E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

Ik ontmoet prachtige jonge mensen, prachtige jonge kinderen. Ik laat me graag door
hen onderwijzen en ben verbaasd en vol verwondering over hun inzichten en hun
kwetsbaarheid. Zij zijn open en ontvankelijk en wanhopig op zoek naar een lichtend
voorbeeld dat zij kunnen volgen, om hun innerlijke drijfveren vorm te geven.
Julia in Aruba vraagt me of ik een aantal lesuren wil verzorgen in de moeilijkste klas
van haar school. Ik zeg onmiddellijk ja. Het is een gemengde klas met een dertigtal
jongeren in de leeftijd van zestien tot achttien jaar. Julia en ik plaatsen de stoelen in
een cirkel. Ik leg op iedere stoel een zelfgemaakte dierenkaart. Op elke kaart staat een
dier met een bijbehorende kwaliteit. De leerlingen nemen willekeurig plaats. Na de
introductie vraag ik iedereen naar hun kaart te kijken en te voelen of het dier en de
eigenschap bij hen past. Ik nodig hen uit iets te vertellen en de groep mag commentaar
geven. Nooit eerder in al mijn workshops zag ik zoveel liefdevol invoelingsvermogen,
zoveel respect voor elkaar. Hun feedback is krachtig en ontroerend en zij raken mij tot
diep in mijn ziel. Ik deel mijn ontroering en vraag hen ons te willen onderwijzen en te
helpen ontwaken.
Ik ben dankbaar dat ik mag delen van mijn overvloed, delen van mijn liefde. Het in
alle opzichten mag laten stromen. Wat een heerlijk gevoel dat mijn hebzucht
verdwijnt naarmate ik mezelf begin te vinden. Ik heb nauwelijks iets nodig, er komt
steeds meer ruimte. Ruimte voor mezelf en ruimte om te delen. Ruimte en begrip voor
allen die dichtbij zijn of wat verder weg. Ik houd van moslims en van joden, van
negers en van blanken. Simpel, ik houd van mezelf en ervaar ieder ander als een
wezenlijk deel van dat Zelf.
Om onze opdracht in dit leven te vervullen, om een brug te kunnen zijn voor anderen
zullen we eerst de harmonie in onszelf moeten herstellen, de harmonie tussen licht en
donker. In plaats van nog langer de oorlog te verklaren aan onze schaduwzijde en die
buiten onszelf te projecteren, omarmen we onze eigen schaduw en heffen we onszelf op
naar innerlijke heelheid. Als wij de harmonie in onszelf herstellen, creëren we een
opening in het bewustzijn van de mensheid, zodat ook anderen deze innerlijke
transformatie kunnen maken. Het is als een steentje wat we in de vijver gooien. Het
steentje heeft geen enkel gewicht, maar de rimpels die ze rond zich trekt hebben
invloed op al het water in de hele vijver.
Ik ben niet langer bang voor oorlog. Ik zal er niet tegen vechten maar het hopelijk ook
niet langer creëren. Ik wil het ook niet voeden door olie op het vuur te gooien omdat ik
voor of tegen ben. Door in alle diepte mezelf te durven zijn en zowel de pijn als de
vreugde, het leven en de dood in mijzelf te omarmen, creëer ik vrede in mijn
binnenwereld. Ik weet dat dit slechts een kleine bijdrage is aan een mogelijke vrede in
de buitenwereld, maar iedere druppel wordt uiteindelijk een oceaan.
We zijn niet naar de aarde gekomen om uitsluitend onszelf te dienen en eenzijdig te
streven naar heiligheid. We zijn naar de aarde gekomen om in alle opzichten
volwaardige mensen te worden. Om in liefde en respect onze rechtmatige plaats in de
cirkel van het leven weer in te nemen. Om onszelf te helen en te vervolmaken zodat we
in alle eenvoud een brug kunnen zijn voor anderen.
We zullen ieder voor zich nu de innerlijke keuze moeten maken welke plek we wensen
in te nemen in het goddelijke scheppingsplan. Of we onszelf willen verbinden met angst
of met liefde, met leven of met dood, met schepping of met totale vernietiging.
Het zou wel eens kunnen betekenen dat we wat materiële rompslomp moeten gaan
missen. Dat een hoop buitenkant gaat verdwijnen en er ruimte gaat komen voor meer
binnenkant. Het zou heel goed kunnen betekenen dat kwaliteit weer de plaats in gaat
Yasmin Verschure 88/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer