Meulemans A. - Acute Intoxicaties - Brevet Acute Geneeskunde

worden gemetaboliseerd.
De indicaties voor geforceerde diurese als eliminatiepromotor zijn beperkt tot de
intoxicaties met barbituraten, salicylaten, bromiden, phencyclidine, alcoholen, amfetamines,
lithium en paraquat.
De bedoeling van de geforceerde diurese is de glomerulaire filtratie te verhogen en de
tubulaire reabsorptie te verminderen. De hoeveelheid toxische stof of metabolieten die op deze
manier geëxcreteerd worden is evenredig met:
- de hoeveelheid vrije fractie van het toxicum in het plasma;
- de hoeveelheid vloeistof in de tubuli;
- de urinaire pH;
- de wateroplosbaarheid van het toxisch agens.
Wij gebruiken routinegewijs een empirisch samengestelde combinatie van een liter
fysiologische zoutoplossing, een liter Glucose 5% en een liter van een gebalanceerde
electrolytenoplossing aangerijkt met 3 gr KCl, toe te dienen over 4 tot 6 uur. Een totaal volume
van 12 liter op 24 uur wordt best niet overschreden. Een zeer rigide bijgehouden vochtbalans is
noodzakelijk en centraal veneuze drukmonitoring bij elke patient ouder dan 40 jaar, of met een
anamnese of tekens van cardiale belasting, is wenselijk. Bij een positieve balans van meer dan
1.5 liter wordt een dosis diureticum intraveneus toegevoegd. Op het einde van elke serie van 3
liter worden glycemie, electrolyten en hematocriet in het bloed gecontroleerd.
Contra-indicaties voor geforceerde diurese zijn:
- nierinsuficientie en uiteraard anurie;
- cardiaal falen;
- anamnese van ernstige hypertensie;
- longoedeem of intoxicatie met producten waarvan men weet dat ze longoedeem kunnen
induceren zoals methaqualone en tricyclische antidepressiva;
- cardiale collaps zoals voorkomt bij imipramine en chloroquine overdoses, waar de minste
overmaat aan vochttoediening catastrofaal is.
Alkalinisatie, door de fysiologische zoutoplossing te vervangen door isotoon
natriumbicarbonaat, helpt om ritmestoornissen secundair aan tricyclische antidepressiva te
voorkomen, drijft de renale eliminatie van barbituraten en salicylaten op en reduceert het
toxisch effect van de metabolieten bij methanol en ethyleenglycolintoxicatie.
Aanzuren van de urine, via infuus van ammoniumchloride, arginine-hydrochloride of
ascorbinezuur, kan nuttig zijn bij de amfetamine-intoxicatie .
3.3. Hemodialyse en hemoperfusie
Hemodialyse is als urgente detoxificatieprocedure, uitsluitend aangewezen bij intoxicaties
met lithium, bromiden, methanol, ethyleenglycol en andere glycolen, bij voorkeur vooraleer
metabolisatie tot het toxisch metaboliet kan plaatsvinden. Bij intoxicaties met andere produkten
waar er een contra-indicatie is voor volumeload of nierinsufficiëntie, kan er een secundaire
indicatie ontstaan.
Maar het toxisch agens moet dialyseerbaar zijn, t.t.z. een molecuulgewicht hebben van
minder dan 1500, een reversiebele proteïnebinding vertonen en een klein distributievolume
hebben.
Hemoperfusie steunt op de adsorptie van de toxische producten op actieve kool of
resinepartikels. Het is enkel nuttig voor eliminatie van vetoplosbare stoffen, type langwerkende
niet-barbituraat hypnotica, zoals methaqualone. De complicaties van hemoperfusie zijn
klassiek: stollingsstoornissen a.g.v. o.a. trombocytopenie en een verhoogde incidentie van
sepsis.
In onze ervaring werden hemodialyse en hemoperfusie slechts bij 1.5 % van de
13