'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

176
eredoctoraten
op te leiden met een brede blik op de wereld, waarmee ze, tegen de
achtergrond van een verenigd Europa, hun weg zouden moeten vinden.
Shanley werd na afloop van de ceremonie overweldigd door een gevoel
van diepe dankbaarheid dat al vele eredoctores voor hem hadden
ervaren. Hij gaf daaraan uiting in een ongedateerd, handgeschreven
briefje aan de pas aangetreden rector magnificus dr. Lex Bouter. Hij
betoonde zich erkentelijk voor de betoonde gastvrijheid. ‘The entire
occasion was an example of formality in a very friendly and reassuring
environment.’
ian chalmers (2006)
Het eredoctoraat dat de Britse arts Ian Chalmers in 2006 werd toegekend
door de Vrije Universiteit was bepaald niet de eerste academische
onderscheiding die hem ten deel viel. In de voorafgaande jaren
hadden uiteenlopende universiteiten als die van Aberdeen, Liverpool,
New York en Londen zijn verdiensten voor de geneeskunde al eer bewezen.
En alsof dat nog niet genoeg was: Ian Chalmers was in 2000
tot ridder geslagen en mocht zich sindsdien laten aanspreken als Sir
Ian Chalmers. Wat was het dat ook de Vrije Universiteit bewoog zich
aan te sluiten bij het koor van bewonderaars en Chalmers academische
lof toe te zwaaien?
Op 15 maart 2006 formuleerde het vu Medisch Centrum een voorstel
om Chalmers benoemd te krijgen tot eredoctor van de Vrije Universiteit.
Daarin werd vooral beklemtoond hoe Chalmers zijn medische
professie verbond met maatschappelijk engagement. Hij werd
getypeerd als drijvende kracht achter de ‘evidence-based medicine’,
waarin de traditionele, wetenschappelijke benadering van de geneeskunde
nadrukkelijk werd verbonden met de ervaringen van de patiënt.
Geprezen werd Chalmers’ ‘pionierwerk’. Hij riep een database op het
terrein van de perinatalogie in het leven, die zich richtte op de ontwikkeling
van het kind in de baarmoeder, na de geboorte en in de
eerste levensfase. In 1992 zette Chalmers de Cochrane Collaboration
op, waarin 2600 systematische overzichten waren opgenomen over
medische vraagstukken, zoveel mogelijk toegespitst op de individuele
patiënt. Tien jaar later verlegde Chalmers zijn onderzoek naar de