Rinus van de Wetering Februari 2013 - MVV'27

Rinus van de Wetering Februari 2013
Rinus, waar en sinds wanneer woon je in Canada?
Ik ben op 16 juni 1990 definitief naar Canada verhuisd. Ik werkte al
twee jaar in Canada voor het bedrijf Van Elten Systems in
Barneveld als monteur aan machines voor automatisch opslag in
distributiemagazijnen. Mijn vrouw Yvonne en dochter Angelika
waren in die tussentijd een paar keer overgekomen, vonden het
hier ook mooi, er werd mij een baan aangeboden bij het bedrijf
Dairyland en toen zijn we er maar naar toe gegaan. We wonen
sinds die tijd in het stadje Coquitlam dat aan de oostkant tegen
Vancouver ligt. Ons huis ligt in een heuvelachtig terrein en binnen
enkele honderden meters houdt de behuizing op en rest alleen nog
maar natuur.
Hoe vaak komt je terug naar Nederland?
De laatste jaren niet zo vaak meer. De laatste keer was drie jaar
geleden en daarvoor kwam ik jaarlijks voor een maand over. De
moeder van Yvonne is drie jaar geleden overleden en zij heeft nu
geen enkel familielid meer in Nederland.
Nu zou ik eigenlijk overkomen, omdat mijn moeder 80 jaar oud
werd, maar inmiddels was bij mijn vader longkanker geconstateerd
en hij is inmiddels geopereerd. Hij is een lichte bestralingstraject
ingegaan en nu hopen we er maar het beste van.
Ik heb in Maasland nog contact met Leen Jordaan en Piet de Jong.
Die laatste was vroeger een niet al te grote concurrent.
Niet dat hij geen goede keeper was, maar hij gunde het mij van
harte dat ik in het eerste elftal speelde. Piet vond de combinatie
van keepen en wedstrijdjes fluiten prima.
HP
INTERVIEW
Door:
Ben van Mil
Pagina 1

Rinus van de Wetering
Terug naar je jeugd.
Ik ben geboren in het dorpje Schaesberg bij Heerlen en zijn later
verhuisd naar Kerkrade. Ongeveer op mijn twaalfde ben ik pas
gaan voetballen bij Roda JC en drie jaar later verhuisde ons gezin
naar Maassluis.
Werd je direct in het doel gezet?
Nee, ik stond in de voorhoede en doelpunten maken ging me
behoorlijk goed af. Ik had een hard schot en kon de bal aardig
raken.
Wanneer heb je dan de stap tot doelman gemaakt?
In Limburg viel ik soms als doelman in, wanneer de vaste keeper
er niet was. Pas in Maassluis werd het wat serieuzer. Daar voetbalde
ik eigenlijk alleen maar op straat of bij de gemeente Maasluis,
omdat mijn vader daar werkte. Verder deed ik mee in het elftal
van Van der Lely tijdens bedrijfstoernooien bij VDL. Bas van der
Berg, die daar werkte en onze leider was, heeft mij over gehaald
om bij MVV '27 te komen en zo meldde ik mij daar aan in juni
1970. Alles bij elkaar heb ik na die verhuizing vanuit Limburg zo'n
vier jaar niet in clubverband gespeeld.
En dan ben je ineens lid van MVV '27.
In het vijfde elftal ben ik begonnen en mijn eerste wedstrijd was in
Vlaardingen bij Sunlight. Teamgenoot Sjaak Franken zei mij regelmatig
dat ik hoger zou moeten gaan spelen en heb vervolgens een
tijd onder de lat gestaan bij het derde. Piet de Jong was de andere
keeper in dat elftal en we keepten toen om de beurt. Op mijn 20 e
moest ik in militaire dient, maar kon wel blijven voetballen.
In het jaar dat Sandor Popovics trainer van het eerste elftal (mei
1971) werd, kregen wij trainen van Jo van der Lugt.
Je hebt het tijdperk van Sandor Popovics dus van nabij
meegemaakt?
Sandor Popovics hield zich eigenlijk alleen bezig met het eerste
elftal en toen had je nog te maken met de succesvolle oude garde
zoals Jos Mosterd, Jan Kaptein, Leen Bastemeijer en Henk
Luyendijk. Cor Groenendaal was de keeper en toen hij geblesseerd
raakte, kwam Arend van Buuren in het doel te staan. Diezelfde
Arend was keeper toen ik uit dienst kwam en ik werd opgesteld in
het tweede. In het seizoen 1973-1974 kwam ik definitief in het
eerste elftal.
INTERVIEW
Door:
Ben van Mil
Pagina 2

Rinus van de Wetering
In het seizoen 1974-1975 degradeerde je naar de vierde
klasse.
Ja, dat was niet zo leuk. Hoe slechter het met het elftal gaat, hoe
drukker je het als keeper krijgt. Het was best vervelend, want we
verhuisde in diezelfde zomer naar het nieuwe complex. We hebben
toen wel onze schouders er onder gezet om zo snel mogelijk terug
te komen, wat overigens pas in 1980-1981 lukte.
De oudere spelers stopten of gingen lager voetballen. Het succesvolle
A1-elftal met Piet van Dijk, Jaap van Trigt, Hans van Trigt,
Wolter Gritter, Arie van Aalst, Wim van Aalst, Johan Verboon en
Wim van der Hoeven moest het toen overnemen en ingepast worden,
wat best lastig was. We beleefden mooie, maar soms ook
moeizame jaren onder Bert van Veen en Cor van Rooy.
En toen in de zomer van 1980 kwam Teun Groeneveld.
De man was zo mager als een lat, maar straalde een en al voetbal
uit. Hij wist mensen te motiveren en door hem ben ik aanvoerder
geworden. Hij kende nog niet iedereen, probeerde diverse spelers
uit en toen benaderde hij mij. Hij zei simpelweg “Als ik je aanvoerder
maak, dan gooi je er nog een extra stapje bovenop”.
Werkte dat daadwerkelijk?
Rinus met de bloemen na de
kampioenswedstrijd tegen KMD op
zaterdag 30 mei 1981.
Zeker, het motiveerde mij absoluut. Je werd bloedfanatiek en ik
kon ook niet goed tegen mijn verlies. We werden uiteindelijk ook
kampioen op het veld bij KMD.
INTERVIEW
Door:
Ben van Mil
Pagina 3

Rinus van de Wetering
MVV 27 1 in het seizoen 1980-1981, de officiële kampioensfoto.
Staande van links naar rechts: voorzitter Jan Kroes, verzorger Manuel Chantre, Joop van
Berkel, Gert Jan Broekman, Johan Verboon, Jaap van Trigt, Piet van Dijk, Rinus van de
Wetering, Elbert van der Berg en grensrechter Joop de Baan.
Zittend: Barry Zuidgeest, Wim van Aalst, Theo Denkers, Arie van Aalst, Hans van Trigt,
Jan Poot, Wolter Gritter en trainer Teun Groeneveld.
Verder nog iets leuks meegemaakt in die jaren? INTERVIEW
Dat was in een bekerwedstrijd die uiteindelijk met grote cijfers
werd gewonnen. Er kwam een hoge bal vanaf de linkerkant, ving
deze op en wilde het spel snel hervatten. De bedoeling was dat ik
dat bal zou uitgooien naar een vrijstaande speler, maar ik raakte
het achterhoofd van Leo Jansen die voor mij stond. Via zijn hoofd
verdween de bal achter mij in het doel. Leo keek mij vreemd aan
en zei verder weinig; ik ben bang dat hij dat nog wel weet!
Je hebt in de herfst van 1974 een auto-ongeluk gehad in
België?
In het Franstalige deel van België. Een grote scheur in mijn rechterenkel
was het resultaat en dat hebben ze moeten dichtmaken.
Verder had ik gelukkig niets, maar heb wel een paar weken thuis
gezeten. Langzaam werd het trainen weer opgepakt en mijn eerste
wedstrijd was tegen Maasdijk (3-2 winst).
Een vriend van mij zat achter het stuur en we reden 's avonds in
het donker. Wat er precies gebeurde weet ik niet meer, maar toen
ik bijkwam stond de auto tegen een huis geparkeerd en zat ik zelf
op de grond bij een boom.
Door:
Ben van Mil
Pagina 4

Rinus van de Wetering
Je hield in je laatste seizoen bij MVV ’27 4 van de 6 zes
strafschoppen.
Daar had ik niet echt een tactiek voor. Hooguit keek ik naar het
gezicht van de strafschopnemer, maar niet naar zijn voeten. Je
maakte soms een beweging en wachtte tot het laatste moment om
te duiken. Door het vele trainen had ik voldoende kracht om in
beide hoeken te komen.
Je nam zelf ook wel eens een penalty.
Dat gebeurde inderdaad, totdat het fout ging tegen Scheveningen.
In de zomer van 1982 was het voorbij.
Ik werkte als monteur in bouwliften bij Hafort op het terrein van
Key & Kramer in Maassluis, maar toen verhuisde het bedrijf naar
Barneveld. We kregen een huis aangeboden in Barneveld. Ik was
31 jaar, aan het einde van de voetballoopbaan en moest aan mijn
gezin gaan denken. Met 'bloedend hart' ging ik weg uit Maasland.
Twee jaar lang reed ik iedere dag samen met een collega van
Maassluis naar Barneveld en dat werd je ook zat.
Heb je in Barneveld ook gevoetbald?
Tot mijn 38 e bij VVB. Dat werd op een gegeven moment ook
lastiger, want ik werkte met grote regelmaat in de USA en Canada.
Zoals aangegeven vertrokken we in juni 1990 voorgoed naar
Canada.
Wie was je beste trainer in Maasland?
Dat zal niet vreemd zijn, Teun Groeneveld. Misschien was Sandor
Popovics wel een betere trainer, maar daar had ik toentertijd niet
veel mee te maken. Mede op basis van die indrukwekkende serie
bekerwedstrijden in mei 1981 werd Popovics terecht gekozen tot
Trainer van de Eeuw bij MVV ’27.
Als tweede keuze zou ik Gerrit van het Klooster willen noemen.
Daar heb ik ook ’n klein jaartje trainen van gehad. Hij heeft wel
aan de basis gestaan van de successen van Popovics.
Er was nog iemand bij MVV ’27 geweest die belangrijk was voor
mij, Jan van der Gaag.
Hoe dat zo?
Hij was leider van het eerste elftal, maar ook mijn keeperstrainer.
Jan was zelf een goede keeper geweest bij Excelsior Maassluis en
gaf in Maasland training op de dinsdagavond aan Johan Verboon
en mijzelf. Die avond nam hij ons onder zijn hoede en de andere
trainingsavond trainden we met de groep. Een fijne man die ik
mijn vriend kon noemen en die heel betrokken was bij de vereniging.
Ook de latere trainer Cor van Rooy was keeper geweest en
ook van hem heb ik weer veel geleerd.
INTERVIEW
Door:
Ben van Mil
Pagina 5

Rinus van de Wetering
Zaterdag 20 mei 2000 / het Elftal van de Eeuw.
Staande van links naar rechts: trainer Sandor Popovics, centrale middenvelder Arie van der Knaap,
spits Arno van Nierop, rechtsbuiten Jos Mosterd, linksback Jan Poot, voorstopper Wim van Aalst en
laatste man Leo Jansen.
Zittend: rechtshalf Joop van Berkel, linkshalf Hans de Wilde, keeper Rinus van de Wetering,
rechtsback Bram van der Lely en linksbuiten Jan Kaptein.
Je werd genomineerd als Keeper van de Eeuw van MVV ‘27
Dat kan ik bijna niet beschrijven, wat een mooie dag was dat,
unbelievable. Je was al bijna twintig jaar uit beeld en woonde ver weg
in Canada. Dat de mensen de moeite hebben genomen om je te vinden
en het was uiteindelijk Fred Louter die mij gebeld heeft met de
mededeling dat ik genomineerd was. Toen werd besloten om naar
Maasland te komen en MVV ’27 te bezoeken.
Het moment dat je daar het veld oploopt met mensen als Leo Jansen,
Jos Mosterd, Arie van der Knaap, Jan Kaptein, Joop van Berkel, Cor
Groenendaal en nog veel meer. Wat een fantastisch gevoel was dat.
Dan sta je ook op het veld met een spits (Arno van Nierop) die ik
uiteraard helemaal niet kende. Hij was de enige die eigenlijk niet bij
die oudere garde van de jaren zestig hoorde, evenmin als bij de
spelers van de succesjaren met Teun Groeneveld.
Arno was voor mij een absoluut vreemde eend in de bijt, maar als
spits had hij zich allang bewezen, had ik vernomen.
Hoe lang was je toen in Maasland?
Ik was voor vierenhalve week over en was iedere zaterdag bij MVV ’27
te vinden. Voorzitter Rob Zwaard betrok mij toen bij van alles. Je ging
met de wedstrijden van het eerste elftal mee en dan kwam je in de
volle kantine terug om een lekker broodje te eten en ’n biertje te drinken.
Het was een hoogtepunt van mijn leven na het voetbal.
INTERVIEW
Door:
Ben van Mil
Pagina 6

Rinus van de Wetering
Volgt je MVV ’27 nog via de website?
Heel af en toe. Soms kijk ik wel eens de foto’s die gemaakt worden,
maar het is lastig om het van afstand te volgen. Ik weet wel dat het
eerste elftal op dit moment bovenaan staat.
Voetbal je nu nog?
Tot 3 jaar geleden en toen kreeg ik last van mijn heup. Ik heb momenteel
ook een nieuwe heup en daar ga ik echt niet meer mee voetballen.
Het is mooi geweest!
Nog een laatste boodschap?
Ik wil ook graag van deze gelegenheid gebruik maken om alle MVV’ers
een sportief en succesvol seizoen toe te wensen. Ik hoop dat wanneer
ik weer in Nederland ben, ik iets meer tijd heb om op een zaterdag
langs te komen.
INTERVIEW
Door:
Ben van Mil
Pagina 7