'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

eredoctoraten
versiteit had mogen ontvangen. Ruppert verheelde niet aanvankelijk
moeite te hebben gehad met de Vrije Universiteit en vooral met hoogleraar
wijsbegeerte Herman Dooyeweerd, met wie hij in een ver verleden
de degens kruiste over christelijk-sociale politiek. Maar er waren
ook ‘vele leden van de senaat en van het gehele wetenschappelijke
corps’ aan wie hij dank verschuldigd was, omdat ze ‘op velerlei (...)
wijze hebben meegeholpen aan de bezinning en de oordeelsvorming
over de vraagstukken, waarvoor de vakbeweging werd geplaatst’. Op
20 oktober 1970 wist iedere toehoorder naar wie die dank vooral uitging:
naar zijn erepromotor De Gaay Fortman, eertijds rector van de
kaderschool van het cnv. Zo zette ‘Gaius’ niet alleen Ruppert in het
zonnetje, maar werd hij zelf ook in het zonnetje gezet door zijn promovendus.
oeripan notohamidjojo (1972)
Het eredoctoraat voor de Indonesische jurist O. Notohamidjojo (1915)
had alles van een verlegenheidsoplossing. Dat was alleen al uit de datum
van de plechtigheid af te lezen: 4 september 1972. Waar alle eredoctores
tot dan toe hun bul uitgereikt kregen op de verjaardag van de
universiteit (20 oktober), werd voor Notohamidjojo speciaal een openbare
zitting georganiseerd. De in 1915 geboren Notohamidjojo was
aanvankelijk leraar geschiedenis aan de kweekschool in Solo. In 1948
ging hij rechten studeren en werd na het behalen van zijn doctoraal
in 1956 directeur van een christelijke lerarenopleiding. Die bouwde
hij uit tot een bijzondere, op christelijke grondslag gebaseerde universiteit.
In het door de senaat opgestelde curriculum vitae werd Notohamidjojo
omschreven als ‘een man met een brede belangstelling’ en ‘een
grote eruditie’, die het evangelie ‘als een jong rijstplantje’ trachtte te
planten op Java. Maar achter deze façade ging een heel andere werkelijkheid
schuil. Al in 1966, bij de uitreiking van het eredoctoraat aan
T. S. G. Mulia, was de naam van Notohamidjojo gevallen. De immer
actieve prof. dr. J. Verkuyl had gesuggereerd Notohamidjojo ook een
eredoctoraat te bezorgen, om zo de gereformeerden op Midden-Java
niet te mishagen. Dat was toen niet doorgegaan, aangezien Notohamidjojo
in een ‘echtscheidingsprocedure’ gewikkeld was, die voor de
83