E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

Na een half uurtje kom ik bij de poort die teruggaat naar de wereld. Er hangt een
eigengemaakte bel. Ik trek aan het koord en hoor een helder geluid. De voltallige staf
staat me op te wachten aan de andere kant van de poort. ‘Wie is daar’, vraagt Frans. ‘Ik
ben het, Yasmin Verschure’. ‘Ben je klaar om terug te keren in de wereld?’ ‘Ja, ik ben er
klaar voor’. ‘Jij reiziger, die heel alleen vier dagen en vier nachten in de bergen bent
geweest zonder enig voedsel, wat breng je mee naar de wereld vanuit jouw quest?’ ‘Ik
neem mijn wijsheid en mijn liefde mee als geschenk voor de mensheid’. ‘Dan ben je
welkom!’ Ik word gesmudged en van alle kanten gezoend en ik zie dat bij Giri de tranen
van ontroering over zijn wangen lopen. Ik voel me zo krachtig als de zon zelf. Ik voel me
zo sterk, zo levendig, zo boordevol energie. Het is niet in woorden uit te drukken.
Stevige armen omhelzen me liefdevol. You are a gipsy wordt er gezongen. Het is
ongelofelijk indrukwekkend.
Het duurt een hele poos voor iedereen er is. We moesten komen als de zon opkwam,
niet als het licht werd. Het was moeilijk te zien, is meer een kwestie van gevoel. Ik denk
dat ik de laatste jaren aardig ben afgestemd op dat gevoel. Het gebruik van een horloge
was niet toegestaan. Ik draag die al jaren niet meer en ben innerlijk vaak feilloos
afgestemd op de tijd.
Een van de stafleden deinst quasiverbouwereerd een stap achteruit als ze me in de ogen
kijkt. ‘Je hebt de ogen, de wijsheid van een uil’, zegt ze. Ik weet inmiddels wat mijn
ogen op kunnen roepen. En al heb ik mezelf in dagen niet gezien, ik voel dat ik aardig
wat kracht uitstraal.
Sommige questers komen binnen aan het einde van hun krachten, gewoon kapot.
Naarmate je lijf meer gif bevat is een vastenperiode zwaarder. Het mijne is inmiddels
aardig schoon, mag ik wel zeggen. Het is ontroerend om de anderen binnen te zien
komen. De mannen zien er uit als landlopers met hun ongewassen gezichten en
baarden! Als we er allemaal zijn gaan we terug naar het kamp voor een laatste
zweethut-ceremonie. Het kamp is prachtig versierd met een eindeloze slinger welke
bestaat uit ongeveer twaalfhonderd lapjes met in elk lapje een plukje tabak. De hele staf
heeft daar afwisselend de afgelopen nacht aan gewerkt.
Wanneer we allemaal weer in de zweethut zitten wordt het begin van de slinger
aangegeven. We hangen hem tussen het dak van wilgentakken. Er komt geen einde aan
de slinger, het gaat maar door en door. Ik proef de liefde en de intentie waar de mensen
mee gewerkt hebben en ik voel me aangeraakt en diep ontroerd door dit prachtige
gebaar. De ceremonie is lieflijker, minder heftig dan de eerste. Alleen bedoeld om
lekker schoon te worden en op te warmen. En mijn lijf kan wel wat warmte gebruiken.
Het is droog. Het is al droog vanaf het moment dat het licht werd. Ongelofelijk, hoe
hebben ze het daarboven voor elkaar gekregen! We zullen het wel nodig hebben gehad,
al dat water, al die kou. Het zou te simpel zijn als het mooi weer was geweest.
Bovendien had ik dan geen vuur mogen maken. Ik had het vuur voor geen goud willen
missen, al voelde ik me af en toe net een gerookte mummie. Het vuur heeft een
belangrijke bijdrage geleverd in mijn zuivering- en integratieproces. Ongetwijfeld!
Even op de tanden bijten na al dat zweten en dan het riviertje in. Gillen van de kou. De
puls die daarna komt is heerlijk. Mijn cellen beginnen acuut te tintelen van waar genot.
Er is een feestelijk ontbijt. Ik laat mijn overtuiging los dat het niet verstandig is om te
eten na zo'n vastenperiode. Een overtuiging zit immers uitsluitend tussen je oren. Je
kunt er elk moment voor kiezen om een overtuiging los te laten of te vervangen voor
een andere die op dat moment meer zinvol voor je is. Mijn lijf vraagt om voedsel, dus
zal het vast wel goed zijn. Ik neem zelfs een eitje!
Na het ontbijt laat ik Giri mijn plek zien. Ik neem het fototoestel mee om wat foto's te
maken. De zon schijnt heerlijk. Het is de eerste mooie dag vanaf het moment dat we
Yasmin Verschure 74/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer