Je t'adore - Reynaertgenootschap

met uw baron na arbitrage
door het raadsoordeel gedragen.
Luister naar mij, als ’t u belieft,
Rein kwam met een vrijgeleidebrief
om zijn zaak u voor te leggen
en de klachten te weerleggen
als iemand over hem zou klagen
en schadevergoeding vragen.
Eer de das zijn pleit had gedaan
was Ysegrijn al opgestaan
en met hem Belijn, het schaap,
Tybaert de kat en Roönel
en ook het damhert Plantenel,
en Bruin, met zijn snuit nu schoongeveegd,
en het hert, meester Brichemeer.
Als de raad nu was vergaard
begon het rosse beest Reynaert
te beven over al zijn leden,
want hij moest het nu wel weten
dat zijn rechtszaak is beslecht
en zijn doodvonnis al geveld
en dat hij levend niet zal keren.
Hij wou graag naar zijn kasteel keren
en zijn burcht goed barricaderen.
Zelfs als Grimbeert op bezoek kwam,
Bruin de bere, of Tybaert de kat
of Liebaert, Nobel de vorst
met al de barons van zijn hof
ze kregen hem niet uit zijn hol
want sterk als een rots is zijn slot.
Maar nu zit Reynaert in de knel
en weet ‘dit is geen kinderspel’,
want hij kan zich niet vrijpleiten
van de hem ten last gelegde feiten.
Hij zal betalen het gelag
en weldra bengelen aan de galg.
Maar luister nu, wat Belijn doet
die van Ysegrijn niets hebben moet
omdat hij hem ooit wou opvreten
en nu wil de ram zich wreken.
– Gij zijt veel te jaloers, Ysegrijn.
Doet het werkelijk zo’n pijn
door Rein gecocufieerd te zijn?
Hij deed het gewoonweg voor uw goed.
Kwamen de honden u nu tegemoet
om als een meute aan te vallen
en ze deden u in een gracht vallen
die diep is en ook zeer breed
202
ge zoudt hem oversteken zonder leed,
onverschrokken en onbevreesd.
Ge weet wat men zegt tot een hoorndrager:
Vuile hoerenzoon, steek maar over,
wees gerust ge drijft wel boven.
Belijn zwijgt na deze woorden,
daar zij die ze niet graag hoorden
het op Reynaert hebben begrepen
wegens zijn listen en zijn streken.
Bruyant, die ’t op ’t schaap gemunt had
stond op zijn voeten recht en sprak:
– Here Belijn, houd u gedeisd
want we verliezen onze tijd.
Kocht Rein u soms om met als beloning
een grote portie van zijn honing?
Maar, op mijn trouw aan u gegeven
en aan koning Nobel, mijn here,
wordt Rein vanavond niet gehangen
dan heeft hij dat aan u te danken.
Zeg mij, gij heren van de raad,
wat doen we met die renegaat
en met die gluiperige schoft
die ons allemaal heeft bekocht
en ons belazert elke dag?
Brichemer die op vinkenslag lag,
sprak op zijn beurt tot het gehoor:
– Heren, luister, leen mij uw oor.
Ik raad u in naam van de koning
dat Reynaert bij d’ avondschemering
zou hangen, daar zijn veroordeling
is aanvaard door elke hoveling.
Zij hebben de vos vastgenomen
en zijn met hem voor de vorst gekomen
al roepend: – Reynaert aan de galg,
wij willen dat vos Reynaert hangt!
Zijn sluwheid zal hem niet meer redden.
We maken met hem nu korte metten.
De hoge raad is bij elkaar
en geblinddoekt wordt Reynaert,
die naar ’t galgenhout wordt gebracht
en zich vergeefs te redden tracht.
Gaarne was hij nu gevlucht
naar Malpertuis zijn sterke burcht
om zich gezellig te installeren
als het behagen mocht de Here.
Reynaert is gevat en gebonden;
zeer aangenaam velen dat vonden:
Ysegrijn, Pinte en Canteclaer.
Tiecelijn, 19, 2006