E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

sloten op de deuren. Er is geen erfafscheiding en waakhonden kom je nauwelijks tegen.
Je kunt rustig als vrouw alleen het bos in gaan zonder lastig gevallen te worden, ja
zonder iemand tegen te komen. Wat een heerlijkheid. Tegen middernacht gaan we
slapen.
Die morgen worden we om acht uur gewekt door de drum. Ik heb redelijk geslapen.
Ongetwijfeld een erfenis van het overslaan van een volledige nachtrust. Ons laatste
ontbijt staat al klaar. Bij uitzondering neem ik ontbijt en eet de salade van gisteren.
Daarna gaan we met zijn allen naar de steengroeve voor een afsluitend ritueel. Het
wordt een mooie korte ceremonie. Frans houdt van korte en krachtige ceremonies.
Naarmate je ze langer maakt stroomt de kracht weg, vindt hij. Hij heeft ongetwijfeld
gelijk. De leiding maakt een driehoek. Daaromheen maakt de staf een binnencirkel. De
questers maken een kring aan de buitenkant. We nemen elkaar bij de hand en strekken
onze handen als takken naar de hemel. Alle drie de kringen lopen tegen elkaars stroom
in. Frans houdt een toespraak over de quest en datgene wat we terugbrengen naar de
wereld. Onder het lopen zingen we een krachtig lied. Daarna krijgen we allemaal een
plukje tabak. We trekken ons een poosje terug in onszelf, doen in stilte onze wens en
offeren het tabak in het water.
Ineens realiseer ik me weer dat ik hier op aarde gekomen ben om, samen met andere
zielen, een netwerk van liefde en licht neer te zetten in Moeder Aarde. Ik spreek die
intentie uit voor mezelf terwijl ik het plukje tabak offer. Het voelt krachtiger dan een
intentie. Ik neem een besluit!
Het proces is perfect en rond. Ons groepje is als eerste terug in het kamp. Ik begin met
de afwas. Wanneer ik klaar ben, voel ik dat ik weg wil. Jammer, het is een beetje een
rommelig afscheid na zo’n sacraal gebeuren.
We maken een stop bij een steencirkel met de naam Ringestena. Daarna duiken we
regelrecht een koffieshop in. Ik drink koffie met een heerlijk stuk notentaart. Dan zijn
we eraan toe om naar de steencirkel bij het huis van Lisa te gaan.
Ik ga de lege cirkel binnen en nestel mezelf tegen de grote steen. Hoelang ik daar zit
weet ik niet. Al mijn cellen beginnen te tintelen van energie. Langzaam maar zeker
word ik weer één met Moeder Aarde. Dat was ik even kwijt.
Er verschijnt een driehoek voor mijn geestesoog met een oog erin. Het alziend oog van
God. Het geeft een gevoel van totaliteit en heelheid.
Als ik mijn ogen opendoe zit er een koppel vrienden naast me. De man heeft een
complete metamorfose doorgemaakt, zo jong als hij is. Maar wat zegt leeftijd? We
maken een driehoek en verbinden onszelf via onze handen. We zitten een hele poos in
stilte en het voelt uitermate goed. Ik ben blij dat Giri en ik nog een paar dagen in
Zweden kunnen blijven. Ik zal ze nodig hebben om het proces te integreren, als ik mijn
lijf mag geloven.
Het koppel vertrekt en de volgende auto stopt. Maria en haar beide kinderen komen de
cirkel binnen. Ik vertel Maria dat ik haar innerlijke stilte eer. We zitten een hele poos
hand in hand. Verbaasd kijk ik naar de verandering in haar zoontje. Hij leek zo nietig
en zo stil in het kamp. Nu is hij open en goedlachs en stoeit vrijuit met Giri. Alsof hij in
één klap zijn eigen ruimte inneemt. Ook geen groepsmens, dat is wel duidelijk. Het
wordt een hele happening, ons samenzijn in de cirkel. Er stopt nog een auto. Dat is
Lisa, nu is het feest compleet. Dit alles maakt dat het proces heel en afgerond is.
Als iedereen weer vertrokken is, gaan Giri en ik in het midden van de grove tegen de
dubbele stam van de berkenboom zitten. We mediteren en verbinden ons met de
Yasmin Verschure 76/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer