'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

eredoctoraten
van Montreal, Brits Columbia, Michigan en Bazel verleenden hem de
prestigieuze onderscheiding.
Zoveel eredoctoraten voor de prins: dat was vast niet alleen om zijn
vele verdiensten te eren – hoe groot die ook geweest mogen zijn. Nee,
de toekenning gebeurde ook omdat een prins meer standing gaf aan
de universiteit. Al was Bernhard niet van koninklijke bloede, iets koninklijks
straalde dan tenminste toch op de universiteit af.
De Vrije Universiteit was dit streven niet vreemd. De senaat nam
‘met grote erkentelijkheid’ kennis van het bericht dat de prins bij de
buluitreiking aanwezig zou zijn en nam de gelegenheid te baat om ook
Koningin Juliana uit te nodigen voor de gala-avond die op de plechtigheid
zou volgen. De senaat zag ook graag dat Bernhard namens alle
eredoctores dat jaar het dankwoord uitsprak en benadrukte dat hij
vrij was te zeggen wat hij ‘op zijn hart heeft’. Dat deed de prins. Hij
zei te spreken als ‘wereldburger, als mens tussen 3 miljard mensen’.
Hij sprak zijn verontrusting uit over de snelle groei van de wereldbevolking
en de onrechtvaardige inkomensverdeling. Aangezien het bedrijfsleven
‘in principe geen weldoener van de mensheid’ is, richtte
Bernhard zijn pijlen op de politiek. Er zou een ‘multi-lateraal systeem’
moeten komen, waarbij ‘groepen regeringen’ zich garant stelden voor
de politieke risico’s die bedrijven liepen. De voordelen van dat systeem
schetste de prins in kloeke bewoordingen: zo zouden bedrijven durven
investeren in de Derde Wereld en zo zou een ‘code van goed gedrag’
kunnen worden opgesteld, die de bevolking zou vrijwaren van
angst voor buitenlandse overheersing. Het waren nobele, welgemeende,
zij het wat idealistische woorden op die woensdag 20 oktober 1965
te horen waren aan de vu. Anno 2007 kunnen die woorden niet meer
geheel onbevangen worden teruggelezen. Maar dat is de bekende wijsheid
achteraf.
paul g. hoffmann (1965)
Het komt zelden voor dat een eredoctor zijn bul niet komt afhalen. De
promovendi horen ruim van te voren dat zij zijn uitverkoren en mogen
zich verheugen op een bijzondere dag in bijzijn van familie, vrienden
en hoogwaardigheidsbekleders. Geen wonder dat de eredoctores
vrijwel altijd van de partij zijn, ziekte of andere narigheid daargela-
71