Je t'adore - Reynaertgenootschap

die heel rustig neer ging zitten.
De pauw verzamelde al zijn krachten
en brengt hem toe een slag, zeer
machtig,
waarvoor Langzaamaan niet bewoog,
al werd zijn gezicht toch hoogrood.
De pauw zag dat hij hem had gewond
en excuseerde zich terstond.
– Baron, maak u op mij niet kwaad,
maar drink wat en ’t zal overgaan.
De nacht is nog lang niet gedaan,
laten we met feesten verdergaan.
Heer, geef bevelen in die zin.
Heer slak ging op die suggestie in.
Men bracht wijn voor ieder dier
en er was ook voor iedereen bier.
Zij dronken en maakten veel plezier.
Toen men verzadigd was van drank,
ging de pauw zitten op de bank.
Langzaam naderde toen de rat
en gaf heer Trippelpas een slag.
Hij had zijn voet niet uitgestoken
en toch had hij zijn stok gebroken,
want hij had gebruikt zoveel kracht
dat de stok in twee stukken brak.
Die slag had Ysegrijn gezien
en hij was daarom vol verdriet.
Hij is op heer Kaalkop toegegaan
en liet hem duidelijk verstaan
dat het Nobel niet was ontgaan.
– Heer Kaalkop, ge hebt een fout begaan
door zo hardhandig toe te slaan.
Verantwoording
211
De woede steeg mij naar het hoofd
en zo heb ik het God beloofd
dat ik u te allen prijze
op mijn beurt terecht zou wijzen.
Baron Kaalkop tot hem sprak:
– Ysegrijn weet dat ik niet had
de bedoeling hem te verwonden,
dat zweer ik hier onomwonden,
al schoot ik er mijn vel bij in
of verloor ik erbij een pink.
– Goed, laten we het hierbij laten,
maar gij moet toch het spel verlaten.
– Wat!, roept Kleinprofijt en springt vooruit
en hij schreeuwde het zeer luid,
– Wat!, daar is geen sprake van.
Wij spelen door tot de nieuwe dag,
maar wel lief en zoetjes aan
zoals het onder vrienden betaamt.
Kaalkop, ga zitten en speel voort.
De rat strekte uit zijn poot.
Zie daar kwam nu aangerend,
heer Profijt, die met groot geweld
zo’n slag toebracht aan Kaalkop de rat,
dat die meteen buiten westen lag.
Wat wilt ge dat ik nog vertel
over dit ruwemannenspel?
Ze speelden nog zo lang en hard
tot aanbrak de nieuwe dag
en hielden het pas voor bekeken
toen de nachthemel ging verbleken.
In de hertaling van La mort de Renart (branche XVIII; zie Tiecelijn, 13 (2000),
p. 173-197) heeft Paul van Keymeulen de passage over ‘le jeu des plantées’ (hier
en daar nog steeds een populair kinderspel), zijns inziens een nogal saai en ruw
spel, vervangen door het Liedje van de vink. Zo bleven 143 verzen onvertaald.
Hierbij wordt die lacune weggewerkt (zie het interview).
Tiecelijn, 19, 2006