E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

DE SCHOONHEID VAN HET VERVAL
Om de wereld te veranderen moet je het lef hebben om een rebel te zijn. Moet je het lef
hebben om uit de stroom van de massa te stappen. Durven te voelen, in alle stilte, of je
nog langer mee wilt doen aan al dat uiterlijk vertoon. Zo niet, heb dan het lef om je
eigen waarheid te leven. Dat maakt je niet alleen tot een uitermate tevreden en
gelukkig mens zonder al die ballast, je geeft anderen de moed om hetzelfde te doen...
Goddelijk volmaakt
De schepping is goddelijk volmaakt. De schepping ontstaat en vergaat voortdurend uit
die Ene kracht die we God of Liefde noemen. En hoe zou iets in godsnaam onvolmaakt
kunnen zijn wat voortkomt uit volmaaktheid?
Er is iets wezenlijks misgegaan met ons vertrouwen. Een kind maakt zich niet druk om
datgene wat er in de toekomst gaat gebeuren. Een kind is volledig aanwezig in het hier
en nu. Evenals dieren trouwens. Zij zijn goddelijk perfect en volledig aanwezig in alles
wat ze zijn en in alles wat ze doen.
Ik zag onlangs de documentaire ‘March of the Penguins’. Het is een fascinerend verhaal
over de jaarlijkse tocht van de keizerpinguïns door de meest onherbergzame streek hier
op aarde, Antarctica. Het verhaal raakte me tot diep in mijn ziel. In de ogen van ons
mensen lijkt het leven van de keizerpinguïn één groot gevecht met de getijden en
onmenselijk zwaar. Het is iedere keer opnieuw een ware overlevingstocht wanneer ze
tegen de winter de zee verlaten en kilometers over het ijs trekken in een barre vrieskou
tot veertig graden onder nul. Hoe ontroerend en liefdevol is het moment waarop de
paarvorming en het paren plaatsvindt. Hun zelfopofferende zorg voor het ei en later
voor het kind -zonder iets terug te verlangen- is iets waar wij mensen ons nauwelijks
een beeld bij kunnen vormen. Adembenemend en vooral ook ontroerend is het moment
dat het ei wordt overgedragen aan de zorg van de mannetjes. De vrouwtjes trekken
daarna in konvooi naar zee -een barre tocht- om voedsel in te slaan voor henzelf en het
komende kind. Als ze na weken terugkeren, zijn de kuikens net uit het ei. Iedere
pinguïn herkent haar partner aan het geluid. Na een liefdevolle hereniging worden de
kinderen zonder morren achtergelaten onder de hoede van de moeders. Dit keer zijn
het de vaders die de gevaarlijke tocht naar zee ondernemen om zich na maanden te
gaan voeden. Wanneer de mannetjes uiteindelijk terugkeren, zijn niet alle kinderen
meer in leven. Uiteindelijk laten de ouders hun kinderen achter en trekken opnieuw
naar zee. Het jaar daarop maken hun kinderen zelfstandig diezelfde tocht. Zij kennen
de weg, ze weten instinctief waarheen ze moeten gaan.
Het verhaal is adembenemend en ongelofelijk ontroerend. De zorg voor elkaar, de
tederheid en de ogenschijnlijke hardheid waarmee de groep de overtallige vrouwtjes op
hun plaats zet. Wanneer een vrouwtje wier kind is omgekomen na haar rouwproces een
kind probeert te ontfutselen aan een andere moeder staat de groep dit niet toe. Hard,
liefdevol en duidelijk. Zo ziet hun leven eruit. Er is geen denken en dus geen plaats voor
twijfel. Er zijn geen oordelen. Ze blijven nergens in hangen omdat ze nergens aan
gehecht zijn. Noem het leven in vertrouwen. Het leven ontvouwt zich naar gelang de
omstandigheden. Omdat er geen gedachten zijn wenst niemand dat het anders is als dat
het is. Iedere pinguïn omarmt het leven en doet instinctief wat hij/zij heeft te doen.
Dieren mopperen niet, kinderen mopperen niet. Zij twijfelen ook niet. Zij leven het
leven, bladzijde voor bladzijde. Er bestaat in hun beleving geen goed en geen kwaad.
Yasmin Verschure 79/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer