'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

168
eredoctoraten
der wetenschap zou niet almaar kennis vermeerderen, maar beheerst
worden door verscheidene, naast elkaar staande paradigma’s die niet
zelden met elkaar in strijd waren. Door organisaties te bekijken vanuit
het ‘fragmentatieperspectief’, hoopte Martin ruimte te scheppen voor
minderheden (vrouwen, allochtonen) die dikwijls ondergesneeuwd
raakten in door mannen gedomineerde organisaties. Na het duistere
proza waarmee Dahles-Schnetzinger de betekenis van Joanne Martin
probeerde aan te prijzen, was haar conclusie verrassend helder: ‘Inspirerend,
vernieuwend en betrokken zijn de termen die bij uitstek op
haar van toepassing zijn. Het stimulerende effect van haar publicaties
op het brede domein van de organisatiewetenschappen, het gezag dat
haar werk in korte tijd veroverde, en de prijzen die zij de afgelopen jaren
ontving voor haar onderzoek- en onderwijsprestaties maken dat
zij met recht wordt opgenomen in de galerij van eredoctores van de
Vrije Universiteit.’
john martin hull (2005)
Eredoctoraten worden gegeven vanwege bijzondere wetenschappelijke
of maatschappelijke verdiensten. Maar ze staan niet buiten de tijd.
Soms wordt iemands werk ineens van belang geacht als zich een historische
gebeurtenis voordoet. Dat gebeurde met het werk van de Australische
godsdienstpedagoog John Martin Hull (1935). Hull, die na
een studie pedagogiek in zijn thuisland in de jaren vijftig naar Engeland
vertrok om er theologie te studeren, was zijn leven lang bezig geweest
met interreligieus onderwijs. Daarvan werd al eerder het belang
ingezien, getuige het eredoctoraat in de theologie dat Hull in 1995
ontving van de Wolfgang Goethe Universität in Frankfurt. Maar toen
prof. dr. Siebren Miedema, hoogleraar godsdienstpedagogiek, voorstelde
om Hull ook aan de Vrije Universiteit te verheffen tot eredoctor,
had hij de aanslagen van 11 september 2001 en de gevolgen daarvan
voor de plaats en de functie van godsdienst in het publieke domein in
gedachten. Hoe de discussie over artikel 23 van de Grondwet (over de
vrijheid van onderwijs) zou uitpakken kon ook Miedema niet voorspellen.
Maar, schreef hij: ‘Wat wel duidelijk mag zijn, is dat Hull met
zijn baanbrekende benadering in theorie en praktijk een weg gewezen
heeft voor de levensbeschouwelijke opvoeding in het onderwijs, die