'Het is ons een eer en een genoegen' - Vrije Universiteit Amsterdam

112
eredoctoraten
christelijke geloofsvisie als niet bijzonder relevant meer te beschouwen,
lijkt me, ook voor wie niet gelooft, een wat voorbarige conclusie,
om het heel voorzichtig uit te drukken. Daarom is het goed dat er onder
de universiteiten sommigen zijn die juist hieraan bijzondere aandacht
willen geven.’ In het College van Decanen zal het vraaggesprek
met genoegen zijn gelezen: een eredoctor die wetenschap en rekenschap
moeiteloos combineerde en daarvoor ook een overtuigend pleidooi
hield.
georges duby (1980)
De erepromotor van de Franse historicus Georges Duby (1919-1996)
luisterde naar de naam prof. dr. W. J. Wieringa, hoogleraar sociaal-economische
geschiedenis aan de vu. Hij was het die Duby op 20 oktober
1980 de bul uitreikte en de toespraak hield. De drijvende kracht
achter de erepromotie was echter prof. dr. A. H. Bredero, hoogleraar
middeleeuwse geschiedenis. Hij schreef de uitgebreide aanbeveling
Duby tot eredoctor te verheffen, die Wieringa in verkorte vorm publiek
zou maken. Daarin gewaagde hij van de veelzijdigheid van Duby, die
als hoogleraar middeleeuwse geschiedenis in Aix-en-Provence (1951-
1970) naam maakte als sociaal-economisch kenner van de hoge Middeleeuwen.
Hij schetste in een tweedelige studie een beeld van het
Franse platteland in de Middeleeuwen aan de hand van tal van uiteenlopende
bronnen. Zijn onderzoek was nauw verwant met de historici
rond het tijdschrift Annales: Economies, Sociétés, Civilisations. Zij bestudeerden
bij voorkeur eeuwen, geen gebeurtenissen aangezien ze
op zoek waren naar ontwikkelingen op de lange, niet op de korte termijn.
Na 1970, toen Duby de leerstoel mediëvistiek aan het prestigieuze
Collège de France bezette, verruimde Duby zijn werkterrein en bedreef
hij steeds vaker zogenaamde mentaliteitsgeschiedenis. Hij wilde
weten hoe er in bepaalde periodes collectief gedacht werd, bijvoorbeeld
over de liefde en over godsdienst.
Daarover gesproken: Bredero erkende in zijn aanbeveling met droge
ironie dat eredoctoraten niet worden verleend ‘omdat iemand zijn
levenshouding baseert op het Evangelie van Jezus Christus’. Maar wel
constateerde hij dat ‘in het werk van Duby een perspectief aanwezig
is dat affiniteit vertoont met de doelstelling van de Vrije Universiteit’.