Fitness in cijFers

toe dat aan deze registraties beperkingen kleven. 10 In deze paragraaf wordt de ontwikkeling
van het aantal fitnessaanbieders weergegeven op basis van gegevens van de Kamer van
Koophandel en van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Dit impliceert dat niet-commercieel
gerunde (gratis toegankelijke) outdoor fitnesslocaties buiten beschouwing gelaten
worden, net als (een deel van) het aanbod van personal trainers (zie hiervoor hoofdstuk 7). 11
Eerst wordt ingegaan op de vestigingen van ondernemers die bij de Kamer van
Koophandel geregistreerd staan als ‘fitnesscentrum’ (9313 volgens de SBI 2008-codering). 12
De periode 1996-2011 is hierbij als uitgangspunt gehanteerd. De aanpassing van de registratiewijze
van fitnesscentra door de Kamer van Koophandel in 2008 heeft geresulteerd in een
trendbreuk tussen 2007 en 2008. 13 Dit vormt echter geen belangrijke belemmering voor het
schetsen van de ontwikkeling van het aantal Nederlandse fitnesscentra.
Eind jaren negentig was er sprake van een groei van het fitnessaanbod, die na de
millenniumwisseling flink doorzette. In recente jaren, in de periode januari 2008-januari 2011,
is het aantal vestigingen van fitnesscentra in Nederland met 13 procent doorgegroeid, naar
1.652 (figuur 3.9). Die groei heeft niet gelijkmatig plaatsgevonden. Opmerkelijk is de afvlakking
van de groei in de laatste jaren. Het aantal vestigingen groeide tussen 2008 en 2009
met 5 procent, en tussen 2009 en 2010 met 6 procent. 2010 is een kanteljaar: de procentuele
toename van het aantal fitnessvestigingen is tussen januari 2010 en januari 2011 slechts 1
procent. Deze ontwikkeling wijst in de richting van het bereiken van een verzadigingspunt
van het aantal plaatsen waarop fitness wordt aangeboden. Het ontstaan van een verzadigingsniveau
leidt niet zonder meer tot de conclusie dat ook de deelname aan fitness zijn top
bereikt heeft. Met een uitgekiend marketingbeleid kan de fitnessparticipatie in Nederland
toenemen bij een gelijkblijvende grootte van het fitnessaanbod (zie ook hoofdstuk 11).
10 Een ondernemer kan zijn fitnessonderneming namelijk niet alleen scharen onder de categorie fitnesscentra, maar
ook onder bijvoorbeeld sportscholen en gezondheidscentra. Tot de laatstgenoemde bedrijfscategorieën behoren
echter ook onder andere scherm- en dansscholen, huisartsen en wijkverpleegkundigen. Alle bedrijven die onder
deze noemer vallen meerekenen tot het aanbod van fitness leidt derhalve tot een grote overschatting. Andersom
is het niet uitgesloten dat ondernemers die volgens het Handelsregister ‘fitnesscentrum’ zijn geen fitness (meer)
aanbieden. Additionele informatie over uitdagingen om het fitnessaanbod in Nederland in beeld te brengen is
opgenomen in bijlage 3.1.
cijFErs
11 De criteria die worden gebruikt om fitnessaanbieders te identificeren verschillen per land. Dit bemoeilijkt interna-
in
tionale vergelijkingen. ‘Circuit-based’ fitnesscentra, zoals Curves, worden in het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld
niet meegeteld in de meest gerenommeerde inventarisatie van fitnesscentra in dat land (die van The Leisure Database
Company). Daarnaast worden centra met alleen een zwembad (i.c. zwembaden) in dat onderzoek wel tot de
fitnessbranche gerekend.
FitnEss
12 Per 1 juni 2009 is de Kamer van Koophandel overgegaan van de BIK-codering (BedrijfsIndeling Kamers van Koophandel)
naar de SBI 2008-codering (Standaard Bedrijfsindeling). De BIK-code 930405 is toen één op één vervangen
door de SBI-code 9313. Verder is het van belang het verschil tussen vestigingen en bedrijven te onderkennen. Een
03
fitnessbedrijf kent niet zelden meerdere vestigingen. Een schets op basis van het aantal vestigingen is het beste
//
uitgangspunt als men het aantal plaatsen waar fitness wordt aangeboden wil vaststellen.
13 Navraag bij de Kamer van Koophandel leert dat deze niet (met terugwerkende kracht) te repareren is. 41