E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

Het is een plek van tegenstrijdigheden. Jeetje, wat een verschil in energie. Het lijkt
haast onwaarschijnlijk, maar het is absoluut waar. Zo lieflijk als mijn plek is, zoveel
conflicten zijn er op de zijne. Maar ongetwijfeld krijgen we beiden de les die we op dat
moment het hardste nodig hebben.
Ik rook een laatste pijp en snijdt mijn laatste dag in de stok. De blanke wandelstok
versier ik met de hei en het veertje van Eric en wat rode bessen die ik gevonden heb op
de open vlakte.
Ik maak een aantal wandelingen. Doe veel meer dan de afgelopen dagen en heb daar
ook energie voor. Deze vitaliteit heb ik in weken niet gevoeld. Wat een zaligheid. Er is
een enorme verscheidenheid op mijn eindeloze plek. Niet zozeer in de bomen, dit zijn
voornamelijk dennen, maar wel in de open vlaktes, de keien, mossen, paddenstoelen,
bosbessen en noem maar op. Er is een harmonieuze werking tussen licht en donker.
Dom dat ik mijn laarzen niet heb meegenomen. Mijn schoenen zijn steeds kletsnat.
Er is absolute stilte in mij. Alle zorgen van voor de quest zijn verdwenen als sneeuw
voor de zon. Ik heb me totaal geen zorgen gemaakt vanaf het moment dat ik het kamp
verliet en mijn heiligdom betrad. Zelfs niet over de kou. Een van de redenen is
ongetwijfeld dat ik mezelf heb toegestaan om die zorgen te voelen en te kijken wat ik
daar aan kon doen. Door ze uit te spreken tegen Frans, die me direct een extra slaapzak
beloofde als ik die nodig had, kon ik ze loslaten. In de beschutting van de boomcirkel
was het aanmerkelijk warmer dan op de open vlakte van het kamp waar de wind
vrijelijk doorheen gierde.
Vanmorgen dacht ik nog dat ik absoluut niet terug wilde naar de wereld van mensen.
Met het verstrijken van de nacht, de aanhoudende miezerige regen, begint het besef te
dagen dat ik klaar ben om terug te keren.
Ik blijf in de buurt van het vuur. Lig met mijn hoofd onder het afdak en de rest van mijn
lijf in het plastic. Af en toe sta ik op om het vuur brandende te houden. Het heeft het
moeilijk met die aanhoudende regen. Alles wordt uiteindelijk nat. Even bekruipt mij
het verlangen dat het afgelopen mag zijn. Ik verlang ernaar de sterrenhemel te zien en
de volle maan. Ik laat dit gevoel helemaal toe en vervolgens weer los, en ben dan weer
volledig en bewust aanwezig in het hier en nu. Het is zoals het is en het is goed. Ergens
in de verte hoor ik koeien loeien.
Terug naar de wereld
De regen heeft mijn ziel schoongewassen,
Het vuur heeft mij gelouterd.
Ik keer terug in de wereld met een zuivere frisse kijk.
Uiteindelijk toch nog onverwacht begint het licht te worden. Even later beginnen de
vogels in koor te fluiten. Het is volbracht kan ik na deze nacht met recht zeggen. Ik voel
me blij en voldaan. Het is niet één minuut meer droog geweest. Mijn lamp liet het
afweten, maar het maakte allemaal niets uit. Er was geen enkele angst. Al die
onbekende geluiden maakten mij uitermate nieuwsgierig: wat hoor ik daar, wat voel ik
en wat zie ik.
Ik voel me wonderlijk stil van binnen. Zie er ongetwijfeld uit als een landloper. Het
laatste hout gaat op de brandstapel. Ik ontbind mijn cirkel en dank de krachten van de
vier windrichtingen, Moeder Aarde en de Onmetelijke Geest. Ik laat mijn shelter staan
en ga met wat bagage op weg. De rest zal ik straks ophalen met Giri. Ik voel me krachtig
en sterk en laat bij elke stap die ik doe heel bewust deze wereld achter mij.
Yasmin Verschure 73/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer