Dimples 77 - aug 2009.qxd - Westfriese Golfclub

DIMPLES
Clubblad van de Westfriese Golfclub
nummer 77
augustus
2009
Dit zijn de
drie nieuwe
bestuursleden
Golfweek
nieuwe stijl:
groot succes!
10 redenen
waarom je een
putt mist...
De regels bij
een waterhindernis
Lekker toetje
dat je wel je
tanden kost!
Zilveren
Ganzenveer,
gratis PR
En méér...

SUBSPONSORS HOLESPONSORS HOLESPONSORS
Maaral
WEST-FRIESLAND BEHEER BV

Inhoud
pagina
Het nieuwe bestuur 3
Afscheid van de redactie 4
Van het secretariaat 5
Waterhindernissen: vaak moeilijke Decision 6
Van de wedstrijdcommissie 7
Competitie dames I: bijzonder jaar 8
St. Nicolaasgabeker 9
Interview Carl Sinnige 10
Matchplay kampioenschappen 2009 11
Koninginnedagwedstrijd: oranjebitter 12
Interview Johan Meester 13
Van de greenkeepers: putt missen? 14
Interview Ernst Walburg 15
Zilveren Ganzenveer: gratis PR! 16
Handicartwedstrijd: eindelijk een man 17
Golfweek 2009: nieuwe stijl groot succes 18
Golfweek: seniorendag 19
Golfweek: sluitingswedstrijd 20
Grote opkomst maandbekerwedstrijden 21
Recept: het toefje op de 19e hole 23
Birdwatch: ‘t gaat om de vogels, hoewel... 24
Wist u dat... 26
Bollen voor Jan Z. en tees voor Tiger W. 26
Colofon 26
De volgende Dimples
verschijnt rond 15 oktober.
Kopij graag inleveren vóór
dinsdag 15 september ’09!
V.l.n.r. Do Sierkstra, Carl Sinnige,
Ernst Walburg, Johan Meester, Marijcke
Bodenheim en Heering Ligthart Sr.
En hier is hij dan: de eerste foto van
het nieuwe bestuur! Verder in deze
uitgave vindt u een nadere kennismaking
met de drie nieuwe leden.
De komst van dit nieuwe bestuur valt op een gunstig moment. Ik
zal dit proberen uit te leggen. Het vorige team heeft het voor elkaar gekregen
om een aantal substantiële verbeteringen en uitbreidingen door te voeren, zoals
de baan uitbreiden naar 18 holes, het clubhuis renoveren, de drivingrange en
parkeerplaats upgraden. Dit natuurlijk naast vele andere zaken die de club op
niveau hebben gehouden gedurende deze periode. Een bewonderenswaardig
resultaat!
Nu alle faciliteiten ‘at par’ zijn kan het nieuwe bestuur zich richten op zaken die
nu de aandacht vragen; ook op uw verzoek. Op basis van een nieuw beleidsplan,
dat wij later dit jaar aan u presenteren, geven we o.a. duidelijkheid over:
• Het pakket aan golfactiviteiten op de club en de uitvoering daarvan.
• Hoe we de inkomsten gaan verhogen via een verdere financiële
uitnutting/benutting van de baan.
• Hoe we invulling geven aan de herverdeling en verbetering van de verschillende
diensten in het clubhuis.
• En laten we vooral niet vergeten de baan zelf, samen met het geweldige team
greenkeepers, naar een volgend niveau te brengen.
We zijn op dit moment met velen van u in gesprek om te luisteren naar de
wensen en de ideeën. Die zijn er, in alle vormen en maten.
Als wij als bestuur binnen bezig zijn dit allemaal te verwerken, geniet u dan
in de tussentijd van uw Golfbaan Westwoud. Want die ligt er deze dagen echt
fantastisch bij.
Carl Sinnige
33

4 Afscheid van de redactie
Tekst: Vera Weyman
Heel veel jaren heb ik op deze plek het stukje
‘van de redactie’ getikt. Dit is de laatste keer,
want na ruim 9,5 jaar ga ik stoppen met
Dimples. Raar voor mij om dat zo zwart op
wit te zien, want ik ben zeer verknocht aan
‘ons blaadje’. Toch vind ik dat het tijd wordt
voor vers redactiebloed. Ik heb er al die jaren
van genoten. De eerste jaren maakten Gerda
Vermeulen en ik samen Dimples. Een geweldige
tijd, Gerda ís Dimples. Zij zit al véél langer
in de redactie dan ik! Gerda, bedankt voor al
die jaren, het was wel hard werken maar wat
hebben we veel gelachen. (Een geruststelling
voor de leden: Gerda stopt nóóit met Dimples!)
In 2005 werd de redactie versterkt met
Christine Stolwijk (inmiddels mijn liefste
vriendinnetje) en Eveline Groot. Een verademing
voor Gerda en mij, deze verdubbeling
van de redactie. En dat toeval bestaat bewijst
het volgende. Lia Witteveen was een trouwe
leverancier van kopij en meldde eind 2004:
“Ik wil graag in de redactie.” Omdat de redactie
net uitgebreid was, heb ik Lia toen beloofd
dat als er ooit een nieuw redactielid gezocht
zou worden, zij bovenaan de lijst stond. Het
gevolg: zij versterkt nu de Dimples-redactie.
Lia is lid van de Westfriese van het eerste uur
en speelt sinds 2 jaar in het dames-seniorenteam,
maar: “Ferry de Jong is mijn grote liefde
en komt één plaatsje eerder dan golf.” Ze is
manager customer serviceafdeling bij Alkor
Draka en vindt “verhaaltjes schrijven een
leuke hobby”.
Wat merkt u van deze redactiewisseling? Dat
u géén kopij meer naar mij kunt sturen; die
moet vanaf nu naar Christine Stolwijk. Zij
neemt in elk geval het voorzitterschap van de
redactiecommissie van mij over. Dat wil niet
zeggen dat ze ook hoofdredacteur wordt – die
heeft Dimples helemaal niet nodig – maar de
kopij moet wel op één plek verzameld worden.
Haar e-mailadres (zie ook het colofon op
pagina 26) is: christinestolwijk@hotmail.com
Wat ik nog wil vertellen over deze Dimples:
de hoeveelheid kopij was zo groot, dat we een
paar artikelen naar het volgende nummer
hebben moeten verschuiven. Ik kan u melden
dat wij waarschijnlijk het enige golfclubblad
in Nederland zijn met dit ‘luxe probleem’.
Zeer bedankt voor al uw artikelen!
Nieuw redactielid Lia Witteveen.
Ten slotte wil ik onze vormgever Frank Vermeulen
bedanken voor de prettige samenwerking
en Christine, Eveline, Gerda en Lia
heel veel succes toewensen met alle komende
Dimples-uitgaven. Ik zal het samen-eenblaadje-maken
én de soms hilarische vergaderingen
zeker missen, maar er ligt al een berg
leuke activiteiten te wachten waar ik nu –
samen met Dick – alle tijd voor heb.

Van het secretariaat
Tekst: Christine Stolwijk / Foto: Eveline Groot
Geen idee of het op het moment dat u dit leest
een mooie zomerdag is, maar als ik nu ik aan
het schrijven ben naar buiten kijk lijkt het wel
herfst! We hebben net de Golfweek achter de
rug en wat hebben we geboft met het weer;
we zullen het wel verdiend hebben.
Door het wat mindere weer van vandaag zal
het rustig zijn op de baan, aan de balie en aan
de telefoon. Dat is op mooie dagen wel
anders; dan kan het behoorlijk hectisch zijn.
Het merendeel van de tijd zijn we aan de balie
bezig om u, andere leden en greenfeespelers
te woord te staan. De telefoon moet dan vaak
wachten en het kan dan even duren voordat u
wordt teruggebeld. Dat is vanzelfsprekend
heel vervelend, maar helaas onvermijdelijk.
Gelukkig is een aantal zaken terug te vinden
op de site en in de wedstrijdagenda.
Op de openingspagina van onze website
www.westfriesegolfclub.nl leest u op de
‘lopende’ banner of de baan open is, of er trolley’s
dan wel handicarts op mogen en of de
baan qualifying is. Op diezelfde pagina ziet u
aan de rechterkant ‘Informatie’ staan, daaronder
staat het woord ‘baantoestand’ en
wanneer u hierop klikt vindt u nog verdere
informatie over wat er die dag aan wedstrijden
of andere dingen te doen is. Informatie
over wedstrijden, inschrijftijden en alles wat
daarmee te maken heeft kunt u ook in de
wedstrijdagenda lezen. Hebt u deze nog niet,
dan hebben wij nog een aantal exemplaren op
het secretariaat. Verder staan er op de balie
‘geeltjes’ waarop u voor uzelf notities kunt
maken wanneer u een starttijd bespreekt.
Al deze dingen schelen u toch mooi weer een
telefoontje (met eventueel wachten tot u
teruggebeld wordt).
Sinds enige tijd hangen de kledingvoorschriften
in de kleedkamers en op het raam van het
secretariaat. De meeste mensen hoeven hier
niet naar te kijken, want bij hen was het altijd
al pico bello in orde. Een aantal heeft het
plaatje goed in zich opgenomen en hun kleding
dusdanig aangepast dat ook zij geheel
volgens de regels gekleed de baan in gaan.
Slechts een paar spelers moet nog eens extra
kijken hoe het hoort, maar we zijn er bijna!
Rest mij namens alle medewerkers van het
secretariaat Vera (Weyman) heel erg te
bedanken voor haar jarenlange inzet voor het
clubblad. Wij vinden het bijzonder jammer
dat ze het stokje overdraagt, maar respecteren
haar beslissing (zij het met tegenzin). Veer,
dank je wel!
GBW Kledingvooschrift.indd 1 02-09-2008 14:39:03
✕
5

6 Bij ons op de baan komen we met regelmaat
situaties tegen waarbij niet goed valt waar te
nemen of een bal die richting een waterhindernis
gaat ook daadwerkelijk in deze waterhindernis
verloren is (b.v. hole 2!). De vraag is
dan ook steeds: Wat moet je doen als marker
van een speler die beweert dat zijn bal in de
waterhindernis moet liggen (hij is er praktisch
zeker van) terwijl jij die naast hem of haar op
de tee stond niets hebt kunnen waarnemen.
Om hier antwoord op te kunnen geven kijken
we in het Decisionboek naar Decision 26-1/1
‘De betekenis van bekend of praktisch zeker’:
“Als een bal in de richting van een waterhindernis
geslagen wordt en niet gevonden
wordt, geeft de term ‘bekend of praktisch
zeker’ de mate van zekerheid aan die nodig is
voor de speler om verder te kunnen spelen
volgens Regel 26-1. Een speler mag niet veronderstellen
dat zijn bal in de waterhindernis
ligt omdat de mogelijkheid bestaat dat de bal
in de waterhindernis terecht is gekomen. Als
het niet bekend is dat de bal in de waterhindernis
ligt moet er bijna geen enkele twijfel
zijn dat de bal daar ook daadwerkelijk ligt. Zo
niet dan moet een bal die niet gevonden
wordt worden beschouwd als een verloren bal
buiten de hindernis en moet de speler verder
spelen volgens Regel 27-1.
Alle beschikbare bewijs moet in overweging
worden genomen om vast te stellen of het
bekend is of praktische zekerheid bestaat,
inclusief getuigen en de fysieke toestand van
de baan bij de waterhindernis. Bijvoorbeeld
als de fairway, waarop een bal nauwelijks verloren
kan raken, tot aan de waterhindernis
loopt, bestaat er een grotere mate van zekerheid
dan wanneer er sprake is van diepe
rough in dat gebied. Zelfs het zien van het
opspatten van water is op zichzelf niet voldoende
om aan te nemen dat de bal in de
waterhindernis ligt omdat soms de bal er uit
kan stuiteren.”
Waterhindernissen:
vaak een moeilijke Decision
Tekst: Dick Biesheuvel (Handicap & Regelcommissie) / Foto: Jaap Vermeulen
Tot zover mijn vertaling van deze Decision.
Leuk zult u zeggen maar wat doe ik er nu mee
in de praktijk? Soms is het duidelijk en ben je
het snel eens met de speler die je markeert. In
de gevallen waar dat niet zo is moet de speler
zo snel mogelijk aangeven dat de bal in de
waterhindernis ligt om te claimen dat de bal
praktisch zeker in de waterhindernis terecht is
gekomen. De vraag die je moet stellen is:
“Bestaat er een mogelijkheid dat de bal NIET
in de waterhindernis ligt?” Zo ja, Regel 27
‘Verloren Bal’ toepassen en niet Regel 26.
Als de speler nee zegt, maar aangekomen bij
de waterhindernis toch buiten de hindernis
naar zijn bal gaat zoeken, klopt dat niet en
MOET je hem terugsturen naar de plaats waar
de laatste slag is gedaan om met een strafslag
daar volgens Regel 27 verder te spelen. Mocht
de speler het daar niet mee eens zijn mag er
ook een tweede bal gespeeld worden (Strokeplay:
Regel 3-3) bij de waterhindernis volgens
Regel 26-1 en daarmee moet de hole dan ook
uitgespeeld worden. De wedstrijdcommissie
kan na afloop beslissen welke bal geteld
wordt als zij de speler en marker beiden
gehoord hebben. De speler moet van goeden
huize komen om ondanks het zoeken toch te
claimen dat hij praktisch zeker was. Laat je de
speler ondanks je twijfels aan de juistheid van
het voortzetten van het spel toch begaan en
meld je dat niet aan de Wedstrijdcommissie
kunnen jullie beiden worden gediskwalificeerd
volgens Regel 1-3.
Dat het moeilijk blijft eerlijk te blijven heeft
geresulteerd in, bijvoorbeeld, het Out of
Bounds achter hole 3; mogelijke andere aanpassingen
aan de baan zullen nodig zijn
indien er aantoonbaar fouten gemaakt blijven
worden bij de uitleg van deze Regel.
Een andere kwestie verwant aan de bovenstaande
problematiek is het spelen van een
provisionele bal in deze situatie.
1. De bal is bekend of praktisch zeker in de
waterhindernis: Geen provisionele bal spelen,
indien er wel een nieuwe bal gespeeld
wordt is dit de bal in het spel (Regel 27-2)
ongeacht waar de originele bal wordt
gevonden.
2. Het is niet helemaal zeker dat de bal in de
waterhindernis ligt: Wel een provisionele
bal spelen en daarna zoeken naar de origi-

nele bal. Dan zijn er 4 mogelijkheden.
a: De originele bal wordt gevonden buiten
de waterhindernis: je moet doorgaan
met deze bal en de provisionele bal
opgeven.
b: De originele bal wordt gevonden in de
waterhindernis: je moet een bal in het
spel brengen volgens Regel 26-1 en de
provisionele bal opgeven.
c: De originele bal wordt niet gevonden en
Van de wedstrijdcommissie
Tekst: Ruut Jellema
Zoals gebruikelijk volgen hier de wedstrijden met voorinschrijving.
Datum Start Naam wedstrijd Spelvorm Categorie
Za. 22 aug. 12.00 Maandbeker (ABN AMRO Neary) 18 hls STRK EGA/NGF 1-4
12.00 Maandbeker (ABN AMRO Neary) 18 hls STBL EGA/NGF 5-6
Zo. 6 sept. 12.00 Golfjournaalbeker (Ricoh Long.drive) 18 hls STBL EGA/NGF 1-5
Za. 12 sept. 08.00 Clubkampioenschap Strokeplay 27 hls STRK EGA/NGF 1-4
08.00 Clubkampioenschap Strokeplay 18 hls STRK EGA/NGF 3-4
08.00 Clubkampioenschap Strokeplay 18 hls STRK EGA/NGF 5-6
Zo. 13 sept. 09.00 Clubkampioenschap 2e ronde
bovengenoemde wedstrijden alleen voor geplaatste spelers
Za .26 sept. 12.00 Maandbeker (ABN AMRO Neary) 18 hls STRK EGA/NGF 1-4
12.00 Maandbeker (ABN AMRO Neary) 18 hls STBL EGA/NGF 5-6
Za. 3 okt. 09.00 Clubkampioenschap Mixed Matchplay voorronde EGA/NGF 1-5
Za. 10 okt. 08.30 Clubkampioenschap Mixed Matchplay 1/8 finales voor geplaatste spelers
14.00 Clubkampioenschap Mixed Matchplay 1/4 finales voor geplaatste spelers
Zo. 11 okt. 09.00 Clubkampioenschap Mixed Matchplay 1/2 finales voor geplaatste spelers
12.00 Clubkampioenschap Mixed Matchplay verliezersronde
14.00 Clubkampioenschap Mixed Matchplay FINALES
N.B. Wanneer u zich opgeeft voor deze wedstrijden houdt u er dan rekening mee dat u misschien álle wedstrijden moet spelen.
Afzeggingen halverwege zijn dus níet mogelijk.
Zo. 18 okt. 10.00 Hans Wolda Trofee/herfst 18 hls STRK EGA/NGF 1-5
Za. 24 okt. 12.00 Maandbeker sluitingswedstrijd 18 hls STRK EGA/NGF 1-4
12.00 Maandbeker sluitingswedstrijd 18 hls STBL EGA/NGF 5-6
De wedstrijdcommissie wenst u veel golfplezier.
het is niet praktisch zeker dat deze in de
waterhindernis ligt: je moet doorspelen
met de provisionele bal.
d: De originele bal wordt niet gevonden en
het is onmogelijk dat deze niet in de
waterhindernis ligt: je moet een bal in
het spel brengen volgens Regel 26-1 en
de provisionele bal opgeven. (Zie Regel
27-1 c. Uitzondering 2. en Decision 27-
2a/2.5.)
Zijn er zaken die jullie graag uitgezocht of
besproken willen zien in een volgende Dimples?
Mail je vragen naar:
golfvragen@quicknet.nl
7

8 In de vorige Dimples hebt u kunnen lezen hoe
wij – Dames 1 – ons hebben voorbereid op de
competitie. Hierbij het verslag hoe het ons
gedurende de 5 zondagen is vergaan. Ons
team bestond uit Anneline Bruins Slot, Nel
Jonker, Monique den Nieuwenboer, Eveline
Groot, Erna Eastall, Inge Zimmerman en Inge
Colson.
Competitie is niet iets vanzelfsprekends. Dat
bleek in 2008 al toen er geen 1e damesteam
opgesteld kon worden en dit jaar is er geen 2e
(dinsdag) damesteam. Als team vertegenwoordig
je de club en daarom is het ook van
belang dat dit de juiste aandacht krijgt, zowel
van de club als van de mensen die de club vertegenwoordigen.
Wij hebben dit in de voorbereiding
dan ook serieus aangepakt. Er stond
een hecht, enthousiast en gemotiveerd team
aan de start van de competitie. Wat er nog
eens extra voor zorgde dat wij dit uitstraalden
was dat we helemaal in tenue waren.
Dit hebben wij mede te danken aan een aantal
bijdragen: het Bestuur (truien), Peter
Clark Golfshop (jacks), Street One (broeken)
en BMW (golfballen).
Het is voor het eerst dat er op deze wijze is
bijgedragen aan de competitie en wij waren er
erg blij mee. Uiteraard zou het nog mooier
zijn als dit in komende jaren gecontinueerd
zou kunnen worden, want onze club verdient
dat. Wij deden zo in ieder geval niet onder
voor onze tegenstanders: De Texelse, Sluispolder,
Liemeer en de ANWB.
Elk jaar is dat eerste weekend een beetje
spannend. Je ontmoet alle tegenstanders en
ook al is het competitief, je hoopt ook dat het
een beetje leuke mensen zijn. Tenslotte zit je
5 zondagen minstens 12 uur met elkaar opgescheept.
Van tevoren hadden de captains al
overleg gehad over lunch en diner. Dat was
vrij soepel verlopen, dus de voortekenen
waren goed.
De eerste competitiedag was op De Texelse.
Dames 1: niet gewonnen,
wel fantastisch jaar
Tekst: Inge Colson / Foto’s: Marina Dury Golfclub Liemeer
V.l.n.r. staand: Inge Colson, Anneline Bruins Slot, Monique den Nieuwenboer, Eveline Groot.
Vooraan: Inge Zimmerman, Erna Eastall en Nel Jonker.
Omdat het altijd een vroege start is en je met
de boot naar Texel moet, besloten we er een
weekend van te maken en vertrokken we met
z’n zessen al op zaterdagochtend. Na aankomst
begaven we ons direct naar de golfbaan
om de baan te verkennen. Het was die dag fris
en nat, dus dat was wel pittig. Na een gezellige
avond en een goede nachtrust in een hotelletje
vlakbij de baan was het dan zo ver. In
tegenstelling tot zaterdag was het zondag een
stralende dag. Onze tegenstander was Lie-
meer. Op papier waren ze qua handicaps een
stuk sterker en er wordt scratch gespeeld,
maar Matchplay is een fascinerend spelletje
en handicaps zeggen daarbij niet altijd alles.
Na de dubbels stonden we 2-4 achter, maar de
verloren partijen waren wel een close call. We
waren dus nog vol goede moed voor de singles.
Helaas bleken ze toch echt te sterk en we
verloren uiteindelijk met 6-12.
De tweede competitiedag werd gespeeld op
Sluispolder, lekker dicht bij huis. We werden

ontvangen met een mooi koffiebuffet en ook
het weer was mooi. Onze tegenstanders
waren de dames van De Texelse, op papier het
team dat qua sterkte het dichtst bij ons lag. In
de ochtend waren we ijzersterk, we stonden
dan ook 5-1 voor na de dubbels. Na een heerlijke
lunch startten we met de singles. We
voelden ons sterk, maar het werd toch nog
even spannend. De laatste 2 dubbels werden
tot de 17e en de 18e hole gespeeld, maar
gelukkig wonnen we die dag toch met 11-7.
De derde competiedag was het onze beurt om
gastvrouw te zijn. Het weer was wat druilerig,
maar aan het einde van de dag zaten we toch
op het terras in het zonnetje. Onze gasten
waren erg onder de indruk van onze baan en
dat is natuurlijk altijd leuk om te horen. De
lunch was keurig verzorgd en ook ’s avonds
was het allemaal prima in orde.
Competitiedag 4 werd gespeeld op Liemeer.
Deze baan is nog vrij nieuw, maar zeker een
aanrader. Achteraf kunnen we zeggen dat het
de koudste dag was van de competitie en het
waaide behoorlijk, wat wij gelukkig wel
gewend zijn. Hier speelden we tegen de
ANWB, op papier het minst sterke team uit
onze pool. Het was een zware dag, maar we
wonnen overtuigend met 15-3.
Na deze dag was overduidelijk dat Sluispolder
er het beste voor stond en tegen dit team
moesten wij de laatste dag spelen. Toch kon
het nog alle kanten op gaan. Kampioen worden
was wel erg onwaarschijnlijk, dan zouden
wij met 15-3 moeten winnen van het sterkste
team. Maar... it ain’t over until it’s over. Ook
was het immers mogelijk om 2e te worden.
De laatste zondag werd er gespeeld op Dorhout
Mees, waar we werden ontvangen door
het ANWB-team. In tegenstelling tot de week
ervoor was het nu geweldig weer. We gingen
zoals gebruikelijk van start met de dubbels.
Toen ik als laatste de eerste 9 doorkwam,
bleek dat we alle 3 de dubbels voor stonden.
Dat gaf moed. Helaas hebben we dat niet
weten vol te houden. Na de dubbels stonden
we met 2-4 achter. En bij de singles hebben
we maar 1 partij gewonnen. We hadden
gestreden als leeuwinnen, maar ze waren
gewoon te sterk.
Het eindresultaat van de competitie was een
3e plaats. Dit hebben we overigens mede
bereikt door drie dames die bij ons zijn ingevallen.
Marijcke Bodenheim, Winifred Brada
en Jeanet Hollebrand hebben kranig met ons
meegestreden en ook zeker niet onverdienstelijk.
Dames, hartelijk dank nog!
Die laatste dag sloten we af met een uitgebreid
diner. De kampioenen trakteerden op
champagne en door de andere teams werd
hen een cadeau aangeboden. Een waardige
afsluiting van een fantastisch competitiejaar
en we waren er trots op om uit te mogen
komen voor onze club!
St. Nicolaasgabeker: een mooie dag in mei
Tekst: John Kraaij / Foto: Mechteld Feijtel
“Bedankt voor die bloemen.” Dit zegt de kerkvorst
in Vaticaanstad altijd met Pasen, maar
dit keer citeer ik mijn vrouw, die dit mooie
boeket op dinsdag 19 mei jl. van mij kreeg na
m'n 1e plaats in de strijd om de St. Nicolaasgabeker.
In het verleden werd voor deze wedstrijd
uitgeweken naar de baan van Burggolf
St. Nicolaasga, maar sinds een aantal jaren
wordt deze wedstrijd op de eigen baan
gespeeld. En terecht, want als je in mei op
onze baan speelt, wemelt het van de jonge
konijntjes en passeer je diverse moedereenden
en -koeten met hun kroost. Als dan de
zon schijnt en je slaat ook nog een redelijke
bal, dan beleef je een prima golfdag. Dit over-
kwam mij en ik bedank daarvoor ook m'n
gezellige flightgenoten Anneke Pieters en Ton
Knipscheer. De wisseltrofee werd aan mij uitgereikt
door de winnares van vorig jaar, Vera
Weyman. Rest mij nog te vertellen dat van de
21 deelne(e)m(st)ers Herm Volkers met eveneens
34 stablefordpunten de 2e plaats behaalde
en Gé Zonneveld als 3e eindigde. De longest
drive op hole 14 werd gewonnen door
Anneke Pieters en omdat ik op hole 8 de bal
het dichtst bij de pin sloeg, leverde dat ons
beiden een flesje wijn op. Ik wil nogmaals de
Damescommissie bedanken voor de prima
organisatie en hoop volgend jaar weer aan
deze leuke wedstrijd mee te kunnen doen.
9

10 In de vorige Dimples werden ze al aangekondigd:
interviews met de drie nieuwe
bestuursleden. We stelden hen alle drie
dezelfde tien vragen. De twee andere interviews
vindt u op pagina 13 en 15.
Eerst iets over je achtergrond: waar kom je vandaan
en waar ben je opgegroeid?
“Ik ben een geboren Brabander (Eindhoven)
maar van Noord-Hollandse ouders (Zandvoort
& Schagen). In mijn jeugd eindeloze
malen, met drie broers achter in de DAF 33,
door het Noord-Hollandse land gereden. Vond
het toen al echt een gebied met een eigen
gezicht c.q. karakter, zoals de inwoners.”
Waar woon je nu en hoe is je gezinssituatie?
“Ik woon in Hoorn aan de haven, samen met
mijn – net in Australië afgestudeerde – oudste
dochter Dominique (22) en haar Australische
vriend Paul. De jongere dochter Samantha (20)
woont en studeert nog steeds in Australië.”
Kun je iets vertellen over je werk?
“Al bijna twintig jaar werk ik met heel veel
plezier bij KLM op Schiphol, bij de divisie
Inflight Services (Cabinepersoneel & services).
Ik draag wereldwijde verantwoording
voor het KLM inflight product, zowel voor de
25 miljoen passagiers als voor de 9000 collega’s
in de cabine.”
Hoe ben je met golf in aanraking gekomen en
wie was je pro?
“Midden jaren negentig woonden wij in Bangkok,
Thailand, uitgezonden door KLM. Er
lagen toen al heel veel banen rond de stad,
veelal verbonden aan een militaire basis.
Bijna alle ‘buitenlanders’ speelden golf en ik
heb me toentertijd daarbij aangesloten.”
Wat is je huidige handicap?
“23,7.”
Carl Sinnige:
‘Andere hobby’s? Zeilen,
wijnen, reizen’
Tekst: Vera Weyman
Golfen er nog meer leden van je gezin?
“Ik maak een aantal keren per jaar met Dominique
en/of Samantha ergens op de wereld
een rondje op een prachtige baan. In Nederland
helaas nog niet, want beiden hebben nog
geen GVB, vanwege verblijf in buitenland.”
Heb je nog andere hobby’s naast golf?
“Zeilen, wijnen en reizen zijn mijn andere
hobby’s!”
Heb je meteen ‘ja’ gezegd toen je in het voorjaar
gevraagd werd om je verkiesbaar te stellen als
nieuw bestuurslid?
“Ik heb wel goed overwogen of ik er, naast
mijn drukke baan en de andere hobby’s, ook
voldoende tijd voor kon vrijmaken. Als je met
het bestuur een serieuze volgende stap wilt
maken met de club, dan moet je er zelf en ook
gezamenlijk ruim voldoende tijd in kunnen
steken.”
Wat is meest bijzondere ervaring die je ooit met
golfen hebt gehad?
“Dat was op Druides Glenn, ongeveer 20 kilometer
ten zuiden van Dublin, Ierland. Het
totaalpakket was overweldigend: de prachtig
onderhouden course aangelegd in de oude
tuinen van het Estate, het clubhuis en de aandacht
voor de speler. Fantastisch.”
Wat is je favoriete hole op Westwoud?
“Ik heb eigenlijk geen echte favoriet. Elke keer
als je speelt, wordt het je weer moeilijk
gemaakt. Of door je eigen humeur, of het
weer, of de afleiding uit de omgeving. Westwoud
is elke keer weer een echte uitdaging!”

Matchplay kampioenschappen 2009:
neem een golfsabbatical!
Tekst: Eveline Groot / Foto: Jaap Vermeulen
In het weekend van 18 en 19 juli werden de
Matchplay kampioenschappen gespeeld, een
van de twee wedstrijden waar de clubkampioenen
uit voortkomen. De besten van de
besten.
Op zaterdag begonnen de heren in categorie
1, 2 en 3 in de regen aan hun strijd; van de 16
spelers in de ochtend gingen er 8 naar de middagronde.
De strijd werd geleverd om de
halve finale op zondagochtend te bereiken.
Die ochtend stonden vier heren van heren 1
op de tee, Arno Kroes, Brian Groenewegen,
Rein Groot en Danny van Soelen. Arno had
zich voorgenomen om dit jaar kampioen te
worden en was goed op weg door Danny te
verslaan. Rein – regerend kampioen – en
Brian vochten een verbeten strijd uit wat
resulteerde in winst voor Brian op de 18e hole
onder het toeziend oog van een aantal fans.
De finale ‘s middags was heel spannend,
waarbij het zeer gewaardeerd werd dat onze
nieuwe voorzitter, Carl Sinnige, de moeite
had genomen om in de buggy bij Marijcke
Bodenheim de laatste holes mee te rijden.
Niet alleen familie van beide spelers maar ook
anderen keken mee naar de strijd en hielden
soms hun adem in. De spanning werd zeer
hoog gehouden doordat Brian op de 15e hole
2-up stond en Arno een zeer moeilijke putt
had uit te holen, wat hij doodkalm deed. Op
hole 16 gebeurde hetzelfde, Arno moest holen
voor de ‘half’ en deed dit wederom. Nu werd
het wel heel erg spannend, want met twee
holes te gaan stond Brian nog steeds voor,
hole 17 was dus beslissend. Helaas miste
Brian Groenewegen en Anne-Sophie Kropff.
Arno de belangrijkste putt van de wedstrijd en
werd Brian uitgeroepen tot Matchplay Kampioen
2009. De bijnaam van Brian is trouwens
gewijzigd in ‘Steady Eddie’. Arno kreeg het
namelijk niet voor elkaar om Brian uit zijn
spel te halen. Een waardig kampioen dus.
In de categorie 4 en 5 bij de heren werd ook
strijd geleverd en kampioen werd de als nummer
één geplaatste Johan Paardekooper.
De dames mochten zaterdagochtend uitslapen
omdat zich, jammer genoeg, maar acht
dames hadden opgegeven. Desalniettemin
gingen ook zij met volle moed de baan in en
leverden strijd. De spannendste wedstrijd
werd geleverd door Marijcke Bodenheim en
Inge Colson, waarbij Marijcke het beste speelde
en dus naar de halve finale op zondag
mocht, waarin ze tegen Anne-Sophie Kropff
speelde. De andere halve finale werd gespeeld
tussen Monique den Nieuwenboer en mij.
Ondanks de regenbui en daarna het zonnetje,
mocht de winst niet in handen van Monique
vallen en kon ik, voor de tweede keer in mijn
golfcarrière, tegen Anne-Sophie in de finale
staan.
Anne-Sophie volgt een opleiding tot piloot en
heeft de laatste anderhalf jaar weinig gegolft,
maar dat mocht de pret niet drukken. Met het
grootste gemak maakte zij birdies en pars en
ik kon doen wat ik wilde, maar winnen ging
niet lukken.
Ik denk dat ik ook maar eens een ‘golfsabbatical’
ga nemen, wie weet waar het goed voor is.
Onder het genot van een drankje en hapje
werden door Carl Sinnige en de wedstrijdleiding
de prijzen uitgereikt. Carl benadrukte
dat deze wedstrijd toch wel heel belangrijk is
voor de club en hoopte dat er volgend jaar
meer publiek zal zijn. Uit ervaring kan ik zeggen
dat het best een goed gevoel geeft als het
publiek klapt en juicht bij een mooie afslag of
beslissende putt. Doe dus mee aan de Matchplay
kampioenschappen 2010 of kom kijken
bij de finale. Het zal zeker gewaardeerd worden
door de deelnemers.
Namens alle deelnemers wil ik graag de wedstrijdleiding,
Dirk Zuiderbaan en Inge Colson,
bedanken voor het aanwezig zijn tijdens deze
twee dagen, het wegstarten op zondagochtend,
het kijken bij de wedstrijden en alle
voorbereidingen.
11

12 30 april. Hare majesteit was 71 jaar geworden
en zou dit met haar onderdanen vieren.
Dat dit in Apeldoorn een drama met
doden en gewonden zou worden, was door
niemand voorzien.
Zoals elk jaar organiseerde de wedstrijdcommissie
die dag een Texas Scramble die om
12.00 uur met een shotgun van start ging.
Omdat normaliter op donderdag de seniorenochtend
is, meende de wedstrijdcommissie
dat de senioren de mogelijkheid moesten hebben
om mee te doen aan de Koninginnedagwedstrijd,
als vervanger van hun gebruikelijke
seniorenwedstrijd. De oplossing hiervoor was
om tussen de flights voor 18 holes, flights te
plannen waarbij 9 holes gespeeld konden
worden. Frans van der Ploeg werd uitgenodigd
als gastwedstrijdleider.
Totaal 72 deelnemers, een prachtig aantal
spelers, dingend naar de teamprijzen. Om
deze prijzen in de wacht te slepen moest elke
captain een slimme tactiek gebruiken gezien
de wedstrijdvorm. Vaak moest gekozen worden
welke bal het beste lag als uitgangspunt
voor de volgende slag. Dat viel nog niet altijd
mee, omdat je ook al moest anticiperen op de
slag dáárna en vooral op het putten.
Ruut Jellema en ik gingen met oranjebitter en
haring over de baan. Onder de dreigende
woorden “geen oranjebitter, dan strafpunten”
is zelfs Wim Hop als geheelonthouder met
een vies gezicht overstag gegaan. Hij nipte
een druppel uit het glaasje en mocht de rest
over zijn schouder gooien. De rest hebben we
toen maar uitgeschonken aan spelers die ons
vanuit de verte toeriepen om nog eens langs
te komen.
Helaas waren de 9-holers te vroeg uitgespeeld
voor de oranjebitter; zij zaten op het terras te
genieten van het prachtige weer. Het door
Inge Zimmerman geschonken ‘Golfspel’ hoefde
niet uit de kast te worden getrokken.
Koninginnedagwedstrijd:
oranjebitter en haring
Tekst: Gerda Vermeulen / Foto’s: Jaap Vermeulen
1e prijs team van Jaap Vermeulen, Don Gerretsen,
Irene Nelis en Ron Knol (foto boven).
2e prijs team van Ed Mosselman, Emile Vet,
Trudy Deutekom.
3e prijs team van Pieter de Ruiter, Joep Smal,
Sita Hiemstra.
Op de dramatische gebeurtenissen in Apeldoorn
na hopen we volgend jaar weer zo’n
geslaagde Koninginnedagwedstrijd te kunnen
houden.

Johan Meester: ‘Verbaasd over wat er
allemaal op je pad komt’
Tekst: Vera Weyman
Eerst iets over je achtergrond: waar kom je vandaan
en waar ben je opgegroeid?
“Ik ben geboren en getogen in Venhuizen –
wat wij als bewoners graag zien als de groene
long van West-Friesland – eind augustus
1946, in een tuindersgezin.”
Waar woon je nu en hoe is je gezinssituatie?
“Na een korte onderbreking in noordoost
Groningen (Tjuchem) woon ik, met mijn echtgenote
Lida, nog steeds met veel plezier in
Venhuizen. Onze twee kinderen zijn allang de
deur uit en wij zijn inmiddels de trotse grootouders
van vijf kleinkinderen.”
Kun je iets vertellen over het beroep dat je gehad
hebt?
“Via allerlei baantjes ben ik uiteindelijk in de
aannemerij beland; grond, weg- en waterbouw,
wat redelijk aansloot op mijn tuinbouwkundige
opleiding. Eerst vooral cultuurtechnische
werken gemaakt, later veel waterbouw
gedaan, denk aan steigers, dammen,
kademuren en veel heiwerk met voornamelijk
stalen damwanden en buispalen. Hoewel
inmiddels vutter, ben ik toch weer gaan werken
als zzp-er, voor drie dagen per week.”
Hoe ben je met golf in aanraking gekomen en
wie was je pro?
“Jaren geleden werd ik door David Eastall, een
tennismaat, uitgenodigd op de golfbaan in
Westwoud, waar hij een golfles bleek te hebben
gearrangeerd bij de toenmalige pro Peter
Ackerly. Eigenlijk was ik gelijk ‘verkocht’. Ik
heb daarna samen met Lida tien lessen
geboekt voor de actieprijs van 125 gulden en
we spelen beiden sindsdien met veel plezier.”
Wat is je huidige handicap?
“17.3, maar die moet lager kunnen, zeggen de
kenners.”
Golfen er nog meer leden van je gezin?
“Onze zoon heeft wel een GVB, maar speelt
wegens tijd- en geldgebrek nauwelijks. Ja, af
en toe met een van ons op de Westfriese.”
Heb je nog andere hobby’s naast golf?
“Ja, ik tennis nog wat, maar uitsluitend in de
winterperiode in de hal. Verder klussen in en
om huis, waarbij mijn onhandigheid ervoor
zorgt dat er alsnog een vakman wordt bijgehaald,
die hoofdschuddend afbreekt wat ik
dacht te hebben opgebouwd. Daarnaast lees
ik veel, niet iets specifieks, eigenlijk alles wat
ik onder ogen krijg.”
Heb je meteen ‘ja’ gezegd toen je in het voorjaar
gevraagd werd om je verkiesbaar te stellen als
nieuw bestuurslid?
“Nee, ik heb eerst wat oriënterende gesprekjes
gevoerd met de andere kandidaten en met
een zittend bestuurslid, om te kijken of we
min of meer op een lijn zitten met onze
inzichten over wat er allemaal goed is aan
deze club – zeer veel – en wat er kan verbeteren.
Daarna heb ik ‘ja’ gezegd en sindsdien
ben ik verbaasd over wat er allemaal op je
pad komt.”
Wat is meest
bijzondere
ervaring die
je ooit met
golfen hebt
gehad?
“Het meest
bijzondere is
dat ik – en
met mij vele
golfers/sters – nog nooit een hole-in-one heb
geslagen, terwijl ik kortgeleden op een baan
in Schotland bij een par 3 een gedenksteen
tegenkwam waarop stond dat twee spelers
daar, spelend met elkaar, allebei hun bal in
een keer zagen verdwijnen in de cup.”
Wat is je favoriete hole op Westwoud?
“Op Westwoud heb ik geen favoriete hole; ik
ben onderweg te veel bezig met hoe de baan
erbij ligt, wat ik zou willen aanpassen, waar
nog verbeterpunten liggen. Bij de NGF wordt
mijns inziens te veel de nadruk gelegd op de
lengte van een baan voor wat betreft de
rating. Terwijl ik van mening ben dat variatie
in de holes (zoals bij ons met oost-west en
noord-zuid lijnen, doglegs, waterhindernissen,
waste-lands, bomen die in de weg staan,
strategisch geplaatste bunkers en als het meec.q.
tegenzit een stevige wind) spelplezierverhogend
werkt voor spelers/sters van alle leeftijden
en niveaus. Daarom zijn al onze holes
een beetje favoriet, omdat ik op allemaal wel
eens een birdie, maar ook een triple-bogey
heb gescoord.”
13

14 Putt missen:
zou het aan mij liggen?
Wij krijgen in en buiten de baan nog wel eens
vragen waarom we dingen doen zoals wij ze
doen en met name ook het nut daarvan. We
vinden het helemaal niet erg als iemand interesse
in jouw vak toont. En we zullen het dan
ook zo goed mogelijk proberen uit te leggen.
De laatste tijd kregen wij echter frequent
dezelfde vraag: “Hoe komt het opstaande
randje bij de hole?” Sommige mensen wisten
daar achteraan te melden dat dit kwam
omdat wij zonder plank de holes versteken.
Op zich een logische beredenering, aangezien
sommige banen dit wel doen.
Allereerst zullen we uitleggen hoe het
opstaande randje bij de hole ontstaat.
Als de hole verstoken is, is de grond vlak.
Naarmate er meer mensen op lopen zakt de
grond een beetje, zeker rond de hole want
daar moet iedereen ‘uiteindelijk’ heen. Op de
laatste 10 cm rond de cup loopt echter niemand,
met als gevolg dat de grond daar weer
een beetje oploopt. Dit heeft als gevolg dat
het putten lastiger is als het bijvoorbeeld een
druk weekend is geweest. Wij versteken de
holes in het groeiseizoen 2x in de week. Dit is
in principe voldoende, maar na extreme drukte
in het weekend kan het soms op maandagochtend
te laat zijn.
We hebben opgezocht wat de boeken zeggen
over het gebruik van de plank voor het versteken
van de holes.
Er zijn 2 soorten boren voor het steken van de
holes; wij hebben een segmentenboor en bij
de andere (de draaiboor) staat letterlijk vermeld:
Hebt u een draaiboor dan is de zaak iets minder
eenvoudig. Het tijdens het draaien precies
verticaal houden van de boor klinkt eenvoudiger
dan het is. De kans dat u de rand van het
gat indrukt of omhoog haalt is vrij groot. Om
Tekst: de greenkeepers
dit te verhinderen hoort bij deze boor een
plank te worden gebruikt die een gat heeft ter
grootte van de te boren hole.
In ieder geval is er een hoop factoren waardoor
u de putt mist:
• De greenkeeper maakt te veel lawaai.
• De hole heeft een opstaand randje.
• De hole staat gewoon op de verkeerde plek!
• Een vogel/vliegtuig scheert over.
• Een teamgenoot heeft een net iets te kort
rokje aan.
• De green is te traag/snel/hobbelig.
• Die andere greenkeeper komt ook nog langs.
• U hebt de verkeerde putter gekocht.
• Het weer: te heet/koud/nat of te veel wind.
• Een pitchmark van de vorige flight.
In ieder geval kunnen we stellen dat het nooit
aan uzelf ligt, toch een geruststellende
gedachte.
Tot in de baan, groeten, uw kwelgeesten.

Ernst Walburg: ‘Vanaf 2004 lid van de
Westfriese, daar ben ik trots op’
Tekst: Vera Weyman / Foto: Jaap Vermeulen
Eerst iets over je achtergrond: waar kom je vandaan
en waar ben je opgegroeid?
“Ik ben geboren en getogen in de stad Groningen.
Daar alle scholen en de universiteit
(rechtenfaculteit) doorlopen. Groningen is
een heerlijke stad met een perfect uitgaansleven,
cultuur-, winkel- en sportaccommodaties.
Dus je kunt het wel raden, een heerlijke
jeugd gehad waarbij het voetballen centraal
stond. En de geur van het gemaaide gras op
de voetbalvelden ruik ik nu weer op de Westfriese
door onze perfecte greenkeepers.”
Waar woon je nu en hoe is je gezinssituatie?
“Vanaf 1980 woon ik in Hoorn en ik voel me
erg thuis in de West-Friese omgeving. Sinds
1974 ben ik getrouwd met Heleen en we hebben
drie prachtige dochters en twee heerlijke
kleinzoons (de tweede is geboren tijdens de
jongste Golfweek, dus dat belooft veel!).”
Kun je iets vertellen over je werk?
“Ik ben jurist op het terrein van arbeidsrecht.
Ruim 20 jaar gewerkt in Amsterdam op Bos
en Lommer bij het GAK (het tegenwoordige
UWV). Sinds 2000 heb ik een eigen bedrijf op
het terrein van arbeidsverhoudingen en
arbeidsconflicten. Ik adviseer dus werkgevers
in de regio hoe om te gaan met hun personeel
in de ruimste zin van het woord. Vanaf 2008
werk ik ook samen met Loomans Advocaten
op het terrein van arbeidsrecht.”
Hoe ben je met golf in aanraking gekomen en
wie was je pro?
“Eind 1999 op een buurtfeest. Les genomen
bij Andy Evans op de Vlietlanden en op de
dag van de arbeid – 1 mei 2000 – mijn GVB
gehaald. Sindsdien is golf mijn passie. Vanaf
2004 ben ik lid van de mooiste golfbaan in
Noord-Holland, onze eigen Westfriese Golfclub
en daar ben ik trots op!”
Wat is je huidige handicap?
“Rond de 19, maar ik ben al tijden uit vorm.”
Golfen er nog meer leden van je gezin?
“Ja, mijn vrouw Heleen en onze hond Boeffie
voor het zoeken van de ballen.”
Heb je nog andere hobby’s naast golf?
“Natuurlijk: voetbal, volleybal, wielrennen,
tennissen, zeilen en uiteraard de tuin. En een
avond stappen in Hoorn is ook erg gezellig.
Meestal in JP Coen op de Veemarkt.”
Heb je meteen ‘ja’ gezegd toen je in het voorjaar
gevraagd werd om je verkiesbaar te stellen als
nieuw bestuurslid?
“Nee, heb sterk mijn twijfels gehad, maar na
drie keer vragen kon ik niet anders dan ‘ja’
zeggen.”
Wat is meest bijzondere ervaring die je ooit met
golfen hebt gehad?
“Dat was op Cyprus, Aphrodites Hill. Alleen
de rit met de buggy is al de greenfee waard.
En uiteraard de Algarve.”
Wat is je favoriete hole op Westwoud?
“Alle holes zijn bijzonder want elke keer zijn
de weersomstandigheden weer anders. Maar
hole 18 is toch wel altijd top of flop en daarom
zo uitdagend. Hole 16 is ook mijn favoriet
als onze verloren bunker weer zou worden
aangelegd. Maar eerlijk is eerlijk, we hebben
een fantastische baan (met dank aan de
greenkeepers) en eigenlijk zijn alle 18 holes
mijn favoriet.”
15

16 Vrijdag 19 juni was het zover. De redactie van
de Westfriese Golfclub organiseerde het landelijke
toernooi om de Zilveren Ganzenveer
2009. Misschien herinnert u zich nog dat
twee leden van onze commissie (de schrijfsters
van dit stuk) vorig jaar op Golfclub de
Kurenpolder dit toernooi wonnen en de eer
kregen om het dit jaar te organiseren.
Alles was tot in de puntjes verzorgd om de
vertegenwoordigers van 26 golfclubs uit heel
Nederland te verwelkomen. Sommige gasten
waren al vroeg uit de veren om vanuit Roermond,
Zeeland of vanuit de oostelijke provincies
naar onze baan te rijden om de strijd aan
te gaan. De enige stoorzender was een verkeersongeluk
op de A4 dat enkele van onze
genodigden wat later deed arriveren. Met een
kwartier later starten was dit enige probleempje
van de dag snel opgelost.
We begonnen in het zonnetje maar met een
stevige wind. Toch weerhield dat onze gasten
niet om met korte broek de baan in te gaan.
Immers het zou toch niet gaan regenen.. dit
bleek anders! Na een korte maar zeer heftige
regenbui begon de zon weer te schijnen en
later verscheen iedereen weer opgedroogd op
het terras voor de borrel en een hapje.
Aangezien deze wedstrijd altijd een literair
tintje heeft, hadden wij onze Westfriese cabaretier
Piet Zee uitgenodigd om tijdens de borrel
op te treden. Het Westfriese dialect werd
door bijna iedereen goed verstaan en de lachsalvo’s
bleven niet uit.
Tijdens de wedstrijd had Jaap Vermeulen
foto’s gemaakt van alle flights. Razendsnel
regelde hij hier voor iedere speler een afdruk
in een (door zijn zoon Frank) schitterend ontworpen
kader. Deze foto’s waren niet alleen
een leuke herinnering aan deze dag, maar
ook bepaalden ze de tafelindeling. We hadden
ervoor gekozen om aan lange tafels te
dineren omdat je op deze manier ook andere
mensen spreekt behalve je flightgenoten.
Zilveren Ganzenveer 2009:
gratis PR
Tekst: Christine Stolwijk en Eveline Groot / Foto’s: Cees van Dijk
De redactie organiseerde deze dag (en de fraaie
prijzen). Gerda Vermeulen ontbreekt op de foto
wegens vakantie. Rechterpagina: Westfriese
cabaretier Piet Zee.
Ondanks de lange reistijden bleef men nog
lang natafelen. “Het is goed toeven bij de
Westfriezen!”
De ontvangst met koffie en Westfriese krentenmik,
het welkomstgeschenkje, het lunchpakket,
de borrelhap, de cabaretier en het
buffet werden door iedereen zeer gewaardeerd.
Maar het meest werd nog onze baan
gewaardeerd, de opmerkingen over de supersnelle
en mooie greens waren niet te tellen.
Vooral de complimenten van de redacties van

de Rosendaelsche en de Noordwijkse maakten
ons aan het blozen. Deze complimenten willen
wij hierbij graag overdragen aan onze
greenkeepers.
Alle redacties zullen een stuk schrijven in hun
eigen clubblad over deze dag en een betere
PR kun je bijna niet krijgen. Enkele stukken
zijn al bij ons binnen en zijn hiervan het
bewijs. In een volgende Dimples zullen wij u
e.e.a. laten lezen.
Kortom, het was een zeer geslaagde dag
waarbij wij onze sponsors, het Bestuur (tijdens
deze gehele dag vertegenwoordigd door
Marijcke Bodenheim), Restaurant Parfait,
Jaap en Frank Vermeulen, Peter Clark, Aart
Balk voor de mooie rozen en onze leden voor
het lenen van de baan niet mogen vergeten.
Allen dank.
Volgend jaar mogen wij naar Brielle afreizen,
aangezien de wedstrijd werd gewonnen door
Golfclub Kleiburg.
De redactie van Dimples kan u niet beloven
om niet toch ons best te doen en te winnen
zodat u in 2011 de baan weer een dagje kwijt
bent aan de Zilveren Ganzenveer.
Handicartwedstrijd Hemelvaartsdag:
eindelijk een man!
Tekst: Jacques van Rooij
Wat gaat dat toch makkelijk tegenwoordig. Je
schrijft je via de computer in voor een wedstrijd
en je weet precies wanneer je starttijd is
en met wie je in de flight zit. In mijn geval
waren dat Jan Zwart en Henny Ligthart. Voor
mij nog onbekenden, maar dat in de wedstrijdleiding
van vandaag ook een Ligthart
zat, gaf natuurlijk veel vertrouwen.
Na de kennismaking met mijn flightgenoten
startten wij op deze donderdag 21 mei als
laatste flight van de 18 holes wedstrijd. De
eerste hole was voor iedereen in onze flight
een goed begin met een bogey. De baan lag er
fantastisch bij en de greens waren supersnel.
Dus geen excuses vandaag als de score weer
eens zou tegenvallen. De eerste vijf holes verliepen
voor mij meer dan uitstekend, maar op
hole 6, 7 en 8 miste ik makkelijke puttjes. Het
gaat dan ‘tussen de oren zitten’. Maar dan
komt de kracht van je flightgenoten. Jan en
Henny hielpen mij over dit dode punt heen,
wat resulteerde in een par op hole 9. Met 17
stablefordpunten begon ik aan de tweede
negen.
Gesteund door mijn flightgenoten hield ik,
zoals ze dat noemen, vormbehoud en bij de
laatste hole had ik door een par op de 17e al
38 stablefordpunten. In de flight voor ons zat
Dick Sinnige. Die had op dat moment ook 38
stablefordpunten. De flight van Dick moest
echter steeds wachten op hun voorgangers.
Daardoor kon onze flight getuige zijn van de
afslag van Dick op de 18e. Deze belandde
links in het bos en Dick sloeg een provisionele
bal, die gelukkig wel goed was. Hoe Dick
verder uitholede was voor onze flight niet te
achterhalen. Daarom de wijze raad van
Henny en Jan om vooral van eigen kracht uit
te gaan. En dat hielp: ik eindigde met een par
op de 18e, wat mijn totaal bracht op een voor
mij ongekende score van 41 stablefordpunten.
Dit bleek voldoende voor de wisselbeker én
samen met Dick Sinnige op naar de regiofinale
in september.
Op de wisselbeker stonden tot nu toe alleen
de namen van dames. Die traditie is nu even
doorbroken…
Rest mij de wedstrijdleiding vriendelijk te
danken voor hun prima organisatie. Uit het
grote aantal deelnemers blijkt wel dat de
wedstrijden dit jaar goed gewaardeerd worden.
Mede daardoor kon weer een flinke
donatie aan de Stichting Handicart worden
overgemaakt.
17

18
Golfweek 2009
WESTFRIESE GOLFCLUB
GOLFWEEK
2009
Themadagen, prachtige gesponsorde prijzen
en een uitmuntende verzorging van de deelnemers
hebben geleid tot een onvergetelijke
golfweek. Op het weer was sowieso niets aan
te merken! Op uitnodiging hebben vele
invités kennis kunnen maken met de accommodatie
en golfbaan van onze Westfriese
Golfclub. Met enige trots mocht het organise-
Nieuwe Stijl, groot succes
Tekst: Frans Kemner / Foto: Jaap Vermeulen
rend team de hele week complimenten in ontvangst
nemen.
Vooral veel positieve geluiden vanuit onze
eigen ledenkring, die de golfweek heeft zien
groeien tot een topevenement voor en door
de leden. Met medewerking en op initiatief
van Hanny van de Sande werden dit jaar de
toeleveranciers van de horeca benaderd voor
sponsoring van een van de golfweekdagen.
Met als resultaat dat we dit jaar een programma
konden bieden waarin iedere dag een
eigen thema had. Dit jaar werd de golfweek
gestart met de door ABN-AMRO gesponsorde
Ouder/Kind dag, gevolgd door de populaire
invitatiedag waarvoor firma De Kweker de
prijzen beschikbaar stelde. Wat gemist werd
in voorgaande edities was aandacht voor de
jeugd, vandaar dat we in samenwerking met
de jeugdcommissie een Coca Cola jeugdevenement
hebben toegevoegd. Zonder andere
golfdagen tekort te doen was de Illy Ladies
Day toch een van de toppers en een waar
genoegen voor twee uitverkoren gigolo’s om
90 dames een hele dag te mogen begeleiden
van de modeshow via de wedstrijd naar de
borrel en het Italiaanse buffet. Woensdag de
Heineken herendag en eerlijk is eerlijk, de
heren werden begeleid door feestelijk geklede
‘Griekse toetjes’: Greet Hoff en Dineke Sierkstra.
De firma Best had flink uitgepakt voor
onze senioren. De deelname bleef iets achter
bij vorig jaar, maar ondanks dat waren er louter
complimenten voor de organisatie.
De golfweek werd beëindigd met de vorig jaar
Het Golfweekcomité v.l.n.r. Koos Ruijgrok, Dineke Sierkstra, Frans Kemner, Inge Colson, Christine
Stolwijk, Ed Balsing en (zittend) Marijcke Bodenheim.

geïntroduceerde sluitingswedstrijd voor
leden. Het grote deelnemersveld werd na
afloop binnengehaald door familie, vrienden
en leden die voor het avondprogramma naar
Westwoud waren gekomen. Gezamenlijk sloten
we de golfweek af met een barbecue
omlijst met muziek gesponsord door restaurant
Parfait.
Totaal mochten we over de gehele golfweek
bijna 100 deelnemers méér verwelkomen dan
Golfweek 2009
Seniorendag
Eind mei was ik een beetje golfmoe. Ik golf
slechts twee keer per week en de handicap
liep alleen maar op. Misschien was ik aan
vakantie toe. Begin juni vertrok ik met mijn
vrouw voor drie weken naar de Azoren, waar
we verschillende eilanden bezochten. Wat een
natuur en wat een rust. Ik heb daar flink wat
conditie opgebouwd en voelde me weer sterk
voor het vervolg van het golfseizoen.
Toen ik thuiskwam lag de folder voor de Golfweek
op de mat. Het bleek al te laat om me in
te schrijven voor de wedstrijd van 2 juli: senioren
+ kennissen. De maandag ervoor golfte
ik weer met mijn vaste golfmaatjes en liep
toen Frans van der Ploeg tegen het lijf. Hij
vroeg waarom ik niet ingeschreven had en
meldde dat een dame van Sluispolder graag
meedeed als ze met mij kon spelen. Die dame
was Joke van Veenhuizen (een kennis van
me); samen met Fred van Wijk en Ton Knipscheer
stonden we diezelfde dag toch nog
ingeschreven.
vorig jaar. Een gegeven dat aantoont dat de
interesse in verenigingsactiviteiten bij de
Westfriese Golfclub alleen maar toeneemt. Al
met al een golfweek waarvan niet alleen
leden en invités genoten hebben, maar vooral
ook het organiserend team dat leert van de
foutjes waardoor er volgend jaar een nog
mooiere golfweek aangeboden zal worden.
Golfweek 2009 was niet zo’n doorslaand succes
geworden als we naast onze fantastische
Bij binnenkomst op de wedstrijddag was er
koffie met krentenmik. Het weer was fantastisch
en de baan lag er geweldig bij. We hadden
er allemaal zin in. Tijdens het spelen werden
we verrast met een lunchtasje. Mede door
mijn conditie én de optimale sfeer wist ik 43
stablefordpunten te scoren. Bij de dames
kwam Gré Blokker met 37 punten als hoogste
uit de bus. Het deelnemersveld telde 57 golfers,
waarvan er 6 uitvielen vanwege het
warme weer en blessures (we zijn ten slotte
senioren). Zo’n 20 deelnemers liepen in hun
buffer.
Na de wedstrijd een lekkere douche en daarna
een koud biertje in het clubhuis. Bij de
prijsuitreiking ontving ik als winnaar een
schitterende badjas, een badhanddoek en een
prachtige bos rode rozen uit de kas van Balk
Glascultures. Ik neem niet zo vaak rozen mee
naar huis, dus mijn dag kon thuis ook niet
meer stuk.
Na de prijsuitreiking was er een perfect Hol-
prijzensponsors geen sponsorgeld van diverse
leden hadden ontvangen. Alle sponsoren ziet
u nogmaals op de pagina links genoemd –
hoewel, niet allemaal, want sommige sponsors
blijven liever in de anonimiteit.
Iedereen die op enige wijze medewerking
heeft verleend nogmaals: hartelijk dank!
Eerst de Azoren, daarna
de 1e prijs
Tekst: Peter Hopman / Foto: Greet Hoff
Peter Hopman en Gré Blokker.
lands buffet van Parfait en gingen we voldaan
naar huis. Mijn complimenten aan Frans,
Martin en André voor de wedstrijdleiding,
alle mensen van Parfait en de greenkeepers.
19

20
Golfweek 2009
Sluitingswedstrijd
Na 2 jaar te hebben meegedaan met de Invitatiewedstrijd,
waarvan ik samen met mijn
zoon Rob die van 2008 zelfs gewonnen heb,
besloot ik dit jaar te kiezen voor de
Team/Sluitingswedstrijd op 4 juli. Niet omdat
het ons de afgelopen 2 jaar niet was bevallen
op zondag, maar om ook een ander te kans te
geven om deze wedstrijd te winnen! (Sorry
voor deze arrogante opstelling.)
Volgens de folder kon je je opgeven met een
team waarvan je zelf de naam kon aangeven.
Omdat ik op de Parelgras woon en op dat
moment geen andere naam kon verzinnen
(het is niet eenvoudig om een originele naam
te bedenken) heb ik ons team de naam ‘De
Parelgrassers’ gegeven. Het team bestond uit
(behalve mijzelf): zoon Rob met zijn zwager
Harry en vriend Mike. Deze drie heren spelen
af en toe op de Vlietlanden of bij het Regthuys
en soms bij ons in Westwoud (gebruikmakend
van de kortingskaarten, nog bedankt
bestuur).
Wedstrijd van 4 juli:
een pareltje!
Tekst: Cees Bakker / Foto: Jaap Vermeulen
Als zij spelen is dit nooit in wedstrijdverband
maar altijd voor de ‘fun’. De organisatie had
ze als witte GVB-ers ingeschat op handicap
36.0. De heren waren dan ook erg nerveus
voordat de wedstrijd begon, want in welke
flight kom je te spelen en wat zullen de anderen
vinden van je spel?
Mike had afgesproken dat hij ons op zou
halen maar is dit vervolgens vergeten. Gelukkig
had Rob nog wel aan mij gedacht zodat
wij toch op tijd in Westwoud zijn gearriveerd.
Eerst inschrijven en betalen en dan nog even
oefenen om geen slecht figuur te slaan.
Om klokslag 14.00 uur sloegen Rob en Mike
af op hole 17. Harry en ik moesten wachten
met starten op hole 18, want daar stonden
nog 2 flights te wachten die hole 18 wilden
uitspelen (zij behoorden niet tot de wedstrijdspelers
en kennen ook de regels niet dus).
Onze flightgenoten waren Jenny en Nico de
Haan. Beiden waren mij niet bekend maar
bleken hele aardige personen te zijn die goed
konden spelen en ook van gezelligheid hielden.
Harry en ik konden ons gelukkig prijzen
met deze flight. Rob en Mike liepen in de
flight achter ons; een van hun flightgenoten
vond dat wij niet snel genoeg opschoten en
begon op de 3e hole al te vragen of zij ons
niet mochten passeren. Het antwoord daarop
was ontkennend omdat wij ook niet konden
doorlopen gezien de flight voor ons, die erg
Team De Parelgrassers.
veel tijd nodig had. Toen halverwege de
‘drankmobiel’ langskwam hebben wij hen
toch maar doorgezwaaid en hadden wij geen
‘hijgende’ flight meer in ons nek. Wij speelden
wisselend maar met toch ook nog enkele pars
en dat heeft geresulteerd in een aardige score.
Harry had 31 punten en mijn persoon 38.
Samen met de 29 punten van Mike en de 46
punten van Rob goed voor de 1e prijs.
Niet alleen het golfen was fijn (omdat de
organisatie had gezorgd voor een stralende
dag), maar ook na afloop was het erg gezellig.
Een prima zangeres en zanger (wie was dat,
Rem??) en voldoende drank om de stemming
te verhogen. Wel vond Danny van Soelen dat
wij volgend jaar, gezien ons spel, maar met
een lagere handicap moeten starten. En
Danny kan het weten want die kent Rob en
mij al vele jaren van het tennis.
Ik wil de organisatie dan ook hartelijk dank
zeggen voor het mooie weer en voor de prijs
die wij hebben ontvangen. Volgend jaar doen
we weer mee, maar dan met een aangepaste
handicap zodat een ander ook kans heeft op
die mooie handdoek.
Namens het team De Parelgrassers (wat een
naam) hartelijk dank, ook aan onze flightgenoten
die het ook voor ons tot een hele fijne
dag hebben gemaakt.

Grote opkomst eerste twee
maandbekerwedstrijden
Tekst: Jos Hollebrand / Foto: Jaap Vermeulen
De meest prestigieuze wedstrijdenreeks van
de Westfriese – de maandbekerwedstrijden –
is weer begonnen. En hoe! Liefst 69 deelnemers
hadden zich voor 25 april aangemeld:
50 in cat. 1-4 en 19 in cat. 5-6. De omstandigheden
waren prima; het weer, de baan en de
gemoedsgesteldheid van de deelnemers zorgden
voor scores die uiteenliepen van zeer
goed tot zeer matig (waaronder ikzelf).
Door het grote aantal deelnemers startte de
laatste driebal ruim twee uur na de eerste
driebal, waardoor de spelers van cat. 5-6, die
op hole 10 startten, zelfs moesten wachten
voor ze verder konden.
Van diverse spelers hoorde ik dat ze zeker de
longest zouden hebben gewonnen als die er
geweest was; door de gunstige wind en de
droge baan werden grote afstanden overbrugd.
Er was wel een neary, gesponsord door
de ABN-Amro (niet tegen Wouter Bos zeggen).
Deze werd gewonnen door Johan Paardekooper,
hij liet zijn bal op 1,73 meter van
hole 12 stoppen.
In cat. 5-6 was de eerste prijs voor ons jeugdlid
Jimmy Groenewegen, die hierdoor voor
het laatst in deze categorie mee mocht doen.
Met 44 stablefordpunten zakt zijn handicap
naar 23,5. Proficiat!
Tweede werd Bart van Dongen Torman met
40 punten, maar door zijn afwezigheid bij de
Zaterdag 23 mei hebben 67 deelnemers meegedaan
aan de tweede maandbekerwedstrijd:
52 in categorie 1-4 en 15 in cat. 5-6. Het weer
was prima en ook de baan lag er perfect bij.
De greenkeepers verdienen hiervoor een groot
compliment..
Er werd ook een voorronde gespeeld voor de
Pro-Am van het KLM Open. De nummers 1 en
2 worden uitgezonden naar de finaleronde,
waarvan de winnaars op de Pro-Am mogen
meespelen. Aangezien de handicap daarvoor
24 of lager moet zijn, komen de winnaars uit
categorie 1-4. (Het KLM Open is al snel: 20
t/m 23 augustus.)
In de cat. 5-6 ging de overwinning met 41 sta-
prijsuitreiking ging de tweede prijs naar
Gerda Laan met 39 punten. De derde prijs
ging naar Ineke Miggelbrink met 38 punten.
De strijd in categorie 1-4 werd gewonnen
door Roy Cramer met een score van 90 bruto,
66 netto en 43 punten. Door zijn afwezigheid
bij de prijsuitreiking is de dagprijs aan zijn
neus voorbijgegaan.
De eerste prijs ging naar Johan Paardekooper
met 87 bruto, 68 netto en 39 punten.
De tweede prijs was voor Arno Kroes met 71
bruto, 69 netto en 38 punten.
De derde prijs voor Klaas Balk met 86 bruto,
71 netto en 36 punten.
Gelukgewenst prijswinnaars!
blefordpunten naar Rinus Boogaard. Tweede
werd Ineke Miggelbrink met 36 punten en
derde Joep Smal met 33 punten.
In cat. 1-4 was de uitslag als volgt:
Eerste was Hennie Trompé (foto links) met 88
bruto, 65 netto en 42 stablefordpunten.
Tweede: Erna Eastall met 86 bruto, 67 netto
en 40 punten en derde werd Roy Cramer met
85 bruto, 68 netto en 39 punten.
Verder moet nog vermeld worden dat Roy
Cramer ook de ABN-Amro neary won met een
afstand van 2,82 meter tot de hole.
Alle prijswinnaars gefeliciteerd!
21

Vermogensadvies met beide benen
op de grond. Daar kom je uiteindelijk
verder mee.
Een realistisch vermogensadvies is gericht op de lange termijn, en gaat uit van uw persoonlijke
situatie en doel. Dat levert u namelijk vaak meer op dan het blind najagen van buitenkansjes.
Gelukkig staat de Rabobank van huis uit met beide benen op de grond.
Realisme Loont.
Het is tijd voor de Rabobank.
Rabobank Hoorn en Omstreken PrivateBanking@hoorn.rabobank.nl (0229) 28 07 60
Rabobank Midden-Westfriesland PrivateBanking@mwf.rabobank.nl (0226) 36 07 20
Rabobank Westfriesland-Oost PrivateBanking@wfo.rabobank.nl (0228) 56 62 00

Het toefje op de 19e hole
Tekst en foto‘s: Ton de Jong
De symboliek van die pollepel en pan met
eieren in de handen van Bob V. in de vorige
Dimples, ontging mij een beetje. Ik heb begrepen
dat bij de meeste lezers van deze rubriek
de aandacht werd getrokken door het schort.
Jammer dat er niet bij vermeld stond of de
shaft in kwestie regular, stiff of wellicht extra
stiff was.
Ik heb wél het recept ter hand genomen en
het resultaat uitgeprobeerd op ene Hans C.,
een wederzijdse vriend van Bob en ondergetekende.
Op een mooie en zwoele avond in mei,
buiten in de tuin heb ik de ‘laterale waterhindernis’
geserveerd. Een delicatesse!
Overigens heb ik na het dineetje geen teken
van leven meer vernomen van C… Het
gerucht gaat dat hij gesignaleerd is op Sardinië(?).
Uiteraard kan een dergelijk gerecht niet op
zichzelf staan. Het verdient een mooie afsluiting.
Het nagerecht stond voor mij in het middelpunt
van de belangstelling. Ik vrees dat ik
moet bekennen dat ook daarin onze Bob een
dikke vinger heeft gehad.
Het begon allemaal met een uitstapje naar de
Ardennen. Vijf dagen golfen met z’n zessen
(Jan H., Piet B., Koos K., Ernst W., Bob V. et
moi.). Afgesproken werd dat de eerste avond
voor eten zou worden gezorgd door Bob en
mij: een hartige preikaastaart uit mijn oven en
een vleespastei uit de keuken van Bob. Ook
had hij de moeite genomen een ‘toetje’ te
bereiden. En dat toetje was zo allemachtig
zoet maar daardoor ook zo allemachtig lekker
dat ik het jullie niet wil onthouden. Gelukkig
hadden wij nog 72 holes de tijd om de overkill
aan calorieën er weer af te slaan.
Wees gewaarschuwd: het glazuur op je tanden
gaat spontaan op de loop!
Cranberrycheesecake
(nagerecht: bereiden 25 minuten / wachten
50 minuten)
Ingrediënten:
200 g countrykoekjes in stukken
50 g zachte roomboter
600 g roomkaas naturel
50 ml sinaasappelsap
150 g suiker
100 g witte chocolade in stukjes
3 losgeklopte eieren
1 zak cranberry's (340 g)
100 ml rode port.
Materialen:
Springvorm (doorsnede ca. 24 cm), bakpapier,
staafmixer of keukenmachine.
Bereiden
Verwarm de oven voor op 175°C. Verkruimel
de koekjes met de boter in de keukenmachine
of met de staafmixer en doe dit over in de met
bakpapier beklede springvorm, druk goed
aan. Mix de roomkaas met het sinaasappelsap,
suiker, chocolade en eieren in de keukenmachine
of met de staafmixer. Verdeel het
daarna over het koekjesmengsel in de springvorm.
Bak de cheesecake in het midden van
de oven in 50 minuten gaar. Neem de cheesecake
uit de oven, laat iets afkoelen.
Kook in die tijd de cranberry's in de port; laat
het zolang doorkoken tot de port stroperig is
geworden en de cranberry's zijn opengebarsten.
Verdeel de cranberry's over de cheesecake.
Energie 515 kCal, eiwit 16 g, vet 34 g, koolhydraten
36 g (per eenpersoonsportie).
Vijf jaar geleden hebben 2 mensen mij overtuigd
om lid te worden van de Westfriese. Van
de ene kreeg ík de pollepel en aan de tweede
geef ik hem door: Heering Ligthart Jr.
23

24 Op zaterdag 2 mei was het weer vroeg
opstaan. De vogels op de golfbaan moesten
worden gespot. Daar hebben we bij andere
wedstrijden geen tijd voor omdat we door
moeten spelen en er altijd wel achteropkomende
flights zijn. Wel, bij de Birdwatch
hoeft niets, daar gaat het om de vogels.
Hoewel…
Birdwatch... elk jaar roep ik:
‘Ik doe het niet meer!’
Tekst: Gerda Vermeulen / Foto’s: Jaap Vermeulen
Om 6.00 uur ‘s morgens van start. Het is nauwelijks
licht, je moet de slaap nog uit je ogen
wrijven. 36 vroege vogels (personen) hadden
ingetekend voor de wedstrijd. De mensen van
Parfait hadden gezorgd voor koffie, die de
slaap snel verdreef. Er zouden 12 holes worden
gespeeld in een volgorde grenzend aan
‘Cross Country’: 1, 2, 5, 7, 3, 14, 13, 10, 11,
15, 17, 18. Frans Kemner had deze holes vastgesteld
om zowel vogels van weilanden en
sloten een kans te geven gespot te worden,
alsmede de bosvogels die verscholen tussen
de bladeren hun hoogste lied zongen. Ik was
nog speciaal op cursus gegaan bij Nico de
Haan (niet de onze, maar die van de vogelkenners)
om ieder geluidje te herkennen. Dat
is me helaas niet goed gelukt. Ze floten ook
vaak tegelijk, wat ik niet eerlijk vond.
Mijn flightgenoten waren Luuk Jellema, Joke
Maas en Joep Smal. Luuk liet ons vele prachtige
exemplaren zien door zijn verrekijker.
Met het blote oog hebben we 9 grutto’s
mogen bewonderen, die op hoge poten met
hun lange snavel op zoek naar voedsel waren.
Voor een beschermde soort dus een goed
plekje, onze golfbaan.
Opmerkelijk was een vlucht van zeker 12
zwanen met in hun midden een gans, als een
soort verstekeling. Hij hield het goed bij,
ondanks zijn kleinere vleugels. Ik moest denken
aan het sprookje van Hans Christian
Andersen over het lelijke jonge eendje. Misschien
had die gans daar ook over gehoord...
Door een flight werd ook een slobeend
gespot, maar toen Guus Barends hen wantrouwig
vroeg hoe die eruitzag, werd geantwoord
dat die eend nogal slofte. Ook op cursus
geweest waarschijnlijk.
De zonsopgang was werkelijk prachtig. Dat
alleen al is de moeite van het vroege opstaan
waard (hoewel ik elk jaar roep: “Ik doe het
niet meer, zo vroeg op!”). Onze flight kwam
als laatste binnen omdat wij als verste starters
ook dat hele eind terug moesten lopen; maar
eigenlijk veel meer omdat we onze ogen niet
op onze bal konden houden.
Bij binnenkomst stond er een heerlijk ontbijtbuffet
en een glas champagne voor ons klaar.
Familie Lagerburg, onze complimenten!

1e prijs Marianne Platerink, Gerard Laan en
Sineke van der Sluis.
2e prijs Aart Balk, Bart van der Kruijs, Frans
Kemner, Marlies Jellema.
3e prijs Rob Ekelmans, Anna Tol, Guus Barends,
(wedstrijdleider K. Ruijgrok), Jaap Vermeulen.
25

26
Wist u dat...
… er leden zijn die hun vuilnis bij een borduurinrichting
aanbieden om te laten voorzien
van het Golfweek-logo voordat ze hun
vuilnis aanbieden bij de vuilophaaldienst?
(Uitleg: Koos R. bracht 60 handdoeken naar
de borduurservice om ze te laten voorzien van
de tekst ‘Golfweek 2009’. Hij had ze verpakt
in vuilniszakken. Toen hij de handdoeken kon
ophalen, kreeg hij ook twee onaangeroerde
volle zakken terug, met de vraag wat daarmee
gedaan moest worden. Die konden niet worden
voorzien van de gevraagde tekst omdat er
geen handdoeken maar afval in zat!)
… als Gerda V. met een buggy de baan in gaat,
ze niet automatisch oranjebitter uitdeelt?
Bollen voor Jan
Misschien was de fotopuzzel in de vorige
Dimples te moeilijk. Of misschien kwam
het omdat de prachtige bollenvelden al
enige tijd uitgebloeid waren. In elk geval
was er slechts 1 persoon die de oplossing
wist: Jan Zwart. Hij ontvangt van Ed Mosselman
(de bedenker van de puzzel) in
oktober het bloembollenpakket. Gefeliciteerd
Jan, bedankt Ed!
P.S. Wil je weten waar al die bollen verpakt
worden en verzonden naar zo’n 30
landen, kijk dan op de site
åwww.mosselmanholland.nl
… wanneer een shotgunwedstrijd start u de
baan móét verlaten, ook al hoeft u alleen nog
1 hole uit te spelen?!
… u dit probleem niet heeft als u aan die wedstrijd
meedoet?
… het heerlijk loungen is op die luie stoelen
en banken op het terras?
… er zelfs al personen in diepe slaap op die
banken zijn aangetroffen?
… we graag een supercompliment willen
geven voor die schitterende plantenbakken op
het terras? Alle leden van de tuincommissie
én de greenkeepers (die de loodzware bakken
naar boven hebben gesjouwd): bedankt!
Irish gas-station
Taking a wee break from the golf-course,
Tiger Woods drives his new Mercedes into
an Irish gas-station. An attendant greets
him in typical Irish Manner, unaware who
the golfpro is... “Top o’ the mornin to ya.”
As Tiger gets out of the car, two tees fall
out of his pocket. “So what are those
things, laddie?” asks the attendant.
“They’re called tees,” replies Tiger. “And
what would ya be usin ‘em for, now?”
inquires the Irishman. “Well, they’re for
resting my balls on when I drive,” replies
Tiger. “Aw, Jaysus, Mary an’ Joseph!”
exclaims the Irish attendant. “Those fellas
at Mercedes think of everything!”
Foto’s: Hans Lebèrt
Colofon
De redactie van dit blad behoudt zich het recht
voor aangeboden kopij te redigeren, al of niet
te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen.
Oplage 750 exemplaren
Redactie
Eveline Groot-Spanjer 0229-218562
Christine Stolwijk 0229-295921
Gerda Vermeulen 0229-249469
Lia Witteveen 0228-512700
FOTO’S + ILLUSTR. NAAR: dimples@xs4all.nl
KOPIJ NAAR: christinestolwijk@hotmail.com
Advertenties in Dimples:
via secretariaat 0228 - 563138
Vormgeving Frank Vermeulen
Druk & verspreiding Over de Linden Posthuma

VRIENDEN VAN GOLFBAAN WESTWOUD
SCHOLTENS PROJECTEN BV BAM TECHNIEK BV
SCHILDERSBEDRIJF WESTFRIESLAND BV SNIJDER SFEERVERWARMING BV
EMCART GROEP
VASTENBURG
SCHOONMAAK & ONDERHOUD BV
APO-T-CARE AANNEMERSBEDRIJF WEST-FRIESLAND
LENTING GROEP B.V. JELLEMA VAN DEN BERG NOTARISSEN
SMITH & CO. SOUND & VISION B.V. VAN SOELEN MEDIA
C. VAN DER MAAT BV COMBI AGENTS LICHTRECLAME
STERN MILIEUTECHNIEK BV
DRUKKERIJ
OVER DE LINDEN POSTHUMA BV
BOUWBEDRIJF SIJM DE KONING BV TANDARTSPRAKTIJK BIESHEUVEL
ICT 4 YOU BV CRAMO POLYESTER
FORTIS BANK MUURTOOI B.V.
INTERSERVICE NEDERLAND B.V. MAYFLOWER REKLAME B.V.
DEEN SUPERMARKTEN B.V. CHARTERBEDRIJF MARCO VAN DEN BERG
REMAX TEAM MARGIT SINNIGE FRAN BV
DE VALK BV WESTFRIES GOED
KWANTES MAKELAARDIJ B.V.
TANDARTSPRAKTIJK WEIJENBORG
KEAK CONSULTANCY B.V.
HIFI INDUSTRIAL FILM LTD
VICTOIRE BEHEER B.V.
CAMCO WELDING EQUIPMENT
TIMMERFABRIEK SCHOUTEN B.V.
BOUWBEDRIJF BERT VAN HOORN B.V.
MICHEL DOORN RIOOLBEHEER B.V.
KALKHUIS AANDRIJFTECHNIEK B.V.
BUSINESS OPERATIONS
AND ONLINE SOLUTIONS
LEBA METAALBEWERKING B.V.
BDO CAMPS OBERS
ADVISEURS & ACCOUNTANTS
GROEPSPRAKTIJK RISDAELE
JELLEMA MEDIATION
MUURTOOI B.V. VICTOIRE BEHEER B.V. BOUWBEDRIJF HET GILDE B.V.

Hoofdsponsor:
Uw vermogen verdient
deskundige aandacht.
Zittend 19 - 1617 KS Westwoud
Rabobank Beheerd Beleggen.
Vanaf € 80.000.
Rabobank Hoorn en Omstreken (0229) 29 07 60
Rabobank Midden-Wesfriesland (0226) 36 07 20
Rabobank Westfriesland-Oost (0228) 56 62 00
Het is tijd voor de Rabobank.
Iedere lokale Rabobank, Schretlen & Co en andere onderdelen van de Rabobank Groep die als beleggingsonderneming zijn aan te merken, zijn als zodanig
geregistreerd bij de Autoriteit Financiële Markten te Amsterdam. Uw beslissing om gebruik te maken van Rabobank Beheerd Beleggen dient u uitsluitend te
baseren op de overeenkomst Rabobank Beheerd Beleggen en de bijlagen die daarvan deel uitmaken. De waarde van uw belegging kan fluctueren.
In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.