij ingrepen - Animal Freedom

Ingrijpen bij ingrepen?!
doening. Bij reuen kan castratie ook een gunstig effect hebben op de prostaat. Goedaardige prostaatvergrotingen
worden veroorzaakt door de verhouding tussen de androgenen en de oestrogenen. De leydigcellen
(cellen in de testes) produceren onder andere testosteron. Als je castreert haal je de hormoonhuishouding
weg waardoor de vergroting klein van formaat wordt. De goedaardige vergrotingen (hyperplasie)
kunnen dus minder worden door de oorzaak weg te halen. Als het dier de verschijnselen vertoont kan er
overgegaan worden op castratie. De verschijnselen van een goedaardige prostaatvergroting zijn bloed in
de urine en moeite met het kwijtraken van de ontlasting. Reuen kunnen ook last krijgen van tumoren rond
de anus, deze worden ook veroorzaakt onder invloed van androgenen. Na de castratie verdwijnt de invloed
van de androgenen en worden tumoren voorkomen (van der Vaart, 2005).
Na een castratie heeft een teef sneller de neiging te zwaar te worden. Een aanpassing van de voeding is in
veel gevallen noodzakelijk en het is aan te raden om het gewicht van de hond na castratie regelmatig te
(laten) controleren. De gewichtstoename wordt voor een belangrijk deel veroorzaakt door een verlaging
van de schildklierfunctie. Door de gewichtstoename zullen artrose processen versneld verergeren.
Bij gecastreerde teefjes kan een hormonaal geïnduceerde urine-incontinentie optreden. Dit komt voor bij
20% van de geopereerde teven. Bij 75% van de teven die urine-incontinentie krijgen treedt dit binnen drie
jaar na de castratie op. Door onvoldoende weerstand tijdens de vullingsfase van de blaas bij rust of spanning
ontstaat deze urine-incontinentie. Deze incontinentie zou kunnen ontstaan ten gevolge van het verschijnsel
“hypo-oestogenisme”, dit wil zeggen dat door de verwijdering van de ovaria een te kort ontstaat
aan oestrogeen. Dit tekort heeft direct invloed op de blaas en urineleiders. De incontinentie is over het
algemeen goed te behandelen met oestrogeentherapie, maar behandeling zal de rest van het leven nodig
zijn. In 25% van de gevallen heeft therapie echter geen effect. Het typische beeld is onwillekeurig urineverlies
tijdens rust, voornamelijk tijdens de slaap of bij spanning (van Meer, 1996).
Zoals eerder genoemd is bij paragraaf 7.2.2 hebben ongecastreerde teven een verhoogde kans op kwaadaardige
melkkliertumoren. Dit heeft te maken met de invloed van progesteron. Voor poezen geldt ook dat
door de invloed van progesteron de kans op melkkliertumoren is verhoogd. Daarnaast geldt voor zowel
teven als poezen dat wanneer zij niet gecastreerd zijn de kans op een baarmoederontsteking groter is. Ongecastreerde
teven hebben een verhoogde kans op suikerziekte. Wanneer een hond al suikerziekte ontwikkeld
dan kan dit door castratie weer teruggedrongen worden (van der Vaart, 2005).
Bij vooral langharige honden blijkt na castratie de vachtstructuur te kunnen veranderen. De vacht wordt
dan dikker, krulleriger en moeilijker te onderhouden. Dit komt voor bij onder andere de Cocker Spaniel,
Afghaanse windhond en de New Foundlander. Vaak zien we ongeremd verharen het hele jaar door.
Door vermindering van de vachtconditie treden er vaak secundaire allergieën op
(www.uwdierenkliniek.nl).
Bij een teef die niet gecastreerd is kan zich na de loopsheidsperiode een schijndracht ontwikkelen. Bij een
schijndracht verschrompelt het gele lichaam niet, hoe dit komt is onbekend. Het gevolg hiervan is dat de
hond zich gedraagt alsof ze drachtig is, terwijl er geen bevruchting heeft plaatsgevonden. Na ongeveer
70