'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

eredoctoraten
voor de mathematische fysica, voor de economische wetenschappen
en voor ingenieurswetenschappen’, zoals decaan van de Faculteit der
Exacte Wetenschappen prof. dr. M. A. Kaashoek het op 9 april 1999
formuleerde in zijn voorstel Foias in 2000 een eredoctoraat toe te kennen.
Foias’ beoefening van de wiskunde, zo voegde Kaashoek eraan
toe, was niet alleen ‘buitengewoon boeiend’, maar paste ook goed
bij het profiel van de Vrije Universiteit, ‘dat wetenschapsbeoefening
plaatst in een ruimer kader van dienstverlening’.
Kaashoek stuurde een 32 pagina’s tellende bijlage mee, waarin de
389 (!) publicaties van Foias stonden opgesomd alsmede de talrijke
conferenties die hij bezocht en toesprak. En alsof dat nog niet genoeg
was, liet Kaashoek de aanvraag vergezellen van twee aanbevelingsbrieven.
De ene kwam van prof. dr. W. R. van Zwet, wetenschappelijk directeur
van het wiskundige Thomas Stieltjes Instituut van de universiteit
van Leiden. Hij juichte het eredoctoraat ‘unaniem en van harte’
toe. Dat deed ook een viertal vooraanstaande wiskundigen, afkomstig
uit Israël en de Verenigde Staten. In een uitgebreide aanbevelingsbrief
werden Foias’ verdiensten voor de wiskunde breed uitgemeten,
waarbij ook nu weer zijn ‘solutions to “real life” problems’ werden gememoreerd.
Foias toonde zich tegenover het College van Decanen, ‘strongly
moved’ over het eredoctoraat. Aan de vooravond van de uitreiking
vond te zijner ere een tweedaags congres plaats waarin zijn werk centraal
stond. Hoeveel indruk de uitreiking op Foias maakte, bleek uit
een schrijven dat hij twee weken na de plechtigheid aan rector magnificus
Sminia stuurde. Onomwonden gaf hij aan dat het eredoctoraat
‘the highlight of my professional career’ was. Behoefte om terug te keren
naar zijn vaderland Roemenië had Foias intussen niet. Tegenover
Ad Valvas, dat hem voor de gelegenheid interviewde, verklaarde hij
niet meer terug te willen, aangezien het land nog steeds leed onder de
gevolgen van het communisme. Maar één verworvenheid zag hij wel:
de Roemenen konden nu tenminste openlijk klagen over hun situatie.
Dat deed Foias niet en dat hoefde hij ook niet. Het eredoctoraat dat
hem door de Vrije Universiteit was toegekend, was een bekroning op
zijn carrière als wiskundige.
153