CAO voor de sociale werkvoorziening

1 mei 2002 t/m 30 juni 2003 Hoofdstuk 1
3. Indien de werknemer gebruik maakt van een collectieve vervoersvoorziening, is de
bijdrage van de werknemer in de kosten van deze voorziening gelijk aan het bedrag
dat te zijnen laste zou blijven bij toepassing van het eerste en het tweede lid.
4. Indien de werknemer geen gebruik kan maken van openbaar vervoer, noch van een
collectieve voorziening, hetzij door persoonlijke omstandigheden, hetzij door het
ontbreken van doelmatig vervoer, kan de werkgever voor die werknemer een bijzondere
regeling treffen. Daarbij zullen niet meer kosten ten laste van de werknemer
worden gebracht dan indien hij wel van openbaar vervoer gebruik had kunnen
maken.
5. Indien de werknemer verhuist naar een plaats buiten de gemeente waartoe zijn
werkgever behoort, kan de werkgever in verband daarmee ten nadele van de werknemer
afwijken van het tweede lid, voor zover verhuizing tot hogere vervoerskosten
leidt.
Artikel 35
1. Aan de werknemer die in opdracht van de werkgever in het kader van zijn werkzaamheden
reis- en verblijfkosten moet maken anders dan uit hoofde van woonwerkverkeer,
worden deze kosten vergoed. Werkgever en werknemer plegen dienaangaande
vóóraf overleg. Welke kosten als noodzakelijke kosten kunnen worden
aangemerkt staat uiteindelijk ter beoordeling van de werkgever.
2. Op verzoek van de werkgever dient de werknemer de bescheiden te overleggen waaruit
het bedrag van de vergoeding kan worden vastgesteld.
TEGEMOETKOMING IN BIJZONDERE
OMSTANDIGHEDEN
Artikel 36
De werkgever kan een regeling treffen op grond waarvan aan een werknemer, indien bijzondere
omstandigheden van het geval daartoe aanleiding geven, een geldelijke tegemoetkoming
kan worden verstrekt in ten behoeve van hemzelf of de tot zijn huishouding
behorende personen noodzakelijk te maken kosten.
BEDRIJFSSPAARREGELING
Artikel 37
De werkgever zal, indien de werknemer daarom verzoekt, een bedrijfsspaarregeling vaststellen,
overeenkomstig de bepalingen van de WOR.
25