E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

vorderen gaat men zich meer en meer verwonderen over het feit dat in die tijd mannen
en vrouwen vreedzaam met elkaar omgingen en dat oorlogen in die zin nauwelijks
voorkwamen. Integendeel, mannen en vrouwen leefden samen op basis van
gelijkwaardigheid en wederzijds respect.
Rianne Eisler, wiens onderzoeken zijn neergelegd in ’De Kelk en het Zwaard’, benoemt
dit als de partnerschapsamenleving.
Mannen hadden andere taken te vervullen in het leven, taken die kracht en moed
vroegen. Zij waren de minnaars en de beschermers van de vrouwen en de kinderen, de
behoeders van het leven. Zij voelden zich nuttig en waren dienstbaar aan het
scheppende principe van de Godin, zonder enig spoor van onderdanigheid of
wederzijdse afhankelijkheid. Mannen en vrouwen vulden elkaar perfect aan. Zij waren
zich beiden bewust van hun eigen kracht en uniciteit, van hun plaats in de cirkel.
De lineaire afstamming verliep in die tijd via de moeder. Alles was gericht op
instandhouding van het Leven. Het vrouwelijke aspect: de Kelk ofwel de heilige Graal,
staat symbool voor het Leven zelf. Toen Koning Arthur op zoek ging naar de heilige
Graal was hij dus op zoek naar het ontbrekende deel van zichzelf, zijn vrouwelijke
tegenpool, de goddelijke scheppende Moeder.
Ongeveer vijfduizend jaar voor onze jaartelling begon deze samenleving zichzelf te
ontwrichten.
Rondtrekkende groepen nomaden en ruwe strijders trokken plunderend over de aarde
en begonnen langzaam maar zeker de kracht en de harmonie van de vrouwencultuur,
waarin het Leven centraal stond, te ondermijnen. Zo’n tweeduizend jaar voor Christus
had deze beweging haar vernietigende werk reeds gedaan. Legers werden aangevoerd
door machtige krijgers en priesters. Men deed er alles aan om de erfenis van de Godin
in diskrediet te brengen en zaaide dood en verderf om zich heen. De afbeeldingen van
de Godin verdwenen en mannelijke goden namen haar plaats in. Het zwaard begon de
functie van de Kelk over te nemen en men begon steeds ingenieuzere wapens te
ontwikkelen om elkaar te vernietigen. De koesterende kracht van de Moedergodin
moest in de bijbel het veld ruimen voor een wraakzuchtige dualistische en straffende
God. Het vrouwelijke aandeel in de Eenheid van de schepping werd vervangen door het
concept van de duivel en het begrip zonde werd geboren. De elite gebruikte God als
boeman om hun onmenselijke handelen te rechtvaardigen. De slavenhandel deed haar
intrede en de dood begon te regeren over het leven. Competitie en status werden
belangrijk. De eenvoudige graven van voorheen groeiden uit tot luxe grafkelders zoals
in het oude Egypte.
De matriarchale partnerschapsamenleving maakte plaats voor het patriarchale
dominantiemodel en de ene helft van de mensheid begon de andere te onderdrukken.
Vrouwen zowel als mannen begonnen langzaam maar zeker hun afkomst te vergeten en
de goddelijke mens viel terug naar de positie van dierlijke slaafsheid. Hoe kortzichtig,
hoe primitief om God in een vorm te willen duwen. Om God een mannelijk aangezicht
te willen geven. Alsof de Schepping niet de manifestatie is van AL het
ongemanifesteerde Onnoembare. Met andere woorden, het bewustzijn bezielt alles wat
zichtbaar en onzichtbaar is, het mannelijke zowel als het vrouwelijke. Het één heeft
geen bestaansrecht zonder het andere. Of we onszelf dat nu bewust zijn of niet.
De uitbuiting van de natuur was een logisch gevolg. Wanneer we onze eigen natuur
vergeten, wanneer we de samenhang tussen alles wat leeft niet langer kunnen zien,
vergeten we automatisch onze verbinding met Al Wat Is.
Yasmin Verschure 23/104 De Kracht van het Zijn – De Heilige en de Hoer