Wij wensen u een Zalig Kerstfeest en een gezegend Nieuwjaar

Weiver. Drie dochters en een zoon werden
er geboren en later kregen zij over een lange
reeks van jaren 6 kleinkinderen.
Vanwege zijn handicap kon hij moeilijk
werk vinden. Hij werkte zijn leven lang bij
Caprolux, de medaillefabriek in Uitgeest.
Daarnaast was Joop een uitermate kundige
vakman op velerlei gebied. Prachtige
voorwerpen maakte hij als koperslager,
ook de kerk heeft daar voordeel bij gehad.
En later restaureerde hij als vakkundig
boekbinder, de doop-, trouw- en rouwregisters.
Joop had een optimistische, humorvolle
aard. Hij heeft altijd veel vrijwilligerswerk
gedaan. Decorbouw, toneelknecht,
voetbalclub GVO, Tafeltje Dekje,
en vele mensen rijden waar maar heen, en
een handje toesteken waar dat nodig was.
Ook het huis aan het Weiver en later aan
de Willem van Saendenstraat waren een
open huis, waar je via de tuin naar binnen
ging. 16 jaar geleden was er een zware
hartoperatie. Hij overleefde het, maar
moest in de latere jaren ook het inleveren
ervaren. ‘Je moet niet zeggen wat je niet
ken, je moet doen wat je wel ken’, was zijn
levensspreuk die boven de kaart stond en
‘het is goed zo’. In dankbaarheid hebben
we afscheid van hem genomen en is zijn
lichaam begraven.
Vera van Tienen – de Jong (1943 – 2012)
Woensdag 14 november is Vera van Tienen
– de Jong overleden in haar woning in
Akersloot op 68 jarige leeftijd. Zij werd
geboren in het gezin van de familie de
Jong – Rot en zij groeide op aan de Uitweg.
Zij leerde Henny van Tienen kennen,
trouwden elkaar en gingen wonen in Castricum.
Na verloop van jaren werd Henny
hoofd van een school en verhuisden ze
naar Akersloot. Twee zoons werden er
geboren. Zij vertelden over een moeder die
altijd voor hen thuis en hen begeleidde op
de levensweg. Vera werd actief op school
als schoonmaakster en werd de onbezoldigde
secretaresse van het hoofd der
school. Vera maakte gemakkelijk contacten,
vele mensen kenden haar. Ze heeft
veel zorg gegeven aan haar zus Wil, na
7
haar ernstige ongeluk, en haar ouders. En
op zaterdagavond kwam ze trouw naar de
Petruskerk in Krommenie dan bleef ze op
de hoogte van wat zich hier afspeelde.
Voor de viering sprak ze met menigeen in
de ontmoetingsruimte en regelmatig moest
ik zeggen: ‘Vera, je was zo op tijd, ga naar
de kerk, anders kom je nog te laat.’ Ze
werd de trotse oma van 2 kleinzoons die
vertelden over hun oma die mee ging naar
sport kijken, ijsjes kopen en pannenkoeken
bakken. Aan het einde van deze zomer
werd duidelijk dat Vera een agressieve
hersentumor had. Veertien mooie dagen
beleefden ze met het hele gezin nog in hun
huisje in Frankrijk, daarna kwam ze in een
rolstoel en de actieve en initiatiefrijke Vera
moest alles uit handen geven. Met zeer
vele mensen hebben we met verhalen en
muziek afscheid van Vera genomen en
haar begraven op het parochiekerkhof in
Akersloot.
Matthé Bruijns, pastor