Je t'adore - Reynaertgenootschap

129
vooral kennen als iemand die zoveel mogelijk de financies van het VVT wilde sparen,
een idealistische medewerker die (eventueel met de nodige tegenzin) aan zijn
rechten verzaakte in ruil voor 400 exemplaren van de publicatie van zijn Reynaertdrukje
(waar hij wellicht niet zoveel mee kon doen, twee tot drie jaar na de publicatie
ervan). Over de financiële toestand van het VVT schreef De Mont aan Emiel
Hullebroeck enigszins geagiteerd op 29 oktober 1928:
By het Volkstoneel heeft het geen nut dat ik nog aandring: ik heb
het al zo dikwijls gedaan, en zelfs myn auteursrechten (meer dan
2000) + veel schryversrechten op de uitgave van Reinaert kwijtgescholden
om de finanties een beetje te ontlasten.
We zijn via het archief ook goed ingelicht over het trage drukproces van de tekst
zelf. Op een bepaald moment waren de drukproeven zelfs verloren gegaan.
Blijkbaar werkte de Moderne drukkerij De vereenigde invalieden uit Gent – die de
aanbesteding had verworven – met een slordige Brusselse zetter. Pas op 20 januari
1926 reageert De Mont dat hij enkele exemplaren heeft ontvangen. Hij beklaagt
zich erover dat hij de laatste proeven niet meer had gezien met als gevolg een half
dozijn (weinig storende) drukfouten. Het boek rolde dus van de persen nadat de
meeste opvoeringen hadden plaatsgevonden. De eerste uitgave van de tekst krijgt
de titel: Reinaert de Vos. Volksspel. Dramatische bewerking van het oude dierenverhaal
aan de hand van de 2 e tekstuitgave door J.F. Willems en is uitgegeven als
nr. 2 van de ‘Vlaamsche Volkstooneel-uitgaven’. Het is getooid met een sterke
modernistische omslagillustratie van de abstracte kunstenaar Victor Servranckx
(1897-1965). Het boekje vermeldt 1925 als jaar van uitgave, maar wellicht verscheen
het pas rond of na Kerstmis van dat jaar. Na de titelpagina volgt informatie
over de winteropvoeringen met de melding dat er tussen 10 juli en eind december
1925 al 37 opvoeringen waren gespeeld met Staf Bruggen in de rol van Reinaert.
De Mont heeft het in een schrijven van 9 november 1925 aan zijn oom Pol de Mont
over zelfs over 26 opvoeringen eind oktober met het perspectief van 50 rond nieuwjaar.
Het zouden er in totaal zo’n 50 worden over twee seizoenen.
De Monts Reinaert is opgedragen ‘Aan mijn goede vrind Hector Stevens’. We vermoeden
dat deze persoonlijke opdracht een gebaar van dank is voor de opdrachten
die de jonge De Mont van de voorzitter van de beheerraad van het VVT kreeg.
Stevens was fabrikant te Meerbeek en dus een streekgenoot van De Mont.
De opdracht tot het schrijven van het Reynaertstuk werd wellicht eind 1924 gegeven,
of misschien zelfs maar in de eerste maanden van 1925, vóór het vertrek van
De Monts vriend Wies Moens bij het VVT. Jan Boon schreef in Toneelgids van 1925
(nr. 6 p. 187) dat De Mont het stuk had klaargemaakt ‘gedeeltelijk naar aanduidingen
van Johan de Meester en van Wies Moens’. De Meester heeft het stuk in elk
geval mee gestuurd en regieaanwijzingen gesuggereerd. In de briefwisseling tussen
Wies Moens en E.H. Bernaerts van 25 december 1924 is er ook sprake dat het
stuk zou worden geschreven door De Mont en Felix Timmermans. De Lierenaar kon
zich waarschijnlijk niet aan de al te strakke timing houden, waardoor De Mont de
opdracht alleen uitvoerde. Het werk werd voltooid begin mei 1925, echter zonder
inbreng van Moens. De Mont schrijft op 7 mei aan Boon:
Wat my betreft, morgen is de Reinaert af. Ik had gerekend op een
beetje hulp van Wies om samen nog eens te doorlezen – verzen is
Tiecelijn, 19, 2006