E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

Loslaten
Jaren geleden begon ‘mijn vriend’ me erop voor te bereiden dat ik de uiterlijke vorm
van Reiki los moest laten. Reiki is te beperkt, zei hij. Het is een veiligheidsmechanisme.
Het is te vergelijken met het zwemmen met een zwemband. De symbolen geven je een
gevoel van veiligheid en je weet dat je niet kunt zinken. Het dragen van een titel sluit
al bij voorbaat uit dat er iemand een sticker op je kan plakken, want je draagt er
reeds een. Dat was je vorige leven. Jij hebt dat niet langer nodig, dus gooi je
zwemband maar weg en concentreer je energie op het openen van je hartcentrum.
Werk aan de enorme liefdespotentie die zich daar bevindt. Gebruik je gereedschap
wanneer je dat nodig hebt. Realiseer jezelf dat naarmate je hart zich verder opent, er
een vorm van heelheid en genezing te voorschijn komt die ver voorbij de verbeelding
gaat. Uiteindelijk is er slechts een enkel woord waarin je alle vormen van heling kunt
samenbrengen en dat woord is liefde.
En ik maar denken dat ik me losgemaakt had. In essentie dus niet. Totdat ik afgelopen
verjaardag ineens voelde dat ik er los van was. Het gaf zelfs geen angst meer,
integendeel. Het gaf nog een dieper gevoel van vrijheid, zelfs zodanig dat ik me erover
verbaasde. Langzaam maar zeker schuift mijn ego zich terzijde. Wat blijft er over in
deze materiële wereld als je jezelf niet langer kunt presenteren als zijnde iets of
iemand?
Niets blijft er over. Niets dan leegte, niets dan stilte. Laat het een uitdaging voor je zijn
om ‘niets’ te hoeven zijn...
Ik verwelkom de stilte in mezelf. Ik heb de stilte lief gekregen deze jaren, zo lief.
Dierbaarder dan al het andere is de stilte voor me geworden.
Nee, ik ben niet bang van de winter. Ik ben niet bang van de dood. De dood werd mijn
beste kameraad in dit leven. De dood en ik zijn één. Het leven en ik zijn één. Ik heb
vaak naar de dood verlangd, daardoor geniet ik ongetwijfeld zo van het leven. Nu is er
meer en meer harmonie, de verbinding tussen beide werelden. Er is een diepe
dankbaarheid en ontroering dat ik op mijn manier vorm mag geven aan de nieuwe
wereld die zich voor ons ontvouwt. Mijn liefde en mijn licht vanuit mijn innerlijke
ruimte over de aarde mag laten stromen.
Je werk kun je immers overal doen. Soms is het nodig om daarvoor op de voorgrond te
treden. Dan getuigt het eveneens van ego als je dat weigert. Soms is het nodig om dat
vanuit de beslotenheid van vier muren te laten plaatsvinden. Er is een tijd voor alles en
alles gebeurt op de juiste tijd. Het ene is even belangrijk of onbelangrijk als het andere.
Uiteindelijk is het enige wat telt de intentie waarmee we de dingen doen.
Leermeesters
De wolf hoort bij het noorden. Hij vertegenwoordigt de leraar en is een van mijn
krachtdieren. Het zijn vaak de ouden die de wijsheid bezitten. Althans zo was het
voorheen bij de oude culturen. Wij zijn vergeten dat onze ouderen de wijsheid van het
leven in zich dragen of zijn te eigenwijs om ons daarvoor open te stellen. De taak van de
leermeester lijkt voorgoed voorbij. Vroeger begon iedereen die van school afkwam zijn
carrière als leerjongen in dienst van een of ander bedrijf. En daar zat ook iets heel
moois in. Als je eenmaal alle treden had afgelegd op de maatschappelijke ladder, kon je
jezelf inleven in degene die nog op de eerste trede stond. Helaas willen we niets meer
leren, we denken dat we alles weten. Tegelijkertijd lopen we als kuddedieren achter
Yasmin Verschure 64/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer