'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

eredoctoraten
zins door de constatering dat honderd staten het Internationale Strafhof
ratificeerden, te laten volgen door de uitroep: ‘Nu de Verenigde
Staten nog!’ Dat was inderdaad de ontbrekende schakel, waardoor het
Strafhof maar op halve kracht functioneert.
Dat deed in de ogen van professor Vlas niets af aan de verdiensten
van Bos voor het internationale recht. Hij schroomde niet de promovendus
op een historische lijn te stellen met Hugo de Groot (1583-
1645), met wie het kleine land aan de Noordzee de traditie begon ‘vanuit
normen en waarden internationale politiek te bedrijven’ – het staat
er echt. Onbedoeld liet Vlas zo zien dat de kwalificatie ‘Nederland
Gidsland’ ook anno 2005 nog altijd van kracht was – en met trots werd
uitgedragen door een Vrije Universiteit die, niet minder trots, ‘maatschappelijke
betrokkenheid’ hoog in haar vaandel heeft staan.
gerrit krol (2005)
Voordat schrijver en wiskundige Gerrit Krol (1934) op 20 oktober 2005
het gebouw aan de Vrije Universiteit aan de De Boelelaan in Buitenveldert
binnenstapte, zal hij niet veel aan deze plek hebben gedacht.
Desondanks memoreren de letterkundige Ad Zuiderent en de historicus
Willem Frijhoff van de Faculteit der Letteren in hun toelichting op
het eredoctoraat dat Krol in zijn roman De chauffeur verveelt zich (1973)
‘liggende op de zandvlakte ten zuiden van Amsterdam, wat nu Buitenveldert
heet’ nadenkt over het verschijnsel wetenschap. In de wetenschap
heeft Krol het, weinig ‘methodisch’ als hij naar eigen zeggen
was, niet ver gebracht. Als schrijver heeft hij het, gedreven door onophoudelijke
creativiteit, daarentegen ver gebracht.
Krol is een schrijver die wetenschap nadrukkelijk een plaats gaf in
zijn werk en om die reden ook op veel academische waardering kon
rekenen. Zuiderent, een van de opstellers van het eredoctoraat, was op
het werk van Krol gepromoveerd. Andere wetenschappers en critici,
onder wie Kees Fens, Wam de Moor, Tom van Deel en J. F. Vogelaar,
bogen zich met regelmaat over zijn werk. Literatuur was de in Groningen
geboren Krol met de paplepel ingegoten. Omdat zijn vader leraar
Nederlands was, kwam er bij de familie Krol veel literatuur over tafel.
Die trok hem, maar hij wenste niet in de voetsporen van zijn vader te
treden. Krol ging wiskunde studeren in de hoop de ‘universele waar-
163