Rondkomen in Leiden, 1850-2000 - Historische vereniging Oud ...

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2001
140
Opvallend is dat deze tekorten nauwelijks tot kritiek in de gemeenteraad
hebben geleid. Integendeel, de meerderheid toonde zich zeer tevreden en
vroeg zich vooral af hoe men de middelen zou kunnen vinden om dit
succesvolle beleid voort te zetten of zelfs uit te breiden. Daarom werd in
juli 1997 een raadsconferentie gehouden. De meeste suggesties uit die conferentie
werden verwerkt in de begroting voor 1998 . Daarin werd een uitbreiding
van drie miljoen gulden voor dergelijk beleid vastgesteld, bovenop de
extra middelen waartoe het Rijk ondertussen besloten had . Alleen de VVD
had hierop kritiek. Naast de zorg om de gemeentelijke belastingen en de
hoogte van de O ZB, meende deze partij dat met dergelijk beleid uiteindelijk
de uitstroom naar werk belemmerd wordt. De voornaamste andere critici
- met een geheel andere insteek - von d men bij de Socialistische Partij.
Deze partij achtte dergelijk beleid niet meer dan een doekje voor het bloeden.
He t voert te ver op alle concrete maatregelen in te gaan die vooral sinds
1994 op dit gebied zijn genomen. Uitgangspunt bij het beleid was tot de
rand van de wettelijke mogelijkheden te gaan. Conflicten met het Rijk (rond
anonieme tips) ofde Vereniging van Nederlandse Gemeenten (inzake betaling
van banenpoolers) werden niet uit de weggegaan. Voor de Leidse VVD,
die dergelijk beleid tot ongeveer 1997 zonder veel voorbehoud steunde, ging
wethouder Laurier zelfs wel eens over het randje.
Interessant in dit verband is echter vooral dat sociaal beleid weer nadrukkelijk
een onderwerp van politieke discussie op lokaal niveau is geworden. De
gemeente is weer meer dan een uitvoerder van rijksregelingen en ook over
de plaatselijke sociale politiek kan de kiezer nu een uitspraak doen. Keerzijde
daarvan is dat de situatie voor uitkeringsgerechtigden per gemeente kan
verschillen. Voor de Leidse politiek is dat geen reden om niet te kiezen voor
een eigen, ruimhartige invulling.
Toen in 1995/1996 'armoede' weer een duidel ijke plaats kreeg op de
politieke agenda, reageerden verschillende hu lpverleners in Leiden met de
nodige scepsis. Zij vreesden dat die aandacht wel weer zou wegebben. Anno
2002 kan word en vastgesteld dat armoede(bestrijdi ng) minder centraal in
de politieke discussies staat. Het woord armoede of armoedebestrijding komt
niet eens meer voor in de verkiezingsprogramma's van C DA en D66 voor de
raadsverkiezinge n van 2002. Alleen PvdA, GroenLinks en SP pleitten voor
nieuwe maatregelen om de minima ook financieel te ondersteunen (inclusief