E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

NAWOORD
Kinderen zijn in al hun onschuld de poorten die ons de weg naar de hemel wijzen. Zij
dragen het zaad van de Eenheid nog in zich, het geschenk van de Vader en de Moeder,
de kracht van de God en de Godin, en bewegen zich vol gratie tussen beide werelden.
Zij leren ons het geheim van de poort naar het ware Leven, het geheim van de
verwondering. Zij leren ons luisteren naar de stem van de schepping die door al haar
schepselen spreekt. Zij brengen ons in verbinding met onze ware natuur, de Liefde
van het Hart.
Ik zit met mijn rug tegen een kolossale beukenboom. Er bevindt zich een versperring
van prikkeldraad tussen mij en de waterput. Vanuit de nevelen zie ik een kind over het
pad aan komen lopen. Ze heeft de gratie van een bosnimf. Vanaf het moment dat ze me
ziet, maak ik op een natuurlijke manier deel uit van haar belevingswereld. Ze begint
onbevangen honderduit te kletsen en plukt ondertussen met diezelfde aanwezigheid
een boeketje bloemen. Ze biedt me de bloemen aan over het prikkeldraad. Ze neemt me
mee in het sprookje van het leven. De tijd staat even stil, er bestaat niets anders dan zij
en ik, er bestaat niets anders dan wij. Haar naam is Sterre…
Op dit moment in onze evolutie worden er kinderen geboren met een bewustzijn dat op
een andere manier trilt dan het onze. Hun frequentie heeft in wezen al de trilling van de
nieuwe tijd aangenomen. Om die frequentie uiteindelijk in alle volheid te kunnen
neerzetten, heeft het kind, zoals ieder kind, een veilige bedding nodig. Ook al kunnen
wij veel leren van onze kinderen, het blijft overeind staan dat kinderen hun grenzen
moeten leren kennen. Zij hebben structuren nodig om zichzelf veilig en geborgen te
voelen. Vanuit een aangeboren schuldgevoel compenseren we ons gebrek aan tijd door
kinderen te overladen met materiële dingen en plaatsen het teveel op de voorgrond. We
vergeten daarmee onze kinderen te leren dat zij niet voortdurend het middelpunt
kunnen zijn, dat zij deel uitmaken van de heilige cirkel die mensheid heet.
We zien ons eigen kind als bijzonder en dat is waar. Elk wezen is immers uniek in de
kakofonie van het muziekstuk van de schepping. Laten we echter voorzichtig zijn met
het plakken van nieuwetijds-etiketten op onze kinderen. Het blijven etiketten. Zij
kunnen daar evenmin aan voldoen als wij konden beantwoorden aan de eisen die onze
ouders aan ons stelden. Laten we naar onze kinderen kijken alsof we ze elke dag
opnieuw zien, met verwondering.
Kinderen zijn een geschenk uit de hemel. We mogen ze onvoorwaardelijk omarmen.
Het is belangrijk dat we ze nooit laten vallen, wat ze ook doen en dat we ze nooit ten
onrechte zullen straffen voor hun daden. We mogen een veilige omgeving creëren waar
ze kunnen experimenteren binnen bepaalde grenzen. Het maakt niet uit wat ze doen en
welke status ze bereiken in het leven. We leren onze kinderen om volwaardige mensen
te worden, omarmen hen in hun woede, in hun jaloezie, in hun verdriet en in hun
vreugde. Wat een geschenk als we deze natuurlijke emoties niet langer onderdrukken.
Het kind zal hierdoor haar natuurlijke evenwicht vinden en opgroeien tot een
harmonieus en evenwichtig mens.
Er is niets mis met emoties. Alle emoties zijn natuurlijk, het is onnatuurlijk als we er in
blijven hangen. Wat dat betreft kunnen we veel leren in de natuur. Vogels en dieren
kunnen met elkaar vechten op leven en dood. Als de strijd beslist is, zijn ze het gevecht
al weer vergeten. Ze laten onmiddellijk de energie los uit hun systeem en zijn weer
helemaal neutraal en aanwezig.
Yasmin Verschure 84/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer