Rondkomen in Leiden, 1850-2000 - Historische vereniging Oud ...

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2001
128
In dezelfde periode is de inkomensopbouw in Leiden veranderd. Zo is
het gemiddelde inkomen relatief toegenomen. Dat bleek ook uit het buurtenonderzoek
dat eind 1997 door het rmc-Handelsblad werd gehouden. Hoewel
De Camp behoorde tot een van de buurten met de meest ongunstige
inkomensontwikkelingen in Nederland," blijkt Leiden als geheel zeer goed
te scoren. Met Den Bosch, Deventer en Almere kende Leiden de grootste
inkomensstijging in de periode 1989-1994, ruim 15 procent. Wat betreft
het besteedbare inkomen per inkomensontvanger nam Leiden in 1998 de
228e plaats in van de 538 gemeenten en binnen de groep van 25 grootste
gemeenten zelfs de vijfde." Een heel andere positie dan dertig jaar eerder.
Ook de verdeling binnen de inkomensopbouw is veranderd. Bekijkt men
de inkomensonderzoeken uit de jaren zeventig, dan is duidelijk dat de
inkomensopbouw in Leiden eenzijdig helde naar de onderkant." De recente
onderzoeken laten een ander beeld zien. Nog steeds kunnen grote groepen
arm genoemd worden: volgens de 'beleidsmatige' definitie is dat 17 à 22
procent," volgens de LeydenPoverty Line ongeveer 22 procent. Dit percentage
is tussen 1996 en 1999 niet significant veranderd. Vergeleken met heel
Nederland kent Leiden nog steeds een oververtegenwoordiging aan de onderkant
van de inkomenspiramide, maar minder sterk dan voorheen. Tegelijkertijd
bleek dat 44 procent van de bevolking een inkomen heeft van meer
dan twee keer dit sociaal minimum. In 1996 uitte dit zich in een duidelijke
tweetoppigheid in de inkomensverdeling en ook in 1999 kwam deze naar
voren, al had de 'subtop' zich meer verplaatst van de lage naar de hoge
inkomens. Hoe dan ook, de inkomenspiramide leunt veel minder naar de
arme kant dan vroeger en naast een grote groep armen kent Leiden nu een
behoorlijk grote groep mensen die er financieel behoorlijk goed voorstaan.
De stad is minder eenzijdig geworden, maar dat betekent ook een zekere
tweedeling in de Leidse samenleving.
Dat laatste komt waarschijnlijk ook tot uitdrukking in de ontwikkeling
van de oaco -standaard voor armoede. In 1996 was 6 procent van de huishoudens
(dat zijn ongeveer 3.000 huishoudens) arm volgens deze strenge norm.
In 1999 was dit gegroeid tot 9 procent! De onderzoekers merkten op: "Dat
betekent dat het verschil tussen arm en rijk groter wordt, maar het hoeft
niet te betekenen, dat er in absolute termen meer armen zijn bijgekomen."
Zij lieten het een en ander verder buiten beschouwing."