download de pdf - Holland Historisch Tijdschrift

46 metamorfose
Afb. 3 Vervallen huis in Fort Cochin, met zicht op Ernakulam, het nieuwe stads- en zakencentrum
van Cochin. Foto: M. van Rossum, 2009.
wijk is gevuld met Kashmiri antiekhandelaren, en op een enkeling na zijn alle joodse families
verhuisd naar het beloofde land. Zelfs van de Nederlanders en Britten lijkt iedereen verdwenen.
Cochin is rustig, voor Indiase begrippen haast doods. De straathonden zijn nieuwsgierig, opgevoed
lijkt het soms. De muren zijn netjes, soms kleurrijk gepleisterd en de straten zijn schoon.
Het oude trotse stadje doet aan als een dorp. Rustig wandelende toeristen – en wachtende
rickshaw-chauffeurs – voeren de boventoon. Het geheel geeft Cochin de sfeer van een
openluchtmuseum. Maar zelfs dat is niet helemaal op zijn plaats. Want in het exploderende
kakelbonte universum dat India soms kan zijn, lijken vermoeide en bebaarde toeristen Cochin
vooral te beschouwen als een vluchthaven. Een oase van rust, schone hotels en westers
eten. Met een toevallig decor van oude, Europees aandoende huizen. Af en toe draait deze
beleving om en wordt Cochin juist gebombardeerd tot dé representatie van India. Dan zijn
er busladingen pakkettoeristen die van cruiseschepen de stad in worden gedreven, onder
begeleiding van vrolijke jonge vrouwen in oceaanblauwe truien.
Beschermd tegen de Indiase werkelijkheid wordt het toeristenvee met sneltreinvaart langs
de oude huizen gevoerd. Zij zijn onwetend over de complexe, mondiale geschiedenissen achter
de restanten en blind voor de tekenen van geestelijke verwaarlozing van de prachtige stad. De
meeste toeristen en lokale ondernemers hebben geen flauw idee welke Europeanen hier ooit
actief zijn geweest. Met de voc wordt rustig rondgespeeld, zoals blijkt uit een ‘authentieke’
toegang tot een hotel: boven de poort staat het teken van de voc met datering ‘Anno 1506’.
Cochin staat nog overeind, maar is in alles slechts een verwaarloosde verbeelding van zichzelf.