E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

elkaars mening aan! We zijn maar al te bang voor de eenzaamheid als we niet langer bij
de kudde horen.
Er is ook een andere kant aan deze zaak. Onze ouderen zijn vergeten hun wijsheid te
eren en te ontplooien. Ze zijn hun taak vergeten, hun bijdrage aan het grote geheel. Zij
laten zich wegstoppen tussen vier muren met hun angst voor aftakeling en voor de
dood. Hoe weinigen beseffen nog dat het tijd is om uit te delen van de geschenken die
zij verzameld hebben? Het zou weer een heilige plicht mogen worden dat ieder naar
vermogen van zijn verworven schatten ging uitdelen. Dat kunnen we leren van de
negercultuur. Wat een schoonheid om de relaties te zien tussen grootmoeders en
kleinkinderen. Wat een kracht gaat er uit van deze vrouwen. Ze nemen als
vanzelfsprekend het kroost onder hun hoede en laven hen aan de bron van hun
wijsheid.
Hoe kwetsbaar en zuiver zijn de kleintjes. Samen vormen zij de beweging van eb en
vloed en vullen zij elkaar fantastisch aan. De ouderen geven de ukkies het fundament.
De ukkies geven de ouderen de gift van het spel, de kracht van het zijn. Ook al zijn ze te
oud voor het arbeidsproces, ze voelen zich waardevol.
Ik open mezelf voor de wijsheid van mijn voorouders: de stenen, de planten, de dieren,
maar vooral ook de mensen, ongeacht cultuur en ras. Mensen zijn de meest zuivere
vertegenwoordigers van de mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten van de Schepper en
zijn schepping. Hoe waardig is de mens die zich dat herinnert.
De wolken zijn verdwenen
de lucht is hemelsblauw
de ondergaande zon verlicht
en geeft accenten
een betoverend scala van kleuren
opent zich voor mijn geestesoog
God spreekt...
De lucht is zo mooi en de wolken zijn prachtig. Zij maken dat ik mezelf kan verliezen bij
het vuur in alle verschillende manifestaties die aan mijn geestesoog voorbij trekken in
een tijdloze tijd. De wind is toegenomen, het blijft droog vandaag. Af en toe piept zelfs
de zon door de wolken. Op deze momenten is er een bijzondere helderheid hier in dat
mooie Zweden. De flessen zijn weer gevuld met water en mijn engeltje ligt in een kring
van dennenappels. Ze hebben de boodschap begrepen. Op het altaartje staat een klein
jampotje met een lichtje er in. Het licht is doorgebroken bij Eric. Hij maakt het goed.
Ik breng de laatste uren van deze dag door met mijmeren bij het vuur en het afronden
van mijn tekening. De titel wordt integratie. Ik heb een pijpje gekregen en ik voel een
diep verlangen om hem te roken. Het pijpje is afkomstig uit Peru en ligt op mijn
altaartje. Giri en ik hadden een stille wens om dit jaar naar Peru te gaan. In oktober zou
dat moeten gebeuren. Toen kwam deze quest ertussen en hebben we het beiden
losgelaten. Zo lang van tevoren dingen plannen is aan mij ook niet besteed. Als het de
bedoeling is dat we gaan, dan is er op het laatste moment nog wel een plekje.
Peru
Wanneer ik terug ben in Nederland krijg ik een visioen: er wordt een steen in mijn
hand gelegd. Het is een amethist en ik weet onmiddellijk dat de steen afkomstig is uit
Brazilië. De steen pakt me bij de hand en neemt me tot mijn verbazing mee naar Peru.
We staan samen onder aan de trappen van Macho Picchu. Ik klim langzaam de berg
op tot aan de top. Ik ben gekleed als een hogepriesteres, in een lang witlinnen gewaad
Yasmin Verschure 65/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer