Yn it december nûmer fan 2009 ha ik wiidweidich ... - Sint Nicolaasga

Yn it december nûmer fan 2009 ha ik wiidweidich stil stien by myn omke, de
Alvestêdentochtrider Bauke de Vries. Út al de reaksies koe ik opmeitsje dat it goed ûntfongen
is. En as jo dan yn petear binne oer it ferhaal dan falt al tige gau ek de namme fan de
koartebaanridster Geeske Woudstra. In troue lêzer, dy’t eartiids yn de herberch fan
Dunegea wenne brocht my in tige nijsgjirrich kranteknipsel. En as jo dan Marten Hoogeboom
ek noch efkes sneupe litte in syn argyf dan ha jo samar genoch stof om ek oer dit natoertalint,
dat foar hundert jier ferlyn op ‘e wrald kaam, in ferhaal te skriuwen.
IJskoningin kortebaan, Geeske Woudstra
Op 3 janauri 1928 werden er in Scharsterbrug kortebaanwedstrijden georganiseerd voor
vrouwen. Er kwamen 16 deelnemers op de wedstrijd af, waaronder de 17-jarige Geeske
Woudstra uit Doniaga. Geeske reed in de finale Hendrica Koning van Oldetrijne eraf en ging
met een bedrag van ƒ 30,00 terug naar huis. Deze overwinning zou het begin zijn van een
legendarische schaatscarrière. De daarop volgende winter zou haar naam bij veel ijsminnende
noordelijke provincies bekend zijn. Geeske werd bij ieder minnaar van de schaatssport het
gesprek van de dag, ze werd menig winter de koningin op de kortebaan.
Geeske in haar outfit na haar overwinning in Follega 1929
Het kortebaan schaatsen was in de 19 de en 20 ste eeuw hét ijsvermaak bij uitstek. Als het
winterde en er ijs in de vaarten, sloten of op een ondergelopen polder lag werd het Friese volk
wakker. Iedereen, rangen en standen behoorden even tot het verleden, was op het ijs te
vinden om een baantje te trekken of om aan een schaatswedstrijd deel te nemen. Het lag dus
voor de hand dat men nieuwsgierig was naar wie het snelst op de gladde ijzers uit de voeten

kon. Aan het begin van de 19 de eeuw werden de eerste schaatswedstrijden georganiseerd door
de plaatselijke kastelein. De heren streden op de 160 meter en de dames deden naar hartenlust
mee op de 140 meter. Na de ijspret werd het volk uitgenodigd in de gelagkamer om de
prijsuitreiking bij te wonen en werden er goede zaken gedaan. De prijzen waren in de
beginjaren luze voorwerpen in de vorm van zilveren lepels, tabakdozen, horlogekettingen of
voor de dames een zilveren speldekussen. Halverwege de 19 de eeuw namen schaatsliefhebbers
de organisatie van de wedstrijden over. Vanuit deze situatie ontstonden de eerste
ijsverenigingen, die rondom in de provincie werden opgericht. Ook in Sint Nicolaasga groeide
de behoefte voor een ijsvereniging. Op 12 januari 1868 vond de oprichtingsvergadering
plaats in de herberg van Pieter Joukes van der Wey. Het reglement werd voorgelezen en
artikel 1 luidde als volgt: ‘De IJsvereniging “Donia” stelt zich ten doel het bevorderen van
ijsvermaak, door ’t houden van hardrijderijen op schaatsen of bij volstrekt onmogelijk
daarvan door het houden eener harddraverij met paard en slede’.
Als voorzitter werd boer en raadslid Jan Jacobus Rienstra (1819-1905) gekozen,
schoolmeester Fedde Hernamt (1834) werd secretaris en Tjitte de Jong trad aan als
penningmeester. De contributie werd vastgesteld op ƒ 0,25. Vier dagen na de oprichting, op
16 januari 1868, werd de eerste hardrijderij uitgeschreven met als eerste prijs ƒ 25,00. Het
volk kwam massaal naar het ondergelopen land van Bosma op de Westend. Iedereen genoot
met volle teugen, zowel jong als oud kwam schaatsen of genoot van het ijsvermaak. Een uit
een aantal palen met daaroverheen het grootzeil van schipper Ynte Baukes Kuipers deed
dienst als ijstent, de huur hiervoor bedroeg ƒ 1,00. Men kon hier koek en warme melk kopen,
voor de jonge vereniging was dit een stuk bûter yn ‘e brij. Er kwamen maar liefst 150 mensen
op het ijs, zij betaalden allen ƒ 0,25 aan inleg.

Eerste aankondiging, Leeuwarder Courant 14 januari 1868
Tot aan het begin van de 20 ste eeuw werd er alleen maar gestreden op de kortebaan door
manspersonen, in 1903 kwam daar verandering in. Er werd in dat jaar, naast hardrijden voor
mannen, ook een voor jongens beneden de zestien jaar uitgeschreven. Later, vanaf 1913,
volgden er wedstrijden voor meisjes en organiseerde IJsvereniging “Donia” rijderij voor leden
met dame. Jaarlijks, wanneer koning winter het toeliet werden er wedstijden door ijsclub
“Donia” uitgeschreven. De aangekondiging vond plaats via de dagbladen. Er werd gestreden
om forse bedragen, in 1911 kon de winnaar met een bedrag van ƒ 60,00 gulden naar huis,
wetend dat een weekloon van een arbeider rond de ƒ 12,50 lag. In 1913 kende de ijclub een
uitgebreide hardrijderij, zowel paren, jongens en meisjes als mannen boven de 16 kwamen
aan de start. In de avonduren volgde de prijsuitreiking in de plaatselijke herberg, daar werden
de wedstrijden nog eens overgeschaatst onder het genot van harmonicamuziek en
voordrachten. Wie schaatstalent bezat kon er een flinke stuiver bij verdienen. Er waren naast
flinke geldprijzen ook zilveren voorwerpen te winnen. In Doniaga woonde schaatstalent
Geeske Woudstra, zij was de ijskoningin op de korte baan in de winter van 1929, 1931, 1932
en 1933.
Geeske 2 jaar oud
De beginjaren van het schaatstalent Geeske Woudstra
In de meimaand van 1911 kwamen Jan Hylkes Woudstra (1880-1951) en Aafje Groen (1879-
1931) vanuit Follega naar de Hooidammen aan het Westend nr. 46 onder Doniaga. Jan
Hylkes, voorheen boerenarbeider, werd zetboer op “Vaders Hofstee “. De boerderij die
eigendom was van Oene Tiedes de Jong (1876-1949) stond op het stee, waar nu de familie

B. de Winter woont. Jan Hylkes en Aafje hadden twee kinderen, Hielke (1907) en de slechts
enkele weken oude dochter Geesje. Met name deze jongste spruit, Geesje, in de volksmond
bekend als Geeske, zou Doniaga eind twintiger / begin dertigerjaren op de kaart zetten. Op
jonge leeftijd werd duidelijk dat Geeske sportieve talenten had. Zonder enige vorm van
training wist ze in sport en spel goede prestaties te leveren. Geeske was een natuurtalent, lenig
en slank en keek helder uit haar ogen. Deze lenigheid kwam op jonge leeftijd al tot uiting. Op
de tweedaagse dorpsfeesten van Doniaga op 20 en 21 september in 1923 werden, na de
optocht van versierde wagens en fietsen, kinderspelen gehouden. Geeske was niet alleen de
snelste, maar wist tijdens het hardlopen de ballen op het dienblad te houden. Haar grootste
kwaliteiten lagen op het ijs. Op 3 februari 1919 organiseerde ijsclub ‘Donia’ hardrijderij voor
schoolkinderen en kinderen voor leden. Er kwamen 120 deelnemers op af, waaronder ook de
achtjarige Geeske. Hier behaalde het jonge talent haar eerste overwinnig en gaat met de
premie, een zilveren halsketting, naar huis. De tweede overwinning in de winter van 1922-
1923 won ze een paar nieuwe schaatsen en een polshorloge. Vanaf haar Wanneer 16 jaar
mocht Geeke met de vrouwen mee rijden. Op 3 januari 1928 liet ze zich, als jongste
deelnemer, inschrijven te Scharsterbrug. Er verschenen 16 dames aan de start. Boven
verwachting ging ze met de eerste prijs, een bedrag van ƒ 30,00, naar huis. Deze overwinning
was het begin van een fantastische schaatscarrière, die voor een deel door haar moeder werd
bijgehouden in haar dagboek.
De glorieuze winter van 1929
“Vaders Hofstee”, Westend 46 met de familie Woudstra, 1912
vlnr. moeder Aafje met Geeske, Hielke en Vader Jan Hylkes en knecht
De barre winter van 1928-1929 werd ingeleid door zware stormen, die opgevolgd werden
door een koude golf. Zeer koude lucht bereikte ons land en zorgde voor een ijsvloer, deze was
zo hard als staal. De firma Nooitgedacht uit IJlst verkocht in enkele weken 50.000 paar

schaatsen. Op 12 februari werd er onder onmenselijke omstandigheden een elfstedentocht
gehouden, winnaar Karst Leemberg verloor hierbij een teen. Op 3 maart reed men nog met de
auto over het ijs naar Urk. Overal waren de ijclubbesturen druk in aktie. Tijdens honderden
rijderijen werd gestreden om de eer en de prijs.
In deze lange winter kwam Geeske aan de top van haar schaatscarrière. Bijna dagelijks kon
het publiek haar schaatstalent bewonderen op de ijsbanen van Frieland, Groningen, Overijssel
en Noord-Holland. Ze deed mee aan maar lieftst 28 wedstrijden en won, naast luxe, goud- en
zilvervoorwerpen het formidabele bedrag van bijna ƒ 2000,00. Een onbekende boerendochter
uit Doniaga was eensklaps het nieuws van de dag. De reeks van overwinningen dat jaar
begonnen met een eerste prijs op 8 januari in Wartena. Geeske liet haar daar inschrijven bij de
28 dames. Het werd een prachtige wedstrijd. In de finale reed ze Marie de Groot eraf. De
volgende dag liet ze haar inschrijven in Scharsterbrug. Hier verscheen ook de kleine, maar
pezige 22- jarige Janna van der Meulen aan de start. Janna, afkomstig uit Goïngahuizen,
debuteerde in 1922. Door haar vele overwinningen, van de 24 wedstrijden slechts 2 keer
verslagen, werd zij de ongekroonde koningin van de korte baan genoemd. Maar in
Scharsterbrug, voor Geeske een thuiswedstrijd, kwam daar een einde aan. In de finale werd
Janna er door Geeske afgereden en in de loop van het seizoen liet Geeske haar ook nog
diverse keren de hakken zien. Janna vertelde in een interview: “Daar was ik niet tegen
opgewassen” en zo was er niemand die haar verslaan kon.
De prijs of de premie, Wartena 1929, links Geeske Woudstra en rechts Marie de Groot
Haar roem nam gaande weg de winter steeds grotere vormen aan. Voor iedere ijsclub was niet
alleen Geeske’s komst een eer, zij zorgde tevens ook voor grote hoeveelheden toeschouwers.
Op 2 februari ontstond er in Groningen een ware concurrentieslag tussen de organisatoren van
Scheemda en Winschoten. Scheemda had een telegram naar Geeske in Doniaga gezonden met
het verzoek om op 3 februari te komen rijden. De eerste prijs was ƒ 120,00. Omdat Geeske al
vertrokken was werd het telegram doorgezonden naar Groningen. Op de baan in Groningen

trof zij het bestuur van de ijsclub Winschoten, die haar vroegen om de volgende dag bij hen
aan de wedstrijd deel te nemen. Maar Geeske sloeg dit verzoek af, omdat ze in Scheemda de
eerdere afgelaste wedstrijd wegens invallende dooi nu wilde schaatsen. IJsclub Winschoten
verhoogde prompt de eerste prijs tot ƒ 150,00. Toen de mannen van Scheemda dit vernamen,
verhoogden zij de eerste prijs tot ƒ 200,00. Geeske besloot naar Scheemda te gaan en won
daar de hoogste prijs die ze ooit in de wacht had gesleept.
Citaat dagboek 8 maart 1929
‘Geesje heeft een nieuwe fiets gekocht van Jelte Dijkstra van de Noed, 90 gulden’.
Een klein schaatsdrama in Akkrum
Op 10 januari deed Geeske mee aan een hardrijderij in Akkrum en won die dag de eerste prijs
van ƒ 50,00. Na de wedstijd speelde er zich een klein drama af. Broer Hylke verloor tussen de
ijsbaan en de herberg, waar de prijsuitreiking plaatsvond, een van haar schaatsen. Er brak
paniek uit, want deze âlde houtsjes fan pake waren haar dierbaar, ze had er alle prijzen mee
gewonnen. Hoe er ook gezocht werd de schaats werd niet gevonden. Geeske, in tranen, was
er helemaal af. De volgende dag reed ze in Grijpskerk op andere schaatsen en moest ze
genoegen nemen met een derde plaats. Haar chauffeur, Oene Tiedes de Jong, ging de
volgende dag naar Akkrum om de speurtocht naar de verloren schaats voort te zetten. Hij zag
de schaats voor een raam hangen met een briefje erbij dat de doorloper gevonden was. Toen
Geeske dit hoorde was ze dolgelukkig.
Citaat dagboek:
‘Voor de beloning van de gevonden schaats aan Oene T. de Jong 25 sigaren van fl. 2.50
cadeau gedaan’.
Na acht wedstrijden in januari volgde er een drukke maand februari. Geeske zou deze maand
maar liefst 19 keer aan de start verschijnen. Naast de reguliere wedstrijden waren er ijsclubs,
van een ijsbond was nog geen sprake, die voor eigen glorie officieuze kampioenswedstrijden
organiseerden. Begin februari ging Geeske in Groningen en Scheemda met prijs en eer naar
huis. Op 5 februari werd in Onderdendam gestreden om het kampioensschap van de provincie
Groningen, Geeske werd ook hier eerste. Op vrijdag 8 februari 1929 vond een hardrijderij
plaats in Leeuwarden, uitgeschreven door de Koninklijke Vereniging “de IJsclub”. De eerste
prijs bestaande uit ƒ 80,00 en een zilveren medaille zou door de Koningin worden uitgeloofd.
Er hadden zich 31 rijdsters aangemeld. Na de vierde omloop volgde de finale, waarin Geeske
het op moest nemen tegen Janna van der Meulen, van wie zij er eerder in Scharsterbrug had
gewonnen. Ook dit keer bleek Geeske in twee ritten de sterkste te zijn en ging met de eerste
prijs en het eremetaal terug naar Doniaga.

Ook in West Friesland deed men mee om de eer van een kampioenschap. Vier dagen na
Leeuwarden werd er in Enkhuizen een officieus kampioenschap gereden voor de dames.
Geeske, die het eremetaal van zowel Friesland als Groningen in bezit had, was ook hier de
sterkste. De media had haar na al deze overwinningen uitverkoren tot de nieuwe ijskoningin.
Hulde aan Geeske
Geeske en Klara Huitema aan de start in Arum, 19 februari 1929
Dat de inwoners van Doniaga trots waren op hun Geeske werd op 24 April 1929 duidelijk. De
verjaardag van Geeske was het aangewezen moment om Geeske te huldigen. In de afgelopen
strenge wintermaanden januari en februari had de jonge schaatster 28 overwinnigen behaald
en het enorme bedrag van in totaal ƒ 2000,00 gewonnen. Op 24 april werd Geeske door de
inwoners van Doniaga een huldeging aangeboden. Alle 48 inwoners verzamelden zich in de
herberg van Frâns en Gryt Postma-Zonderland, die vanwege de grote opkomst de oude
Deverter stoelen van zolder hadden gehaald. Geeske, zitttend op mooiste stoel van de familie

Postma, werd omringd door alle dorpsgenoten. Het interieur van de herberg was feestelijk
aangekleed met slingers.
Citaat dagboek:
‘Geesje tracteerde op gebakjes en de dorpsgenoten hebben Geesje voor haar prestaties een
schilderij en een huldeblijk gegeven.
Huldeging 24 april1929 illustratie Chris Roodbeen februari 1991
Na de toespraak van verschillende mensen kreeg Geeske uit handen van de voorzitter van dorpsbelang
een ingelijste oorkonde; een prachtige huldeblijk met daarop een overzicht van al haar op 17- jarige
leeftijd behaalde prestaties in de strenge wintermaanden januari en februari 1929. Alle trotse
bewoners van Doniaga hadden deze huldeblijk persoonlijk ondertekend. Na dit officiële gedeelte
volgden er voordrachten in de vorm van gedichten en zang. Oene Kampen, een goede vriend van
Geeske uit Sint Nicolaasga, had voor deze gelegenheid haar overwinningen in een dichtvorm
uitgewerkt. In een 16 verzen tellend gedicht werden al haar overwinningen van dat jaar op
rijm gezet.
,,In it hiele lytse plakje,
Dat men neamt fan Dunegea,
Wennet Geeske, ’n fleurich famke,
Tige krigel, kant fan lea;
Fluch as wetter, o sa linich,
Fljocht s’ oer ‘t iis en oer de baen,
Sjocht men har de tsjinpartijen,
Dei oan dei sa mar forslean
Earst yn Warten woan se tweintich,
Scharsterbrêge tweitich mear,
Akkrum teach se wei mei fyftich,
Hirder lûkte hja fan lear
Yn Gryptsjerk dêr woun se fyftsjen,

Tjinslag moat in minsk ek ha,
Mar Tersoal wie ’t wer hwat better,
Tweintich kaem hja der wer ta
,, Hulde, Geeske, jitris hulde !
Dou hâldst' Fryslâns namme heech,
Bliuw itselde dimmen famke,
Bliuw Friezinne, steech eb dreech;
Dêrom doarst ik fan dy sjonge,
Omdat ik dyn aerd wol wist;
Ne, gjin rom sil dy forarje.
Dou silst' bliuwe, dystou bist''.

Citaat dagboek 25 April
’s Avonds groot feest gevierd, zelfs de 81-jarige Siemen Ypkes Boersma was tot 2 uur ’s
nachts tot de partij en heeft de boereplof nog mee gedanst’.
Citaat dagboek 28 April
18 bezoekers geweest om Geesje haar huldeblijk te bezichtigingen, zelfs uit Leeuwarden.
Schaatskleding, training, begeleiding en particuliere chauffeur
Wie tegenwoordig de schaatssport wil beoefenen kan te kust en te keur, zowel op het gebied
van materiaal, kleding als begeleiding en zijn er volop faciliteiten.
Aan het einde van de 19 de en het begin van de 20 ste eeuw was een paar Friese schaatsen de
enige vorm van uitrusting. Was er een hardrijderij dan verscheen de dame in een solide, dik
gebreide onderrok, tot aan de hals goed dichtgeknoopt, aan de start. Deze kledij was velen een
doorn in het oog, het verlaagde volgens hen het beeld van de vrouw, met als gevolg dat een
hardrijderij een aangelegenheid was voor de lagere volksklasse. Rond 1915 kwam daar
langzaam verandering in, vanuit de gymnastiekverenigingen kwam een nieuwe trent, het
gympakje deed zijn intrede op het ijs. Vrouwen en meisjes verschenen in een witte tricot trui
met kort cheviot rokje en zwarte kousen. Op de eerder getoonde foto uit Wartena zien we
Geeske in deze outfit met modieuze das en dito muts op de startlijn staan. Deze kledij bleef
tot rond 1930. Na deze periode verdween onder protest het rokje, deed de broek zijn intrede
en kwamen de eerste “broekjesrijdsters” aan de start.
Enige vorm van schaatstraining kende men in de bloeiperiode van Geeske niet. Kenmerkend
is dat er in die tijd vele schaatstalenten uit een boerengeslacht kwamen. Wellicht heeft hun
dagelijkse arbeid op de boerderij een bijdrage geleverd aan hun conditie. Naast haar
werkzaamheden op de boerderij deed Geeske aan gymnastiek en hardlopen.
Citaat dagboek
Piet Swart heeft de gymnastiekringen voor Geesje in order gemaakt.

Knieoefeningen in de stal
Ook op het gebied van begeleiding was er niets,. Journalist Douwe D. Miedema (1900-1978),
alias D.M. van der Woude uit Oranjewoud, die alle sportverslagen verzorgde voor het
nieuwsblad van Friesland zocht de ijsheldinnen voor – en na de wedstrijden op. Er groeide
een sterke vertrouwensband, waarbij Douwe Miedema als een soort van mentor optrad voor
de vrouwen op het gladde ijs. Over Geeske schreef hij onder andere:
Oan Geeske Woudstra,
Fleurich famke, blier en krigel,
Dou bist Fryslâns gloarje en rom.
Bliuw yet lang sa fris en trêftich,
Moaije, keine Fryske blom.
Tijdens de winter van 1929 werden er bijna dagelijks wedstrijden verreden. Om al deze
noordelijke ijsbanen te bereiken kon Geeske een beroep doen op haar chauffeur. Oene Tiedes
de Jong (1876-1949), eigenaar van “Vaders Hofstee” reed de ijskoningin van de ene naar de
andere ijsbaan. In zijn tweepersoons T-Ford, de B-8605, werd Geeske naar ijsbanen gebracht
in zowel Friesland, Groningen als Noord Holland.
De winters van 1930, 1931, 1932 en 1933
Na de lange strenge winter van 1929 kwam er een aantal winters met weinig ijs. In de winter
van 1929-1930 kwam Geeske op 22 december eenmaal aan de start in Beesterzwaag en
moest met een vijfde plaats genoegen nemen. Daar werd ze in drie ritten verslagen door Loltje
de Boer uit Boornbergum, een telg uit het bekende schaatsrijdersgeslacht Veenstra. Ook
koningwinter van 1930-1931 gaf Geeske weinig mogelijkheden om haar talenten op het ijs te
vertonen. Het bleef bij één wedstrijd, op 8 februari te Jorwerd, waar ze het na 4 ritten af
moest leggen tegen Trijntje Terpstra uit Oldeboorn. In 1931-1932 stond er ook één wedstrijd
op het spel, het was een thuiswedstrijd. Op 12 februari schreef ijsclub ‘Donia’ een hardrijderij
uit voor vrouwen. Voor eigen plubliek ging ze met de eerste prijs, ƒ 40,00 terug naar “Vaders
Hofstee”. De tweede en derde prijs gingen naar Klara Huitema uit Workum en Tjitske
Hielkema uit Haskerhorne.

Hardrijderij ijclub ‘Donia’, 18 januari 1933
Na deze wat slappe winters kwam er in 1932-1933 weer voldoende ijs. Koning winter gaf
ieder schaatstalent weer de gelegenheid om zijn/haar kwaliteiten ten toon te spreiden op het
gladde ijs.Voor Geeske brak er weer een glansrijke periode aan die haar dagelijks van de ene
naar de andere ijsbaan bracht. Op 13 december reed ze haar eerste wedstijd in Hardegarijp en
werd eerste. Op 19 januari organiseerde ijsclub ‘Grouw’ een vrouwenrijderij. Hier kwamen
elf dames op af, waaronder grote namen als Janna van de Meulen, Sjoukje Bouma, Jitske de
Boer en Geeske Woudstra. Het werd een spannende wedstrijd, in de finale stond Geeske naast
Sjoukje Bouma, haar grootste rivaal. De eerste rit liep uit op kamprit en de tweede won
Geeske. Onder luide bijval van haar plaatsgenoten won Sjoukje de derde en vierde rit en
moest Geeske genoegen nemen met de tweede prijs. Na Grouw ging ze voor een aantal dagen
naar Groningen, waar flinke geldprijzen op het spel stonden. In Leens werd ze voor de
tweede keer kampioene van Groningen. Vervolgens behaalde ze eerste prijzen in Veendam,
Eelde Ezinge en Delfzijl. In de stad Groningen ontving ze het forse bedrag van ƒ 100,00.
Tijdgenoten van Geeske
Janna van de Meulen Sjoukje Bouma Sietske Pasveer Trijntje Hemminga
(1907-1981) (1911- 2008) (1915-2001) (1914- 1994)
Op 26 januari organiseerde de Friese Bond van IJsclubs in Sneek het eerste Nederlands
Kampioenschap korte baan. Er kwamen 20 rijdsters aan de start en na de eerste
selectiewedstijd bleven Sjoukje Bouma, Trijntje Hemminga, Jitske de Boer, Sietske Pasveer,
Tiete Muurling, Griet Bijlsma, Jeltje Wiersma en Geeske Woudstra over. In de eindstrijd ging

het tussen Sjoukje en Geeske. Ondanks haar flinke streek en fraaie slag moest ze genoegen
nemen met de tweede plaats. Ze ontving ƒ 35,00 en twee keer een zilveren medaille, waarvan
er één werd aangeboden door de koningin. In december 1933 volgden niet alleen de laatste
wedstrijden maar kreeg Geeske ook te maken met blessures. Een spieraandoening, die
langzaam verergerde, maakte een einde aan haar glansrijke schaatscarrière. Enige vorm van
begeleiding, in de vorm van fysiotherapie, was er niet. Geeske had haar hoogtepunt in haar
schaatscarrière bereikt. Tijdens haar laatste wedstrijd in Heerenveen kreeg ze te maken met
een geduchte tegenstandster. Sietske Pasveer uit Akkrum, waarmee ze diezelfde maand eerder
in de finale stond, was ook nu voor haar te sterk. Geeske moest genoegen nemen met de
premie. Ondanks dit verlies bleef er tussen deze twee dames een vriendschapsband, wanneer
de gelegenheid zich voor deed zochten ze elkaar op.
Lijst van overwinningen
3 januari 1928 Scharsterbrug 1 ste prijs ƒ 30,00
8 ,, 1929 Wartena 1 ste prijs ƒ 20,00
9 ,, ,, Scharsterbrug 1 ste prijs ƒ 40,00
10 ,, ,, Akkrum 1 ste prijs ƒ 50,00
12 ,, ,, Grijpskerk 3 de prijs ƒ 15,00
21 ,, ,, Echten 1 ste prijs ƒ 20,00 + gouden lepel en vork
23 ,, ,, Terzool 2 de prijs ƒ 20,00
28 ,, ,, Langweer 1 ste prijs ƒ 40,00
29 ,, ,, Joure 2 e prijs ƒ 40,00
1 februari ,, Veenwouden 1 ste prijs ƒ 25,00 + schaatsen en medaille
2 ,, ,, Groningen 1 ste prijs ƒ 150,00
3 ,, ,, Scheemda 1 ste prijs ƒ 200,00
4 ,, ,, Sneek 1 ste prijs ƒ 40,00 zilveren medaille
5 ,, ,, Onderdendam 1 ste prijs ƒ 100,00 kampioen van Groningen + gouden collier
7 ,, ,, Marum 1 ste prijs ƒ 100,00
8 ,, ,, Leeuwarden 1 ste prijs ƒ 80,00 zilveren medaille (Koningin)
9 ,, ,, Zoutkamp 1 ste prijs ƒ 125,00
10 ,, ,, Franeker 1 ste prijs ƒ 40,00
12 ,, ,, Enkhuizen 1 ste prijs ƒ 150,00 kampioen van West Friesland (officieus)
14 ,, ,, Huizum 1 ste prijs ƒ 50,00
15 ,, ,, Surhuisterveen 1 ste prijs ƒ 80,00 gouden medaille
19 ,, ,, Arum 1 ste prijs ƒ 50,00
20 ,, ,, Grouw 1 ste prijs ƒ 80,00 vergulde zilveren medaille
21 ,, ,, Follega 1 ste prijs ƒ 65,00
22 ,, ,, Sint Nicolaasga 1 ste prijs ƒ 60,00 zilveren taartschep
23 ,, ,, Giethoorn 1 ste prijs ƒ 100,00
26 ,, ,, Tjerkwerd 1 ste prijs ƒ 100,00
2 maart ,, Kampen 1 ste prijs ƒ 80,00
22 december ,, Beesterzwaag 4 de prijs ƒ 5,00
8 februari 1931 Jorwerd 2 de prijs ƒ 15,00
12 ,, 1932 Sint Nicolaasga 1 ste prijs ƒ 40,00
13 december ,, Hardegarijp 1 ste prijs ƒ 50,00 zilveren medaille
18 januari 1933 Sappemeer 1 ste prijs ƒ 60,00

19 ,, ,, Grouw 2 de prijs ƒ 25,00
20 ,, ,, Leens 1 ste prijs ƒ 60,00 kampioen van Groningen
21 ,, ,, Veendam 1 ste prijs ƒ 50,00
22 ,, ,, Eelde 1 ste prijs ƒ 60,00
23 ,, ,, Ezinge 1 ste prijs ƒ 40,00
24 ,, ,, Delfzijl 1 ste prijs ƒ 50,00
25 ,, ,, Groningen 1 ste prijs ƒ 100,00
26 ,, ,, Sneek 2 de prijs ƒ 35,00 zilveren medaille bond van IJsclubs NK
zilveren medaille Emma Koningin moeder
27 ,, ,, Anna Paulowna 1 ste prijs ƒ 60,00
28 ,, ,, Kampen 1 ste prijs ƒ 90,00 snelste rit ƒ 15,00
29 ,, ,, Kortezwaag 1 ste prijs ƒ 60,00
30 ,, ,, Joure 1 ste prijs ƒ 60,00 snelste rit ƒ 10,00
6 december ,, Bolsward 1 ste prijs ƒ 60,00
8 ,, ,, Uithuizen 2 de prijs ƒ 10,00
9 ,, ,, Huizum 1 ste prijs ƒ 50,00
10 ,, ,, Heerenveen 2 de prijs ƒ 50,00
Van Doniaga naar Langweer
Na haar fantastische schaatscarrière ging ze werken bij de familie Gerrit Mink in Langweer,
zij hadden naast een fouragehandel een taxi- en busvervoerbedrijf. In deze periode kwam zij
in ‘de kunde’contact met zoon Willem.
Rechts de kruidenierswinkel van Geeske en Willem 1958
In de meimaand van 1935 trouwden Geeske en Willem en gingen wonen in de ouderlijke
woning aan de Buorren. Naast het taxirijden werd er een kruidenierswinkel geopend.
Al na twee jaar kreeg Geeske te maken met gezondheidklachten die uiteindelijk een
ziekenhuisopname in Leiden noodzakelijk maakten. Een operatie gaf geen verbetering en op
advies van de dokter stopten ze in 1962 met de kruidenierswinkel. Ondanks haar gezondheid
heeft Geeske zich nog vele jaren ingezet voor de Langweerder gemeenschap. Met name voor
de plaatselijke toneel- en gymnastiekvereniging heeft ze veel betekend.

Nu, honderd jaar na haar geboorte, gaat Geeske de geschiedenis in als een grootse
sportvrouw. Een korte baanrijdster pur-sang, die met haar snelle korte slag haar tegenstander
er snel probeerde af te rijden. Na haar schaatscarrière stond ze als een zeer sociale vrouw in
de samenleving. Haar inzet voor de medemens en het verenigingsleven was eveneens een van
sportersmentaliteit.
Harrie de vries
Geraadpleegde literatuur:
Vrouwen in de hardrijdersbaan, D.M. van der Woude
Notulenboeken IJsvereniging ‘Donia’
de Telegraaf; 16 februari 1991
Friesland Post; december 1980
Geeske Woudstra 1911- 1971
Met dank aan: Marten Hoogeboom, en Afke Douma-Woudstra