Armoede is niet Gods probleem - Stichting de Vonk

dat het voor veel allochtonen niet vanzelfsprekend is om over hun gevoelens te praten en daar ook de juiste
woorden voor te vinden. Uit onderzoek is gebleken dat mensen die vanwege deze problemen de regie over
hun leven kwijtraken, ook de neiging hebben om de dagelijkse zaken, zoals de huishouding en financiële zaken, te
verwaarlozen. Daarnaast hebben deze mensen ook geen enkele kans op een betaalde baan. De gezinnen komen
daardoor in ernstige problemen, waar ook de kinderen de dupe van worden.
Een goed toegeruste mantelzorger die daarmee bekend is, het vertrouwen kan winnen van de mensen en aan
kan sluiten bij de familiecultuur en de familie kan bijstaan, is een belangrijke aanvulling op de reguliere hulpverlening.
Vertrouwen
De huisarts is in eerste instantie degene waarbij mensen aan kunnen kloppen voor hulp. Toch blijkt uit gesprekken
met allochtonen dat de huisarts voor velen niet de vertrouwenspersoon is die deze zou kunnen of moeten
zijn. Als je niet veel vertrouwen in je huisarts hebt, bespreek je daarmee ook niet dit soort problemen. Veel
allochtonen voelen zich niet serieus genomen met hun klachten en zeggen vaak dat ze willen veranderen van
huisarts.
Zelfstandig
Mevrouw Ata acht het niet uitgesloten dat deze getrainde mantelzorgers zich ook kunnen gaan vestigen en hun
werk beroepsmatig uit kunnen gaan voeren. Daarmee draagt het project ook bij aan het verzelfstandigen van
allochtone vrouwen. Zij heeft er vertrouwen in dat het zal gaan lukken omdat het project kan aansluiten bij de
bestaande familiecultuur en op deze manier er zorg kan worden verleend aan mensen die nu nog buiten de
boot vallen.
Bijhouden van de administratie
In vanwege psychiatrische problemen kwetsbare gezinnen, wordt veel gevraagd van de gezinsleden. Ook van
de kinderen, zeker de oudste. Het komt regelmatig voor dat zij zelfs al op vroege leeftijd het administratieve
lees- en schrijfwerk in het gezin voor hun rekening nemen. Soms vanwege de gebrekkige taalbeheersing van de
ouders, soms ook vanwege de chaotische situatie in het gezin vanwege de psychiatrische problematiek die er
heerst. Het project Robero wil het deze jongeren wat gemakkelijker maken door hen een aantal vaardigheden
bij te brengen waardoor ze, zonder zichzelf te overvragen, hun ouders in deze situatie kunnen helpen. Hiertoe
kunnen zij een training volgen van twee dagen in het weekend, waarin ze zich niet alleen een aantal administratieve
vaardigheden eigen kunnen maken, maar waar er ook aandacht is voor hun specifieke situatie en ook
zij hun verhaal kwijt kunnen. Deze training wordt voor jongens en meisjes apart verzorgd. Zij kunnen dan een
belangrijke stabiliserende factor worden in het gezin waarvan alle gezinsleden profijt hebben en het gezin financieel
niet in de problemen komt.
Emine Ata is zich bewust van de zwaarte van haar taak om dit project goed uit te voeren. Ze is nu als eerste
stap begonnen met de werving onder de moslimgezinnen. Hiervoor doet ze onder andere een beroep op de
moskeeën en de sociaal-culturele stichtingen om mee te werken en ook wil ze een conferentie organiseren om
het onderwerp op de agenda te krijgen van de moslimgemeenschap, de GGZ en het maatschappelijk werk.
Ervaringsdeskundige
Zelf is mevrouw Ata ervaringsdeskundige. Toen ze bijna acht jaar was, is ze in het kader van gezinshereniging
vanuit Turkije naar Nederland gekomen. Al van jongs af aan hebben mensen in haar omgeving een beroep op
haar gedaan, in het begin vooral als tolk, om hen te helpen bij allerlei voorkomende problemen. Vervolgens ging
ze dan met deze mensen aan de slag om zaken uit te zoeken. Dat was voor haar vanzelfsprekend. Mevrouw Ata
heeft enkele jaren pedagogiek gestudeerd en ze heeft er ook nog over gedacht om de opleiding voor maatschappelijk
werker te volgen. Dit project is nu op haar pad gekomen en sluit goed aan bij haar ervaringen. Voorlopig
combineert ze Robero met haar werk in de kinderopvang en haar eigen gezin. Als het project een succes
wordt, gaat ze misschien toch nog die opleiding doen.