E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

Drie en een half uur later komen we aan in Gotenborg. In eerste instantie moet ik even
wennen aan het landschap dat bijna uitsluitend uit naaldbomen lijkt te bestaan.
Wanneer we onze eerste stop maken bij een groot meer voel ik hoe ruimtelijk, hoe
vrouwelijk en lieflijk deze omgeving is. Ik krijg een gevoel van bescherming, van
geborgenheid hier in Zweden en dat zal zich de komende dagen alleen maar versterken.
We weten inmiddels dat het de koudste en de natste zomer is sinds jaren. Het is zoals
het is. Ik heb geleerd dat leefomstandigheden niets te maken hebben met Leven. Je
kunt de omstandigheden niet veranderen, ze zijn er gewoon. Je kunt kiezen om er
problemen van maken of je kunt de situatie omarmen en gebruiken om jezelf te
vervolmaken. We laten ons voorlopig dus niet ontmoedigen. Die nacht overnachten we
bij een meer waar je via een aanlegsteiger zo het water in kunt lopen. Mij niet gezien, ik
vind het voorlopig nog te fris.
Ik sta niet te popelen om me in een groep mensen te begeven, maar het moet er
uiteindelijk toch van komen. Na tweeën zien we een aankondiging ‘vision-quest’ en we
rijden het bewuste terrein op. We worden hartelijk ontvangen. Midden op het open
terrein staat een houten huisje voor de staf. Er staat brood en rauwkost voor ons klaar.
De wind waait guur op deze open vlakte. Ik begin me zorgen te maken. Hoe in
godsnaam ga ik me warm houden. Ik ben aardig wat afgevallen na een vernieuwde
infectie en een vastenkuur en heb totaal niet gerekend op deze kou. Bovendien ga ik
weer vier dagen en nachten vasten. Ik sta verdorie net een beetje op mijn poten! Ik kijk
naar mezelf in verbazing, is dat ikke, waar is mijn vertrouwen?
Er zijn twaalf deelnemers die ‘de berg’ opgaan en er is een grote staf: drie mensen in de
leiding en nog tien andere stafleden. Daarnaast zijn er zes kinderen. Allemaal aanwezig
in volledige dienstbaarheid om ons twaalven te ondersteunen.
Wanneer iedereen aanwezig is gaan we naar een oude steengroeve. Voor een kale
rotswand bevindt zich een diep meertje. De plek is magisch en energetisch. We doen
een ceremonie waarin we Grote Geest en Moeder Aarde aanroepen. Een ceremonie
waarin wij questers inzicht moeten krijgen met welke opdracht we ‘de berg’ opgaan.
Niet alleen voor onszelf, maar voor het heil van ons thuisfront of zoals ik dit noem, voor
het heil van de mensheid. We offeren een plukje tabak en een kleine bergkristal in het
water. Het is een symbolische teruggave aan Moeder Aarde voor alles wat we ten
onrechte van haar genomen hebben. De ceremonie is indrukwekkend.
Mijn intentie
Het is mijn intentie om mijn eigen kracht niet langer te ontkennen. Het is mijn intentie
om mezelf in totaliteit te omarmen, mijn lichtzijde zowel als mijn schaduwzijde: Devi
en Kali. Ik integreer dit proces van totaliteit en heelheid in alle cellen van mijn
lichamen en verbind mezelf vol vertrouwen met de transformerende kracht van
Moeder Aarde en Vader Geest.
Het is mijn intentie om een werktuig te zijn in de handen van mijn Schepper. Om in
alle eenvoud en dienstbaarheid een brug te zijn tussen de wereld van het intellect en
de wereld van het gevoel: de wereld van het zichtbare en de wereld van het
onzichtbare.
De mensen hier aanwezig hebben doorgaans oude indianenwortels en zijn praktisch
stuk voor stuk goed verbonden met Moeder Aarde. Dat voelt solide en geeft mij een
gevoel van vertrouwen en veiligheid. Een ding weet ik inmiddels zeker: we hoeven de
hemel niet langer te verdienen. We hoeven onszelf alleen maar te herinneren, onszelf
Yasmin Verschure 52/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer