Dimples 77 - aug 2009.qxd - Westfriese Golfclub

24 Op zaterdag 2 mei was het weer vroeg
opstaan. De vogels op de golfbaan moesten
worden gespot. Daar hebben we bij andere
wedstrijden geen tijd voor omdat we door
moeten spelen en er altijd wel achteropkomende
flights zijn. Wel, bij de Birdwatch
hoeft niets, daar gaat het om de vogels.
Hoewel…
Birdwatch... elk jaar roep ik:
‘Ik doe het niet meer!’
Tekst: Gerda Vermeulen / Foto’s: Jaap Vermeulen
Om 6.00 uur ‘s morgens van start. Het is nauwelijks
licht, je moet de slaap nog uit je ogen
wrijven. 36 vroege vogels (personen) hadden
ingetekend voor de wedstrijd. De mensen van
Parfait hadden gezorgd voor koffie, die de
slaap snel verdreef. Er zouden 12 holes worden
gespeeld in een volgorde grenzend aan
‘Cross Country’: 1, 2, 5, 7, 3, 14, 13, 10, 11,
15, 17, 18. Frans Kemner had deze holes vastgesteld
om zowel vogels van weilanden en
sloten een kans te geven gespot te worden,
alsmede de bosvogels die verscholen tussen
de bladeren hun hoogste lied zongen. Ik was
nog speciaal op cursus gegaan bij Nico de
Haan (niet de onze, maar die van de vogelkenners)
om ieder geluidje te herkennen. Dat
is me helaas niet goed gelukt. Ze floten ook
vaak tegelijk, wat ik niet eerlijk vond.
Mijn flightgenoten waren Luuk Jellema, Joke
Maas en Joep Smal. Luuk liet ons vele prachtige
exemplaren zien door zijn verrekijker.
Met het blote oog hebben we 9 grutto’s
mogen bewonderen, die op hoge poten met
hun lange snavel op zoek naar voedsel waren.
Voor een beschermde soort dus een goed
plekje, onze golfbaan.
Opmerkelijk was een vlucht van zeker 12
zwanen met in hun midden een gans, als een
soort verstekeling. Hij hield het goed bij,
ondanks zijn kleinere vleugels. Ik moest denken
aan het sprookje van Hans Christian
Andersen over het lelijke jonge eendje. Misschien
had die gans daar ook over gehoord...
Door een flight werd ook een slobeend
gespot, maar toen Guus Barends hen wantrouwig
vroeg hoe die eruitzag, werd geantwoord
dat die eend nogal slofte. Ook op cursus
geweest waarschijnlijk.
De zonsopgang was werkelijk prachtig. Dat
alleen al is de moeite van het vroege opstaan
waard (hoewel ik elk jaar roep: “Ik doe het
niet meer, zo vroeg op!”). Onze flight kwam
als laatste binnen omdat wij als verste starters
ook dat hele eind terug moesten lopen; maar
eigenlijk veel meer omdat we onze ogen niet
op onze bal konden houden.
Bij binnenkomst stond er een heerlijk ontbijtbuffet
en een glas champagne voor ons klaar.
Familie Lagerburg, onze complimenten!