'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

68
eredoctoraten
sent, die even gemakkelijk literaire kritieken schreef in literaire bladen
als in het dagblad Trouw, was de autodidact onder de zes eredoctores
van de vu in 1965.
Rijnsdorp werd in Rotterdam geboren als jongste van zes kinderen
in een gereformeerd gezin. Hij bezocht het Uitgebreid Lager Onderwijs
(ulo), waarna hij kwam te werken op kantoor – doorgaans het
eindstation van iemand met zijn achtergrond. Zo niet voor Rijnsdorp.
Als een christelijke variant op Franz Kafka bleef hij het kantoorleven
weliswaar altijd trouw, maar gaf hij tevens met groot doorzettingsvermogen
vorm aan zijn literaire aspiraties. En al schreef hij geen wereldschokkend
proza als Kafka, met zijn romans en kritieken bracht
hij de gereformeerde bevolkingsgroep literair bij de tijd – geen geringe
verdienste, zo oordeelde de Faculteit der Letteren. Rijnsdorp werd het
eredoctoraat toegekend ‘op grond van uitstekende verdiensten op het
gebied van de letterkunde, waarbij met name gedacht is aan hetgeen
u heeft gedaan voor een verantwoorde voorlichting aan het christelijke
publiek in Nederland en aan de vorming ervan op het gebied van de literatuur
en, meer algemeen, op dat van de cultuur’.
Promotor prof. dr. G. Kuiper, hoogleraar letterkunde, prees Rijnsdorp
als ‘invloedrijk man’, die de kritiek ‘op uiterst zorgvuldige wijze
beoefent, elk fenomeen, elke auteur voorzichtig en eerlijk benadert,
ten volle recht wil doen, daarbij steeds uw eigen diep-christelijke levensovertuiging
in uw oordeel betrekkend, in een toegewijd pogen om
ook daarin de weg te volgen die de Heer ons wijst’. Voor Rijnsdorp was
20 oktober ‘een onvergetelijke dag’, zo liet hij rector magnificus De
Gaay Fortman weten: ‘U hebt ons met zorgen omringd en alles was
voortreffelijk georganiseerd, tot de mooie rozen op onze hotelkamer
toe.’
Het eredoctoraat mocht dan in de herfst van zijn leven zijn gekomen
(Rijnsdorp was 71 jaar toen hij het eredoctoraat ontving), zijn
meest invloedrijke periode moest toen nog aanbreken. Die begon met
het samengaan van de bladen van het Diemerconcern (waaronder De
Rotterdammer) met Trouw. Rijnsdorp schreef vanaf nu niet uitsluitend
meer over literatuur maar over alles dat de redactie geschikt voor hem
achtte – of dat nu wijsgerige of psychologische werken waren. Al bleef
Rijnsdorp buiten protestants-christelijke kring een marginale figuur,
binnen de gereformeerde wereld genoot hij grote faam. Zo groot dat
in 1974 door De Gaay Fortman, historicus George Puchinger en theo-