Wijknieuws 36/2010 - Protestantse Gemeente Veenendaal

Geef de pen door…
Deze zin intrigeerde mij….wat is de bedoeling van deze uitnodiging….begin ik een verhaaltje dat
iemand anders afmaakt….schrijf ik iets, waar een ander op reageert….wat is de bedoeling?
Eigenlijk is het een open uitnodiging, we kunnen ermee doen wat de inspiratie ons ingeeft.
Een pen: daarmee schrijf je… ook nog in deze gemechaniseerde wereld van computers?
De pen is voor mij altijd nog hét middel om iets vast te leggen…ook in mijn geheugen. Ik heb altijd
moeten schrijven om het te laten beklijven. Ik heb schrijven altijd een heerlijke manier gevonden
om, dicht bij mezelf, je gevoel te kunnen ordenen.(ik schrijf dus nog steeds veel!). Door onze gezinssituatie
was schrijven het enige middel van communiceren (telefoon aan boord van schepen gaat via de
satelliet en is een zeer kostbare aangelegenheid + dat je niet weet in welke situatie de ander aan de andere
kant van de wereld zich bevindt).
Geef de pen door….wat ermee te doen?
Een solo theatervoorstelling door Kirsten Benschop in ons Aller Erf maakte me nieuwsgierig naar een paar boeken
die zij benoemde en die aan de basis van dit theaterstuk hebben gestaan. Dan moeten die boeken haar,
maar mogelijk ook ons, iets te zeggen hebben. Het toneelstuk was al fascinerend, wat hebben die boeken er
dan mee te maken.
Boeken…pen….schrijven……communiceren. Roald Dahl schreef zijn boeken met potloden. Wat doet jouw
geest met je hand in een vloeiende beweging met het middel en hetgeen waarop geschreven wordt. Voor mij is
potlood en pen de prettigste manier om te voelen wat ik verwoord. Schrijven met een toetsenbord heeft het
voordeel dat je kunt tussenvoegen, veranderen, zonder dat je de hele tekst weer opnieuw moet schrijven en
maak je in de laatste alinea een foutje..ach, kleine correctie en klaar is kees. Maar nóg steeds vind ik het toetsenbord
een afstand creëren en schrijf ik de woorden, de zinnen niet zoals met de pen.
“Wie stenen los breekt”…de theatervoorstelling die mij ertoe zette een uitnodiging naar de lezers te geven……welk
boek heeft iets met u gedaan en waarvan je vindt dat een ander dat eigenlijk ook zou moeten lezen.
Welk gedicht, welk muziekstuk roert iets in je binnenste waarmee je de ander kunt verrijken? Moeten dat
dan hele verhandelingen zijn….ik denk het niet. Soms is één zin uit een boek al de moeite waard, een aanhef
van een muziekstuk al verwachtingsvol, kan één regel uit een gedicht je al in een andere richting voeren.
Kirsten gebruikte o.a. het boek ”Rust en Regelmaat” van Anselm Grün. Deze benedictijner monnik heeft zoveel
moois geschreven. Uit de collectie van Anselm Grün is het boek “Ieder zijn engel” voor mij inspirerend, dus ga
ik nu zeker het boek dat Kirsten inspireerde opzoeken . Misschien dat dit boek, mij wellicht wat “Rust en Regelmaat”
kan aanreiken. De bibliotheek heeft hem staan!
Geef de pen door….en wie weet wat het bij ons, als kerkgemeenschap en/of met elkaar, doet en openbreekt.
Wie volgt dus met zijn of haar artikel, in welke vorm dan ook, als bijdrage.
PS: In welke vorm dan ook is ruim te interpreteren zoals bijvoorbeeld iets over jezelf, een hobby, je werk, iets
wat je bezighoud, etc.
Bouwsteentje.
DIGITAAL WIJKNIEUWS NOORD-OOST ALLER ERF