'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

140
eredoctoraten
Het was die keuze, die de Faculteit der Rechtsgeleerdheid in de persoon
van prof. mr. E. J. H. Schrage, hoogleraar Romeins recht, motiveerde
tot een eredoctoraat. ‘Een eredoctoraat voor Ndebele is een internationale
erkenning, dat constructief meewerken aan de vormgeving
van het nieuwe Zuid Afrika steun verdient. Zo zal dat eredoctoraat
niet alleen in Transvaal, maar in geheel Zuid Afrika ook ervaren
worden als een steun in de rug van hen die aan de toekomst werken.’
In zijn toespraak op 20 oktober 1995 legde Schrage nadruk op Ndebele’s
werk voor de universiteit. Hij eindigde met een verwijzing naar
Beyers Naudé, die Ndebele én als eredoctor én als antiapartheidsactivist
voorging. Een eredoctoraat aan een Zuid-Afrikaan kon ook vijf
jaar na de ondergang van het apartheidsregime kennelijk niet zonder
politieke en emancipatoire retoriek.
g. de vries (1995)
Negen jaar oud was Gerrit de Vries (1921) nog slechts, toen hij al zijn
eerste scheikundige proef verrichtte. Juist in dat jaar (1930) werd aan
de Vrije Universiteit de Faculteit Wis- en Natuurkunde opgericht,
waarvan de scheikunde vanaf het begin deel uitmaakte. Wat lag meer
voor de hand dan dat De Vries, zoon van een gereformeerd politieman,
zich in dat vak zou bekwamen? Maar het liep anders. De Vries
trad na de mulo als volontair in dienst bij een handelslaboratorium,
waar hij suikermonsters analyseerde. In de jaren dertig volgde hij cursussen
van de School voor Suikerindustrie, die hij afsloot met een stage
in een suikerfabriek. Zo was De Vries was ver verwijderd van zijn
oorspronkelijke liefde.
Maar dankzij prof. dr. J. Coops, die anno 2006 meer bekendheid
geniet vanwege zijn moedige houding tijdens de bezetting dan als
scheikundige, kwam De Vries in de laatste jaren van de oorlog te werken
in het scheikundig laboratorium. Na de oorlog trad hij in dienst
van de Vrije Universiteit. Als analist en college- en practicumassistent
maakte De Vries verscheidene hoogleraren en wetenschappelijk medewerkers
mee, die hij met zijn apparatuur en met raad en daad bijstond.
Zijn aangeboren talent voor scheikunde was zo groot dat hij in
de loop der tijd samen met de academici meer dan zestig wetenschappelijke
artikelen in vooraanstaande tijdschriften publiceerde.