'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

82
eredoctoraten
lid van de Raad van State. ‘In geen van zijn functies heeft de heer Ruppert
gefaald; op verscheidene posities was hij de dominerende figuur’,
aldus Diepenhorst.
Als autodidact man gaf Ruppert bovendien blijk van verbluffende
‘wetskennis’ en stond hij ook in sociaal-economisch, bouwkundig en
planologisch opzicht zijn mannetje – een kwaliteit waarvan hij volgens
Diepenhorst blijk had gegeven in zijn hoedanigheid als curator
van de Rijksuniversiteit Utrecht. Ruppert zou ‘aanmerkelijke tijd’ hebben
besteed aan de voorbereiding van de nieuwbouw van het universiteitscomplex
De Uithof. Diepenhorst beschreef hem bovendien als
een uitnemend debater. ‘Ik ken veel debaters in Nederland maar niemand,
die eerlijker de opvatting van zijn tegenstanders uiteen zet, en
geen mens, die zonder zich nodeloos op te winden met zulk een verbluffende
hardhandigheid vervolgens zijn opponenten te lijf gaat als
dit door mij voor het eredoctoraat voorgedragen natuurtalent.’ Maar of
dat nog niet genoeg was, werd Ruppert toch in de eerste plaats gehuldigd
als wetenschapper. Naast artikelen, referaten en brochures, publiceerde
Ruppert in 1953 de tweedelige studie De Nederlandse Vakbeweging.
Die studie werd als zijn hoofdwerk beschouwd.
De senaat, met als voorzitter rector magnificus W. F. de Gaay Fortman,
hoefde niet lang na te denken en besloot Ruppert ‘op grond van
uitstekende wetenschappelijke verdiensten’ het eredoctoraat toe te
kennen. De Gaay Fortman was jarenlang docent geweest aan de kaderschool
van het cnv en kende Ruppert goed. De kersverse eredoctor
zou in zijn publicaties aandacht hebben gevraagd voor drie vraagstukken:
het sociale vraagstuk, door Gaay Fortman weergegeven als het
vraagstuk van de rechtvaardige waardering van de arbeid, het arbeidsvraagstuk,
het vraagstuk van de arbeid als menselijke activiteit en ‘het
vraagstuk van de verhouding van de ene mens tot de andere in beroep
en bedrijf, in onderneming en maatschappij’. In zijn praktische werkzaamheden
gaf Ruppert uiting aan zijn idealen door de oprichting van
de kaderschool, door zich in te zetten voor een ‘hervorming’ van de samenleving
en door aandacht te vragen voor de rol van de christelijke
vakbeweging in de wereld.
Ruppert toonde zich in zijn toespraak zowel verwonderd als blij dat
hij aan de Vrije Universiteit een eredoctoraat kreeg. Verwonderd, omdat
hij zijn eigen verdiensten niet zag. Maar ook blij omdat hij als
Lutheraan een eredoctoraat aan een van oorsprong calvinistische uni-