E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

vertrokken zijn uit Nederland. Als we terugkomen gaan we in ons blootje in de zon
liggen. Het klinkt als een sprookje, maar het is waar. Het was afgelopen nacht volle
maan, al kregen we hem niet te zien. Dat betekent dat het mooie weer wel eens langer
kan gaan duren. En dat zal uiteindelijk gebeuren. Hoera!
Na de middag hebben we een evaluatie van onze quest. Ik sta bij Frans op de lijst. Een
uitermate goede keuze, want Frans is een genie in opname en weergave. Ik vertel van
mijn ervaringen, de dingen welke op dit moment belangrijk voor me zijn en hij geeft dat
terug op een wonderbaarlijke manier. Hij is in alle opzichten een helder kanaal. Ik
herinner me slechts de essentie van zijn woorden:
‘De gekozen plaats waar twee werelden elkaar ontmoeten was een perfecte plaats tot
de inwijding naar het Zijn. Deze inwijding kon uitsluitend plaatsvinden omdat je het
oude had losgelaten, waardoor je jezelf kon buigen, in volledige overgave, voor Al
Wat Is. Vele krachten waren er om jou te ondersteunen. Het geduld van de mier was
even belangrijk als de vrijheid van de adelaar. Ga heen om je vernieuwde zijn in deze
wereld tot een nieuwe vorm te laten komen.’
Mijn respect voor Frans neemt nog toe. Ik moet zeggen dat ik vanaf het begin van deze
onderneming een volledig vertrouwen heb gehad in Frans en zijn staf. Hij doet het
perfect en de hele leiding en staf resoneren prima op zijn vibratie. En wij questers dus
ook. Ongetwijfeld is hij een oude indianenbroeder. Ik voel ook een hechte verbinding
met Lisa. Dat is wederzijds, ook al hebben we elkaar nauwelijks gesproken.
Giri en ik maken nog een wandeling. Ik krijg nauwelijks mijn ene been voor de andere.
Nou ja, het was ook wel genoeg voor vandaag. Tegen vijven verdwijnt de zon en wordt
het plotseling weer aardig fris. Opnieuw tijd voor winterkleding. Het is leuk om even na
te kletsen met Eric. Hij vertelt me dat hij erg heeft genoten van mijn zingen. Ik zeg dat
ik hem af en toe een lichtje heb gestuurd omdat ik vermoedde dat hij dat nodig had. Hij
heeft een prachtige wandelstok gesneden en hem versierd met kraaltjes, werkelijk
schitterend. Ikzelf ben blij met mijn praatstok en ga hem thuis lakken en versieren.
Rond half acht is er een laatste feestmaal van onze kok. Er zijn heerlijke salades met
stokbrood en een verrukkelijke vissoep. Het voelt belachelijk om vis te eten direct na
deze periode, maar het doet me uitermate goed. Deze jongen weet wat wij nodig hebben
en kookt met veel liefde voor ons.
‘s Avonds vindt de laatste bijeenkomst rond het vuur plaats, de zogenaamde
weggeefceremonie. Uit de vooraankondiging heb ik begrepen dat het leuk was om een
kleinigheidje voor de staf mee te nemen. Ik heb met veel liefde voor ieder staflid een
pakje gemaakt. Mijn dolfijntje uit Bali gaat naar Celina. Zij heeft mij het geschenk van
de dromenvanger gegeven. Dank je wel Celina.
De bedoeling achter deze ceremonie, begrijp ik later, is toch een beetje anders. Het is de
bedoeling dat je iets weggeeft van jezelf waar je aan verknocht bent. Dit hoeft niet de
hele staf te zijn. Eén persoon is ook genoeg. Jammer dat dit voor mij niet duidelijk was.
Het geeft een beetje een onaf gevoel. Ik laat dit gevoel eerst volledig toe om het daarna
ook weer los te kunnen laten. Dit proces was blijkbaar niet relevant voor mij.
Het is volle maan. En terwijl we met zijn allen rond het vuur zitten en uit volle borst
oude en nieuwe indianenliederen zingen, laat de maan zich in haar volle glorie zien. Er
is een schitterende aura om haar heen. Ze is zo mooi, dat je er alleen maar stil van kunt
worden. Het zoontje van Lisa zwerft op zijn eentje rond onze cirkel en dwaalt steeds
verder af het donkere bos in. De kleine held is pas vier. Ik ken geen kind van vier met
hetzelfde lef. Hier in Zweden is nog ruimte en daardoor minder angst. Er zitten geen
Yasmin Verschure 75/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer