Verzakkingsoperaties met vaginale MESH (matjes) [104kb] - Tergooi

Patiënteninformatie
Verzakkingsoperaties
met vaginale MESH
(matjes)
Informatie over de (reden van) operatie en
eventuele, alternatieve mogelijkheden

Inhoudsopgave Bladzijde
Algemeen 4
2. Hoe voeren we de ingreep uit? 6
3. Complicaties specifiek gerelateerd aan de ingreep
met een vaginaal matje 7
4. Na de operatie 9
5. Zijn er alternatieve behandelingen mogelijk? 10
6. Vragen en antwoorden vaginale implantaten (‘matjes’) 11
7. Tot slot 16
8. Vragen aan de arts en ruimte voor aantekeningen 16
9. Verantwoording tekst 20
3

Verzakkingsoperaties met
vaginale MESH (matjes)
Informatie over de (reden van) operatie en eventuele,
alternatieve mogelijkheden
Algemeen
Een verzakking van de vagina en/of baarmoeder is een veel voorkomende
aandoening welke diverse klachten kan veroorzaken, zoals een drukkend
gevoel in de vagina, een ‘bal’-gevoel, moeite met uitplassen of problemen
met de ontlasting en rugpijn. Soms heeft een verzakking negatieve
effecten op seksuele beleving. Een verzakking is in het algemeen geen
levensbedreigende aandoening, maar diverse verzakkingsklachten
kunnen de kwaliteit van leven negatief beïnvloeden. Eén van de
behandelingsmogelijkheden voor een vaginale verzakking is een operatie.
Ten minste elf procent van de vrouwen ondergaat gedurende haar leven
een operatie vanwege een verzakking en/of urine-incontinentie. Een
verzakking ontstaat als gevolg van een beschadiging aan of verzwakking
van het ondersteunende/ophang weefsel van de baarmoeder en/of vagina.
Bij een verzakkingsoperatie verstevigt de gynaecoloog dit ondersteunde
weefsel weer. Het doel van de operatie is om uw klachten te verhelpen.
Veel bekkenbodemklachten vinden hun oorzaak in een verzakking. Soms
kunnen klachten, zoals bijvoorbeeld buikpijn, ook een andere oorsprong
hebben.
1. Waarom een verzakkingsoperatie met een implantaat (matje)?
Klinisch wetenschappelijke onderzoeken laten zien dat een vaginale
verzakking kan terugkeren na een operatie waarbij het ondersteunende
weefsel is verstevigd met eigen weefsel (conventionele of klassieke
operatie). Dat risico is het grootst na een operatie voor een
blaasverzakking en bedraagt ongeveer 20-30%.
4

Andere risicofactoren zijn overgewicht, chronische longziekten zoals
astma en beroepen waarbij zwaar wordt getild.
U kunt een operatie met een vaginaal implantaat overwegen wanneer
we bij u het risico op het terugkeren van de verzakking als verhoogd
inschatten, of als er eerder een conventionele operatie is verricht en de
verzakking is teruggekeerd. Het implantaat (matje) vervangt uw eigen
(verzwakte) weefsel. Na een operatie met een vaginaal matje is de kans
op terugkeer van dezelfde verzakking kleiner dan na een conventionele
operatie. De effecten op de lange termijn zijn nog niet geheel bekend.
Echter, er zijn problemen gemeld, niet alleen bij de zorgverleners maar
ook via meldingen bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Sommige
van deze klachten gaan over complicaties die het leven van de patiënten
soms ernstig in negatieve zin beïnvloeden. De meldingen hebben geen
directe relatie met één bepaald merk implantaat, maar het is ons bekend
dat de oudere typen implantaten meer complicaties hebben gegeven dan
de nieuwere typen. Internationaal gezien gebruiken we implantaten voor
meerdere aandoeningen succesvol en de betrokken toezichthoudende
instellingen hebben geen reden gezien om de bekkenbodem matjes van
de markt te halen. De techniek (vaginale manier van inbrengen) kent
haar eigen complicaties die we, maar ook door de Inspectie voor de
Gezondheid, nauwlettend in de gaten houden.
Er zijn diverse soorten implantaten, welke te verdelen zijn in biologische
oplosbare (lossen op in de loop van de tijd) en onoplosbare kunststof
matjes (blijven permanent in het lichaam). De onoplosbare kunststof
matjes (polypropyleen) blijken effectief te zijn en de informatie in deze
folder beperkt zich tot het gebruik van dit materiaal.
5

- Links: blaasverzakking
- Rechts: matje tussen blaas en vagina
(Bron IUGA (international Urogynaecological Association)).
2. Hoe voeren we de ingreep uit?
We voeren de operatie vaginaal uit. We maken een incisie (snede) in
de vagina, waarna we het vaginale slijmvlies met het ondersteunende
bindweefsel van het onderliggende orgaan (blaas, baarmoeder of darm,
afhankelijk van het verzakte orgaan) scheiden. Het matje plaatsen we
vervolgens onder het slijmvlies en ondersteunende bindweefsel van de
vagina. We gebruiken diverse technieken om het matje te positioneren. Dit
varieert van fixatie-‘armpjes’welke via kleine incisies in de liezen of de
bil naar buiten komen tot speciale fixatie-‘ankertjes’die we fixeren in het
kleine bekken.
In Nederland is in een Kwaliteitsstandpunt van de Nederlandse
Vereniging voor Obstetrie & Gynaecologie/NVOG vastgelegd (Nota:
Gebruik van kunststofmateriaal bij vaginale prolapschirurgie) dat
operaties met een vaginaal matje alléén worden uitgevoerd door
specialisten die hierin voldoende getraind zijn en hun vaardigheden
onderhouden. Uw arts is ook verplicht om in een landelijk register te
6

egistreren welk implantaat (matje) u krijgt. Mocht u bezwaar hebben
tegen het feit dat uw gegevens geregistreerd worden, meld dit dan aan
uw behandelende arts. Voor de ingreep moet uw arts u uitleggen wat de
procedure precies inhoudt, wat de voordelen en risico’s op complicaties
van de ingreep zijn en welke alternatieven er mogelijk zijn.
3. Complicaties specifiek gerelateerd aan de ingreep met een vaginaal
matje
Na elke verzakkingsoperatie kunnen er complicaties optreden. Echter
na het gebruik van een vaginaal matje kunnen er specifieke complicaties
optreden.
- Blootliggen van het matje in de vagina (exposure), hetgeen zonder
klachten kan optreden, maar ook gepaard kan gaan met afscheiding
of bloedverlies, en/of pijn bij u of uw partner tijdens seksuele
gemeenschap kan geven. Een exposure komt voor in vijf tot tien
procent van de operaties. Risicofactoren voor het krijgen van een
exposure zijn roken, overgewicht en minder ervaring van degene die de
operatie verricht. In het algemeen is een exposure goed te behandelen
met vaginale hormooncrème en/of het (operatief) verwijderen van een
deel van het matje.
- Infectie van het implantaat (met de huidige materialen zéér zeldzaam).
- Vaginale pijn bij seksuele gemeenschap. Dit blijkt na elf tot vijftien
procent van de operaties met een matje op te kunnen treden. Deze
complicatie treedt in een vergelijkbaar percentage op na een operatie
zonder een matje.
- Verlittekening van de vagina als gevolg van krimp van het matje. De
kans hierop ligt tussen de drie en vijf procent. In sommige gevallen
ontstaat er door deze verlittekening chronische pijn.
- Sommige vrouwen krijgen direct na de operatie pijn in de billen of
liezen, dit gaat vaak vanzelf weer binnen een paar dagen/weken over.
Deze complicaties kunnen vrij snel na de operatie ontstaan, maar soms
ook pas een jaar na de operatie. Soms is het nodig de complicatie te
7

herstellen met één of soms meerdere heroperaties (zoals het verwijderen
van (een deel) van het implantaat). Ondanks deze heroperaties lukt het in
zeldzame gevallen niet om de pijnklachten geheel te verhelpen.
Naast de complicaties die specifiek bij het gebruik van een vaginaal matje
voorkomen kunnen er ook algemene complicaties optreden.
- Bij iedere operatie (dus ook bij operaties zonder matje) bestaat de kans
op trombose, een verstopping van een bloedvat door een bloedpropje.
Om dit te voorkomen, krijgt u waarschijnlijk tijdens de opname in
het ziekenhuis iedere dag een injectie in de huid van de buik of het
bovenbeen.
- Daarnaast krijgt u tijdens de operatie meestal antibiotica om een
infectie te voorkomen.
- Soms kan er een blaasontsteking optreden.
- Andere risico’s zijn een nabloeding en/of een beschadiging van de
blaas of de darm. Sommige vrouwen krijgen na de operatie opnieuw
een verzakking.
- Het is ook mogelijk dat de operatie helpt tegen uw klachten, maar dat
u er andere klachten voor in de plaats krijgt. Een klein aantal vrouwen
krijgt bijvoorbeeld last van ongewenst urineverlies (incontinentie) na
een operatie voor een verzakking.
Na de introductie van de vaginale matjes in 2002 is deze techniek
veelvuldig toegepast, met name in het buitenland. Er bleken meer
complicaties op te treden dan verwacht. Dit heeft mede geleid tot
een veiligheidsdocument door de Amerikaanse FDA (Food and Drug
Administration) in 2008 en 2011. Sinds de introductie in Nederland, in
2005, zijn de operatie technieken en de materialen sterk verbeterd. Het
risico op complicaties is hierdoor gedaald. Ook is er een overeenkomst
(consensus) bereikt over de indicaties wanneer wel en niet een vaginaal
matje zou kunnen worden toegepast. Hierdoor worden alleen matjes
geplaatst bij vrouwen met een verhoogd risico op terugkeer van de
verzakking. Zie ook: Nota gebruik van kunststofmateriaal bij vaginale
prolaps chirurgie.
8

4. Na de operatie
Na de operatie kunt u met betrekking tot uw herstel in de eerste
weken na de operatie hetzelfde verwachten als na een conventionele
verzakkingsoperatie.
Na de operatie in het ziekenhuis
Na de operatie blijft u waarschijnlijk een paar dagen in het ziekenhuis.
U kunt dan pijn in de onderbuik en schaamstreek hebben. Vraagt u
gerust om pijnstillers als u hier veel last van heeft. Verder kunt u een
tampon in de vagina hebben die een eventuele bloeding moet stoppen.
De verpleegkundige verwijdert die tampon weer op de ochtend na de
operatie. U kunt ook een slangetje in de plasbuis hebben om de urine uit
de blaas af te voeren. Dit is een blaaskatheter. Deze moet soms een aantal
dagen blijven zitten. Als u na het verwijderen van de katheter niet meteen
zelf kunt plassen, krijgt u opnieuw een katheter. Soms ontstaat er een
blaasontsteking. Dan krijgt u een kuur met een antibioticum. De eerste
dagen na de operatie zijn vaak pijnlijk. U krijgt pijnstillers als dat nodig
is.
Na de operatie weer thuis
Een operatie is belastend voor uw lichaam. Het duurt een tijd voordat
u zich weer helemaal goed voelt. Dit valt vaak tegen; veel vrouwen
verwachten dat ze snel weer de ‘oude’ zijn. Maar u kunt misschien minder
aan dan u gewend bent. Luister goed naar de signalen van uw lichaam en
ga niet te snel weer te veel doen. Uw lichaam heeft tijd en rust nodig om
helemaal te herstellen. Na een verzakkingsoperatie duurt dit minstens
zes weken. U mag in deze periode geen zware dingen tillen of ander zwaar
werk doen. Overleg met uw arts wanneer u weer mag autorijden. Dit is
vaak na twee weken.
Let op de volgende punten:
- belt u uw gynaecoloog of het ziekenhuis als u koorts krijgt of als de
pijn erger wordt;
9

- het is belangrijk dat u niet veel hoeft te persen voor de ontlasting. Eet
daarom vezelrijk en drink minstens anderhalve liter vocht per dag.
Wanneer dat nodig is, kunt u laxerende middelen krijgen;
- na de operatie is vaginaal bloedverlies en afscheiding normaal. Na
ongeveer zes weken moet dit over zijn. Belt u uw gynaecoloog of het
ziekenhuis als het langer duurt;
- hechtingen in de schede lossen vanzelf op. Restjes van de hechtingen
kunnen via de vagina naar buiten komen. Dat is normaal en kan tot
ruim zes weken na de operatie gebeuren;
- de eerste weken na de operatie kunt u beter geen seks hebben. De wand
van de vagina kan daardoor beschadigen. Na ongeveer zes weken is
de wand meestal voldoende hersteld. De gynaecoloog controleert en
bespreekt dit eerst met u.
Na de operatie krijgt u een afspraak voor controle bij de gynaecoloog
op de polikliniek. Dit is meestal zes weken na de operatie (of na het
ontslag uit het ziekenhuis). U blijft in elk geval tot één jaar na de operatie
onder controle van uw behandelende arts. Krijgt u klachten van pijn,
bloedverlies of afscheiding, neemt dan contact op met uw behandelende
gynaecoloog.
5. Zijn er alternatieve behandelingen mogelijk?
Het is mogelijk om de verzakking niet te behandelen. Als de klachten
voor u acceptabel zijn, is het niet noodzakelijk om de verzakking te
behandelen. U kunt een pessarium laten plaatsen, waarmee u een
operatie kunt voorkomen of uitstellen (zie ook de folder ‘Pessarium bij
verzakking en incontinentie’). Bij geringe of matige verzakking kunnen
bekkenbodemoefeningen soms helpen uw klachten te verminderen (zie
ook folder ‘Bekkenfysiotherapie’). Alternatieve operatiemogelijkheden
betreffen een conventionele operatie via de vagina zonder matje of
een buikoperatie met gebruik van een kunststof matje. U kunt al deze
alternatieven met uw gynaecoloog bespreken.
10

6. Vragen en antwoorden vaginale implantaten (‘matjes’)
Waarom worden verzakkingsoperaties met een vaginaal implantaat
(matje) verricht?
Bij verzakkingsoperaties zonder een implantaat opereren we met
bestaand/eigen steunweefsel. De kans dat de verzakking terug komt na
deze operatie is 20-30 procent. Dat komt omdat het eigen steunweefsel
niet van goede kwaliteit is. Bij verzakkingsoperaties met een vaginaal
implantaat maakt het lichaam nieuw steunweefsel. De kans dat de
verzakking terugkomt na gebruik van een implantaat is kleiner dan na
een traditionele, d.w.z. met eigen steunweefsel, uitgevoerde operatie.
Zijn de ‘matjes’effectief in de behandeling van de verzakking en de
klachten die daar soms mee gepaard gaan?
Het doel van de operatie is om uw klachten zo goed mogelijk te
verhelpen. Uit Nederlands en buitenlands onderzoek blijkt dat
een verzakkingsoperatie met een vaginaal matje effectief is om de
verzakking te behandelen. De kans op terugkeer van de verzakking of
verzakkingsklachten (zonder dat er al een verzakking zichtbaar is) na een
operatie met een matje is veel kleiner dan na een operatie zonder matje.
Bij een verzakking komen ook andere klachten voor zoals problemen met
ontlasting, problemen met plassen en vormen van ongewild urineverlies,
balgevoel en problemen bij het vrijen. Ook op deze klachten zien we
overwegend een positief effect van operatieve correctie.
Zijn de ‘matjes’ eigenlijk wel veilig?
In 1997 is de TVT ( polypropyleen-bandje tegen ongewild urineverlies )
geïntroduceerd. Het succes met dit onoplosbare bandje heeft geleid tot
introductie van het zogenoemde Bekkenbodem matje (ProliftTM Ethicon
WH&U) in 2002. De Franse TVM (Tension free Vaginal Mesh) Groep was
de eerste, die deze techniek systematisch toepaste en daarover heeft
gepubliceerd. In dezelfde tijd hebben andere firma’s soortgelijke matjes
op de markt gebracht (BARD, AMS, Boston Scientific etc.) en is het
matje veelvuldig toegepast, vooral in het buitenland. Er bleken echter
11

meer complicaties op te treden dan verwacht. Dit heeft mede geleid
tot een veiligheidsdocument van de Amerikaanse FDA (Food and Drug
Administration) in 2008 en 2011. Sinds de introductie van de vaginale
matjes, in Nederland in 2005, zijn de operatietechnieken en materialen
aanzienlijk verbeterd. Hoewel de risico’s op complicaties na deze
innovaties/verbeteringen zijn verminderd, laten diverse Nederlandse
en buitenlandse onderzoeken zien dat er bij het gebruik van vaginale
‘matjes’ specifieke complicaties kunnen optreden.
1. Blootliggen van het matje in de vagina (exposure). Dit hoeft geen
verschijnselen te geven maar kan ook oorzaak zijn van klachten van
toegenomen afscheiding/bloedverlies en/of pijn bij u of uw partner
tijdens seksuele gemeenschap. Een exposure komt na operatie voor
bij ongeveer vijf tot negentien procent ( gemiddeld tien procent)
van de patiënten. In het algemeen is een exposure goed en zonder
restverschijnselen te behandelen met vaginale hormoon crème en/of
het (operatief) verwijderen van een deel van het matje. Dit laatste kan
vaak poliklinisch plaatsvinden, soms moet dit op de operatiekamer
gebeuren.
2. Infectie van het implantaat (met de huidige materialen zeer zeldzaam).
Bij een geringe infectie kunnen er antibiotica worden gegeven. Bij zeer
ernstige infecties moet het matje verwijderd worden.
3. Vaginale pijn bij seksuele gemeenschap. Dit treedt op na elf tot vijftien
procent van de operaties.
4. Verlittekening van de vagina als gevolg van krimp van het matje. De
kans hierop ligt tussen de drie en vijf procent. In sommige gevallen
ontstaat er door deze verlittekening chronische pijn (minder dan één
procent). De ernst van de pijn is soms heel fors en beperkend voor
patiënten.
5. Een zeldzame, maar mogelijk ernstige, complicatie is dat tijdens de
operatie naburige organen worden beschadigd. Schade aan naburige
organen kan optreden bij elke vorm van chirurgie. De kans hierop is
ongeveer één procent . Over het algemeen onderkennen we dit tijdens
de operatie en heeft het, na tijdig herstel, geen langetermijngevolgen.
12

Sommige complicaties kunnen vrij snel na de operatie ontstaan,
maar ook pas na langere tijd. Soms is het nodig de complicatie te
herstellen met één of meerdere heroperaties (zoals het verwijderen
van (een deel)van het implantaat). In een recent groot onderzoek uit
Scandinavië werd een risico van drie procent gerapporteerd dat een
patiënt een hersteloperatie moet ondergaan vanwege een probleem
met het implantaat. Ondanks deze heroperaties lukt het niet altijd
om de pijnklachten geheel te verhelpen. Gezien deze specifieke
complicaties is het dus belangrijk dat de indicatie voor de operatie
weloverwogen en goed is. Er is (internationale) consensus bereikt
over de indicaties wanneer wel en niet een vaginaal matje kan
worden toegepast. Op dit moment worden matjes alleen geplaatst
bij vrouwen met een verhoogd risico op terugkeer van de verzakking,
bij patiënten waarbij de verzakking is teruggekomen na eerdere
operatie of bij vrouwen die als proefpersoon vrijwillig deelnemen aan
wetenschappelijk onderzoek. Wetenschappelijk onderzoek wordt door
medische ethische commissies alleen toegestaan als er potentieel
voor de patiënt gezondheidwinst te behalen valt. Het vermoeden
dat toevoeging van een kunststof matje bijvoorbeeld leidt tot een
duurzamer operatieresultaat en daarmee het risico van een heroperatie
verlaagt, is daar een voorbeeld van. Sinds de toepassing van de matjes
in Nederland zijn er een aantal studies in verschillende ziekenhuizen
gestart naar de effectiviteit en veiligheid van de vaginale matjes.
Hieruit blijkt dat de matjes op korte termijn veilig en effectief lijken te
zijn. Complicaties kwamen in deze studies wel voor, maar de ernstige
complicaties zoals chronische pijn werden zelden gezien.
Heeft de beroepsgroep van de Nederlandse gynaecologen een richtlijn
voor deze vorm van chirurgie?
De beroepsvereniging voor gynaecologen heeft een Nota opgesteld met
eisen en aanbevelingen voor de toepassing van kunststof matjes. Er worden
eisen gesteld aan het minimaal aantal ingrepen per centrum per jaar
en kwaliteitseisen gedefinieerd waaraan gynaecologen en ziekenhuizen
13

moeten voldoen. Alleen getrainde gynaecologen mogen de ingreep uitvoeren
en er is een wetenschappelijke commissie die beoordeelt welke matjes
veilig zijn. Daarnaast is er een verplichte registratie gestart van alle
ingrepen waarbij vaginale meshes worden gebruikt. Dit alles is vastgelegd
in de Nota ‘Gebruik van kunststofmateriaal bij vaginale prolaps chirurgie’
(http://nvog-documenten.nl/richtlijn/item/pagina.php?richtlijn_id=924).
Is de toepassing van dit materiaal nieuw in de geneeskunde?
Nee, gebruik van implantaten in het lichaam bestaat al tientallen jaren.
Voorbeelden zijn de standaard toepassing van kunststofmateriaal bij
operaties voor liesbreuken, buikwandbreuken en ernstige(r) verzakkingen
waarbij een matje wordt ingehecht via de buikholte. Bij operaties voor
ongewenst urineverlies bij inspanning (‘stressincontinentie) wordt
hetzelfde materiaal al meer dan ‘vijftien jaar vaginaal toegepast met hoge
succespercentages (85-90 procent) en een laag complicatierisico (kleiner
dan één procent). Er is dus uitgebreide ervaring met het gebruik van
kunststof materiaal op andere gebieden.
Bij mij is een vaginaal implantaat (‘matje’) geplaatst. Is het nodig dat
deze gecontroleerd of verwijderd worden?
Als u geen last of klachten zoals pijn, afscheiding, bloedverlies heeft
dan hoeft uw implantaat niet verwijderd of gecontroleerd te worden.
Wanneer u zich ongerust maakt, kunt u vanzelfsprekend een afspraak
maken bij uw gynaecoloog voor een extra controle. Natuurlijk moet u
ook contact opnemen als u één van de genoemde klachten in de toekomst
ervaart. Vanaf 1 december 2012 is het een gebruik (Nota: gebruik van
kunststofmateriaal bij vaginale prolaps chirurgie) dat de gynaecoloog u
ook een jaar na de operatie onderzoekt en de anatomische bevindingen en
eventuele klachten en complicaties registreert in het landelijke register.
Ik heb klachten (pijn, bloedverlies, forse afscheiding of andere
problemen), wat moet ik nu doen?
Maak in dit geval een afspraak met uw gynaecoloog.
14

Hoe weet ik nu of mijn vaginaal implantaat (‘matje’) goed zit?
Als u geen klachten ervaart kunt u ervan uitgaan dat uw vaginale implantaat
(‘matje’) goed zit. De meest voorkomende complicatie is dat na de operatie
het implantaat gedeeltelijk zichtbaar/voelbaar is. Een aantal patiënten,
ongeveer drie procent, moet daarvoor een nieuwe operatie ondergaan.
In bijna alle gevallen is deze operatie minder ingrijpend dan de operatie
waarbij het implantaat is geplaatst en daarmee goed op te lossen.
Er zijn mensen bij wie het ‘matje’ grote problemen heeft veroorzaakt.
Kan dit bij mij ook gebeuren?
Ernstige problemen zijn relatief zeldzaam. Echter, wanneer deze
voorkomen, ontstaan ze meestal in het eerste jaar na het plaatsen.
Vaak is zelfs in de eerste maanden na de operatie al duidelijk dat de
wondgenezing niet optimaal verloopt. U hoeft zich geen zorgen te maken
dat problemen met het matje door u niet worden opgemerkt. U krijgt dan
namelijk klachten. Als u een jaar na de operatie nog geen klachten met het
matje heeft ondervonden, dan is de kans heel klein dat dit later alsnog
gaat gebeuren.
Hoe is het in Nederland eigenlijk geregeld met de wettelijke eisen m.b.t.
matjes/medische hulpmiddelen?
Er is Europese regelgeving met betrekking tot toelating van medische
hulpmiddelen, waartoe ook de vaginale implantaten behoren. De
Nederlandse gynaecologen gebruiken geen matjes die niet voldoen aan de
Europese regelgeving. Meer informatie hierover kunt u vinden op de site
van de IGZ, via bijgevoegde link (http://www.igz.nl/actueel/veelgesteldevragen/vragen_over_bekkenbodemmatjes/).
Bij mij is een incontinentie operatie verricht met een bandje. Is dit
hetzelfde?
Nee, dat is iets heel anders. Sinds ongeveer vijftien jaar is er een bandje
beschikbaar dat gebruikt wordt bij inspanningsincontinentie. Deze
bandjes hebben, afhankelijk van de exacte operatiewijze, verschillende
15

namen waarvan TVT, TVT-O en TOT de meest voorkomende zijn. Deze
bandjes zijn van hetzelfde kunststof gemaakt als de eerder genoemde
matjes voor verzakkingen. Deze bandjes hebben een uitstekend effect
op de inspanningsincontinentie en hebben minimale risico’s. Dit maakt
dat deze bandjes de voorkeursbehandeling zijn geworden voor de
behandeling van inspanningsincontinentie.
Bij mij is een implantaat geplaatst via de buik. Is dit hetzelfde?
Nee, dat is niet hetzelfde. Sinds tientallen jaren wordt voor ernstige en
vaak terugkerende verzakkingen een mat ingebracht ter ophanging van de
aangedane organen. Deze ingreep heet een abdominale sacrocolpopexie
en is effectief in de behandeling van een terugkerende baarmoeder-/
vaginatopverzakking.
Bij mij is een oplosbaar matje geplaatst. Is dit hetzelfde?
Nee, dat is niet waar de discussie over gaat. Er zijn diverse soorten
implantaten, welke zijn te verdelen in biologische, oplosbare (lossen op in
de loop van de tijd) en onoplosbare kunststof matjes (blijven permanent
in het lichaam). De onoplosbare kunststof matjes (polypropyleen) blijken
effectiever te zijn dan de oplosbare matjes.
7. Tot slot
De gynaecologen van Tergooiziekenhuizen hopen u met deze brochure
voldoende informatie te hebben gegeven voor een weloverwogen keuze.
Heeft u nog aanvullende vragen of opmerkingen, belt u dan met de polikliniek
Gynaecologie zowel voor locatie Blaricum als locatie Hilversum,
T 088 753 11 30
8. Vragen aan de arts en ruimte voor aantekeningen
In onderstaande ruimte kunt de antwoorden op noodzakelijke en nadere
vragen van of aan de arts en/of uw aantekeningen plaatsen.
16

Vragen die u kunt/moet stellen aan uw arts
Naast de informatie die u kunt lezen in de voorlichtingsfolders, zou u
de volgende vragen moeten bespreken met uw gynaecoloog voordat u
akkoord gaat met een operatie.
- Waarom adviseert u in mijn specifieke geval een operatie met een matje
of juist een klassieke operatie zonder matje?
- Wat zijn de alternatieven?
- Hoe groot is de kans op succes bij het gebruik van een matje en bij
alternatieve ingrepen zoals een klassieke verzakkingsoperatie?
- Wat zijn de voor - en nadelen van het gebruik van een matje, inclusief
de complicaties/bijwerkingen en wat zijn de voor- en nadelen van
alternatieven zoals bij klassieke verzakkingsoperaties?
- Welke seksuele problemen kunnen optreden na een verzakkingsoperatie
met een matje en welke na een klassieke verzakkingsoperatie?
17

- Hoeveel ervaring heeft u met het gebruik van deze matjes?
- Hoe zijn de resultaten bij de vrouwen die u heeft geopereerd?
- Hoeveel ervaring heeft u met het oplossen van complicaties die kunnen
optreden bij operaties met een matje?
- Wat als de operatie met een matje mijn probleem niet oplost?
- Welke alternatieve behandelingen zijn er beschikbaar?
- Wat kan ik voelen na de operatie en hoe lang kan dat duren?
18

- Als ik een complicatie krijg die met het matje samenhangt, kan het
matje dan worden verwijderd en wat zijn de consequenties hiervan?
Nadere vragen en/of aantekeningen
19

9. Verantwoording tekst
Auteurs: Werkgroep Bekkenbodem © 2012 NVOG
Het copyright en de verantwoordelijkheid voor deze folder berusten bij
de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG) in
Utrecht. Leden van de NVOG mogen deze folder, mits integraal, onverkort
en met bronvermelding, zonder toestemming vermenigvuldigen. Folders
en brochures van de NVOG behandelen verschillende verloskundige
en gynaecologische klachten, aandoeningen, onderzoeken en
behandelingen. Zo krijgt u een beeld van wat u normaliter aan zorg en
voorlichting kunt verwachten. Wij hopen dat u met deze informatie
weloverwogen beslissingen kunt nemen. Soms geeft de gynaecoloog
u andere informatie of adviezen, bijvoorbeeld omdat uw situatie
anders is of omdat men in het ziekenhuis andere procedures volgt.
Schriftelijke voorlichting is altijd een aanvulling op het gesprek met
de gynaecoloog. Daarom is de NVOG niet juridisch aansprakelijk voor
eventuele tekortkomingen van deze folder. Wel heeft de Commissie
Communicatie van de NVOG zeer veel aandacht besteed aan de inhoud.
Dit betekent dat er geen belangrijke fouten in deze folder staan, en dat
de meerderheid van de Nederlandse gynaecologen het eens is met de
inhoud. Andere folders en brochures op het gebied van de verloskunde,
gynaecologie en voortplantingsgeneeskunde kunt u vinden op de
website van de NVOG: www.nvog.nl, rubriek voorlichting.
20

Ruimte voor aantekeningen
21

Tergooiziekenhuizen
Blaricum – Hilversum – Weesp
T 088 753 17 53
www.tergooiziekenhuizen.nl
© Tergooiziekenhuizen
750297 18032013

www.tergooiziekenhuizen.nl