E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure
E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure
voorbij Hamburg en tegen vieren in de ochtend zoeken we een plekje om te gaan slapen. Nauwelijks twee uur later, tegen zessen schiet ik alweer wakker, klaarwakker. De zon komt op, ik wek Giri en stel voor om door te rijden. Het is al redelijk druk op de weg, maar we reizen voorspoedig en gezegend. Om klokslag twaalf rijden we thuis onze inrit op. We zijn beiden zo fit alsof we een hele nacht geslapen hebben. Het is stralend weer en dat blijkt zo te zijn geweest vanaf de dag dat wij vertrokken! Nou de tuin heeft het er moeilijk mee, dat is duidelijk. We gaan meteen aan het werk. De plantjes krijgen water en de camper wordt schoongemaakt. De was verdwijnt in de machine en diezelfde namiddag ruilen we het campertje in voor ons eigen autootje. Ik wil meteen naar huis, terug naar de stilte, maar daar wordt een stokje voor gestoken. We moeten blijven eten. Ik geef mijn verzet op en geniet van het heerlijke eten, zo met liefde klaargemaakt. Ik ben blij dat ik alle tijd voor mezelf heb. Dit proces vraagt tijd en ruimte en die ruimte wil ik nemen. Ruimte om te integreren. Ik heb energie die vergelijkbaar is met een half jaar geleden, toen ik thuiskwam van mijn verblijf in Australië, Nieuw Zeeland en Indonesië. Het kriebelt overal. Voor het eerst sinds die tijd voel ik me fit genoeg om mijn huis volledig te poetsen. Dat voelt fantastisch. Het staat symbool voor het proces van uitzuivering wat zich binnen in mij heeft voltrokken. Zo binnen, zo buiten. Voldaan en tevreden krijgt alles een goede beurt en het huisje voelt net zo nieuw, zo fris en schoon als ikzelf. Dankbaar voor deze fantastische ervaring geef ik me over aan het ritme van deze nieuwe, pasgeboren dag. Ik leef en beweeg meer en meer vanuit mijn innerlijke stilte. Laat me vol verwondering mee stromen in de stroom die Leven heet. Tijd ervaar ik steeds minder als een lineair gegeven. Ik bevind me op dit punt in mijn bewustZijn in de eindeloze cirkel van de eeuwigheid. Ik ervaar af en toe flitsen van het tijdloze Nu en ontdek dat ik alle tijd van de wereld heb. Hoewel mijn ziel met een doel in deze wereld is gekomen, is het tijdstip van aankomst niet langer van belang: de weg is mijn doel geworden. Ik integreer mijn nieuwe inzichten, het wezen van mijn Zijn in dit specifieke moment, het eeuwige Hier en Nu. ‘Als je niet alleen het oerwoud in durft zul je nooit een tijger vangen’. - Oud volksgezegde - Yasmin Verschure 78/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer
DE SCHOONHEID VAN HET VERVAL Om de wereld te veranderen moet je het lef hebben om een rebel te zijn. Moet je het lef hebben om uit de stroom van de massa te stappen. Durven te voelen, in alle stilte, of je nog langer mee wilt doen aan al dat uiterlijk vertoon. Zo niet, heb dan het lef om je eigen waarheid te leven. Dat maakt je niet alleen tot een uitermate tevreden en gelukkig mens zonder al die ballast, je geeft anderen de moed om hetzelfde te doen... Goddelijk volmaakt De schepping is goddelijk volmaakt. De schepping ontstaat en vergaat voortdurend uit die Ene kracht die we God of Liefde noemen. En hoe zou iets in godsnaam onvolmaakt kunnen zijn wat voortkomt uit volmaaktheid? Er is iets wezenlijks misgegaan met ons vertrouwen. Een kind maakt zich niet druk om datgene wat er in de toekomst gaat gebeuren. Een kind is volledig aanwezig in het hier en nu. Evenals dieren trouwens. Zij zijn goddelijk perfect en volledig aanwezig in alles wat ze zijn en in alles wat ze doen. Ik zag onlangs de documentaire ‘March of the Penguins’. Het is een fascinerend verhaal over de jaarlijkse tocht van de keizerpinguïns door de meest onherbergzame streek hier op aarde, Antarctica. Het verhaal raakte me tot diep in mijn ziel. In de ogen van ons mensen lijkt het leven van de keizerpinguïn één groot gevecht met de getijden en onmenselijk zwaar. Het is iedere keer opnieuw een ware overlevingstocht wanneer ze tegen de winter de zee verlaten en kilometers over het ijs trekken in een barre vrieskou tot veertig graden onder nul. Hoe ontroerend en liefdevol is het moment waarop de paarvorming en het paren plaatsvindt. Hun zelfopofferende zorg voor het ei en later voor het kind -zonder iets terug te verlangen- is iets waar wij mensen ons nauwelijks een beeld bij kunnen vormen. Adembenemend en vooral ook ontroerend is het moment dat het ei wordt overgedragen aan de zorg van de mannetjes. De vrouwtjes trekken daarna in konvooi naar zee -een barre tocht- om voedsel in te slaan voor henzelf en het komende kind. Als ze na weken terugkeren, zijn de kuikens net uit het ei. Iedere pinguïn herkent haar partner aan het geluid. Na een liefdevolle hereniging worden de kinderen zonder morren achtergelaten onder de hoede van de moeders. Dit keer zijn het de vaders die de gevaarlijke tocht naar zee ondernemen om zich na maanden te gaan voeden. Wanneer de mannetjes uiteindelijk terugkeren, zijn niet alle kinderen meer in leven. Uiteindelijk laten de ouders hun kinderen achter en trekken opnieuw naar zee. Het jaar daarop maken hun kinderen zelfstandig diezelfde tocht. Zij kennen de weg, ze weten instinctief waarheen ze moeten gaan. Het verhaal is adembenemend en ongelofelijk ontroerend. De zorg voor elkaar, de tederheid en de ogenschijnlijke hardheid waarmee de groep de overtallige vrouwtjes op hun plaats zet. Wanneer een vrouwtje wier kind is omgekomen na haar rouwproces een kind probeert te ontfutselen aan een andere moeder staat de groep dit niet toe. Hard, liefdevol en duidelijk. Zo ziet hun leven eruit. Er is geen denken en dus geen plaats voor twijfel. Er zijn geen oordelen. Ze blijven nergens in hangen omdat ze nergens aan gehecht zijn. Noem het leven in vertrouwen. Het leven ontvouwt zich naar gelang de omstandigheden. Omdat er geen gedachten zijn wenst niemand dat het anders is als dat het is. Iedere pinguïn omarmt het leven en doet instinctief wat hij/zij heeft te doen. Dieren mopperen niet, kinderen mopperen niet. Zij twijfelen ook niet. Zij leven het leven, bladzijde voor bladzijde. Er bestaat in hun beleving geen goed en geen kwaad. Yasmin Verschure 79/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer
- Page 27 and 28: hoewel geboren in een tijd dat het
- Page 29 and 30: Het moge duidelijk zijn dat wanneer
- Page 31 and 32: ongetwijfeld invloed op zijn relati
- Page 33 and 34: LILITH Op het moment dat we opensta
- Page 35 and 36: wederom geen kans en zal haar creat
- Page 37 and 38: van de Sjamaan en de Krijger. En bo
- Page 39 and 40: volledig in het hier en nu te zijn
- Page 41 and 42: OP ZOEK NAAR EEN VISIOEN Yasmin Ver
- Page 43 and 44: DE BETEKENIS ACHTER EEN VISION-QUES
- Page 45 and 46: ODE AAN DE NATUUR God heeft ons nie
- Page 47 and 48: uitziet en bovendien heb ik daar ge
- Page 49 and 50: vreugdevolle ontmoeting, we zijn im
- Page 51 and 52: tijd gekomen is, we op een menswaar
- Page 53 and 54: waardig te achten. De hemel is hier
- Page 55 and 56: Mijn energie trekt zich meer en mee
- Page 57 and 58: haar gevoel met totaliteit, met het
- Page 59 and 60: Zijn. Om deze verenigde kwaliteiten
- Page 61 and 62: inwijdingsweg. Het is de bedoeling
- Page 63 and 64: te heffen om een volgende manifesta
- Page 65 and 66: elkaars mening aan! We zijn maar al
- Page 67 and 68: elegant, dat geef ik toe. Wel prakt
- Page 69 and 70: Creativiteit ‘Creativiteit is nie
- Page 71 and 72: leg mijn zeil voor het vuur en leg
- Page 73 and 74: Het is een plek van tegenstrijdighe
- Page 75 and 76: vertrokken zijn uit Nederland. Als
- Page 77: tijdloze ruimte welke deze cirkel o
- Page 81 and 82: In die zin blijft de essentie hetze
- Page 83 and 84: Kleinschaligheid Misschien denk je
- Page 85 and 86: Het vergif voor ons mensen is dat w
- Page 87 and 88: macht van geld en technologie. Zij
- Page 89 and 90: nemen van kwantiteit. Het zou wel e
- Page 91 and 92: Voorbereiding op de meditatie Het i
- Page 93 and 94: DE LENTE De lente is verbonden met
- Page 95 and 96: DE ZOMER De zomer is verbonden met
- Page 97 and 98: DE HERFST De herfst is verbonden me
- Page 99 and 100: DE WINTER De winter is verbonden me
- Page 101 and 102: BRONVERMELDING - Het boek Lilith, R
- Page 103 and 104: EERDER VERSCHENEN VAN YASMIN VERSCH
voorbij Hamburg en tegen vieren in de ochtend zoeken we een plekje om te gaan<br />
slapen.<br />
Nauwelijks twee uur later, tegen zessen schiet ik alweer wakker, klaarwakker. De zon<br />
komt op, ik wek Giri en stel voor om door te rijden. Het is al redelijk druk op de weg,<br />
maar we reizen voorspoedig en gezegend. Om klokslag twaalf rijden we thuis onze inrit<br />
op. We zijn beiden zo fit alsof we een hele nacht geslapen hebben. Het is stralend weer<br />
en dat blijkt zo te zijn geweest vanaf de dag dat wij vertrokken! Nou de tuin heeft het er<br />
moeilijk mee, dat is duidelijk. We gaan meteen aan het werk. De plantjes krijgen water<br />
en de camper wordt schoongemaakt. De was verdwijnt in de machine en diezelfde<br />
namiddag ruilen we het campertje in voor ons eigen autootje. Ik wil meteen naar huis,<br />
terug naar de stilte, maar daar wordt een stokje voor gestoken. We moeten blijven eten.<br />
Ik geef mijn verzet op en geniet van het heerlijke eten, zo met liefde klaargemaakt.<br />
Ik ben blij dat ik alle tijd voor mezelf heb. Dit proces vraagt tijd en ruimte en die ruimte<br />
wil ik nemen. Ruimte om te integreren. Ik heb energie die vergelijkbaar is met een half<br />
jaar geleden, toen ik thuiskwam van mijn verblijf in Australië, Nieuw Zeeland en<br />
Indonesië. Het kriebelt overal. Voor het eerst sinds die tijd voel ik me fit genoeg om<br />
mijn huis volledig te poetsen. Dat voelt fantastisch. Het staat symbool voor het proces<br />
van uitzuivering wat zich binnen in mij heeft voltrokken. Zo binnen, zo buiten.<br />
Voldaan en tevreden krijgt alles een goede beurt en het huisje voelt net zo nieuw, zo fris<br />
en schoon als ikzelf.<br />
Dankbaar voor deze fantastische ervaring geef ik me over aan het ritme van deze<br />
nieuwe, pasgeboren dag. Ik leef en beweeg meer en meer vanuit mijn innerlijke stilte.<br />
Laat me vol verwondering mee stromen in de stroom die Leven heet. Tijd ervaar ik<br />
steeds minder als een lineair gegeven. Ik bevind me op dit punt in mijn bewustZijn in<br />
de eindeloze cirkel van de eeuwigheid. Ik ervaar af en toe flitsen van het tijdloze Nu en<br />
ontdek dat ik alle tijd van de wereld heb. Hoewel mijn ziel met een doel in deze wereld<br />
is gekomen, is het tijdstip van aankomst niet langer van belang: de weg is mijn doel<br />
geworden.<br />
Ik integreer mijn nieuwe inzichten, het wezen van mijn Zijn in dit specifieke moment,<br />
het eeuwige Hier en Nu.<br />
‘Als je niet alleen het oerwoud in durft<br />
zul je nooit een tijger vangen’.<br />
- Oud volksgezegde -<br />
<strong>Yasmin</strong> <strong>Verschure</strong> 78/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer
Change language