Je t'adore - Reynaertgenootschap

wil dicht blijven bij de toren
zodat hij het bezoek kan horen
en weet waarvoor komt de das.
Rein heeft gezien dat het Grimbeert was
aan ’t zakken van de ophaalbrug
en hoe hij eerst met gat en rug
en pas daarna met zijn kop
binnenglijdt in Reynaerts hol.
Nu heeft Rein zijn neef herkend
en is daarover zeer content.
Feestelijk nu is zijn ontvangst
daar hij hem omhelst en omarmt
en omdat Grimbeert is zijn neef,
hij hem twee zachte kussen geeft.
En de das toont zich heel wijs
daar hij zwijgt over Nobels eis
alvorens hij goed heeft gegeten.
Dan heeft hij zich van zijn taak
gekweten.
– Oom Reynaert, zegt Grimbeert de das,
niets dan komedie was uw gedrag.
Verneem dan wat Nobel u laat weten.
Hij vraagt niet meer, hij geeft bevelen
dat gij hem laat wedervaren recht.
Wordt uw oorlog dan nooit beslecht?
Wat verwijt ge aan Ysegrijn dan,
aan Bruin, de bere, of aan de kat?
Slecht wordt dergelijk gedrag beloond.
Als ge geen beterschap betoont
wint ge hierbij alleen de dood
voor u en voor uw hele kroost.
Ziehier de brief van koning Nobel,
neem hem en verbreek het zegel
en neem kennis van de inhoud.
Nu trilt op zijn benen de rabauw
als hij ontzet het zegel breekt
en zuchtend d’eerste regels leest.
Ziehier wat hem de brief beveelt:
– Monseigneur Nobel, de leeuw,
die over alle landstreken regeert
en eveneens over elk beest,
belooft zich te zullen wreken
en geen buit meer aan te nemen
eer Reynaert schande ondergaat
en zware foltering doorstaat
en zelfs in de oorlog wordt gestort
als hij niet verschijnt aan ’t hof
om te pleiten voor mijn raad.
Brengt hij goud of zilver ’t hem niet baat
198
en minder nog zijn schone woorden;
hij brenge mee een hennepkoorde.
Toen Rein die woorden gelezen had
breekt zijn hart in zijn borstkas
en zijn gezicht slaat vaalbleek uit.
– Bij God, Grimbeert, roept de schavuit,
heb erbarmen, vriend, en geef raad
aan d’arme man die voor u staat.
Vervloekt zijn mijn levensjaren
vermits ik morgenvroeg zal hangen.
Waarom mocht ik geen monnik zijn,
ach God, in Clerf of in Clunij?
Voor mij zijn monken zo’n huichelaars
dat ik vreesde voor lijfsgevaar
als ik zou verlangen in te treden.
– Ge maakt u zorgen zonder reden,
zegt Grimbeert, maar ge loopt wel gevaar
daar ’t morgen om uw leven gaat.
Zolang ge er zijt toe in staat
is ’t beter dat gij uw biecht nu doet
en gaat met een gerust gemoed.
– Neve Grimbeert, antwoordt Reynaert,
dat is voorwaar een goede raad
en zeer handig nog bovendien,
want heb ik mij aan u gebiecht
voor ik onderga de kwelling
en de schande van het geding,
dan wordt mijn ziel aleer ik sterf
toch nog van ’t vagevuur gered.
Dit zeg ik u, neef, onomwonden.
Wil nu vernemen al mijn zonden.
Dominee, ’k heb verleid en gevrijd
met Hersent, de vrouw van Ysegrijn.
Ik beken ’t, ze werd ont’recht verdacht
want ik heb ze echt verkracht.
Mea culpa, daarvan heb ik spijt
omdat ik maar één keer heb gevrijd.
Zoveel scha deed ik Ysegrijn
dat hij gekozen heeft voor pleit.
De goede God moge zijn ziel ontvangen.
Drie keer liet ik Ysegrijn vangen.
Ik zal u zeggen op welke manier.
Eerst toen hij in een wolfsklem viel
de dag dat hij een lam verslond.
Veel stokslagen kreeg toen die hond;
honderden kreeg hij er te verdragen
eer hij uit de klem kon geraken.
Ik liet hem in een schaapsstal slapen,
waar de herders van de schapen
Tiecelijn, 19, 2006