E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

ongetwijfeld invloed op zijn relatie met vrouwen. Andersom is dat natuurlijk niet
anders. Wanneer we als kind een liefdevol nest hebben gemist, laten we ons
gemakkelijk naar beneden trekken door de duistere krachten in onszelf. Dit laatste is
een van de oorzaken van de eeuwenlange onderdrukking van de vrouw.
De positie van de man is evenmin benijdenswaardig. Wat een hel om af moeten te dalen
vanuit het gevoel van superioriteit naar gelijkwaardigheid. Door hoeveel lagen van
angst moet je gaan om daar te komen! Hoe pijnlijk is dit stervensproces, de dood van
het ego. Opstijgen is vele malen makkelijker.
De weg van het proces gaan is de weg gaan tot in alle diepten van de hel. Om dan
uiteindelijk, als je niet dieper meer kunt, weer naar boven te komen met vernieuwde
inzichten. Wij vrouwen vergaten onze rol als Godin, als Moeder van al het zichtbare
leven en accepteerden meer en meer een ondergeschikte positie. We koesterden het
beeld van lieflijkheid, van zuiverheid, van maagdelijkheid. We degenereerden het beeld
van de hoer tot een negatief maatschappijbeeld. Noem het onbewustheid. We waren
onszelf niet bewust en handelden dienovereenkomstig, mannen zowel als vrouwen. Het
een geeft voeding aan het andere: ondergeschiktheid enerzijds brengt de andere pool
uit evenwicht en houdt automatisch onderdrukking in. Door de weegschaal uit balans
te brengen, werden beide polen van tegenstellingen die met elkaar een Eenheid
vormden, meer en meer uit elkaar getrokken. Zij werden gedegenereerd tot goed en
kwaad. Het maakt in die zin niet uit wat er eerst was, de kip of het ei. We zijn door onze
lange evolutieweg heen het pad gegaan: van aanvankelijke vergetelheid tot langzaam
maar zeker volledig inslapen, tot het moment dat de wake-up call niet langer genegeerd
kan worden. De geestelijke strijder doorleeft, doorvoelt en laat dan het verleden los. De
geestelijke strijder aanvaardt de situatie, bevrijdt zich van schuld en boete en neemt de
verantwoordelijkheid voor de situatie zoals die Nu is. We vertrekken vanuit dit punt,
het enige moment dat er bestaat, en kunnen onszelf nu gaan omvormen naar
menswaardige wezens.
Als altijd is het zo dat we de kiem van datgene wat we elkaar verwijten zelf in ons
dragen. Het zou fijn zijn als we dat inzicht hadden, dan konden we op een andere,
nieuwe manier in onze kracht gaan staan. Dan hoeven we niet dezelfde fouten te
herhalen die we mannen zolang hebben verweten. Op het moment dat vrouwen hun
plaats op gaan eisen in deze maatschappij verliezen zij vaak hun uniciteit. Ze verbinden
zich meestal te eenzijdig met hun mannelijke daadkracht en nemen hun plek in op
dezelfde manier die ze mannen tot in den treuren hebben verweten: gebruik je
ellebogen, onderdruk, verdeel en heers. Beklim de ladder van je maatschappelijke
carrière ten koste van anderen, verkoop je ziel en je zaligheid voor een baan en de
daarbij behorende status. En zo zie je vele vrouwen, op dezelfde manier als mannen dat
vóór hen deden, elkaar vertrappen op de weg naar de top.
Helaas, het zijn niet alleen de mannen die het vrouwen moeilijk maken om hun
gelijkwaardige plaats in te nemen. Het zijn vooral de vrouwen zelf die hun zusters die
de moed hebben om in hun kracht te gaan staan, het leven zuur kunnen maken.
Ongetwijfeld komt dit voort uit onzekerheid en speelt angst hierin een grote rol. We zijn
in onze onderdrukte positie vergeten hoe we elkaar kunnen ondersteunen. Door andere
vrouwen hun positie te gunnen, initiëren we de vrouwelijke kracht in het coöperatieve
bewustzijn. Daar worden we allemaal, zowel mannen als vrouwen, beter van.
De weg naar de top is eenzaam. De weg naar heelheid is nog eenzamer. Nog groter dan
de angst voor de dood, is de angst van de mens om niet langer bij de groep te horen. De
kracht van de inwijding, de afdaling in de hel zelf, die weg naar innerlijke heelheid moet
je echter alleen gaan. Die weg opent zich alleen voor de hele moedigen onder ons: voor
Yasmin Verschure 31/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer