E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure
E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure
We vervolgen het pad tot vlakbij de spoorwegovergang. De agressieve zwaailichten maken me angstig. Het is teveel, te overweldigend, zoals pure kracht soms teveel kan zijn. Gelukkig is het mogelijk om deze kracht te ontwijken! De nacht blijft helder en ik ga steeds beter waarnemen in het donker. De vogels en de dieren zijn in diepe rust. Het is intens stil, onwezenlijk haast. We komen bij een zandpad. Het landschap heeft iets magisch. De afnemende maan, een kwart sikkel, laat zich stralend zien boven een weidse heidevlakte. Er is slechts één minpuntje: de temperatuur! Mijn longen gaan opspelen. Als ik nu door blijf drammen zal ik het eindpunt niet halen. Ik ga op de grond liggen en vraag of Giri achter me komt liggen. We pakken onszelf helemaal in. Ik geef mezelf over aan de koesterende energie van Moeder Aarde en laat de pijn er gewoon zijn. Dit vermogen om pijn te transformeren is eveneens een verdienste van de afgelopen jaren! Giri slaapt zodra hij de grond raakt. Ik neem me voor om wakker te blijven. Als ik het zeil echter terugsla, zie ik tot mijn verbazing dat het licht begint te worden. Ben ik toch even weggeweest! Er is weer rust in mijn longen. Verwonderd loop ik verder. We lopen door een groot droogstaand ven. Het wordt lichter. De vogels beginnen voorzichtig te zingen. Het geluid zwelt aan tot een heel orkest, waarin iedere soort haar eigen partij zingt. Het klinkt niet vals, integendeel, de verschillende geluiden smelten samen tot een fantastische symfonie, een ware ode aan de schepping. De schotse hooglandrunderen worden wakker en kijken ons met grote verbaasde ogen aan. Ze zijn niet gewend aan zulke vroege bezoekers. Ik heb nu al mijn aandacht nodig om mezelf in beweging te houden. Op het moment dat ik nauwelijks nog een stap kan verzetten, doemt in de verte onze auto op. Het is rond zessen als we bij ons vertrekpunt aankomen. Moe en hongerig maar intens tevreden en voldaan. Ik bedank het bos voor haar giften en haar bescherming. Dan rijden we naar huis. Een warm bad verzacht de pijn in mijn lijf. We duiken ons bed in en waarachtig ik slaap een aantal uren. Ik heb niets tastbaars meegenomen van deze walk. Ongetwijfeld zal de energie van de afgelopen nacht op haar eigen wijze haar werk doen. Symbolisch sterven Een aantal dagen later is het weer zacht genoeg voor de Death Lodge oefening: sterven voordat je sterft. Ik ‘bouw’ op ons grasveldje met takken mijn huis in de vorm van een cirkel. Ik leg een stuk plastic in het midden met een matje erbovenop en mijn meditatiekussen. De deur maak ik op het noorden. In het Druïdisme staat het noorden voor het aarde-element, voor dood en wedergeboorte. Dit lijkt me dus zeer gepast. Ik neem een warm bad en trek iets moois aan. Ik ontsteek de fakkel aan de ingang van mijn huis en trek vanuit het oosten een cirkel van licht rond de plek. Ik nodig Vader Hemel en Moeder Aarde uit om me te beschermen tijdens deze ceremonie. Dan ga ik in het midden zitten met mijn gezicht naar het noorden en vertel mijn Schepper dat mijn tijd gekomen is. Het voelt vertrouwd en totaal niet eng. De dood heeft haar plaats gekregen in mijn leven, zij werd een goede vriend. Iedere morgen vraag ik mezelf af of ik klaar ben om te sterven. Ik kijk de dood in de ogen en stel me open en uitnodigend op om mijn verwanten de kans te geven afscheid te komen nemen. Ik hoef niet lang te wachten. Mijn vader, gestorven toen ik veertien was, dient zich als eerste aan. Hij laat zich zien als een stralende persoonlijkheid en heet me welkom in die andere dimensie. Het is een Yasmin Verschure 48/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer
vreugdevolle ontmoeting, we zijn immers in waarheid verbonden. Daarna komt mijn moeder door de deur. Ook zij is jaren geleden gestorven. Hoewel onze relatie ongekend moeilijk is geweest, vooral na de dood van mijn vader, is ook dit stuk opgeruimd en uitgezuiverd. Ik voel een alles omvattende liefde voor haar. Ik kan haar nu oprecht bedanken voor alle ervaringen die ik in die tijd niet altijd zo heb kunnen waarderen. Zij hebben me uiteindelijk gebracht tot het punt waar ik nu sta. Giri heeft het moeilijk. Hij is er nog niet aan toe om mij los te laten. Ik vertel hem hoe blij ik ben. Ik ga naar huis, er wordt vol vreugde op mij gewacht. Dank je wel voor je liefde en je ondersteuning. Enne, treur niet om mij. Werk aan je eigen vervolmaking en doe wat je te doen hebt. We blijven verbonden en zullen elkaar immers weerzien. Mijn twee prachtige zonen volgen. We hebben elkaar niet veel te vertellen. Datgene wat van belang is, is verteld. Ik ben dankbaar voor hun zijn in mijn leven, zij waren fantastische leermeesters. Het wordt druk! Meestal hoeft er niets meer gezegd te worden, is er slechts liefde en een totaal gevoel van samenzijn. Er komen ook mensen die uit mijn leven verdwenen, omdat ze moeite hadden met de manier waarop ik hen met zichzelf confronteerde. De liefde is er nog steeds, hun angst belette hen om nabij te durven zijn tijdens mijn ziekteproces! Soms valt er nog iets op te ruimen, kleinigheidjes van weinig betekenis, niets heftigs. Mijn huis is vol, overvol. Ook mijn dieren uit het bos komen me opzoeken: mijn reeën, de wolf en de adelaar. Ze zijn er allemaal. En niet te vergeten mijn eikenboom, hoe speciaal! Ik stel me het stervensproces tot in alle details voor. Verbind me in alle diepte met mijn innerlijke aanwezigheid, mijn energielichaam binnen mijn tastbare lichaam. Dan richt ik mijn aandacht op mijn fysieke werkelijkheid. Ik daal steeds dieper af in alle cellen en organen van mijn fysieke lichaam. Mijn fysieke vorm begint uiteen te vallen en lost zichzelf langzaam maar zeker op. Het is een grenzeloos wonder, al mijn beperkingen verdwijnen. Ik voel me ruimtelijk, licht als een veertje en grenzeloos aanwezig. Ik ervaar mijn innerlijke zon, mijn onsterfelijke, stralende, eeuwige aanwezigheid en voel me verbonden met Al Wat Is. Langzaam keer ik terug naar deze aardse realiteit. Met een diep gevoel van dankbaarheid sluit ik de oefening af. Ik heb veel mensen ontmoet tijdens mijn werk en mijn reizen. Hoewel ik de laatste jaren praktisch in afzondering leef, ben ik verbaasd hoeveel liefde er nu naar me toekomt. Ik voel me innig tevreden. Ik wist niet dat er zoveel mensen van me hielden! Ik blijf nog een poosje zitten. Voel me omvat door de energie van de meesters en de engelen. Voel me in een toestand opgenomen van totale gelukzaligheid. In deze toestand ga ik nog een poosje in ‘mijn huis’ liggen. Helaas is de grond erg hard voor mijn kwetsbare lijf. Uiteindelijk ruim ik mijn huis toch maar op en ga naar mijn bed. Het duurt nog uren voor ik slaap. Ik barst van de energie en ben klaarwakker. Ook dat is inmiddels een bekend verschijnsel. Sterven is opnieuw geboren worden Geboren worden in een aards lichaam houdt automatisch in dat we eens zullen sterven. Dat is een waarheid als een koe en toch wordt er niets zo ontkend in de westerse samenleving als onze sterfelijkheid. Lijken schijnen via de achterdeur te verdwijnen uit Yasmin Verschure 49/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer
- Page 1 and 2: Yasmin Verschure 1/104 De Kracht va
- Page 3 and 4: Dankwoord: Ik dank alle leermeester
- Page 5 and 6: INHOUDSOPGAVE Dankwoord 3 Opdracht
- Page 7 and 8: INLEIDING Geluk is niet afhankelijk
- Page 9 and 10: VOORWOORD De goddelijke kracht van
- Page 11 and 12: HET DOEL VAN ONZE ZIEL Yasmin Versc
- Page 13 and 14: Eenheidsbewustzijn We staan op de d
- Page 15 and 16: lessen, andere spiegels komen tot j
- Page 17 and 18: Iedereen die door de poort is gegaa
- Page 19 and 20: Groepskarma Er zijn mensen die door
- Page 21 and 22: REIS NAAR HET BINNENSTE VAN JE ZIEL
- Page 23 and 24: vorderen gaat men zich meer en meer
- Page 25 and 26: onderwereld en sleurde Adam in haar
- Page 27 and 28: hoewel geboren in een tijd dat het
- Page 29 and 30: Het moge duidelijk zijn dat wanneer
- Page 31 and 32: ongetwijfeld invloed op zijn relati
- Page 33 and 34: LILITH Op het moment dat we opensta
- Page 35 and 36: wederom geen kans en zal haar creat
- Page 37 and 38: van de Sjamaan en de Krijger. En bo
- Page 39 and 40: volledig in het hier en nu te zijn
- Page 41 and 42: OP ZOEK NAAR EEN VISIOEN Yasmin Ver
- Page 43 and 44: DE BETEKENIS ACHTER EEN VISION-QUES
- Page 45 and 46: ODE AAN DE NATUUR God heeft ons nie
- Page 47: uitziet en bovendien heb ik daar ge
- Page 51 and 52: tijd gekomen is, we op een menswaar
- Page 53 and 54: waardig te achten. De hemel is hier
- Page 55 and 56: Mijn energie trekt zich meer en mee
- Page 57 and 58: haar gevoel met totaliteit, met het
- Page 59 and 60: Zijn. Om deze verenigde kwaliteiten
- Page 61 and 62: inwijdingsweg. Het is de bedoeling
- Page 63 and 64: te heffen om een volgende manifesta
- Page 65 and 66: elkaars mening aan! We zijn maar al
- Page 67 and 68: elegant, dat geef ik toe. Wel prakt
- Page 69 and 70: Creativiteit ‘Creativiteit is nie
- Page 71 and 72: leg mijn zeil voor het vuur en leg
- Page 73 and 74: Het is een plek van tegenstrijdighe
- Page 75 and 76: vertrokken zijn uit Nederland. Als
- Page 77 and 78: tijdloze ruimte welke deze cirkel o
- Page 79 and 80: DE SCHOONHEID VAN HET VERVAL Om de
- Page 81 and 82: In die zin blijft de essentie hetze
- Page 83 and 84: Kleinschaligheid Misschien denk je
- Page 85 and 86: Het vergif voor ons mensen is dat w
- Page 87 and 88: macht van geld en technologie. Zij
- Page 89 and 90: nemen van kwantiteit. Het zou wel e
- Page 91 and 92: Voorbereiding op de meditatie Het i
- Page 93 and 94: DE LENTE De lente is verbonden met
- Page 95 and 96: DE ZOMER De zomer is verbonden met
- Page 97 and 98: DE HERFST De herfst is verbonden me
vreugdevolle ontmoeting, we zijn immers in waarheid verbonden. Daarna komt mijn<br />
moeder door de deur. Ook zij is jaren geleden gestorven. Hoewel onze relatie ongekend<br />
moeilijk is geweest, vooral na de dood van mijn vader, is ook dit stuk opgeruimd en<br />
uitgezuiverd. Ik voel een alles omvattende liefde voor haar. Ik kan haar nu oprecht<br />
bedanken voor alle ervaringen die ik in die tijd niet altijd zo heb kunnen waarderen. Zij<br />
hebben me uiteindelijk gebracht tot het punt waar ik nu sta.<br />
Giri heeft het moeilijk. Hij is er nog niet aan toe om mij los te laten. Ik vertel hem hoe<br />
blij ik ben. Ik ga naar huis, er wordt vol vreugde op mij gewacht. Dank je wel voor je<br />
liefde en je ondersteuning. Enne, treur niet om mij. Werk aan je eigen vervolmaking en<br />
doe wat je te doen hebt. We blijven verbonden en zullen elkaar immers weerzien.<br />
Mijn twee prachtige zonen volgen. We hebben elkaar niet veel te vertellen. Datgene wat<br />
van belang is, is verteld. Ik ben dankbaar voor hun zijn in mijn leven, zij waren<br />
fantastische leermeesters.<br />
Het wordt druk! Meestal hoeft er niets meer gezegd te worden, is er slechts liefde en<br />
een totaal gevoel van samenzijn. Er komen ook mensen die uit mijn leven verdwenen,<br />
omdat ze moeite hadden met de manier waarop ik hen met zichzelf confronteerde. De<br />
liefde is er nog steeds, hun angst belette hen om nabij te durven zijn tijdens mijn<br />
ziekteproces!<br />
Soms valt er nog iets op te ruimen, kleinigheidjes van weinig betekenis, niets heftigs.<br />
Mijn huis is vol, overvol. Ook mijn dieren uit het bos komen me opzoeken: mijn reeën,<br />
de wolf en de adelaar. Ze zijn er allemaal. En niet te vergeten mijn eikenboom, hoe<br />
speciaal!<br />
Ik stel me het stervensproces tot in alle details voor. Verbind me in alle diepte met<br />
mijn innerlijke aanwezigheid, mijn energielichaam binnen mijn tastbare lichaam.<br />
Dan richt ik mijn aandacht op mijn fysieke werkelijkheid. Ik daal steeds dieper af in<br />
alle cellen en organen van mijn fysieke lichaam. Mijn fysieke vorm begint uiteen te<br />
vallen en lost zichzelf langzaam maar zeker op. Het is een grenzeloos wonder, al mijn<br />
beperkingen verdwijnen. Ik voel me ruimtelijk, licht als een veertje en grenzeloos<br />
aanwezig. Ik ervaar mijn innerlijke zon, mijn onsterfelijke, stralende, eeuwige<br />
aanwezigheid en voel me verbonden met Al Wat Is.<br />
Langzaam keer ik terug naar deze aardse realiteit. Met een diep gevoel van<br />
dankbaarheid sluit ik de oefening af. Ik heb veel mensen ontmoet tijdens mijn werk en<br />
mijn reizen. Hoewel ik de laatste jaren praktisch in afzondering leef, ben ik verbaasd<br />
hoeveel liefde er nu naar me toekomt. Ik voel me innig tevreden. Ik wist niet dat er<br />
zoveel mensen van me hielden!<br />
Ik blijf nog een poosje zitten. Voel me omvat door de energie van de meesters en de<br />
engelen. Voel me in een toestand opgenomen van totale gelukzaligheid. In deze<br />
toestand ga ik nog een poosje in ‘mijn huis’ liggen. Helaas is de grond erg hard voor<br />
mijn kwetsbare lijf. Uiteindelijk ruim ik mijn huis toch maar op en ga naar mijn bed.<br />
Het duurt nog uren voor ik slaap. Ik barst van de energie en ben klaarwakker. Ook dat<br />
is inmiddels een bekend verschijnsel.<br />
Sterven is opnieuw geboren worden<br />
Geboren worden in een aards lichaam houdt automatisch in dat we eens zullen sterven.<br />
Dat is een waarheid als een koe en toch wordt er niets zo ontkend in de westerse<br />
samenleving als onze sterfelijkheid. Lijken schijnen via de achterdeur te verdwijnen uit<br />
<strong>Yasmin</strong> <strong>Verschure</strong> 49/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer
Change language