55038-Tijdschrift 'Agora' - Katholieke Hogeschool Kempen

nr 2
Agora • Driemaandelijks tijdschrift van de KH Kempen
12de jaargang • mei 2005
Inhoud
3 Regeringscommissaris
6 Diversiteit
8 Mediatheek
10 Parlementaire
democratie
14 Kringloopcentra
16 Schuldbemiddeling
18 Sport
20 Terra culta
24 Innovatie-offensief
28 Nieuwe richtingen
31 Network Security
32 Talent Technologies
34 KMO-idee!
36 Oranje in Geel
38 SOS Sadish

Colofon
Agora is het driemaandelijkse
tijdschrift van de Katholieke
Hogeschool Kempen
Kleinhoefstraat 4, 2440 GEEL
tel. 014 56 23 10
fax 014 58 48 59
e-mail: agora@khk.be
website: www.khk.be
Verspreiding
en abonnementen
Agora wordt gratis verdeeld
onder de studenten, personeelsleden
en relaties
van de Katholieke Hogeschool
Kempen. Andere
belangstellenden kunnen
een abonnement nemen
door € 7,50 over te schrijven
op rekeningnummer
733-3099264-47 t.n.v. KH
Kempen met de vermelding
Abonnement Agora.
Een jaarabonnement geeft
recht op drie nummers,
die verschijnen in de maanden
januari, mei en oktober.
Redactie Jurgen Basstanie,
Marcel Cools, Dirk De
Roose, Fred Goossens,
Paul Grauwen, Sigrid Jaeken,
Paul Janssenswillen,
Walter Machielsen, Marc
Steensels, Lisbeth Stilman,
Sigrid Van Audekerke, Jef
Van Den Bosch, Bert Van
Hirtum, Marc Van Kerckhoven,
Luc Vanwesemael,
Dirk Verbeek, Kristof Verschueren
Redactiesecretaris
Luc Damen (tel. 358)
Werkten ook mee
Roger Frans, Erik Hellinck,
Hilde Sels, An De Smedt,
SKIN, Thierry Taverna
Fotografie
Dirk De Roose, An De Smedt,
Jean Godecharle, Raymond
Lemmens, Roger Leysen,
Marc Slootmaekers, Marc
Steensels, Marc Van Kerckhoven,
Dirk Verbeek
Illustraties
Clem Verbiest
Hoofdredacteur
Maurice Vaes
Eindredactie
Luc Damen, Piet Lambrecht,
Willem Mees, Jan Van Geel
Vormgeving
Drukkerij Meeus
Druk
Drukkerij Meeus
Verantwoordelijke
uitgever
Maurice Vaes,
KH Kempen, Geel
Voorpagina
Even verpozen
Overname toegestaan met
correcte bronvermelding.
2
KH Kempen • Agora
Dit voorjaar stelden vooraanstaande socio-economische
beleidsmakers in de Kempen twee
belangrijke studies voor. En twee keer luidden
ze de alarmklok: de hoge levensstandaard en de
welvaart van de Kempen staan onder druk. De
economische motor van de Kempen vertraagt
tegenover de rest van Vlaanderen en de welzijnsindicatoren
in onze regio evolueren minder
gunstig.
De eerste studie was het Toekomstplan 2005-
2015. Daarin roept het samenwerkingsverband
Strategisch Plan Kempen alle organisaties,
bedrijven en instellingen in de Kempen op om
zich te scharen achter een nieuwe missie: "De
Kempen verhoogt de kwaliteit van het leven".
Bijna tegelijkertijd presenteerde Robert Baron
Stouthuysen zijn studie over de toekomstverwachting
in de Kempen in de periode 2005-
2020. Daarin roept hij alle socio-economische
actoren in de Kempen op om de handen in
elkaar te slaan voor een krachtig innovatieoffensief.
In beide studies krijgt het hoger onderwijs een
belangrijke rol toebedeeld. De jonge mensen
die vandaag deelnemen aan ons onderwijs- en
vormingsproces, zullen straks immers dat innovatie-offensief
moeten inzetten. Het onderwijs
is sterk in kennisoverdracht en levert zo een
belangrijke bijdrage tot de kenniseconomie.
Maar beide studies beklemtonen dat het over
meer gaat dan kennis alleen. Kennis is immers
een dode materie, die pas levend wordt en iets
voortbrengt als ze creatief aangewend wordt.
Naast de kennisoverdracht moeten we onze studenten
ruimte geven om creatief te denken.
Alle actoren roepen ons op om de algemene ont-
WOORD
VOORAF
KENNIS + CREATIVITEIT =
INNOVATIE
wikkeling, het groepswerk, de emotionele intelligentie
en vooral de creativiteit van jonge mensen
te erkennen en aan te moedigen. Telkens
als wij met een verrassende aanpak de verwondering
van de student kunnen opwekken, krijgen
creativiteit en innovatie een kans.
De voorbije weken heb ik in het kader van de
bevorderingen met meer dan 100 collega's kunnen
praten over hun rol in de KH Kempen.
Daarbij hebben we vooral gepeild naar de vindingrijkheid
van onze collega's bij het zoeken
van nieuwe ideeën en de wijze waarop ze actief
en creatief op zoek gaan naar kansen voor verbetering
en vernieuwing. Na die gesprekken
zou ik een derde studie voor de Kempen kunnen
publiceren en aantonen dat in onze hogeschool
kennis en creativiteit inderdaad opgeteld worden.
De KH Kempen is klaar voor het innovatieoffensief.
Deze Agora staat weer boordevol
voorbeelden waaruit onze creativiteit en onze
innovatiekracht blijken.
Wie de Malledag meemaakte of een Small
Business Project opvolgde, weet dat onze studenten
mee vooraan staan in het offensief.
Beste docenten, geef studenten die met hun
kennis iets creatiefs gedaan hebben, gerust een
puntje meer. Zij zullen straks het voortouw
kunnen nemen om de economische motor van
de Kempen weer op volle toeren te laten draaien
en het welzijn in de meest welvarende streek
in Vlaanderen te waarborgen.
■
Maurice Vaes
Algemeen directeur

ONDERWIJS
ANITA RUTTENS,
REGERINGSCOMMISSARIS
DE VOLGENDE VIJF JAAR IS MEVROUW ANITA RUTTENS DE REGERINGSCOM-
MISSARIS VOOR DE KATHOLIEKE HOGESCHOOL KEMPEN. HELEMAAL ONBE-
KEND IS ANITA RUTTENS NIET VOOR ONS. VAN DECEMBER 1999 TOT APRIL
2002 NAM ZIJ TIJDELIJK DE CONTROLE OVER ONZE HOGESCHOOL WAAR. IN
FEBRUARI KWAM ANITA RUTTENS VOOR EEN HERNIEUWDE KENNISMAKING
NAAR DE KH KEMPEN. WE SPRAKEN TOEN AF OM HAAR VOOR AGORA TE
INTERVIEWEN. OP EEN VAN DE EERSTE MOOIE LENTEDAGEN TROKKEN WIJ
NAAR LEUVEN, WAAR ZIJ IN DE TIENSESTRAAT KANTOOR HOUDT.
Kunt u de lezers even uitleggen wat de taak
van een ‘commissaris van de Vlaamse regering
bij de hogescholen’ is?
Mijn taak en die van mijn twee collega’s is netjes
omschreven in een paar artikelen van het
hogeschooldecreet. Wij zien voor rekening van
de Vlaamse regering toe op de manier waarop
de Vlaamse hogescholen beheerd worden. We
controleren of een hogeschoolbestuur geen beslissingen
neemt die strijdig zijn met de wettelijke
en decretale bepalingen, of die het financiële
evenwicht van de instelling in gevaar brengen.
We gaan dus niet na of de uitgaven van
de hogescholen ook opportuun zijn. Diezelfde
controle doen wij voor de vzw’s die de studentenvoorzieningen
organiseren. Ten slotte kijken
wij toe op de naleving van de decretale bepalingen
op het gebied van medezeggenschap en
de onderhandelingscomités.
U bent regeringscommissaris van in het
prille begin, van in 1994. Hoe word je dat?
Ook dat staat in het decreet. Wie regeringscommissaris
wil worden, moet ambtenaar zijn
van niveau A van het departement Onderwijs
en ten minste drie jaar niveau-anciënniteit hebben.
Iedereen die aan die voorwaarden voldeed,
kon zich kandidaat stellen. De functie
sprak me aan en dus heb ik de oproep beant-
woord. Als ambtenaar bij de Administratie Hoger
Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek was
ik immers nauw betrokken geweest bij de voorbereiding
van het hogeschooldecreet. Voor mij
was de confrontatie met de invoering van die
nieuwe wetgeving een uitdaging. Het was afwachten
hoe dat nieuwe decreet dat het hogescholenlandschap
in Vlaanderen compleet hertekende,
zou worden uitgevoerd. Ik heb deelgenomen
aan de interne selectieprocedure en werd
op 1 december 1994 aangesteld. In het begin
waren we vooral bezig met de voorbereiding van
onze taak als regeringscommissaris. Daarnaast
deden wij redactiewerk voor een aantal uitvoeringsbesluiten
bij het decreet en voor het zogenaamde
‘reparatiedecreet’. De inkt van het hoge-
KH Kempen • Agora 3

4
KH Kempen • Agora
schooldecreet was namelijk amper droog of men
begon, waar nodig, al artikelen te wijzigen en te
verbeteren. De personeelsregisters van de hogescholen
werden ook grondig uitgevlooid, want
elk personeelslid dat op de pay-list van een
hogeschool stond, moest op de juiste plaats
terechtkomen. Dat was geen sinecure.
Hoe oefent een regeringscommissaris zijn
taak uit?
In principe is elke regeringscommissaris autonoom
bevoegd voor het eigen ambtsgebied. Maar
in de praktijk is er veel overleg en speelt niemand
cavalier seul. Het feit dat ik vanuit Leuven
werk en mijn collega’s vanuit Gent en Mechelen,
bemoeilijkt dat niet. We hebben bijna dagelijks
contact via telefoon of e-mail en maandelijks
vergadert het College van regeringscommissarissen.
Daar zijn naast de commissarissen ook
nog het hoofd van de Afdeling Hogescholen, de
voorzitter van het College van commissarissen
bij de universiteiten en een vertegenwoordiger
van de minister aanwezig. Los daarvan is er veel
informeel overleg met de Afdeling Hogescholen
en het Kabinet Onderwijs. Sinds de vorming van
de associaties hebben wij bovendien regelmatig
contact met de regeringscommissarissen bij de
universiteiten. Er is dus veel overleg.
Toch merken hogescholen wel eens op dat er
verschillen zijn in de manier waarop de commissarissen
de regelgeving interpreteren. Dat kan
gebeuren. Op het College van commissarissen
komen heel wat kwesties aan bod. Dat leidt soms
tot stevige discussies, maar het standpunt dat
we dan innemen, volgen we daarna unaniem.
Of een probleem in het college ter sprake komt,
bepaalt de commissaris wel autonoom.
Een commissaris moet streng en rechtlijnig
handelen, maar kan ook preventief optreden.
Hoe werkt u het liefst?
Ik zie geen tegenstelling tussen streng en rechtlijnig
optreden enerzijds en preventief werken
anderzijds. Ik probeer preventief op te treden,
maar streef daarbij rechtlijnigheid na. Een commissaris
moet toezien op de juiste toepassing
van het decreet en de besluiten. Het is leuker
om dat preventief te doen, dan achteraf tegen
een beslissing van een hogeschoolbestuur een
beroepschrift te moeten indienen. Preventief
werken betekent niet dat het commissariaat een
permanent adviesbureau is dat alle problemen
kan oplossen. Een hogeschoolbestuur blijft steeds
zelf verantwoordelijk voor zijn beslissingen. En
een commissaris moet zeker niet meewerken
aan creatieve oplossingen waarbij men achterpoortjes
van de wet zoekt.
Hebt u ook rechtstreeks contact met personeelsleden
en studenten?
Het zijn hoofdzakelijk directies en stafmedewerkers
die met mij contact zoeken. Een enkele
keer studenten, maar zelden of nooit personeelsleden.
Dat is de praktijk. Een commissaris kan
studenten of personeelsleden met klachten
alleen maar helpen als blijkt dat op een of andere
manier de regelgeving geschonden is. Wij
kunnen en mogen ons niet mengen in de interne
keuken van een hogeschool. Klachten van
studenten en personeelsleden staan dikwijls los
van een al dan niet vermeende overtreding van
de wettelijke voorschriften. Ze hebben meestal
een subjectieve grondslag en dan kunnen wij
hen niet helpen. Men kan ook niet zomaar vragen
aan een commissaris om een beroepschrift
in te dienen. Dat doet een commissaris op eigen
initiatief en alleen als hij vanuit zijn controlerende
functie een reden ziet.
Welke specifieke aandachtspunten wilt u in
de nabije toekomst opvolgen?
Er is natuurlijk onze controletaak die altijd dezelfde
blijft. Men staat er niet altijd bij stil, maar
wij besteden heel veel tijd aan de controle van
de uitgaven voor personeel. Van het budget van
de hogescholen gaat immers 80 tot 85% naar
personeel. Op korte termijn zal de invoering

van het participatiedecreet extra aandacht vragen.
Daarnaast vind ik het belangrijk dat de
relaties tussen hogescholen en andere rechtspersonen,
zeg maar ‘rand-vzw’s of ondernemingen’
duidelijk zijn. Die duidelijkheid is belangrijk
omdat in die relaties de belangen van de
hogeschool gevrijwaard moeten worden.
Wat worden in de volgende jaren de grootste
uitdagingen voor de hogescholen?
Er zijn er verschillende: academisering, accreditering,
onderwijsaanbod,... Het zijn allemaal even
grote uitdagingen en de ene hangt samen met
de andere. De accreditering van de opleidingen
is uiteraard heel belangrijk, want ze garandeert
het behoud van de overheidssubsidies. Voor de
academische hogeschoolopleidingen betekent
dit dat ze moeten academiseren. Dat vraagt
o.a. een aangepast personeelsbeleid met meer
doctores en doctorandi en ook een aangepaste
infrastructuur. Maar de middelen zijn beperkt en
dus is een strikt financieel beleid noodzakelijk.
Men zal prioriteiten moeten stellen en keuzes
moeten maken.
De meest heikele zaak wordt de rationalisatie
van het onderwijsaanbod. Ik stel vast dat de
hogescholen nauwelijks rationaliseren, maar
blijven programmeren waar het nog kan, namelijk
in de afstudeerrichtingen. Ze gaan er duidelijk
vanuit dat ook in het nieuwe financieringssysteem
vanaf 2007 het aantal studenten een
belangrijke, misschien wel de belangrijkste bron
van inkomsten blijft. Het rationaliseren van het
onderwijsaanbod is een opdracht van de associaties.
Ik heb daar nog niet veel over gehoord.
U bent opnieuw commissaris voor onze
hogeschool. Wat was uw eerste indruk bij
de hernieuwde kennismaking?
Uw hogeschool is niet helemaal nieuw voor mij.
Mijn contacten beperken zich hoofdzakelijk tot
de directie en de stafmedewerkers. Wat dat
betreft, beschikt de Katholieke Hogeschool Kempen
over topkwaliteit. De structuren zijn duidelijk,
de verslaggeving is accuraat, de cultuur is
er ‘verwelkomend’. Nieuw is dat de departementshoofden
binnen het directiecomité elk een
beleidsdomein mee opvolgen. Dat vind ik positief.
Het zal ongetwijfeld bijdragen tot een verhoging
van de betrokkenheid en zo het ‘KH
Kempen-gevoel’ ten goede komen.
Wat onderscheidt de Katholieke Hogeschool
Kempen van de andere hogescholen?
Dat is een zeer moeilijke vraag, waarop ik echt
inhoudelijk geen antwoord kan geven. Het zit
soms in kleine dingen. Als regeringscommissaris
voel ik me er niet als een boeman, maar als
een gast. Dat zal de Kempense gastvrijheid
zijn, zeker. Ook de betrokkenheid van het hogeschoolbestuur
is me destijds opgevallen. Het is
geen afstandelijk bestuur, het toont interesse
voor wat zich in het directiecomité afspeelt. Dat
is soms een moeilijke evenwichtsoefening. Een
bestuur moet zich ook niet met punten en komma’s
bezighouden. Ten slotte heb ik de indruk
dat zowel het hogeschoolbestuur als de directie
beseffen dat het personeel het ‘goud’ van de
hogeschool is. In het onderwijs staan de studenten
centraal, maar dat kan maar als er een
goed korps is om de studenten te bedienen.
Hebt u om af te sluiten nog een boodschap
voor de Katholieke Hogeschool Kempen?
Ik heb vastgesteld dat Agora voortaan een tijdschrift
is voor de hele hogeschool. Ik hoop dat hierdoor
het ‘KH Kempen-gevoel’ volledig tot ontplooiing
kan komen en dat er van langsom minder
in ‘oude hogeschool’-termen gedacht wordt.
■
Maurice Vaes
Luc Damen
KH Kempen • Agora 5

DIVERSITEIT
6
KH Kempen • Agora
HOLLANDSE VROEDVROUWEN
EN RUSSISCHE ARTSEN
FLEXIBILITEIT, ONDERWIJSMARKTEN, ONDERWIJSONTWIKKELINGSPLANNEN
EN DIVERSITEIT: HET ZIJN STUK VOOR STUK ZWARE TERMEN DIE GETUIGEN
VAN DE GROTE VERANDERINGEN IN HET ONDERWIJSLANDSCHAP DE AFGELOPEN
JAREN. EN DIE VERANDERINGEN MERK JE NIET ALLEEN IN DE INHOUDELIJKE
ASPECTEN; ZE BLIJKEN OOK UIT DE STUDENTEN DIE ZICH VANDAAG INSCHRIJ-
VEN. HET DEPARTEMENT GEZONDHEIDSZORG IN TURNHOUT HEEFT DAARBIJ AL
LANGER DE KAART VAN DE DIVERSITEIT EN FLEXIBILITEIT GETROKKEN. OMDAT
HET MOEST, MAAR VOORAL TOCH OMDAT HET EEN BEWUSTE KEUZE WAS.
Het departement is verbonden met het HIVSET,
de secundaire school op dezelfde campus die
onder meer de vierde graad Verpleegkunde aanbiedt.
Kenmerkend voor de diverse HIVSET-opleidingen
zijn steeds de raakvlakken met de verzorgingssector,
een getuige van ons maatschappelijke
engagement. Zo was het HIVSET één
van de pioniers van OKAN in Turnhout: een
OnthaalKlas voor Anderstalige Nieuwkomers
tussen 12 en 18 jaar die een aangepaste opleiding
krijgen. Daarin is er aandacht besteed aan
taal maar ook aan culturele verschillen.
Het departement Gezondheidszorg ging - deels
ook uit noodzaak - snel diezelfde weg op. Het is
geen geheim dat de 18-jarigen vandaag niet
massaal heil zien in een hulpverlenend (lees:
verzorgend) beroep. Het beleid koos echter
resoluut voor het aanboren van een aantal nieuwe
markten: andere groepen van mensen die
bereid waren bij ons een opleiding te komen volgen.
Veel Nederlandse vroedvrouwen-in-spe knipten
hun eerste navelstreng door op Turnhoutse
bodem.
Flexibiliteit troef!
De overheid creëerde rond de eeuwwisseling de
mogelijkheid om allerlei brugopleidingen aan te
bieden: A2-verpleegkundigen konden een diploma
hoger onderwijs behalen, vroedvrouwen sloegen
een brug naar verpleegkunde en omgekeerd,
en ook een aantal paramedische beroepen
- bijvoorbeeld kinesisten - kreeg de kans
om in een verkort traject verpleegkunde te studeren.
Voordien was al ruimschoots ervaring
opgedaan met deeltijds onderwijs voor studenten
die deels werkten en deels een opleiding in
vijf of zes jaar volgden. Ook het aantal studenten
dat via de VDAB een opleiding volgt, groeide
gestaag. In korte tijd zorgde die evolutie
voor een aanzienlijke verandering in de studentenpopulatie
en dat had ook een belangrijke
weerslag op de opleidingsprogramma’s en het
school- en leefklimaat. De klassieke generatiestudent
die zich met de nodige dosis idealisme
aanmeldt voor een studie in een hulpverlenende
richting, vindt vandaag een hele resem andere
doelgroepen naast zich in de schoolbanken.
Thuis op alle continenten
Die flexibele opleidingsprogramma’s hebben ook
de instroom van andere studenten vergemakkelijkt
en gestimuleerd. Er werd ervaring opgebouwd
in het anders invullen van stages en lessen
zonder daarbij de alomvattende competenties
uit het oog te verliezen. Zo kon onder ande-

e een groep studenten van allochtone afkomst
een plaats vinden in de opleiding Verpleegkunde
of Vroedkunde. De diversiteit in nationaliteiten
is intussen steeds groter geworden, met artsen
uit Rusland en Iran, Armeense studenten of allochtonen
van Turkse of Afrikaanse afkomst. Er
is zelfs een Amerikaan die zichzelf een politiek
vluchteling noemt.
Die diversiteit heeft zich echter niet alleen geuit
in een grotere multiculturele samenstelling van
de studentenpopulatie. Ook een aantal jongeren
met een specifieke handicap bood zich al
aan om een opleiding te volgen. Geen sinecure
in een fysiek zware baan als verpleegkundige of
vroedvrouw.
Dat betekent echter helemaal niet dat de poorten
nu zomaar open staan en er geen criteria meer
zijn om na te gaan wie voldoende kansen maakt
om voor een opleiding te slagen. Meer dan ooit wordt
nagedacht over criteria die diversiteit en flexibiliteit
een volwaardige plaats moeten geven in de
toelatingsvoorwaarden voor nieuwe studenten.
Toegegeven, de weg die intussen afgelegd werd,
was niet eenvoudig. De evolutie op zeer korte
termijn van een vrij strak en klassiek opleidingsprogramma
naar een steeds diversere invulling
van de les- en stage-inhouden liep niet altijd van
een leien dakje. Hoe ga je om met jongeren die
de taal niet volledig machtig zijn en toch op stage
moeten? Hoe peil je of studenten voldoende
Nederlands spreken om tussen de lijnen van een
verhaal ook een noodkreet te begrijpen? Hoe begeleid
je die mensen in een gezondheidssysteem
dat zo sterk verschilt van het hunne? In welke mate
kun je het soort stage aanpassen aan de - soms
fysieke - problemen waarmee een student op dat
moment kampt? Het grote aanbod aan confrontaties
met dergelijke vragen dwong het departement
ertoe om - met veel vallen en opstaan -
soms heel snel een aantal antwoorden te vinden.
Departementaal onderzoek
Ook voor de docenten is het niet eenvoudig om
zich keer op keer aan te passen aan nieuwe situaties
waarin geen ervaring bestond. Ondersteuning
voor docenten die voortdurend in de
weer zijn met deze doelgroepen, is daarom onontbeerlijk.
Een stap in die richting is alvast een
onderzoek aan de KH Mechelen. Een onderzoekster
zal een aantal activiteiten (lessen, supervi-
sie, stages, skillslab,...) bijwonen om te zien
welke noden docenten ervaren bij het werken
met nieuwe doelgroepen zoals allochtonen. Op
basis van die noden komt er vanaf 4 mei een
vorming die vooral zal focussen op culturele referentiekaders,
interculturele communicatie en
casebesprekingen.
Deze initiatieven sluiten nauw aan bij de visie
die binnen onze hogeschool leeft. Dat bleek nog
eens uit een uiteenzetting op de campus Geel half
februari. Ann De Meulemeester, voorzitter van de
VLOR en algemeen secretaris van het ACW, brak
er toen een lans voor diversiteit en flexibilisering.
Flexibiliteit en diversiteit gaan binnen het departement
Gezondheidszorg in Turnhout hand in
hand en dat is een bewuste keuze. Een opleiding
die op een flexibele wijze wordt aangeboden
(één dag per week les, zelf te plannen stageperiodes,...),
trekt andere studenten aan dan
de klassieke generatiestudent. En andere doelgroepen
vragen specifieke - lees: flexibele - aanpassingen
aan het programma om op volwaardige
wijze een opleiding te kunnen volgen.
En de ‘gewone’ student? Hoe voelt het voor hem
of haar aan om naast een 45-jarige gewezen
fysiotherapeut te zitten? Of te vertoeven tussen
verschillende andere nationaliteiten? Zonder te
veralgemenen, hoor je steeds meer geluiden die
op een verrijking wijzen voor alle partijen.
■
Erik Hellinck
KH Kempen • Agora 7

MEDIATHEEK
8
KH Kempen • Agora
WHAT’S UP DOKS?
Webtoepassing voor beheer en publicatie van
elektronische eindwerken
Als eerste instelling voor hoger onderwijs in
Vlaanderen nam de KHK in 2004 eindwerken van
afgestudeerden op in een databank. Bovendien
kunnen lezers die eindwerken full text via het
Internet doorzoeken, en daar zijn we terecht
trots op.
In het buitenland lopen al enkele jaren electronic
theses and dissertations-projecten, maar in
Vlaanderen waren tot vorig jaar zelfs de universiteiten
nog niet zover. Intussen hebben ook zij
naarstig de achtervolging ingezet. Zo stellen de
Universiteit Gent en de K.U.Leuven ook al de
eindwerken (gedeeltelijk) digitaal ter beschikking.
En de andere universiteiten werken eveneens
volop aan een oplossing.
Samenwerking
Dat we in de KHK en
voornamelijk op de
Geelse campus een
voorsprong hebben,
danken we aan een
jarenlange ervaring
met de eindwerkverwerking
en aan de
steun van IWT-Vlaanderen.
Die organisatie
stelde ons via een
HOBU-fondsproject financiële
middelen ter
beschikking. Met die
steun ontwikkelden we
een eigen systeem dat
volledig beantwoordt
aan de behoeften van
hogescholen die hun
eindwerken publiek toegankelijk willen maken.
Met ons systeem, dat we DoKS (Document &
Knowledge Sharing) doopten, kan het indienen
van elektronische eindwerken bijna volledig geautomatiseerd
verlopen. Wij importeren studentgegevens
vanuit de studentenadministratie, de
studenten zorgen voor de rest. Op vaste data
geven zij zelf hun titel en eindwerk in. En zij zijn
het ook die al dan niet toelating geven om het
eindwerk daadwerkelijk toegankelijk te maken.
Zij hebben immers de auteursrechten op het
eindwerk en dat respecteren we. Meteen lossen
we ook het probleem van de embargo’s op.
Geeft een stagebedrijf (voorlopig) het grote
publiek liever geen inzage in bepaalde gegevens,
dan kan de student nooit toelating geven
voor publicatie ervan op het Internet. In dat
geval vragen we de toelating om ten minste de
samenvatting te mogen publiceren, zodat de
databank zo volledig mogelijk blijft.
Presentatie
Elektronische eindwerken bieden een aantal belangrijke
voordelen. Uiteraard zijn ze full text
doorzoekbaar, maar studenten krijgen ook meer
presentatiemogelijkheden door het gebruik van
multimedia-elementen zoals video, slideshows
of 3D-simulaties. En daardoor kunnen ze ook het
imago van de student en de hogeschool opkrikken.
Bedrijven en onderzoeksinstellingen krijgen
via de eindwerken immers inzicht in de competenties
van studenten, maar ook in de onderzoeksgebieden
van de hogeschool. Bovendien is de verworven
kennis ruimer toegankelijk en bijgevolg
breder inzetbaar. En dat kan voor het onderzoek
in de hogeschool een stimulerende rol spelen.
Voor IWT-Vlaanderen was het uiteraard belangrijk
dat dit geen oplossing voor de KH Kempen
alleen zou worden; alle Vlaamse hogescholen
moesten er de vruchten van kunnen plukken.
Om het overleg beheersbaar te houden, gingen

we van start met de hogescholen met een ingenieursopleiding.
Hen betrokken we van in het
begin bij het project via infosessies en overlegmomenten.
Op dit moment werken Karel de Grote en
de KH Kempen met DoKS en zijn Erasmus, de
Hogeschool Limburg en de KH Brugge-Oostende
bezig met de invoering ervan, evenals de KH
Mechelen. Hiermee is meteen duidelijk dat het project
niet beperkt blijft tot ingenieursopleidingen.
Ook andere kunnen inpikken. De software is gratis
beschikbaar voor hogescholen in Vlaanderen en de
goede documentatie maakt de installatie relatief
eenvoudig.
Openheid
Gedurende het hele proces hebben we erover
gewaakt dat het systeem, dat ontwikkeld werd
in JAVA, beantwoordt aan internationale standaarden.
Op die manier garanderen we dat we
op elk moment kunnen inpikken op binnen- of
buitenlandse initiatieven. Nu al zijn bijvoorbeeld
de gegevens uit onze databank niet alleen ontsloten
via de DoKS-website, maar ook via het
internationale OAI-ster (http://www.oaister.org),
waarin ook eindwerken van bijvoorbeeld de universiteiten
van Gent, Wageningen, Bologna, Parijs,
Hong Kong en Virginia terug te vinden zijn.
Het gebruik van de JAVA-technologie en XML waarborgt
een toekomstgerichte en open architectuur
die vlot kan inhaken op andere bestaande
en te ontwikkelen toepassingen. Bovendien hebben
we erover gewaakt dat het systeem in de
meest gebruikelijke omgevingen functioneert.
Het maakt niet uit of een school werkt in Linux
of een Windows-omgeving. Hetzelfde geldt voor
de onderliggende database en de authenticatie.
We willen immers de drempel om in het netwerk
te stappen, zo laag mogelijk houden.
Zo’n digitale informatiebron - of repository - van
eindwerken biedt ook een aantal interessante
mogelijkheden. Vorig academiejaar konden we
op eenvoudig verzoek van docenten al enkele
nevenproducten afleveren die in een niet zo ver
verleden intensieve inspanningen vereisten. Voorbeelden
zijn overzichten van eindwerktitels en
abstractenverzamelingen. Het systeem leent zich
overigens ook voor andere doeleinden, waarbij
een repository voor wetenschappelijke publicaties
een voor de hand liggend voorbeeld is. Nog
een leuk neveneffect voor de studenten: wellicht
zullen we op termijn het verplicht aantal gedrukte
exemplaren voor de mediatheek beperken
tot één. Weer een mooie besparing voor de
student en vriendelijk voor het milieu.
DoKS is nu klaar en biedt momenteel al toegang
tot zo’n 1 000 eindwerken. Jaarlijks zal dit aantal
aangroeien. Dit kan een manier zijn om de
band tussen bedrijven en hogescholen aan te
halen. Bedrijven zullen namelijk op een eenvoudige
manier kunnen nagaan welke eindwerken
gemaakt zijn in de hogeschool. Dat kan hen op
ideeën brengen voor nieuwe stage-opdrachten,
informatie bieden over de ervaring van pas afgestudeerden,
misschien zelfs een idee geven
van de speerpunten van de hogeschool op het
vlak van onderzoek. Het DoKS-verhaal is dan
ook nog lang niet af.
We werken nu in het kader van het TETRA-fonds
al aan een verdere verfijning en uitbreiding van
het systeem waarbij we de band met de bedrijven
verder willen aanhalen. Zo werken een aantal
studenten Strategisch KMO- en Retailmanagement
aan een extra portfoliomodule. Daarmee
zullen pas afgestudeerden naast hun eindwerk
ook persoonlijke gegevens over hun competenties
in het systeem kunnen opslaan. Daardoor
kan de databank ook nuttig dienst doen als
rekruteringsinstrument voor bedrijven. Tegelijk
werken die studenten ook aan een businessplan
om de toekomst van DoKS veilig te stellen. En
zij zijn ook verantwoordelijk voor het ontwerp
van het logo en de documentatiemap.
■
Hilde Sels
Geïnteresseerd? Op http://doks.khk.be krijg je rechtstreeks
toegang tot de eindwerken van de campus Geel.
http://www.doks.be biedt een centrale toegang tot de eindwerken
van Vlaamse hogescholen.
KH Kempen • Agora 9

OVER DE VLOER
IN EEN DEMOCRATIE LIGT DE MACHT BIJ HET VOLK,
MET NAME DE VERKOZENEN IN HET PARLEMENT.
ZO ZOU HET TOCH MOETEN. IN DE LEZINGEN-
REEKS VAN DE UNIVERSITEIT DERDE LEEFTIJD
ANALYSEERDE POLITICOLOOG PROF. WILFRIED
DEWACHTER (K.U.LEUVEN) HET DEMOCRATIEGE-
HALTE VAN HET BELGISCHE POLITIEKE BESTEL.
IN DIT INTERVIEW PRATEN WE VERDER OVER ZIJN
VAAK ONTNUCHTERENDE BEVINDINGEN.
10
KH Kempen • Agora
CECI N’EST PAS UN PARLEMENT
In de jaren tachtig was ‘particratie’ een term voor de verschuiving
van de macht naar de partijen, weg van het parlement. Vandaag
hoor je die term minder, maar is het fenomeen ook minder?
Particratie bestaat al lang in de Belgische politiek, met drie hoogtepunten:
vlak voor WO II, op het einde van de jaren zeventig en het begin van de
jaren tachtig, en vanaf 1999. In 1999 kregen de partijen na de verkiezingen
nog meer en sterker greep op de politiek. Bij de vorming van de
diverse regeringen zijn ze toen ministers gaan zoeken in de verschillende
parlementen. Je zag toen verkozenen in het Europese parlement die ook
federaal minister werden, of ministers in de Vlaamse regering die ook een zitje
hadden in het federale parlement. De band tussen het parlement waarin
men verkozen werd, en de regering waarin men zat, was zoek. En daardoor
zag het parlement zijn imago van democratisch instituut ernstig aangetast.
Bovendien gingen er vanaf dan stemmen op om die verschillende verkiezingen,
die na 1999 op verschillende tijdstippen zouden plaatsvinden, op
één moment te houden. Er zijn dan partijvoorzitters geweest die ministers
zonder schaamte vertelden: “Je bent wel minister in die regering,
maar bij een andere verkiezing kun je toch minister af zijn, of in een andere
regering minister worden”. Partijleiders oriënteerden hun beleid dus op
wat het hun partij aan electoraal succes opleverde, zodat ze in de regering
konden blijven. Het electorale partijwelzijn ging dan voor op het
beleid dat men wenste te voeren.
U doelt op Steve Stevaert. Zijn motivatie om ‘het bord te vagen’
en alle verkiezingen op één moment te houden, is dat het voor de
mensen toch allemaal één pot nat is. Hebt u daar begrip voor?
Ja, maar waarom is het voor de mensen ‘één pot nat’? Twee redenen.
Ten eerste is er in het onderwijs geen ruimte voor echte politieke vorming.
Niet in de richting van een of andere partij natuurlijk, maar wel om uit te
leggen waarover de politiek beslist, hoe die politiek dat doet en wat je als
kiezer kunt doen om het beleid in jouw richting te krijgen. Dát moet je
aan de mensen zeggen, ook de media trouwens, i.p.v. zich bezig te houden
met het ‘maken’ van mannetjes en vrouwtjes in een personencultus.
Verder vind ik die houding van Stevaert typisch paternalistisch, zo van
“wij, elite, wij weten het beter, laat ons maar doen”. En dat uit socialistische
hoek? Dergelijk ‘verlicht elitisme’, zoals politicologen dat noemen,
vind je sterk in de Belgische politiek. Toch zijn er vanuit die houding ook
goede elementen gekomen in onze politiek, zoals de invoering van de
euro. Maar in een democratie gaat het er nu precies om dat je het volk
leert om goede beslissingen te nemen en de structurele mogelijkheid biedt

om door te stoten naar die plekken waar beslist wordt. Daar mankeert
het over de hele lijn in de Belgische politiek.
‘Het primaat van de politiek herstellen’ was een van de buzz-woorden
van paars. Is het belang van zichtbare en onzichtbare
middenveldspelers als vakbonden, werkgeversorganisaties, ziekenfondsen,
officiële adviesorganen en lobby-groepen allerlei dan
zo groot in België? En verschillen we daarin zo erg van het gemiddelde
westerse buitenland?
Bepaalde middenveldgroeperingen, de sociale partners, zijn heel machtig
in België en daar zijn ook goede redenen voor. Ons sociaal-economisch
beleid wordt bepaald door het trio werkgevers-werknemers-regering. Het
parlement komt daar niet aan te pas. Werkgevers en werknemers zijn
overigens selectief in de bepaling van wie er bijkomt, en wie niet. Aan
sociale verkiezingen kunnen bijvoorbeeld enkel representatieve organisaties
deelnemen, en representatief zijn organisaties die ... aan de sociale
verkiezingen deelnemen!
Toen de liberalen aantraden met Verhofstadt, waren die sociale partners
wat beducht voor de man van de burgermanifesten, maar dat viel allemaal
sterk mee ... voor hen.
Ondertussen tonen die sociale partners zich wel jaloers op andere inspraaken
beslissingskanalen, wat ik afkeur. Zo verzetten ze zich tegen directe
democratie, omdat ze dan een machtige speler naast zich krijgen. Opnieuw
een staaltje van verlicht elitisme. Ze onderschatten daarbij het zogenaamde
referentiemechanisme, de referentiegroeperingen die in de directe
democratie spelen. Als het ACW wat zegt, dan is dat voor heel wat mensen
richtinggevend. Idem voor iemand als Dehaene, of Di Rupo in Wallonië.
Dat mechanisme zou meer doorwegen in een directe democratie. Ik
verwijs naar de eed van Sint-Gillis van 1892, waarin “zij geen rust zouden
kennen totdat door de invoering van het algemeen stemrecht de arbeiders
eindelijk een vaderland zouden krijgen”. Die directe democratie, dat zijn
nu de vaderlanden voor de arbeiders, de burgers, de kiezers, dat is in
wezen democratisering, en dat zouden ze nu niet mogen afwijzen.
In landen als Nederland, Duitsland of Scandinavië lijkt heel de politieke
besluitvorming doorzichtiger en democratischer, zeker als je
ze vergelijkt met België. Klopt dat beeld met de werkelijkheid?
Een algemeen antwoord is moeilijk. Denemarken, Noorwegen, Zweden,
Finland: allemaal aanvaardden ze het referendum en over belangrijke
Europese aangelegenheden hielden ze ook die referenda. Denemarken
heeft er vijf georganiseerd, twee met negatieve en drie met positieve antwoorden.
Noorwegen heeft in een referendum beslist om geen lid van de
EU te worden. Zweden deed hetzelfde met de euro, hoewel zij wel beslisten
om toe te treden. En Finland besliste via een referendum om toe te
treden. Vanuit een referendum is er een veel grotere duidelijkheid, omdat
de bevolking beslist en de bevolking zich niet kan permitteren om een
foute beslissing te nemen. De Noren vonden hun olie te belangrijk om in
te brengen in de EU; een egoïstisch standpunt, maar wel hun beslissing.
Het is aan de Noorse politici om de bevolking duidelijk te maken wat ze
verliezen aan de EU met die beslissing. Idem voor Zweden en de euro, of
Denemarken als dat straks misschien niet in de euro stapt, of het Verenigd
KH Kempen • Agora 11

12
KH Kempen • Agora
Koninkrijk, dat zelfs misschien niet de Europese
grondwet aanvaardt: het zal alleszins in volle
bewustzijn zijn.
Het sociaal-economische model van die landen is
ook eenvoudiger, hun hele staatsstructuur: zij hebben
niet die tweeledige maatschappij met Vlamingen
en Walen. Denemarken moet je bv. met Vlaanderen
vergelijken, niet met België. Bovendien heb
je in Denemarken het verschijnsel, decennia al,
van de minderheidsregering; en dat werkt prima.
Belgische politici zijn daar als de dood voor.
Onlangs stelden enkelen van uw collega’s
voor om, n.a.v. de perikelen rond B-H-V, één
nationale kieskring te maken voor de federale
parlementsverkiezingen. Als een Vlaming,
en omgekeerd een Waal, met federale
gezagsdragers zit waarvoor hij niet heeft
kunnen stemmen, vormt dat in de parlementaire
democratie dan geen bijzonder
democratisch deficit? Een dat op termijn
niet langer vol te houden is?
De basisverklaring voor dat democratische deficit
is de splitsing van de nationale partijen, die
in geen enkel partijprogramma geschreven
stond, maar telkens werd doorgevoerd door de
Franstaligen. Het waren de Franstalige christendemocraten
die in ‘68 uit de CVP zijn gestapt.
En de Franstalige liberalen die uit de unitaire
PVV van Omer Vanaudenhove zijn gestapt. Het
was ook André Cools die de BSP heeft opgeblazen.
Daaruit blijkt overduidelijk hoe sterk de
twee maatschappijen, de Vlaamse en de Waalse,
uit elkaar gegroeid zijn. Vele politici willen dat
niet gezegd hebben, maar het is zinloos om dat
nog te ontkennen.
Verder is er nog onze manier van verkiezen.
Zelfs al zouden wij die voorstellen van mijn collega’s
overnemen, dan nog beslissen wij niet
over onze beleidsvoerders. Parlementsverkiezingen
in dit land verdelen een aantal zetels over
Kamer en Senaat, en beslissen niks over welke
regering er komt. Als je fundamenteel, en ik ben
daar voorstander van, wil democratiseren, dan
moet je de regeerder rechtstreeks laten verkiezen.
Verkiezingstechnisch is dat perfect mogelijk,
maar dan zouden de partijleiders hun macht
verliezen aan de kiezer om de regering te bepalen.
Dat willen ze dus niet. En zonder zo’n rechtstreekse
verkiezing van de regering zijn dergelijke
voorstellen niet meer dan pleisters op een
houten been. Dat raakt niet aan de fundamentele
vraag.
Bedoelt u dan verkiezingen van een eerste
minister zoals in het Verenigd Koninkrijk,
of van een president zoals in de V.S.?
Inderdaad. Hoe zou dat bij ons kunnen met onze
coalitieregeringen? In twee ronden, zoals Franse
presidentsverkiezingen. In een eerste ronde
krijg je kandidaat-eerste ministers. En daarna
krijgen de twee beste scoorders tijd om een kandidaat-regering
bijeen te krijgen, met mensen
uit de eigen partij, uit andere partijen, Walen,
Vlamingen wat dan ook, hun eigen voorstel.
In de tweede ronde krijg je twee kandidaatregeringsploegen
tegen elkaar. Kiezers kiezen
dan wie voor de volgende vier jaar de regeringsploeg
zal zijn.
Is een onwaarschijnlijk ingewikkeld land als
België voor de grote beslissingen niet altijd
veroordeeld tot conclaven met een handvol
machthebbers en uiteindelijk een (compromis-)oplossing?
Kun je in een praatbarak
die een parlement toch is, voldoende druk
ontwikkelen om ‘eruit te geraken’?
Sinds het parlement zijn functie van de parlementaire
democratie pur sang is kwijtgeraakt,
moet je naar andere besluitvormingsprocessen.
De koningskwestie heeft dat aangetoond. We
geraakten er niet meer uit, tenzij met een pacificatie,
een overleg tussen topbesluitvormers.

Dat soort van besluitvorming is dan geïnstitutionaliseerd
in vaste, onvermijdelijke structuren.
Daardoor trekt men een aantal problemen in die
structuren van pacificatie, omdat dat een machtsvoordeel
geeft bij sommigen.
Een goed voorbeeld is de splitsing van Brussel-
Halle-Vilvoorde, uitgerekend een punt waarover
je bij gewone meerderheid en vlug zou moeten
kunnen beslissen; toch trekt men dit punt in dat
soort van overleg. Dat is fundamenteel ongezond
voor het land, want dat wordt zo’n groot
probleem dat het snel onoplosbaar wordt. Velen
zijn er het einde van België in aan het projecteren.
Eigenlijk is die splitsing niets anders dan
een klein stukje doortrekken van het federalisme,
wat men in 1988 al deed voor de verkie-
MALLEDAG VOOR
STUDENTENVERTEGENWOORDIGERS
Op 10 maart 2005 verzamelden de studentenvertegenwoordigers
van de KH Kempen weer in
het Provinciaal Vormingscentrum van Malle voor
hun jaarlijkse ontmoetingsdag.
Op de Malledag - de negende al - komen twee
groepen studenten samen voor overleg. De
eerste groep bestaat uit de studentenvertegenwoordigers
in de talrijke officiële medezeggenschapsorganen
die de hogeschool rijk is: acade-
zing van de Brusselse Hoofdstedelijke Raad.
Dat was toen geen probleem, het gebeurde
bijna ‘en stoemlings’. B-H-V is eigenlijk hetzelfde,
maar nu de Vlamingen het vragen, is dat
plots een staatszaak. En raar genoeg: hoe meer
je daar staatszaken van maakt, hoe meer je het
land in zijn bestaan bedreigt. Had men dat vlug
opgelost, dan had je misschien wat stemmenverlies
voor de partijen die het beslisten, maar
wel een rustige situatie in Brussel en B-H-V.
Door het weghalen van normale meerderheidsbeslissingen
maak je het voortbestaan van België
moeilijker. Het bewijs daarvan is in ‘88 geleverd.
■
Bert Van Hirtum
mische raad, studentenraad, departementale
raden, studentenvoorzieningen, ... Zij ontmoeten
er hun collega’s die lid zijn van de verschillende
presidia van de departementen uit Geel,
Lier, Turnhout en Vorselaar. Tijdens de Malledag
zoeken de studenten naar gemeenschappelijke
ambities, belangen en uitdagingen. En ook dit
jaar werd de ontmoetingsdag er een van creatieve
vorming, ondersteunende uitwisseling en
boeiende discussies.
‘s Ochtends vergaderde de algemene studentenraad
samen met het directiecomité. De andere studenten
volgden dan een van de acht werkwinkels,
waarin telkens een ander thema aan bod kwam.
Hete hangijzers, discussiepunten en gevoelige thema’s
kwamen op tafel. Maar er was ook ruimte
voor minder zware discussies op het programma.
Zo kregen studenten tips over efficiënt communiceren
en vergaderen; en de creatievelingen maakten
een videoreportage over het hele evenement.
In de namiddag was er per departement nog een
rondetafelgesprek. En een plenair debat sloot
de geslaagde dag af.
KH Kempen • Agora 13

PROJECT
14
KH Kempen • Agora
DE KH KEMPEN GERECYCLEERD?
DIE RECENTE RENOVATIE VAN JE WOONKAMER IS BEST GESLAAGD, MAAR
WAAR BLIJF JE MET DAT ENE KASTJE OF DIE ENE STOEL? ZE PASSEN NIET
MEER IN JE INTERIEUR, MAAR ZE ZIJN WEL NOG TE MOOI OM VIA HET GROOT
HUISVUIL TE VERDWIJNEN. IN ZO’N GEVAL BIEDT EEN KRINGLOOPCENTRUM
DE IDEALE OPLOSSING. JIJ BENT VERLOST VAN OVERBODIG MEUBILAIR, EN
DE KANS WORDT GROOT DAT IEMAND ANDERS ER NOG WAT AAN HEEFT.
Vraag en aanbod aan elkaar koppelen vergt enige
planning, en wat hulp van de computer is daarbij
altijd handig. Daarom vroeg het Leuvense
kringloopcentrum Spit aan de KH Kempen een
programma te ontwikkelen voor de planning van
de ophaling en levering van goederen. Dat was
in 1996, en ondertussen is die toepassing aan
zijn derde versie toe en draait ze bovendien niet
langer uitsluitend in Leuven.
Onlangs maakten meer dan 60 leidinggevenden
uit de wereld van de kringloopcentra op de
Geelse campus kennis met het nieuwe planningsinstrument.
Wat voorafging
In 1996 polste het kringloopcentrum Spit in
Leuven of een student Toegepaste Informatica
als afstudeerproject een programma kon ontwikkelen
dat de ophalingen en leveringen van
hun goederen zou plannen en registreren. Enkele
tweedejaarsstudenten gingen in 1996 en
1997 aan de slag en de wensen van de opdrachtgever
evolueerden. In het kringloopcentrum begonnen
ze de mogelijkheden van de computer te
ondekken en de verwachtingen werden al vlug
veel ruimer dan gepland.
Bij het begin van de stage werd een werkend
programma beloofd. Daarom werd het prototype
van de studenten samen met het kringloopcentrum
nog eens bekeken en besproken. Col-
lega Jef Verhaegen analyseerde het programma
en zelf nam ik de programmatie in Access voor
mijn rekening.
In 1997 nog was het programma klaar voor gebruik.
Net zoals de meeste kringloopcentra werkt
Spit met laaggeschoolden, die behoefte hebben
aan duidelijke en toegankelijke gebruikersschermen.
Ook daarmee hadden de ontwerpers rekening
gehouden.
Aan de slag
Particulieren, zelfstandigen en kleine bedrijven
kunnen bellen naar een kringloopcentrum om
nog bruikbare goederen te komen ophalen. Die
goederen zijn ingedeeld in categorieën, onder
andere in bruingoed en witgoed. In de categorieën
zijn er bovendien nog verschillende onderverdelingen.
Elk artikel krijgt een specifieke code.
In de sector spreken ze van BKN- of OVAMcodes.
Een kleine vrieskast heeft bijvoorbeeld
de code 02 02 01.
Belt iemand het kringloopcentrum, dan geeft de
telefonist de goederen onmiddellijk in het systeem
in. Ook noteert hij de naamgegevens en
maakt hij een afspraak op basis van de agenda
die in het programma is opgenomen. De dagen
en weken worden gepland, rekening houdend met
het aantal beschikbare bestelwagens van het
kringloopcentrum, de vakantieperiodes enzovoort.
Naast de ophalingen worden ook de leveringen
gepland, want een kringloopcentrum verkoopt
ook goederen, die een klant thuis kan laten bezorgen.
Met het programma stelt een verantwoordelijke
van het centrum dagelijks een rittenschema op,
drukt de ophaalbonnen en leveringsbonnen af

en plant de route voor de chauffeurs. Na elke rit
worden de opgehaalde goederen bevestigd.
Soms moeten er ook wel eens nieuwe afspraken
gemaakt worden. Goederen die particulieren of
bedrijven naar het kringloopcentrum brengen,
krijgen natuurlijk eveneens een registratie.
Op het einde van elke maand drukken gebruikers
via het programma lijsten af. Een kringloopcentrum
moet immers rapporteren aan ondermeer
de gemeente, aan OVAM en aan de Koepel van
Vlaamse Kringloopcentra vzw. De subsidies die
de centra krijgen, hangen namelijk samen met de
uitgevoerde ophalingen. Maar geen reden tot
paniek: het programma maakt voldoende lijsten
om aan alle rapporteringsvereisten te voldoen.
Meer kringloopcentra ...
Dat Spit een programma gebruikte voor de planning
en opvolging van opgehaalde en geleverde
goederen, bleef niet onopgemerkt in de sector.
Al in 1998 bestelden ook de kringloopcentra in
Genk, Mechelen, Brecht en Roeselare het programma.
Vilvoorde, Ninove, Gent en Brugge
volgden in 1999 en vandaag telt het klantenbestand
30 centra.
In december 2003 klopten ook de kringloopcentra
van Heist-op-den-Berg en Turnhout bij ons
aan. Zij waren nog geen gebruikers van het
programma en wensten het aan te kopen, maar
... ze hadden wel graag een aantal aanpassingen.
Zo wilden ze bijvoorbeeld vooraf een schema
opstellen, dat toonde welke straat op welke
dag werd bediend. Het systeem moest dan automatisch
het eerstvolgende vrije moment in de
agenda vinden. We besloten daarom een aantal
grondige wijzigingen door te voeren.
De sector was echter volop in beweging. Verschillende
fusies voltrokken zich en uiteindelijk
bleven er in Vlaanderen 35 kringloopcentra over,
met elk zijn eigen verzorgingsgebied.
In november 2004 nam Filip Lenders, afgevaardigd
bestuurder van de Koepel van Vlaamse Kringloopcentra
vzw, contact met ons op. De indeling
van de lijst met goederen zou moeten veranderen.
Ook zouden de kringloopcentra in de toekomst
veel nauwkeuriger moeten rapporteren,
waardoor dus een verdere specificatie nodig was
van waar en bij wie de goederen worden opgehaald.
Verder moesten ook goederen geregistreerd
worden die van een containerpark of
straatcontainer komen of er naartoe worden
gebracht. Vanaf 1 januari 2005 zouden de
kringloopcentra op die nieuwe manier moeten
registreren. Of dat haalbaar was, vroeg hij.
Update
Hier waren vrij ingrijpende wijzigingen vereist.
Daarom herschreven Martine Steyven, één van
de medewerkers van het volwassenenonderwijs
CVO, en ikzelf het programma. Heel wat avonden
en weekends brachten we aan de computer
door maar we haalden de deadline.
Op 20 december 2004 stelden we in onze hogeschool
een proefversie aan de kringloopcentra
voor. En de eerste versie van de nieuwe update
3.00 werd net voor de
jaarwisseling uitgerold, op
28 december 2004. 33 van
de 35 kringloopcentra in
Vlaanderen bestelden onmiddellijk
het programma.
Ondertussen hebben we het
programma wat moeten bijstellen
om een aantal bugs
te verwijderen en de functionaliteit
nog wat uit te breiden.
En de de kringloopcentra,
die draaien natuurlijk
weer op volle toeren.
■
Roger Frans
KH Kempen • Agora 15

PROJECT
16
KH Kempen • Agora
SCHULDBEMIDDELING
IN VLAANDEREN
JAN BRODALA IS DOCENT AAN HET DEPARTEMENT SOCIAAL WERK MAAR DAARNAAST WERKT HIJ OOK
ACTIEF MEE AAN EEN PROJECT SCHULDBEMIDDELING IN OPDRACHT VAN DE VLAAMSE GEMEENSCHAP.
HIJ STOND MEE AAN DE WIEG VAN EEN GESPECIALISEERDE OPLEIDING SCHULDBEMIDDELING IN
VLAANDEREN. WIJ HADDEN EEN GESPREK OVER SCHULDEN EN WAT ERAAN TE DOEN.
Schulden hebben altijd bestaan?
Inderdaad, iedereen kent wel de gezegden ‘iets
op je kerfstok hebben’ of ‘in het krijt staan’. En
bij het pandjeshuis werden vroeger voorwerpen
in bewaring gegeven voor een som geld. Later
ontstonden allerlei kredietvormen. Geld werd elektronisch
en virtueel, behoeften namen toe en
het dagelijkse leven werd duurder. We leven
vandaag in een consumptiemaatschappij vol
kansen en mogelijkheden, maar tegelijk ook
met heel wat risico’s.
Hebben mensen het moeilijk met die consumptiemaatschappij?
Consumeren, lenen en status verwerven, blijken
het motto in onze samenleving. Dat beeld wordt
ook versterkt in de media. Zeven op tien Belgen
tussen 25 en 54 jaar hebben minstens één consumentenkrediet
en/of een hypothecaire lening.
We leven dus vaak op krediet.
Er is echter een groeiende groep mensen die in
de schulden geraakt. Bijna tien procent van de
leners krijgt afbetalingsproblemen, bij jongeren
in verhouding meer dan bij ouderen. Eind 2004
stonden bijna 350 000 personen bij de Nationale
Bank geregistreerd met achterstallige consumentenkredieten
en/of een achterstallige hypothecaire
lening. Maar dat zijn niet de enige schulden.
Zijn er dan zoveel armen in onze maatschappij?
Mensen met betaalproblemen vinden we terug
in alle bevolkingsgroepen. In de schuldenpot zien
we niet alleen consumentenkredieten maar ook
huurschulden, belastingschulden, achterstallig onderhoudsgeld,
ziekenhuisrekeningen, nutsbetalingen,
enz.
Hoe komt het toch dat mensen zo gemakkelijk
schulden oplopen?
De oorzaken zijn divers. Ze gaan van overbesteding,
al dan niet plotselinge gebeurtenissen
zoals ziekte, werkloosheid, echtscheiding, faillissement
tot psychische problemen. Of mensen
hebben letterlijk een tekort aan inkomen.
Schulden leiden niet zelden tot grote materiële
en relationele problemen. De weg terug is moeilijk
en lang. Men spreekt wel eens van een driedubbele
schuld: je hebt schulden, je voelt je
schuldig en je krijgt de schuld.
Wat kun je eraan doen?
In de eerste plaats is preventie ontzettend belangrijk.
Verder hebben Vlaamse OCMW’s en Centra
voor Algemeen Welzijnswerk een stevige traditie
in het helpen van mensen met schulden
door middel van budgetbegeleiding en budgetbeheer.
Midden in de jaren negentig kwam daar
schuldbemiddeling bij, nadat de overheid een
aantal initiatieven nam om het hoofd te bieden
aan de toenemende schuldenproblematiek. De
verschillende activiteiten worden samengevat
onder de term ‘budgethulpverlening’.
Mensen met schulden helpen, is een complexe
taak. Het volstaat niet materiële hulp te geven
of te onderhandelen met schuldeisers. De uitdaging
bestaat erin om mensen opnieuw greep

te helpen krijgen op hun leefsituatie en op hun
budget. Dat vereist intensieve en vaak langdurige
begeleiding ‘op maat’. Een budgethulpverlening
of schuldbemiddeling is maar geslaagd
als ze een duurzaam effect heeft. Een schuldbemiddelaar
moet dus niet alleen technisch
maar ook methodisch onderlegd zijn om mensen
te ondersteunen, te motiveren en te begeleiden.
En een huishouden moet uiteraard over voldoende
inkomen kunnen beschikken.
Bij schuldbemiddeling komt ook heel wat wetgeving
kijken. In een situatie van schuldoverlast kan
men vanaf 1 januari 1999, onder strikte voorwaarden,
een collectieve schuldenregeling vragen
bij de beslagrechter. Alle schulden worden
dan samen genomen en de beslagrechter stelt
een schuldbemiddelaar (een advocaat) of een
schuldbemiddelingsdienst aan (een OCMW of
CAW). Die werkt onafhankelijk en onpartijdig een
regeling uit vanuit twee principes: in de mate
van het mogelijke de schulden afbetalen én
tegelijk waarborgen dat de aanvrager en zijn
gezin een menswaardig leven kunnen leiden.
Een gespecialiseerde opleiding was dan ook
meer dan nodig.
Wat houdt de opleiding in en wie volgt ze?
De opleiding duurt tien dagen en wordt vanaf
1997 meermaals per jaar georganiseerd door de
Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten.
Ze omvat een maatschappelijke en deontologische
kadering van de schuldenproblematiek en
een juridisch en methodisch deel. Als lesgever
sta ik in voor de kadering van de schuldenproblematiek.
En sinds 2000 verzorg ik samen met twee
andere lesgevers het methodische onderdeel.
De opleiding richt zich op maatschappelijk werkers
en juristen uit OCMW’s en CAW’s. Intussen
nemen ook de eerste advocaten deel.
Het lijkt me een complexe opdracht.
Participeren aan deze opleiding is vooral een
boeiende ervaring. Het brengt me in contact met
juristen en maatschappelijk werkers van over
heel Vlaanderen. Ze vullen elkaar aan in de aanpak
van schulden maar zijn niet gewoon om over
de ‘muren’ van hun eigen disciplines en organisaties
heen te kijken. Blikverruiming, samenwerking
en bevordering van communicatie vormen
binnen de opleiding dan ook belangrijke
uitdagingen.
Inhoudelijk onderbouwen we de opleiding met
een team van lesgevers bestaande uit juristen,
advocaten, beslagrechters, deurwaarders, maatschappelijk
werkers, medewerkers van de economische
inspectie. Het is een kruispunt van
visies en ervaringen en levert mij kennis, inzichten
en vaardigheden op die ik ook kan inzetten
in de bacheloropleiding en bijscholing in ons
departement.
Je bent een van de bezielers van het project
Schuldbemiddeling. Wat doen jullie
nog binnen dit project?
Buiten het organiseren van de gespecialiseerde
opleiding en van verdiepingsmodules, omvat dit
project ook het uitgeven van een handboek schuldbemiddeling,
netwerkvorming en een juridische
helpdesk. Het cursusmateriaal van de opleiding(en)
werd met de tijd gebundeld tot een volwaardig
Handboek Schuldbemiddeling. Als lid van de redactieraad
schreef ik een aantal bijdragen. Vandaag
is het handboek een praktisch werkinstrument
voor schuldbemiddelaars. En het project
heeft ook een signaalfunctie voor het beleid.
Ik was drie jaar deeltijds gedetacheerd naar het
project. Nu werk ik verder mee in het kader van
maatschappelijke dienstverlening. Zo’n opdracht
buiten de hogeschool is druk en belastend, maar
tegelijk inspirerend en de moeite waard.
■
Jurgen Basstanie
Cartoon: Beroepsvereniging van het krediet
Gids van het consumentenkrediet
KH Kempen • Agora 17

18
KH Kempen • Agora
SPORT
SARA AERTS
OP ALLE NUMMERS THUIS
In het derde jaar Bedrijfsbeheer - optie Accountancy-Fiscaliteit
is Sara Aerts volop bezig aan haar
afsluitende stage. Als ze in juni haar laatste jaar
succesvol beëindigt, kan ze op zoek naar een
job in de boekhouding. Na haar middelbare studie
Handel stond het voor haar vast dat ze Boekhouden
zou gaan studeren. Het kotleven zag ze
niet zitten en dus koos ze voor een school dichtbij
haar woonplaats Retie.
Naast haar vastberaden studiekeuze is ze al
even zelfverzekerd actief op de atletiekpiste.
Als zevenjarige stapte ze voor de eerste keer
naar het atletiekterrein. Op dat moment wist ze
zeker nog niet wat ze daar allemaal zou gaan
doen, maar de atletiekmicrobe kreeg haar stevig
te pakken. Na enkele jaren koos ze resoluut voor
de meerkamp. Bij de dames bestaat die outdoor
uit zeven nummers die over twee opeenvolgende
dagen worden afgewerkt. Het begint met een
spurtnummer over 100 meter horden, gevolgd
door het hoogspringen, het kogelstoten en de
200 meter. De tweede dag begint met het verspringen,
daarna het speerwerpen en als afsluiter
staat de 800 meter op het programma. Indoor
wordt het een vijfkamp die op één dag
wordt afgewerkt. Het begint dan met 60 meter
horden, gevolgd door het
hoogspringen, het kogelstoten,
het verspringen en als slotnummer
de 800 meter.
Op zoveel verschillende nummers
goed moeten presteren,
betekent dat er heel wat verschillende
technieken moeten
worden ingeoefend. Dat vindt
Sara helemaal niet erg, integendeel.
Omdat er elke training
een ander onderdeel
wordt aangepakt, is dat zeer
afwisselend. Zes oefensessies
per week staan er voor haar op
het programma, verdeeld over techniek-, snelheids-
en krachttrainingen. Haar favoriete nummers
zijn de 100 meter horden, het hoogspringen
en het verspringen. Op de werpnummers
vindt ze zichzelf wat minder goed, maar daar
wordt aan gewerkt.
Haar prestaties in de meerkamp zijn van een
hoog niveau. In de jeugdcategorieën stapelde
ze de Belgische titels op: drie meerkamptitels
outdoor en vier indoor.
Vorig zomerseizoen werd Sara voor de eerste
maal Belgisch Kampioene zevenkamp bij de
senioren. Op de individuele Belgische Kampioenschappen
voegde ze er nog een tweede plaats in
het hoogspringen en een derde plaats op de 100
meter horden bij. Terecht trots kon ze het seizoen
afsluiten met een tiende plaats op de Europese
prestatielijst meerkamp van de beloften
met 5 736 punten.
Afgelopen februari behaalde ze de Belgische
vijfkamptitel indoor. Ze werd Vlaams kampioene
meerkamp zowel indoor als outdoor en behaalde
de provinciale indoortitel op de 60 meter
horden en het hoogspringen.
Ondertussen kon Sara al enkele internationale
wedstrijden afwerken. Ze nam deel aan de wereldkampioenschappen
voor -18 jarigen en eindigde
er net in het midden van het deelnemersveld.
Vorig jaar mocht ze mee naar de Europabeker
Meerkamp in Riga en werd ze geselecteerd
als lid van de Belgische ploeg voor de
Europabeker in Plovdiv. Sara nam er de 100
meter horden voor haar rekening, terwijl de 100
meter gelopen werd door Kim Gevaert.
Als ze even naar de toekomst blikt, dan hoopt ze
in juli mee te mogen doen op de Europese Kampioenschappen
voor Beloften. Vorig jaar heeft ze
de limiet al gehaald, maar in mei moet ze dit nog
eens overdoen om zeker te zijn van haar selectie.
Wij duimen alvast en wensen haar alle succes!

SOFIE SEYEN LAAT
GEEN KEGELS STAAN
Een andere sportieve dame uit de richting Bedrijfsbeheer
- Accountancy Fiscaliteit is Sofie
Seyen. Zij studeert momenteel in het tweede jaar.
Bowling is haar favoriete sport. Als tienjarige ging
ze met haar familie een namiddagje bowlen. Dat
beviel haar prima en ze begon regelmatig terug te
gaan. Een van de bestuursleden van de bowlingclub
merkte haar op en vroeg haar om lid te worden.
Ze volleybalde toen nog, maar de keuze viel
toch op bowling.
Na enkele techniektrainingen startte ze in de
jeugdcompetitie bowling. Dat hield in dat er een
keer per week na de training een wedstrijd werd
gespeeld tussen ploegen van vier jonge bowlers.
Aan de hand van de gemiddelde puntenscores
van de spelers werden gelijkwaardige ploegen
samengesteld.
Dat je tien kegels moet omgooien, zal iedereen
wel weten. Hoeveel die bowlingballen wegen, is
misschien niet zo bekend. Je kunt kiezen uit
ballen van zes tot zestien pond. Sofie gooit met
een bal van 14 pond of 7 kg. Uiteindelijk is niet
echt het gewicht van de bal dat bepaalt of je
veel of weinig kegels omgooit, maar wel de
techniek die je gebruikt, verklapt Sofie ons. De
bal moet over de baan blijven rollen. Schuift hij,
dan is de bal te licht en de gebruikte techniek
fout. Je moet proberen de bal effect mee te
geven en hem zo veel mogelijk te laten tollen.
De eerste keer dat ze met de provinciale kampioenschappen
voor de jeugd meedeed, werd ze
in haar leeftijdscategorie al onmiddellijk nummer
één. Ze was klaar om in het circuit van de
jeugdtornooien te starten. Op het eerste tornooi
speelde ze de finale en drie tornooien later
gaf ze al haar concurrenten het nakijken. Ze
bleef flink wat kegels omgooien en werd nationaal
kampioene bij de jeugd.
Vanaf haar zestiende nam ze deel aan de regionale
Gold Cup-wedstrijden. Dat zijn de prese-
lectiewedstrijden voor het Europese Kampioenschap
voor spelers met minder dan 180 punten
gemiddeld. Twee jaar geleden won ze de finale
van deze Gold Cup en mocht ze mee naar het
Europees Kampioenschap in Polen. Ze was er de
jongste deelneemster, maar gooide er ver van
slecht. In het dubbel gemengd veroverde ze
een vierde plaats en bij de singles eindigde Sofie
midden in het deelnemersveld.
Vol goede moed schreef Sofie zich vervolgens in
voor de grote tornooien, waar de beste dames
uit België het opnemen tegen de Nederlandse en
de Duitse collega’s. Het hoge inschrijfgeld en
het gemis aan ervaring deden haar echter besluiten
om een stapje terug te zetten. Ze speelt
nu bij de Intermediates, zeg maar de beloften,
en ze probeert haar techniek bij te schaven in de
regionale tornooien.
Drie tot vier keer per week gaat ze trainen. Het
belangrijkste doel momenteel is haar techniek
en spelsysteem te optimaliseren. Ze wil haar gemiddelde
score van 178 punten omhoog brengen
tot 190 punten. Dan maakt ze aanspraak
op een plaats in de nationale damesploeg. Voor
diegenen die Sofie eens willen uitdagen: haar
hoogste score is 286 punten op 300.
■
Paul Grauwen
KH Kempen • Agora 19

DE MENS ACHTER DE COLLEGA
20
KH Kempen • Agora
JAN LIEVENS, DE GEKNIPTE MAN
DAT JAN LIEVENS DE GEKNIPTE MAN IS OM HET DEPARTEMENT GEZONDHEIDSZORG EN CHEMIE TE LEI-
DEN, IS ALGEMEEN GEWETEN OP DE GEELSE CAMPUS. MAAR DAT ENKELE JAREN GELEDEN EEN JURY
HEM UITRIEP ALS VLAAMSE TUINLAUREAAT, ZAL IN ONZE KRINGEN ALLICHT MINDER WIJD VERSPREID
ZIJN. WE GINGEN EEN KIJKJE NEMEN EN ONTDEKTEN EEN LEVEND KUNSTWERK.
In het begin van de jaren ‘80 pootte Jan op de
ouderlijke grond in Geel een stulpje neer, waarvan
hij de begijnhofgevel zelf ontwierp. Meteen
was een trend gezet die heel het verdere verhaal
zal beheersen. Zoals bij de meeste jonge
gezinnen lag rond het huis een flink stuk gazon
waarop de jongens konden ravotten. Wat verder
in de tuin groeiden tal van groenten van
schitterende kwaliteit maar in veel te grote hoeveelheden.
Niet echt verwonderlijk voor een
boerenzoon die in alles wat hij aanpakt, wil uitblinken.
In het begin van de jaren ‘90 waren de
kinderen al flink opgegroeid en samen met zijn
echtgenote Rita begon Jan na te denken over de
toekomst van hun lapje grond. Er zit immers
een creatieve kriebel in zijn bloed en die kon hij
niet langer bedwingen.
Een tuin met vele kamers
Jan begon de eerste plannen te maken. “Ik voer
nooit iets uit voor ik er een plattegrond en een
perspectief van teken,” zegt hij, “Zo weet ik precies
wat te verwachten”. En met een formele
tuin als de zijne leidt dat tot bijzondere resultaten.
Het vele plannen en de lange babbels met
zijn goede vriend, tuinarchitect André Vranckx,
resulteerden in een masterplan. Geometrische
verhoudingen en symmetrie spelen daarin een
cruciale rol. Meer dan 400 m hagen en haagjes
verdelen de tuin van 27 are in vele kamers.
Beuk (Fagus) en palmboompje (Buxus), maar
vooral venijnboom (Taxus) voeren de hoofdtoon.
Die worden tweemaal per jaar minutieus geknipt,
waarbij de perfectie niet ver af is. Links

en rechts omlijnen gekandelaarde (n.v.d.r. kortgesnoeide)
winterlindes (Tilia cordata) het domein.
Die zijn nu zo’n 15 jaar oud en moeten nog
veel aan karakter winnen in de komende jaren.
Aan de straatkant liggen twee strakke gazons,
omzoomd door taxus. Een hoge beukenhaag met
rondboog boven de toegangspoort zorgt voor
privacy. Dat alles om de mooie symmetrische
gevel beter tot zijn recht te laten komen. Aan
de zijkanten onder de lindes groeien verschillende
soorten ongeschoren struiken, die een dichte
begroeiing vormen. Daarin vertoeven tal van vogels
en kleine zoogdieren. Een recente aanwinst
zijn enkele stères minutieus gestapeld brandhout,
die wellicht nooit in de haard zullen belanden,
maar woongelegenheid bieden aan tal van
kleine dieren.
Alleen het beste
Aan de achterkant van het huis liggen de vele
tuinkamers, een idee dat voor het eerst door
Lawrence Johnston in Hidcote werd uitgewerkt
in het begin van de 20e eeuw en achteraf onder
andere in Sissinghurst geperfectioneerd. Jan
heeft daar zijn eigen creatieve visie op. Die kamers
zijn een sterk structureel en dominant element.
Binnen in de kamers krijgt een beperkt aantal
grondig geselecteerde planten een plaatsje.
“Alleen de allerbeste vind ik goed genoeg,” zegt
hij. Om acht bolkerselaars (Prunus fructicosa
‘Globosa’) te vervangen, die aan Monilia waren
bezweken, is hij na lang zoeken op een wilde
appelsoort gestoten (Malus toringo). Eens overtuigd
dat hij de ‘ware’ gevonden heeft, zijn moeite
nog tijd teveel om eraan te geraken.
Zo’n 270 plantensoorten hebben hun plaatsje
kunnen veroveren in de tuin.
Jan heeft daarbij een duidelijke voorkeur voor
enkele geslachten. In de schaduw zijn hartlelies
(Hosta) zijn favorieten. Een grote pergola en
twee zonnige kamertjes bieden ruimte voor
rozen. Het ene herbergt een mooie combinatie
van alom geprezen ‘Queen Elizabeth’-struiken
met klimmers zoals ‘Iceberg’ en ‘Awakening’ en
het andere bevat een verzameling van een dertigtal
oude sterk geurende cultivars. Verder zie
je her en der viburnumsoorten en heel wat vlinderstruiken
(Buddleja) staan. “Die trekken ontzettend
veel insecten aan in de nazomer”, zegt
Jan. Hortensia’s zijn de absolute favoriet. Die
geven maanden plezier en veranderen constant
hun subtiele tinten. Tegen de achtergevel groeit
een majestueuze blauwe regen (Wisteria sinensis),
die in mei zalig geurt en talloze bijen lokt.
De ziel van de bewoners
Het valt op hoe Jan Lievens een sterke drang
naar beheersing in zijn tuin combineert met een
grote interesse voor alles wat leeft in de natuur.
Hij spreekt graag van een artistieke tuin. “Gemaakt
door hersenen en handen,” meent hij;
gewild speels en natuurlijk, maar altijd bij de
gratie van de ontwerper. Creatief, praktisch en
handig als deze tuinier is, heeft hij vrijwel alles
in de tuin, samen met Rita, zelf uitgevoerd. Van
de bestrating, over de beplanting, tot het ontwerp
van pergola’s en hekken.
Dat een doorleefde tuin als deze de ziel en het
karakter van de eigenaars weerspiegelt, hoeft
niemand te verbazen. “Wij zijn rechtlijnig. Wij
houden niet van kronkels en bochten,” stelt Jan
KH Kempen • Agora 21

22
KH Kempen • Agora
en dat merk je ook. Hij heeft een erg mathematische
geest, die steeds op zoek gaat naar de
juiste verhoudingen. Tal van vista’s doorkruisen
de tuin in alle richtingen, maar de lijnen snijden
nooit op een storende manier. Op het einde van
de gezichtsassen staan voorwerpen die de aandacht
trekken: een beeldhouwwerkje, een vaas,
een Lutyensbank, een spiegel. Zo lijkt de tuin
veel groter dan hij is.
Het grootste deel van het werk gaat naar scheren,
snoeien, gazon maaien en potten verzorgen.
Hakken of wieden is er nauwelijks bij. Een goede
plantkeuze, veel mulchen en antiworteldoek op
een aantal plaatsen maken dat vrijwel overbodig.
“Sommige bezoekers die bij de opentuindagen
langskomen, vragen ons soms of wij hier geen
volle dagtaak aan hebben,” zegt de eigenaar. “Daarom
ben ik eens aan het tellen gegaan. Mijn vrouw
en ik investeren zo’n 400 uur per jaar in de tuin,
elk 200 uur dus of een kleine 2% van alle uren die
een jaar telt. Neem daarbij dat je vaak samen
bezig bent en zo tegelijk de banden binnen het
gezin versterkt, dan vind ik dat echt niet veel.”
Open tuinen
Een jaar of 10 geleden werd de familie Lievens
benaderd door Marcel
Meeuws van de Belgische
Boerenbond met
de vraag om de tuin aan
de Koppeleershoeven in
het boekje Open tuinen
op te nemen. Eerst stonden
de eigenaars een
beetje weigerachtig, want
zoiets is tenslotte een
behoorlijke verstoring van
je privacy. In een tweede
benadering vonden
ze het eigenlijk jammer
om met (tuin)kunst bezig
te zijn en het resultaat
voor de wereld verborgen
te houden. “Je
schildert toch ook niet
om alles netjes op je
zolder te verstoppen?!”
Het hek was van de
dam. De eerste bezoekers
kwamen nieuwsgie-
Op 19, 25 en 26 juni en op 3 juli
2005 van 10 tot 18 uur is Terra culta
open voor het grote publiek.
De entree bedraagt € 1,50 per persoon
en gaat naar vzw De Schakel, een tehuis
voor mentaal gehandicapten.
Ook groepen tuinliefhebbers worden na
afspraak warm ontvangen.
Jan en Rita Lievens - Vervoort
Koppeleershoeven 52 • 2440 Geel
014 58 77 56
rig de tuin in juni verkennen. Daaronder leden
van de vereniging asbl Jardins Ouverts/ Open
Tuinen vzw. Die waren erg onder de indruk en
vroegen of ook zij de tuin bij hun organisatie
mochten inschakelen. Jaarlijks komen nu honderden
bezoekers over de vloer. Veel hangt uiteraard
af van het weer tijdens de betrokken weekends.
“Tuinliefhebbers zijn hartelijke mensen,”
poneert Jan. “Je legt via deze weg talloze sociale
contacten tot ver over onze landsgrenzen heen.
Ik kan bij het binnentreden van onze tuin meteen
zien of ik met een echte te doen heb. Hard werken
is het, zo rond het begin van de zomer, bekaf
op het einde van de weekends, maar zalige
momenten in het leven van een tuinier!”.
Terra culta was de beste
In 2002 kwam de grote verrassing. Zonder dat
het gezin Lievens zich voor een wedstrijd had
ingeschreven, werd ze met haar tuin uitgeroepen
tot de laureaat van de formele tuinen in
Vlaanderen. Meteen stond de Geelse tuin nationaal
in de belangstelling met o.a. verschillende
reportages. De bekende natuurfotograaf Marc
Slootmaekers kwam een reeks foto’s maken, die
her en der in boeken en tijdschriften tot zelfs op
postkaarten opduiken. Top of the bill was een
opname in Groene Vingers op VTM, toen nog
met Marc Demesmaecker.
Jan heeft voor zichzelf het leven in drie fasen
opgesplitst. Eerst moet je alles leren en de
wereld rondom je verkennen. Dan heb je de
fase van (hard) werken en vervolgens mag er
een fase van genieten komen. Die is niet ver
meer af en hij wil zich in de toekomst in de
artistieke richting ontplooien: schilderen en/of
beeldhouwen? Uiteraard zal hij daarbij zijn tuin
niet vergeten, een prachtig kunstwerk dat al
jaren groeit en ondanks zijn roem nog lang zijn
toppunt niet heeft bereikt. Na lang zoeken heeft
hij er een naam voor gevonden: Terra culta, de
geknipte plaats voor en door het gezin Lievens.
■
Dirk De Roose

LIES VANDE BROEK
Lies Vande Broek, een meisje van 19 jaar, was
een studente op de campus in Geel. Tot voor
kort zat ze in het 2de jaar Ergotherapie. Op 27
februari jl. overleed ze echter plots thuis.
Zomaar, zoals de wind het kiest wanneer een
pluisje moet loslaten van een bloem, onaangekondigd
en zonder verweer.
Als mensen op latere leeftijd sterven, kun je daar
makkelijker vrede mee nemen. Nu is het zeer
moeilijk om iemand die op de drempel van haar
leven stond, voor eeuwig te zien verdwijnen. Nu
ja, voor eeuwig.... “Dood ben ik pas als jij mij bent
vergeten,” zong Bram Vermeulen, en Lies gaan
we zo vlug niet vergeten. Haar klaterende lach,
haar altijd goede humeur werkte zo aanstekelijk
dat je er zelf vrolijk van werd. Zelfs nu nog.
Lies was recht door zee en trots op alles wat
haar dierbaar was. En ook onze school was haar
op die korte tijd heel dierbaar geworden: niet
ANITA ADRIAENS
Geboren in Leuven op 4 december 1956 en er
overleden op 10 februari 2005
Studente Verpleegkunde, departement Gezondheidszorg
Turnhout
Uit de brief van departementshoofd Dirk Godecharle.
Anita, echtgenote van Paul Van Baelen en moeder
van Ruth en Brecht, was op 4 december 48
jaar geworden. Jarenlang werkte ze gedreven
en vol engagement als kinesiste in Weelde, tot
ze in 2001 ziek werd.
Ik wil graag citeren uit haar gedachtenisprentje:
"Met Pasen 2001 sloeg het noodlot toe. Maar
ik besloot terug te vechten; mijn hele leven
kreeg een andere wending. Ik vond onmiddellijk
een nieuwe toekomst: mijn tweede levensdroom
‘verpleegkunde’ zou in vervulling gaan.
Hiervoor kreeg ik de volledige steun en vrijheid
AFSCHEID
alleen de opleiding waar ze van genoot, maar
ook het kotleven en al haar nieuwe vrienden die
ze hier had leren kennen. Geel was haar tweede
thuis geworden.
We willen vanuit de opleiding Ergotherapie
iedereen bedanken die op de een of andere
manier heeft geholpen om het verdriet van de
familie wat te helpen dragen. Het doet deugd
om te zien dat er ook in moeilijke tijden een
grote solidariteit en betrokkenheid leeft bij collega’s
en studenten.
Ook de familie van Lies wil jullie daar uitdrukkelijk
voor bedanken.
Zij schreven op het prentje ter nagedachtenis
van hun dochter: “Het leven zou haar al het
wezenlijke geven, zou haar vormen, wij niet. Wij
konden haar slechts hier en daar een ingang
geven.” Dag Lies.
van Paul. Ik volgde een D-cursus tussen de chemo
door en daarna het eerste en tweede jaar
Verpleegkunde. Die moeilijke combinatie verliep
toch vlot dankzij de steun van mijn schoolvriendinnen
en mijn gezin. Na ons ‘Groot Feest’
van 4 december vorig jaar heeft het noodlot de
overhand genomen en ben ik te moe geworden
om terug te vechten.”
Anita was een onvoorstelbaar moedige vrouw,
die altijd opnieuw de kracht vond om haar leven
in handen te nemen (…) Het leven van Anita is
kort geweest, maar ze behoorde tot die mensen
die intenser leven dan anderen. (…)
Ze laat talloze sporen na van Liefde en Verbondenheid.
Was de lezing uit het boek der Spreuken
ooit beter gepast dan op haar begrafenis: "Een
sterke vrouw, wie zal haar vinden? Haar waarde
stijgt uit boven die van de kostbaarste koralen..."
KH Kempen • Agora 23

ONDERNEMEN
24
KH Kempen • Agora
SAMEN DE TOEKOMST
VAN DE KEMPEN CREËREN
OP 14 FEBRUARI STELDE BOB STOUTHUYSEN IN DE ABDIJ VAN TONGERLO
ZIJN FRAAI UITGEGEVEN STUDIE SAMEN DE TOEKOMST VAN DE KEMPEN
CREEREN VOOR. DAT WERK IS HET RESULTAAT VAN EEN ONDERZOEK DAT HIJ
DEED NAAR AANLEIDING VAN DE VIJFTIGSTE VERJAARDAG IN 2003 VAN DE
STICHTING VOOR DE KEMPEN, DE OUDSTE WELVAARTSORGANISATIE IN
ONZE REGIO. NA VIJFTIG JAAR GAAT ZE ANDERE WEGEN UIT. ONDER DE
NIEUWE NAAM DENKGROEP KEMPEN VZW WILLEN DE LEDEN ZICH OP GERE-
GELDE TIJDSTIPPEN BERADEN OVER WAT ER ZICH IN DE KEMPEN AFSPEELT.
Bob Stouthuysen en Karel Dergent.
De opdracht voor Bob Stouthuysen bestond erin
na te gaan of er voor de Kempen nog een economische
toekomst is weggelegd, die het behoud
van werk, welvaart en welzijn in onze regio
kan garanderen. Hij kon hiervoor rekenen op de
medewerking van Karel Dergent. Bij de voorstelling
van de resultaten was iedereen verrast.
Meer dan een studie lag er immers een integra-
le toekomstvisie voor, een leidraad en een oproep
aan alle Kempense actoren tot een gecoördineerd
innovatieoffensief. En in een dergelijk
offensief kan het hoger onderwijs niet aan de
kant blijven staan. In een gesprek met Bob
Stouthuysen peilden wij vooral naar de rol die
de KH Kempen hierbij kan en moet spelen.
Meer dan de titel sprong bij ons de ondertitel
van uw studie in het oog: ‘voor een innovatieoffensief
in de Kempen’. Waarom
die oproep?
De opdracht van de Stichting bood mij de kans
om een eigen geestelijk testament over het ondernemerschap
te schrijven. Ondernemingen en
ondernemers worden te vaak met een scheef
oog bekeken. Nochtans spelen zij een centrale
rol bij het creëren en het instandhouden van
welvaart en welzijn. De ondernemingen in het
Westen en dus ook in de Kempen moeten in de
nieuwe geglobaliseerde kenniseconomie hun
juiste plaats en rol nog zoeken. Innovatie wordt
daarbij een sleutelwoord. Vandaar de oproep tot
een innovatieoffensief. De Kempen heeft zeer
goede sociaal-economische actoren die de
beperkte troeven van onze regio ten volle uitspelen.
Alleen is er onvoldoende samenwerking.
Streekontwikkeling kan maar slagen als alle
betrokkenen samenwerken. Dat kan met een
gecoördineerd innovatieoffensief, een offensief
waaronder alle actoren hun schouders zetten.
Hoe definieert u ‘innovatie’ en waarom
stelt u dat centraal in uw betoog?
De laatste vijftien jaar is de wereldeconomie
grondig van aanzicht veranderd. Wij hebben nu
te maken met een mondiale kenniseconomie.
Landen zoals China en India, die samen 2,3 mil-

jard inwoners tellen, worden in een sneltreintempo
geïndustrialiseerd. Zij zijn direct in de
kenniseconomie kunnen stappen en hebben
geen leergeld moeten betalen. Hun beste mensen
werden opgeleid in de Verenigde Staten en
Europa en geven hun ervaringen en knowhow
door aan jonge mensen in eigen land. In China
worden jaarlijks meer dan 200 000 ingenieurs
gevormd. Over een paar jaar is minstens tien
procent van de bevolking in China en India welvarend.
Dat zijn 230 miljoen mensen. Frankrijk,
Duitsland, Italië en de U.K. tellen samen 230
miljoen inwoners. Tegen 2010 verwacht men
jaarlijks minstens vijf miljoen Chinese toeristen
in West-Europa.
De geglobaliseerde economie brengt bedreigingen
mee, ook voor de Kempen. We gaan ongetwijfeld
bedrijfssectoren verliezen aan die nieuwe
economische machtsblokken. Vooral sectoren
die het moeten hebben van lage kosten en
scherpe prijzen, worden bedreigd. En juist op
dat vlak stonden wij in de Kempen de laatste
decennia heel sterk. Maar er zijn niet alleen bedreigingen.
We moeten oog en creativiteit hebben
voor de nieuwe mogelijkheden die er komen.
Om die nieuwe mogelijkheden ten volle te
benutten is een kenniseconomie niet voldoende,
we moeten naar een innovatie-economie. Innovatie
ontstaat als kennis en creativiteit samensmelten.
Wij hebben mensen nodig die niet alleen
kennis in huis hebben, maar ook de creativiteit
om die kennis om te zetten in nieuwe producten
of diensten. Innovatie kan en moet zich
niet tot technologische toepassingen beperken.
Je kunt ook innovatief zijn op het vlak van marketing
of organisatie en niet te vergeten op het
vlak van intermenselijke verhoudingen. Een bedrijf
hoeft niet noodzakelijk over de laatste spitstechnologie
te beschikken. Een origineel organisatieconcept
en/of de juiste manier om mensen
te laten samenwerken, zijn soms veel belangrijker
voor het succes van een onderneming.
Wat verwacht u van het onderwijs op dat vlak?
Het onderwijs combineert nog te weinig kennis
en creativiteit. Door onze klassieke opvoeding
zijn wij goed gevormd in kritisch denken. Daardoor
kunnen we kennis analyseren, fouten ontdekken
en verbeteringen aanbrengen. Maar dat
volstaat niet langer, we moeten meer creatief
denken om tot oplossingen te komen. Het onderwijs
moet zich dus meer focussen op innovatief
denken, want dat hebben we nodig om nieuwe
producten of diensten te ontwikkelen. En die
zijn nodig om de traditionele producten, waarvan
we ongetwijfeld een deel gaan verliezen, te
vervangen. Een innovatieoffensief is onze enige
overlevingskans. Dat offensief moeten we gecoordineerd
voeren en vooral ook jaren volhouden.
Om innovatief te worden, moet het onderwijs zijn
traditionele manier van werken in vraag stellen.
Er is bijvoorbeeld een tekort aan ingenieurs met
kennis van marketing. Het is goed dat een student
kiest voor een bepaalde opleiding, maar
tegelijkertijd moet hij de stimulans en de mogelijkheid
krijgen om een paar vakken te volgen in
een ander vakgebied. Een ingenieur met een
basiskennis van marketing, organisatiepsychologie,…
staat een stap voor. Alle studenten zouden
moeten kunnen shoppen in een ander studiegebied.
Wie in zijn studententijd geleerd
heeft om over het muurtje te kijken, zal dat in
het beroepsleven ook makkelijker doen.
Het bedrijfsleven hecht trouwens meer en meer
belang aan mensen met een algemene ontwikkeling.
Dat kan ook een technische ontwikkeling
zijn. Mensen met een goede algemene kennis
als basis, leren sneller nieuwe dingen. En dat is
nodig. In de loop van een carrière moet men
KH Kempen • Agora 25

26
KH Kempen • Agora
zich vier tot vijf keer grondig aanpassen
aan nieuwe ontwikkelingen.
Is dat een opdracht voor het onderwijs
alleen?
Neen, het bedrijfsleven moet daaraan
meewerken. Elke organisatie moet een
lerende organisatie zijn, waar werknemers
de kans krijgen om nieuwe dingen
te leren. Een bedrijf dat zijn werknemers
terug naar de schoolbanken
stuurt, krijgt hen terug als veel bekwamere
medewerkers. Ideaal zou zijn dat
iemand bijvoorbeeld industrieel ingenieur
wordt, een aantal jaren werkt en
daarna terug naar de schoolbanken
trekt om een jaar marketing, organisatiepsychologie,…
te studeren. Maar daar zijn het
bedrijfsleven en de maatschappij nog niet klaar
voor.
Meer en meer studenten zijn actief in een
Small Business Project, waarbij ze een eigen
bedrijf opstarten, met een businessplan leren
werken,… Een stap in de goede richting?
Ongetwijfeld. Onderwijs moet meer zijn dan alleen
kennisoverdracht. Werkvormen waarbij
technologie en creativiteit gecombineerd worden
met intermenselijke samenwerking, zijn
ontzettend waardevol. Teamwork, met anderen
kunnen samenwerken, is zeer belangrijk. Dat
hebben we tijdens ons onderzoek in alle bedrijven
gehoord. We moeten studenten veel meer
samen iets laten uitwerken en ze ook samen en
niet individueel op het resultaat beoordelen.
Zelfs in productiebedrijven met bandwerk vind
je meer en meer teams, die elk verantwoordelijk
zijn voor een deel van de job.
Het onderwijs moet de talenten van de jeugd
optimaal ontwikkelen. Dat is geen eenvoudige
opdracht, zeker niet met de huidige generatie
jongeren, die opgegroeid is met de TV, PC en
Playstation. De school is niet langer de belangrijkste
plek waar jongeren van vandaag iets
leren. Ze zijn niet meer verwonderd, denken dat
technologisch alles mogelijk is en vinden te veel
zaken vanzelfsprekend. Het VKW noemde hen
naar aanleiding van zijn laatste congres treffend
de ‘Grenzeloze generatie’.
Deze ‘Grenzeloze generatie’ heeft ook alleen
maar welvaart gekend.
Ja, en ook die welvaart vindt men vanzelfsprekend,
terwijl we juist een deel van onze welvaart
dreigen te verliezen. De economische sectoren
waarin we sterk stonden, krijgen klappen en de
innovatie die deze verliezen moet compenseren,
gaat niet snel genoeg. Het is spijtig dat er noch
op Europees noch op Belgisch niveau een innovatiebeleid
is. De Vlaamse regering heeft in haar
beleidsverklaring gelukkig wel voor een innovatiebeleid
gekozen. Uit studies blijkt dat er in
België gedurende vijf jaar jaarlijks veertigduizend
jobs moeten bijkomen als we onze welvaart
willen behouden zonder belastingverhoging.
Die nieuwe jobs moeten logischerwijze van
innovatieve bedrijven komen. En dat gebeurt
niet. Alle studenten zouden een basiscursus economie
moeten krijgen, zodat ze weten hoe welvaart
ontstaat en hoe essentieel de rol van de
ondernemingen daarin is. Die welvaart kan ook
zeer vlug weer verdwijnen. Wat inzicht in de primaire
economische processen zou de zelfgenoegzaamheid
van veel mensen kunnen wegnemen.
De KH Kempen plant alvast een nieuwe studierichting:
Bachelor in entrepreneurship.
Een fantastisch idee. De Kempen heeft goede
ondernemers nodig. Een ondernemer ziet mogelijkheden
specifiek voor zijn doelgroepen. Dat
kunnen consumenten zijn, maar ook studenten,
patiënten,… Een ondernemer onderzoekt wat de
actuele en/of potentiële behoeften van zijn doelgroep
zijn, en probeert producten of diensten
aan te bieden die daaraan beantwoorden. Veel
bedrijven van starters mislukken omdat ze te
veel vertrekken vanuit een product. Het product
mag dan wel nieuw zijn, ze stellen zich onvoldoende
de vraag of er wel iemand is die dat product
nodig heeft en bereid is er een prijs voor te
betalen. Ondernemers, maar ook het onderwijs,
de gezondheidszorg, de overheid oriënteren zich
dikwijls te veel op een product en te weinig op
de markt. Dat moet men leren. Een opleiding die
daartoe bijdraagt, is een goede zaak. Het is
dringend. Starters van nu kunnen pas over drie
tot vijf jaar een echte bijdrage leveren tot de
economie en tot tewerkstelling.

Wat onderzoek en maatschappelijke dienstverlening
betreft, wil de KH Kempen een aantal
expertisedomeinen definiëren. Daarin kadert
een Kenniscentrum Energiemanagement.
Dat past perfect in onze toekomstvisie voor de
Kempen. Iedereen is gewoon om op zijn eigen
terrein te werken. Dat geldt zowel voor de
bedrijven als voor het onderwijs. Nochtans is
samenwerking meer dan nodig. Dingen waarin
je echt goed bent, die kun je alleen doen. Voor
andere zaken moet je samenwerken. Kennis en
creativiteit die elders zitten, moet je aanboren.
Doe je dat niet, dan mis je kansen. Monoproducten
bestaan bijna niet meer. De toekomst zit in
gemixte producten, ontstaan op basis van kenniselementen
die van hier en van daar komen.
Maar dat betekent dat er mensen of organisaties
zijn die de mogelijkheden van een cluster zien
en dan op zoek gaan naar bedrijven, organisaties,
onderwijsinstellingen,… die daaraan kunnen
meewerken. Een cluster zal maar succes
hebben, als men er mensen bij betrekt, die er
ook baat bij hebben. Het moet voor iedereen
een win/winsituatie zijn. Het is ook belangrijk
dat iemand de deelnemers coacht. De samenwerking
moet immers blijvend zijn. Een cluster
rond energiemanagement kan een mooi model
worden voor ons concept. Door de wereldwijde
toename van de industrialisatie wordt energie
immers een groot probleem.
Het gebrek aan samenwerking en coördinatie in
de Kempen wil ik concreet aanpakken. Ik wil een
aantal topondernemers uit de Kempen samenbrengen
in een groep die als klankbord kan dienen
voor dit soort projecten.
In uw studie schrijft u dat een aantal sectoren
in de Kempen moeten versterkt worden. De
KH Kempen vertaalt dit als het aanbieden van
nieuwe opleidingen die maatschappelijk relevant
zijn en de belangrijkste sectoren in de
regio ondersteunen. We denken hierbij aan
opleidingen zoals bouw, logistiek, toerisme,…
Ik spoor de hogeschool aan om te gaan praten
met de actoren uit die sectoren. U moet regelmatig
met hen gaan samenzitten om te zien wat
hun behoeften zijn. In geen enkele sector staat
de evolutie stil. Het belang van ruwe spierkracht
in de bouw gaat achteruit. Met de toename van
de technologie in het werk, groeit de behoefte
aan vorming van de bouwvakkers. Het onderwijs
kan hier innoverend werken. Maar ook innovatie
is een proces dat begint vanuit de markt, vanuit
de klant. U moet dus vragen aan de ondernemers
uit de bouw, uit de logistiek,… wat hun
behoeften zijn. Op basis daarvan leert u welke
innovaties het onderwijs moet doorvoeren: de
inhoud van bestaande cursussen aanpassen of
nieuwe zaken aanbieden. Dat kunnen volledig
nieuwe opleidingen zijn, maar ook bijscholingscursussen.
Creativiteit is ook hier het sleutelwoord.
Hebt u tot slot nog een boodschap voor de
KH Kempen en haar studenten?
Ik herhaal maar al te graag mijn oproep tot
innovatie. De Katholieke Hogeschool Kempen
moet onze jeugd kennis bijbrengen, maar niet
alleen vakkennis. Kennis van de samenleving,
de economie, de markt, de mensen,… is even
belangrijk. De hogeschool moet haar studenten
ook aansporen tot creativiteit. De studenten
moeten leren om hun opleiding zelf al creatief te
benaderen. Daarna kunnen ze de kennis die ze
in de hogeschool verworven hebben, en de creatieve
manier van werken die ze zich eigen
gemaakt hebben, toepassen om de welvaart en
het welzijn van de mensen in de Kempen en
elders te bestendigen en te verbeteren.
■
Maurice Vaes
Luc Damen
KH Kempen • Agora 27

ONDERWIJS
28
KH Kempen • Agora
NIEUWE AFSTUDEERRICHTINGEN
WIE ER DE JOBADVERTENTIES OP NALEEST, MERKT DAT BEDRIJVEN VAAK OP
ZOEK ZIJN NAAR MENSEN MET EEN SPECIFIEKE OPLEIDING. ALS HOGE-
SCHOOL SPELEN WE DAAR - WANNEER NODIG - UITERAARD OP IN. DAAROM
KUNNEN STUDENTEN VOLGEND ACADEMIEJAAR BIJ ONS TERECHT VOOR
ACHT NIEUWE AFSTUDEERRICHTINGEN.
Schoentechnologie
Bachelor-studenten Orthopedie (departement Gezondheidszorg
en Chemie) kunnen volgend jaar
ook opteren voor Schoentechnologie voor sport
en revalidatie. Anders dan in de bestaande afstudeerrichting
Orthopedische Technologie ligt de
nadruk niet op het ontwerpen, maken en aanpassen
van onder andere prothesen, kniebraces
en rolstoelen. In de nieuwe afstudeerrichting concentreren
studenten zich volledig op orthopedische
schoenen (revalidatie) en sportschoenen.
Tijdens de drie jaren van de opleiding lopen de
studenten ook driemaal stage in een orthopedisch
schoenatelier. Naderhand kunnen ze aan de
slag als orthopedisch schoentechnicus, technisch-commercieel
en administratief medewerker,
lesgever of ontwikkelingshelper.
Meer informatie: ortho@khk.be of dirk.vermetten@khk.be
De departementen Handelswetenschappen en Bedrijfskunde
bieden volgend academiejaar vier
nieuwe afstudeerrichtingen aan: Financiewezen-
Marketing en Verzekeringen-Recht voor de studenten
Bedrijfsmanagement, en Commercial Support
en Overheid en Onderwijs in Office Management.
Financiewezen-Marketing
De financiële wereld is volop in beweging: branchevervaging,
internationalisatie, en steeds meer
concurrentie. En ook de klanten zijn beter geïnformeerd
en veeleisender.
Marktgericht denken is daarom de boodschap
voor financiële instellingen. Financiewezen-Marketing
wil studenten opleiden tot financiële deskundigen,
met als bijkomende troef een correcte
klantgerichte houding. Daarvoor staan een grondige
algemeen economische vorming, een stevige
basis financiële productkennis en communicatieve
en commerciële vaardigheden borg.
Werk is er nadien als commercieel raadgever en
dienstverlener in de bank- en verzekeringssector,
bij beursvennootschappen en bij beleggingsadviseurs.
En ook in het bedrijfsleven is er
plaats als financieel raadgever of contactpersoon
tussen het bedrijf en de financiële instelling,
en tussen het bedrijf en de klant.
Verzekeringen-Recht
Wie in de verzekeringswereld schadedossiers
behandelt of werkt op de dienst rechtsbijstand,
heeft baat bij een economische opleiding met
een stevig pakket juridische en verzekeringstechnische
vakken. Verzekering-Recht is hun daarom
op het lijf geschreven. Die nieuwe afstudeerrichting
combineert namelijk het ruime
gamma verzekeringsvakken van Financie- en
Verzekeringswezen en de essentiële juridische

vakken van de afstudeerrichting Recht.
Uiteraard komen afgestudeerden Verzekeringen-Recht
later in de verzekeringswereld terecht,
maar ook een meer juridisch beroep op de juridische
dienst van een onderneming, bij advocaten
of bijvoorbeeld in vastgoedkantoren behoort
tot de mogelijkheden. Wie wil, kan zich zelfs
vestigen als verzekeringsmakelaar of -agent.
Commercial Support
Op studie-informatiebeurzen blijken leerlingen
steeds meer geïnteresseerd in zowel Office Management
als Bedrijfsmanagement. Met de afstudeerrichtingen
Commercial Support en Overheid
en Onderwijs is die combinatie nu binnen de
bacheloropleiding Office Management mogelijk.
In Commercial Support krijgen studenten namelijk
dezelfde gespecialiseerde mondelinge en
schriftelijke interne en externe bedrijfscommunicatie
in het Nederlands, Engels en Frans als
hun OM-collega’s Management Assistant. Maar
daarnaast bouwen ze ook een stevige commerciële
achtergrond op met ondermeer customer
relations management, verkoopstechnieken,
reclame, direct marketing, public relations en
copywriting. En dat delen ze dan weer met de
studenten Marketing van Bedrijfsmanagement.
Overheid en Onderwijs
Ook de studenten Overheid en Onderwijs krijgen
hetzelfde pakket bedrijfscommunicatie als hun
collega’s Management Assistant voor de kiezen.
Maar daarnaast bouwen zij een juridische en
administratieve achtergrond op met ondermeer
arbeidsrecht en sociaal zekerheidsrecht, aansprakelijkheidsverzekering,
personeelsbeleid,
deontologie en administratief recht. En daarvoor
leunen ze dan weer voor een deel aan bij de studenten
Recht van Bedrijfsmanagement. Op die
manier kunnen ze in verscheidene talen dossiers
administratief opvolgen voor overheidsdiensten
en scholen, en dat zowel mondeling als schriftelijk.
Interessant om weten is trouwens dat de overheid
ons aanmoedigt voor de nieuwe afstudeerrichtingen.
Het aantal studenten Office Management
in Vlaanderen daalde sterk de laatste
jaren. De functies van directieassistent(e) en secretaresse
zijn ondertussen zelfs officieel erkend
als knelpuntberoepen. Met Commercial Support
en Overheid en Onderwijs willen we het tij helpen
keren.
Meer informatie over de vier HWBK-afstudeerrichtingen
bij dirk.de.roose@khk.be (Geel) of
trudo.breesch@khk.be (Turnhout)
Ook in Industrieel Ingenieur en Biotechniek vinden
geïnteresseerden twee nieuwe afstudeerrichtingen.
Zo krijgen de masters in de Biowetenschappen
binnen Landbouwkunde er de keuze
Animal Life bij en binnen Tuinbouwkunde de
richting Natuur en Milieu.
Animal Life
In het gezin hebben dieren een prominente plaats
verworven. Ze houden ons gezelschap, leveren
nuttige diensten of zijn leveranciers van melk,
KH Kempen • Agora 29

30
KH Kempen • Agora
vlees, eieren of wol. Met het oog op betere productieresultaten
en dierenwelzijn hebben landbouwkundigen
op wetenschappelijke wijze steeds
voeding, gedrag en gezondheid van huisdieren
bestudeerd. Onze hoogontwikkelde maatschappij
is overigens bereid tijd en geld te besteden
aan de voeding, verzorging, gezondheid en opvoeding
van gezelschapsdieren; een hele pet-industrie
komt van de grond. En die industrie heeft
nood aan professionele en academisch gevormde
adviseurs: afgestudeerden Animal Life. Op
het curriculum staan ondermeer ethologie, zoötechniek,
voedingsleer, bio-klimatisatie, dierlijke
productie en huisvesting van dieren. Na een
schakeljaar is deze opleiding ook toegankelijk
voor bachelors in Agro- en Biotechnologie.
Meer informatie: animal.life@khk.be
Natuur en Milieu
De Vlaamse open ruimte is ingenomen door
land- en tuinbouwteelten, veeteeltexploitaties
en diverse groengebieden als natuur, bos, park
en recreatie. De niet-productiegerichte functies
van het buitengebied krijgen in onze sterk verstedelijkte
regio‘s meer en meer aandacht. Het
zijn precies de kennis en de technologie voor het
beheer van deze sites die in een afstudeerrichting
Natuur en Milieu worden aangereikt. De
integratie van natuur in landbouw vormt de
taakstelling in de verwevingsgebieden. De student
die zich in deze richting bekwaamt, houdt
zich voortdurend bezig met de impact van agrarische
en industriële activiteiten op landschap en
milieu en past er de best beschikbare technieken
toe.
Volgende vakken zitten ondermeer in het lessenpakket:
natuurbeheer, landschaps- en tuinarchitectuur,
geografisch informatiesysteem, openbaar
groen, milieubeheer en milieuwetgeving.
Meer informatie: natuur.en.milieu@khk.be
Bouw
En ten slotte laat ook het departement Technische
Wetenschappen zich niet onbetuigd. Vanaf
september hebben aanstaande bachelors in de
Elektromechanica er immers de afstudeerrichting
Bouw bij.
Deze opleiding steunt op vier pijlers, namelijk
bouwconstructie, bouwmanagement, bouwinrichting
en bouwkundig tekenen en is vooral gericht
op het ‘bouwen van gebouwen’.
Het opleidingsprogramma is samengesteld met
inbreng van de belangrijkste bouwbedrijven van
de Kempen, de Confederatie Bouw Kempen en
alle secundaire scholen uit de regio met een
opleiding Bouw. Beroepsmogelijkheden na deze
opleiding zijn werfopvolging en werfleiding,
offertes uitwerken en opvolgen, berekenen van
de kostprijs van bouwprojecten, opstellen van
detailplannen en bestellijsten, financieel en administratief
beheer van bouwprojecten of zelfstandig
ondernemer.
Meer informatie: dirk.verbeek@khk.be
Meer inlichtingen krijgt u ook op
www.khk.be of 014 56 23 10.
■
Willem Mees

COLLEGA DOORSTAAT VUURPROEF
Ruim anderhalf jaar geleden las u al het verhaal
van de KH Kempen als Cisco Regional Training
Center. Naast zijn Cisco Networking Academy
Program, een digitaal leerplatform met diverse
cursussen zette de Amerikaanse marktleider in
netwerkapparatuur namelijk ook een uitgebreid
netwerk op van opleidingscentra. Zo zijn er Cisco
Authorized Training Centers (CATC) voor de
opleiding van docenten die les geven in Regional
Training Centers. En die laatste scholen dan
weer docenten voor Local Training Centers. Onze
hogeschool is zo’n Regional Training Center -
een van de grootste in België trouwens - verbonden
aan het CATC van Wenen. Een paar jaar
geleden immers schopten drie Geelse collega’s,
Eric Pauwels (HWBKG), Dirk Verbeek (TW) en
Staf Vermeulen (IIBT), het na een intense opleiding
tot regional teachers. Ondertussen volgden
nog enkelen hun voorbeeld. Zij mogen in
hun departementen - Local Training Centers - dus
Cisco-cursussen gebruiken voor de basisopleiding
Computernetwerken van hun studenten.
Collega Staf Vermeulen zorgde recent voor een
opmerkelijk vervolg. Sinds dit academiejaar krijgen
de vierdejaars ingenieur Elektronica-ICT
een cursus Fundamentals of Network Security
(FNS). En omdat Cisco daarvoor een uitstekende
cursus heeft, was de keuze snel gemaakt. De
studenten zouden tegelijk immers het Cisco
Firewall Specialist-certificaat behalen, een
bewijs dat zij in staat zijn een bedrijfsnetwerk te
beveiligen. Daarvoor moest het departement
IIBT eerst nog als local training center voor die
specifieke cursus worden gecertificeerd. Maar
daar draaide Staf zijn hand niet voor om en hij
trok naar Wenen ...
Naar Wenen?
Normaal gezien had ik cursus moeten volgen en
examen afleggen in een regionaal trainingscentrum
voor die FNS-cursus. Alleen, dat bestond
nog niet in Vlaanderen en dus moest ik centraal
ONDERWIJS
de examens afleggen in het CATC van Wenen.
Zonder veel problemen?
De bedoeling was dat ik daar zoals gebruikelijk
twee weken cursus zou volgen en dan examen
afleggen. Ware het niet dat er dit voorjaar geen
cursus was, maar de lessen voor onze studenten
in het tweede semester toch moesten doorgaan.
Ik heb dan alles via zelfstudie geblokt en ben in
het weekend van 19 en 20 februari examens gaan
afleggen in Wenen.
Wat zijn de voordelen voor de KH Kempen?
We mogen nu in IIBT die Cisco-cursus Fundamentals
of Network Security geven. Maar belangrijker
nog, de KH Kempen is nu ook erkend als
regionaal opleidingscentrum voor die cursus,
omdat ik het examen centraal heb afgelegd. We
mogen nu zowel onze studenten als docenten
van andere centra voorbereiden op de MCNS
(Managing Cisco Network Security) and CSPFA
(Cisco Secure PIX Firewall Advanced) examens.
En ze kunnen hier dus het Cisco Firewall Specialist-certificaat
behalen.
Onze studenten krijgen van Cisco het kant-enklare
cursusmateriaal ter beschikking, dat
steeds wordt bijgewerkt en waarin de nieuwste
technologie is verwerkt. Wijzelf fungeren daarbij
niet als docent maar veeleer als coach die hen
helpt bij het zelfstandig instuderen.
Zijn er ook nadelen?
Cisco eist dat we onze labs goed uitrusten, de
cursus in zijn geheel geven en dat de docenten
zich geregeld bijscholen. Zelf moet ik binnen zes
maanden nog een bijkomend certificaat, Cisco
Firewall Specialist, behalen. We kunnen dus
nooit op onze lauweren rusten.
KH Kempen • Agora 31
■
Marc Van Kerckhoven
Willem Mees

PROJECT
32
KH Kempen • Agora
TALENT TECHNOLOGIES,
OF HOE EENVOUDIG HET IS OM
GITAAR TE LEREN SPELEN
EEN VAST ONDERDEEL TIJDENS HET LAATSTE JAAR VAN EEN HOGESCHOOLOPLEIDING IS DE STAGE.
MAAR VAST HOEFT DAAROM NIET TRADITIONEEL TE ZIJN. AL EEN PAAR JAAR IMMERS KUNNEN KH
KEMPEN-STUDENTEN NAMELIJK DE ‘GEBRUIKELIJKE’ BEDRIJFSSTAGE RUILEN VOOR EEN PROJECT DAT
ZE ZELFSTANDIG UITWERKEN: EEN SMALL BUSINESS PROJECT (SBP). ZO’N PROJECT, GECOÖRDINEERD
DOOR DE VLAAMSE JONGE ONDERNEMINGEN (VLAJO), GEEFT STUDENTEN DE MOGELIJKHEID OM OP
ZELFSTANDIGE BASIS EEN EIGEN FICTIEF BEDRIJF OP TE RICHTEN.
Op die manier krijgen de studenten de kans om
hands on kennis te maken met het ondernemerschap.
Binnen de hogeschool waren de departementen
Handelswetenschappen en Bedrijfskunde
al eerder die weg ingeslagen, maar sinds
dit academiejaar heeft ook het departement
Technische Wetenschappen zijn eerste SBP.
Talent Technologies, zo heet het fictieve minibe-
drijf dat vijf laatstejaarsstudenten Elektronica-
ICT begin dit academiejaar oprichtten. Zoals hun
bedrijfsnaam suggereert, willen Davy Cox, Dieter
Verstreken, Jimmy Sas, Gert Tilburgs en
Reinhard Voorspoels technologieën maken
waarmee je je eigen talenten op een snelle en
efficiënte manier verder kunt ontwikkelen.
Klank-en-lichtspel
Als eerste project ontwikkelden ze GuitarLEDs,
een apparaatje waarmee iedereen gemakkelijk
gitaar zou moeten kunnen leren spelen. Je monteert
het apparaatje op de hals van je gitaar en
verbindt het met een computer of keyboard.
Wanneer je nu een MIDI-bestand afspeelt, laat
GuitarLEDs via LED’s (lichtgevende diodes) precies
zien waar de gitarist zijn vingers moet zetten
om de juiste klanken te produceren. MIDI is
een speciaal protocol dat veel gebruikt wordt in
de muziekindustrie. MIDI-bestanden zijn daarom
voor de meeste liedjes gratis en legaal te
downloaden van het Internet.
Het tweede product van de studenten is het
softwareprogramma Talent Explorer. Dat bevat
het onderdeel Guitar+ met verschillende notenleer-
en gitaarstudies. In combinatie met GuitarLEDs
biedt Talent Explorer dan ook zowel een
praktische als een theoretische gitaarstudie aan.

Allround management
Bij dit project moesten de studenten niet enkel
de technische kant van hun producten uitwerken;
ook alle andere aspecten van het bedrijfsleven
kwamen aan de orde. Ze moesten een volledige
financiële en commerciële planning opmaken.
En in een business plan dienden ze hun
bedrijf voor te stellen volgens de regels van de
kunst. Als technisch geschoolden was dat natuurlijk
niet altijd even gemakkelijk. Maar dankzij
de hulp van verscheidene docenten en de
goede begeleiding van hun peterbedrijf Alcatel
kwamen ze uiteindelijk tot een goed resultaat.
Alcatel gaf hun niet alleen technische steun,
maar ze konden er ook terecht voor veel praktische
informatie over het bedrijfsleven. Voor hun
vele sponsors en andere geïnteresseerden was
14 april D-day. Tijdens een heuse persvoorstelling
gaven de studenten-ondernemers, in aanwezigheid
van de bekende gitarist Axl Peleman,
een wervelende presentatie van GuitarLEDs.
De studenten zijn zelf zeer tevreden dat ze de
kans hebben gekregen om te werken aan een
SBP. Het geheel bracht waarschijnlijk meer werk
met zich mee dan een gewone stage, maar met
de ervaringen die ze hebben opgedaan, kunnen
ze gemakkelijk vijf stages vullen.
■
Dirk Verbeek
Het Geelse Talent Technologies-team kon blijkbaar ook op de goedkeuring van het departement Onderwijs van de
Vlaamse Gemeenschap rekenen. Vanuit Brussel kwam immers een uitnodiging voor de finale van de SBP-wedstrijd op
25 april, een eer die slechts vijf projectteams van de 250 te beurt viel.
Op 30 april trokken de finalisten naar Walibi Waver om er het verdict van de jury te horen. En dat was niet onaardig.
Onze vijf studenten Elektronica-ICT kaapten met GuitarLEDs niet alleen de hoofdprijs van VLAJO weg voor het beste
product. Uit de handen van Frank Vandenbroucke, minister van Onderwijs, Werk en Vorming, kregen ze ook nog de
wisselbeker van de Vlaamse regering voor het beste SBP van 2005. En dat trouwens onder het goedkeurende oog van
mevrouw Fientje Moerman, minister van Economie, Ondernemen, Wetenschap en Innovatie.
Vanzelfsprekend waren de laureaten met hun product en de begeerde wisselbeker prominent aanwezig op 1 mei, de
jaarlijkse opendeurdag van de Geelse campus van de Katholieke Hogeschool Kempen.
Met hun titel op zak trekken de studenten begin juli naar Boekarest om er tijdens de tweede Europese finale voor Graduate
Programs de Vlaamse eer hoog te houden. En dat met de steun van de Vlaamse regering. We houden u op de hoogte.
KH Kempen • Agora 33

ONDERWIJS
34
KH Kempen • Agora
KMO-IDEE!
Brug tussen onderwijs en ondernemen in de praktijk ...
IN ONS OKTOBERNUMMER MAAKTE U AL KENNIS MET HET BRUGPROJECT
DIFTAR. IN DEZELFDE LIJN LIGT DE KMO-IDEE!-SAMENWERKINGSFORMULE,
DIE DE VOORTGEZETTE OPLEIDING STRATEGISCH KMO- & RETAILMANA-
GEMENT EIND VORIG ACADEMIEJAAR BIJ WIJZE VAN PROEF LANCEERDE.
Met die KMO-idee!-formule willen we een win/
win-situatie creëren voor KMO’s en organisaties
met een concreet managementproject enerzijds
en de studenten van de BaNaBa-opleiding anderzijds.
Bedrijven of organisaties besteden een
concrete opdracht - van conceptontwikkeling tot
en met concrete marketing en commerciële acties
- uit aan een studententeam van de KH
Kempen. Het gaat hier om realistische opdrachten,
waarvoor de opdrachtgever concrete resultaten
verwacht. Bijgevolg belanden de studenten
in de echte, dagelijkse ondernemerspraktijk.
Ze bepalen bovendien zelf hun aanpak, leren
zich organiseren, lopen tegen deadlines aan,
ervaren teleurstellingen en succes.
De KMO-idee!-formule leverde dit academiejaar
vier concrete projecten op: DoKS, E-dock, Antique
Auto en Toeristisch Plan Neerpelt.
Het DoKS-project kwam eerder in dit nummer in
het mediatheekartikel al uitvoerig aan bod. Wij
vermelden hier nog graag dat de bedrijfswereld
tijdens de recente jobbeurs op de campus Geel
veel interesse toonde.
E-dock is het tweede project, ditmaal in opdracht
van Micro A.R.T. BVBA. E-dock moet kleine ondernemingen
een totale ICT-oplossing bieden
om hygiënevoorschriften in de voedingsketen te
beheersen. De studenten werken aan de commercialisatie
van E-dock (logo, brochure, website,...),
ze leggen contacten met potentiële klan-
ten en werken mee aan de effectieve ontwikkeling
van de toepassing (in VB.NET). Voor het
einde van dit academiejaar zullen alvast een
vijftal proefprojecten worden geselecteerd waar
E-dock proef kan draaien.
Een derde studententeam werkt aan het project
Antique Auto voor Het Bruidsparadijs in Kapellen.
Bedoeling van dit project is om een wagenpark
aan oldtimers en oldtimer-bussen rendabel
te maken. Antique Auto werd inmiddels onder
impuls van de studenten al omgedoopt tot Buzzpromotions.
Meer informatie vindt u op de nieuwe
website www.buzzpromotions.be.
En ten slotte is er een vierde project in de gemeente
Neerpelt. Ruim 350 Neerpeltenaars kregen
een tijd geleden bezoek van het TPN-team.
Die studenten staan voor de uitdaging om tegen
het eind van dit academiejaar een toeristisch
plan voor de gemeente Neerpelt voor te stellen.
Naast eigen inwoners, toeristische diensten en
burgemeester en schepenen worden ook naburige
gemeenten, grensgemeenten en experten
bij de ontwikkeling van het toeristisch plan betrokken.
Wij hopen alvast dat de samenwerking met de
verschillende partners in al onze projecten mag
leiden tot een hefboom voor andere KMO’s en
organisaties om een KMO-idee!-samenwerking
met de KH Kempen op touw te zetten. Voor onze
studenten is er in elk geval geen betere manier
om onder het thema ‘praktijk’ ervaring op te doen.
■
Thierry Taverna

UITGEWUIFD HANS WOLFF
Het departement Lerarenopleiding Turnhout is
zijn ‘computerman’ kwijt. Hans Wolff ging op 1
maart met pensioen. Gedurende jaren zorgde
Hans voor het beheer van alles waar bits, bytes
of maar een stopcontact bij te pas kwam. Naast
zijn gewone lesopdracht welteverstaan ...
Naast Hans Wolff kijken is moeilijk. Een boom
van een vent, die zich bij alle weer met de moto
verplaatst. Als anderen zich rillend en schuilend
van hun auto naar het leslokaal spoedden, kroop
Hans rustig uit zijn regenpak en zocht hij een
plek voor zijn helm.
Een man van de techniek en de wetenschap ook.
Voor we onze doctor in de fysica strikten, was
Hans Wolff als onderzoeker verbonden aan instellingen
als Philips en het Rijksuniversitair Centrum
Antwerpen. 22 jaar geleden arriveerde
Hans in onze school, waar hij enkele nieuwe
begrippen introduceerde. Prisma-boekenkennis
staat bovenaan het lijstje Wolff-ismen. Prismaboekenkennis
slaat op het tegenovergestelde
EVEN STILSTAAN
Het was tweede kerstdag. Het rijke Westen lag
nog in een diepe slaap, welverdiend na een
overvloedig kerstmaal samen met de familie.
Cadeautjes werden uitgedeeld en niemand die
zich op dat moment druk maakte over de al
decennialange armoede in de wereld.
We ontwaakten en het vreselijke tsunami-nieuws
sijpelde langzaam onze luxueuze Westerse huiskamers
binnen. Iedereen herinnert zich nog de
schrijnende beelden van die immense ramp. Een
gevoel van hulpeloosheid en verslagenheid tastte
meteen het eindejaarsgevoel van de Westerse
medemens aan. “We moeten iets doen om die
sukkelaars daar te helpen”, was de populairste
oneliner van het moment. Een ongeziene solidariteit
dook op. Wat waren en zijn we nog steeds
trots dat we iets gedaan hebben om deze menselijke
ellende te verlichten.
Is dat geen mooi bewijs van de aanwezige goedheid
in iedere mens? Waarom wordt die zo zel-
van wat Hans van een computer, een printer of
zeg maar een modem, wil kennen en, tot het
bewijs van het tegendeel, ook kent! Oppervlakkigheid
is hem vreemd en met zo’n man trek
je zelf maar best voorbereid naar een vergadering
of een les.
De voorbije decennia groeide de digitale apparatuur
exponentieel binnen de schoolmuren. Al
snel ontdekte het departementshoofd dat hij die
vloedgolf van elektronica zelf niet de baas bleef.
Maar Hans kon dat wel of liever: moest dat maar
kunnen. Want waar elders een vloot onderhoudstechnici
de klus klaart, bleef het beheer
van het LOT-computerpark-en-aanverwante
lange tijd een eenmanszaak. Dus sleurde Hans
ook tijdens de vakantiemaanden met tonnen
materiaal en schroefde hij tot de laatste dag
onherstelbare dingen opnieuw in elkaar. Wat het
strafste is? Hans zelf beweert dat zijn opvolger
nog beter is dan hij!
den getoond aan anderen en waarom tonen we
die enkel op momenten van ellende? Is het echt
zo moeilijk om iemand onvoorwaardelijk verder
te helpen? Is het zo dat de mens enkel tevreden
is als “hij het maar goed heeft”?
Laten we de materialistische gedachtegang in
het Westen terugdringen en laten we het solidariteitsgevoel
in ieder van ons verhogen, zodat
we niet moeten wachten op een volgende natuurramp
of een menselijke oorlog om ‘sukkelaars’
te helpen. Elkaar helpen in goede en kwade
dagen; dat is trouwens de hoofddoelstelling
van het menszijn, niet het individuele streven
naar heb- en eerzucht.
Weet dat elke hulp die je biedt, gewaardeerd zal
worden. Begin dus vandaag nog je gezin, je
familie, je vrienden, je collega’s te helpen door
gewoon mens te zijn zoals het eeuwen terug
werd omschreven.
Werkgroep SKIN
KH Kempen • Agora 35

DIVERSITEIT
36
KH Kempen • Agora
EEN STUKJE NEDERLAND IN GEEL
ONZE REISLUSTIGE NOORDERBUREN HEBBEN DE WEG NAAR VLAANDEREN
ÉN DE VLAAMSE SCHOLEN GEVONDEN: DAT IS AL LANG GEEN NIEUWS MEER.
IN EEN KRANTENBERICHTJE STOND DAT HUN AANTAL DE LAATSTE VIJF JAAR
MET EEN KWART WAS GESTEGEN. OOK IN DE HOGESCHOLEN EN DE UNIVER-
SITEITEN IS DIE TENDENS DUIDELIJK MERKBAAR.
De Nederlanders
De grootste Nederlandse enclave in Geel situeert
zich in de verste uithoek van onze campus:
in het O-blok, waar de opleiding Orthopedie
resideert.
We haakten de caravan aan, staken een bosje
tulpen achter onze oren en op onze klompen
haalden we een aantal van die studenten voor
de micro om een boompje op te zetten over
leven en studeren in het Zuiden.
Het school(se) systeem
Het Belgische onderwijs
wordt wereldwijd
geroemd om zijn hoogstaande
kwaliteit. Toch
hadden de door ons
bevraagde Nederlanders
de indruk dat ze
in ons schoolsysteem
te veel bij het handje
worden gehouden, soms op het kinderachtige
af... Een paar reacties.
“In Nederland verwachten de docenten veel
meer interactie en eigen initiatief van ons. Als
er bijvoorbeeld iets niet goed was geregeld op
school - wat er zeer regelmatig voorkwam - dan
moest je dat als student zelf maar uitzoeken en
ervoor zorgen dat het wél geregeld was. Nou ja,
ik apprecieer het wel dat alles hier zo goed
gestructureerd is, hoor. Mij hoor je niet klagen!”
“Mondigheid wordt in Nederland ook sterk aangemoedigd,
terwijl we hier net te horen krijgen
dat we best wat kunnen dimmen! “
“We kregen er ook meer werk- dan hoorcolleges,
en voor de inhoud van de vakken primeerden
de grote lijnen op al de details die we nu wel
moeten leren. Het gaat er in België allemaal
wat passiever en ‘voorgekauwder’ aan toe, vind
ik, en soms stoort me dat wel.
Waarom ik dan toch voor België koos? Voor
orthopedie is dat vrij duidelijk: de opleiding hier
in Geel is uniek in de Benelux, en bovendien:
wie kan er bij oma zeggen dat hij ‘in het buitenland’
aan het studeren is?! “
De taal
Even dachten we dat het de taal was die het
Zuiden met het Noorden verbond! Niets bleek
minder waar. Het ‘Belgisch’ is voor de doorsnee
Nederlander een soort archaïsch dialect met de
meest vreemde taalkronkels. En ook hier geen
gebrek aan voorbeelden.
“Het heeft máánden geduurd voor ik het dialect
van hier een beetje onder de knie had. Zeg nu
zelf: hoe kunnen wij nu weten dat we niet met
een half skelet moet komen aanzeulen als de
groepsmentor je vraagt om op tweedaagse ‘botten’
mee te brengen? En woorden als “ambetant”
of “lavabo” waren volledig nieuw voor mij.”
“Ja, of dat stappen gewoon ‘gaan’ is en niet een
pilsje gaan drinken! Als een docent hier bezorgd
vraagt “of ge het wel verstaat”, betekent dat
absoluut niet dat hij bij jou een oorprobleem
vermoedt! Maar het meest bizarre vond ik in het
begin toch wel dat je hier ‘een kot’ moest zoeken.
In Nederland gaan wij op kamers wonen...

in een kot zitten enkel de kippen en de varkens,
toch? (hilariteit)”
Het Bourgondisch complot
Bleef over: onze overvloedige en verfijnde Belgische
keuken. Nu zouden we toch wel goed
scoren, dacht ik, want het cliché wil dat het eten
bij de Noorderburen letterlijk en figuurlijk ‘niet
om over naar huis te schrijven’ is. Maar ook hier
kwamen onze Nederlandse gasten verrassend
uit de hoek.
“Nou, de Belgische keuken is niet slecht, en de
friet vind ik hier zelfs stukken beter, maar toch...”
“Wij krijgen van onze moeders de échte lekkere
Hollandse kost mee in kleine pakjes, en die warmen
we dan door de week op! Zo kunnen we én
de kosten én het heimwee naar dat lekkere
Hollandse eten wat drukken!
Ik moet wel zeggen dat er weinig uitwisseling is
van gerechten tussen de Nederlandse en de
Belgische studenten: ieder kookt hier zijn potje
op zijn manier en het onze heeft toch wel net
weer dat tikje meer! Maar ze zijn bij deze uitgenodigd
om eens te komen proeven!”
“Wat het vloeibare gedeelte betreft, zijn de speciale
Belgische bieren wel O.K., maar geef me
toch maar een frisse Heineken of Grolsch!”
De conclusie
Ondanks of net dankzij de diversiteit kunnen de
Nederlanders het toch wel goed vinden met hun
Vlaamse lotgenoten: hoe langer ze bij elkaar op
de schoolbanken zitten, hoe meer de kloof tussen
de landsgrenzen vervaagt. De Belgen spreken
nu ook al van een ‘waterproofstift’ en de
Nederlanders zitten wel degelijk ‘op kot’. Al de
bestaande vooroordelen worden genuanceerder
met de tijd, maar toch blijven er verschillen die
blijkbaar zo in de aard van het beestje gebakken
zitten dat zelfs drie jaren school lopen aan de
KH Kempen ze niet kan uitvlakken.
“De Belgen zijn zó rustig en braaf... soms lijkt
het wel of ze minder van het leven kunnen
genieten! Ze trekken hun mond pas open als wij
onze uitleg al lang gedaan hebben. Als er aan
iets wordt getwijfeld, gaan wij onmiddellijk in
discussie, dat is toch doodnormaal, niet?
Daarom zitten de Nederlanders ook meestal op
de eerste rijen tijdens de lessen, terwijl de
Belgen spurten om achteraan ergens plaats te
nemen...vreemd toch?!”
Een Vlaamse collega-student die net voorbij
komt wandelen, krijgt het laatste woord.
“Ach, de Nederlanders brengen een soort evenwicht
in de groep: we kunnen best wat van hun
assertiviteit en groepsgevoel gebruiken. Maar
van koken moeten ze zich ver weg houden, tenzij
jij ‘witte spaghetti met sla en mayonaise’ een
normale combinatie vindt?
Als ze er nu ook nog nota van nemen dat er wel
degelijk een academisch kwartiertje bestaat,
zijn wij al lang tevreden!”
■
Marc Steensels
DERDE KHK-STUDENT TROPHY
Vastberaden om zich stevig te weren, trokken op 24 maart weer een flink
aantal studententeams naar de Lilse Bergen. Want daar vond de derde
editie van de KHK-Student Trophy plaats.
Ruim twintig ploegen van vijf studenten en een coach zouden die dag hun vel
sportief maar duur verkopen. In een aantal avontuurlijke en sportieve opdrachten
zouden ze proberen met samenwerking en teamspirit te zegevieren.
De proeven - mountainbike, waterproef, krachtproef, biatlon, teambuilding en
een slotproef - waren duidelijk gemaakt op maat van de recreatieve sporter.
De organisatie van de KHK-Student Trophy was in handen van een tiental
studenten Lichamelijke Opvoeding van het departement Lerarenopleiding
in Turnhout. Zij kozen voor de optie Outdoor van het regentaat Lichamelijke
Opvoeding. De optie Outdoor leidt de studenten op voor een professionele
loopbaan in de sector van de avonturen- en natuursporten. Vooral
het talent ‘veilig organiseren’ wordt in die sector sterk gewaardeerd.
De beste leerschool is nog altijd een goed begeleide confrontatie met de
praktijk en dus riepen hun voorgangers drie jaar geleden de KHK-Student
Trophy in leven. Dat initiatief is bovendien een uitstekende gelegenheid
om studenten van de tien departementen van de KH Kempen uit Geel,
Lier, Turnhout en Vorselaar samen te brengen.
KH Kempen • Agora 37

ENGAGEMENT
38
KH Kempen • Agora
ACTIES VOOR S.O.S. SADISH
TOT 26 DECEMBER 2004 LEEFDEN DE INWONERS VAN MAMALLAPURAM, EEN
DORPJE AAN DE KUST VAN ZUID-OOST- INDIA VAN DE VISVANGST. DIE DAG
WAS ER “IETS MIS MET DE ZEE” EN DUS ZOCHTEN DE INWONERS VEILIGER
OORDEN OP. DE VERWOESTENDE VLOEDGOLF DIE DAAROP VOLGDE, LIET
VAN HET DORP NIETS MEER HEEL.
Prakash Goossens, Indiër van geboorte en geadopteerd
door Vlaamse ouders, werkt als jurist
op het Vlaams Verbond van de Katholieke Hogescholen.
Jaren geleden bezocht hij het dorp
Mamallapuram en ontmoette er Sadish, een van
de inwoners. Al voor de verwoestende tsunami
haar werk deed, werden vanuit Vlaanderen enkele
kleinschalige projecten opgestart voor het
vissersdorpje om er de levensomstandigheden
te helpen verbeteren. Sadish trad telkens op als
contactpersoon. Na de tsunami werd een feitelijke
vereniging opgericht, S.O.S. Sadish, die niet
alleen ijvert voor de heropbouw van het dorpje,
maar ook op de lange termijn structurele noden
wil lenigen.
Prakash deed vanuit het VVKHO een oproep aan
alle Vlaamse hogescholen om de activiteiten van
S.O.S. Sadish voor de heropbouw van het dorpje
mee te ondersteunen. De personeelsleden
van de KH Kempen bewezen dat zij het hart op
de juiste plaats hebben, en zetten de voorbije
maanden al heel wat op het getouw.
De ondernomen initiatieven getuigen van een
grote vindingrijkheid en creativiteit. De levensbeschouwelijke
werkgroep SKIN zorgde op de
Geelse campus voor de coördinatie. Zij hielden
de teller in het oog, maakten promotie voor de
acties en rapporteerden na afloop over de opbrengst.
De administratieve diensten, waaronder het informaticalab,
het lab scheikunde en het depar-
tementssecretariaat van Handelswetenschappen
en Bedrijfskunde, dachten aan de versterking
van de interne mens en verkochten versgebakken
wafels en lekkere taarten. De mediatheek
nodigde iedereen uit om zijn zolder op te ruimen
en oude boeken mee te brengen om ze te verkopen
op een heuse tweedehandsboekenbeurs.
Bovendien deden zij een appèl aan de slordigen
en vergeetachtigen onder ons door de geïnde
boetegelden weg te schenken. Verder deed het
informaticalab PC-schermen van de hand ten
voordele van S.O.S. Sadish. En de collega’s van
de opleiding Elektriciteit doneerden een groot
gedeelte van de opbrengst van hun jaarlijkse
studiedag.
De studenten van het presidium Labo organiseerden
ook nog een cantus en brachten Hawaiikransen
ten voordele van het Indische dorpje
aan de man. Het volledige departement Gezondheidszorg
en Chemie nam deel aan een sponsortocht.
De meest spectaculaire actie was wellicht
de deelname van collega Thierry Taverna
aan de marathon van Londen op 17 april. De
studentenraad van zijn departement HWBKG
zette een heuse gokactie op het getouw. Ieder
die wou, kon geld inzetten op de tijd en positie
in het klassement die Thierry zou behalen. Het
grootste deel van de inzet ging naar de S.O.S.
Sadish-actie. Thierry eindigde in 2 uur 49 minuten
en 13 seconden als 470e deelnemer.
Intussen werd een behoorlijk bedrag bijeengesprokkeld
en toonden vele collega’s hun solidariteit
met de vissers in India.
■
Sigrid Jaeken

JOBBEURS
Op woensdag 9 maart zakten weer tal van bedrijven
af naar de campus Geel van onze hogeschool.
Daar vond voor de twintigste keer al de
jobbeurs plaats. Voor veel laatstejaarsstudenten
is dat een eerste, informele kennismaking
met het toekomstige beroepsleven. Ondanks de
economisch moeilijke situatie waren toch 60
bedrijven en organisaties present om hun vacatures
te komen voorstellen.
Het doel van de jobbeurs was nog steeds hetzelfde:
afstuderende studenten en ondernemingen
met elkaar in contact brengen. Aan de bedrijven
vroegen we om met reële vacatures naar
de jobbeurs te komen. De studenten van hun kant
moesten de geboden kansen ten volle benutten
en naar de bedrijven toestappen. Het is immers
niet voldoende dat een sollicitant de vereiste
kwaliteiten heeft. Hij of zij moet zichzelf ook nog
kunnen verkopen aan potentiële werkgevers.
Toch stuurden we onze laatstejaars niet onvoor-
bereid het veld in. Om een actieve aanpak van
hun sollicitaties te stimuleren, boden we hen tijdens
de jobbeurs de kans om aan een simulatie
van een individueel sollicitatiegesprek deel te nemen.
Na dat gesprek kregen ze een evaluatie van
hun optreden en tips om zich beter op te stellen.
De jobbeurs stond trouwens ook open voor
werkzoekenden uit de brede regio. Daarmee
toonde onze hogeschool zich bewust van haar
functie tegenover de samenleving.
ONDER DE CALIFORNISCHE ZON
Lente in Silicon Valley... In tegenstelling tot wat
velen denken, is er hier nog meer dan voldoende
groen om van dit prachtige seizoen te genieten.
Bloesems fleuren al vanaf begin februari de
straten en tuinen op. Toen verschenen immers
de narcissen en primula’s en het geheel werd
versterkt door de bedwelmende geur van magnolia’s.
Heerlijk om ‘s morgens of bij valavond
door de straten te fietsen. In de loop van de
winter, waarin het vooral vaak regent en het
nooit echt koud wordt, was het tuinieren beperkt,
maar nu begint alles te schieten. Onkruid
wieden is dus opnieuw wekelijkse kost.
Terwijl wij in de tuin bezig zijn, krioelt het van
de eekhoorntjes. De eerste dagen konden we
onze ogen niet van die lieve diertjes afhouden.
Hoewel ze er heel schattig uitzien, kunnen ze
best agressief zijn tegen elkaar, een robbertje
vechten, mijn vuilnisbak overhoop halen of het
fruit van de bomen pikken. De meeste mensen
hier vinden dat laatste niet zo erg, zij consumeren
het fruit van hun bomen toch niet, maar
kopen liever de grote glimmende exemplaren uit
de supermarkt. Het groente- en fruitaanbod is
hier natuurlijk gevarieerder dan bij ons: yams,
ocra’s, zoete bataten, bakbananen, limoenen en
persimons delen de koelruimte met spruiten,
bloemkool, spinazie, witloof, prei en witte kool.
Steeds minder mensen koken echter ‘from
scratch’ (startend van nul, dus met de basisingrediënten).
Het aandeel van kant-en-klare voeding
groeit steeds. Aangezien kant-en-klaar vaak
niet te rijmen valt met gezond, zal dat op lange
termijn zeker gevolgen hebben. De huidige
generatie senioren blaakt nog van gezondheid.
Elke donderdag serveer ik met een kranige 95jarige
vrijwilligster eten in het seniorencentrum
van Palo Alto. De meeste ‘klanten’ zijn er minstens
dubbel zo oud als ik, en letterlijk en figuurlijk
‘in good shape’. Dit staat in groot contrast
met de jongere generaties, waarvan minstens
de helft zwaarlijvig is. De levensverwachting
van deze Mac Donalds-generaties durf ik
niet te voorspellen...
■
An De Smedt
KH Kempen • Agora 39

40
agora
U aangeboden met de steun van
KH Kempen • Agora
BP Chembel N.V. • Amocolaan 2 • 2440 Geel
Europalaan 20 • 2480 Dessel
all@belgonucleaire.be • www.belgonucleaire. be