Je t'adore - Reynaertgenootschap

Ik zeg dit beslist niet uit haat,
maar voor de hen die men begraaft
en die vermoordde de renegaat
Reynaert, die leeft voor ’t kwaad.
De koning zegt: – Baron, de rouw
waarin ons dompelt de rabauw
is ver van d’eerste bij mijn weten.
Bij u en bij andere hoge heren,
klaag ik hem aan, het is mijn taak,
wegens overspel en ander kwaad
en ’t verraad tegen mij begaan
en de vrede die hij heeft overtreden.
– Laten we daarover niet meer spreken.
Bruin, doe de stola rond uw arm
en gij, de stier, here Bruyant
beveel Pintes ziel aan God aan.
Daar in dat vlakke stuk aarde,
onder de blaren van de gaarde,
zult gij voor Pinte een graf graven
en daarna zullen we verder praten.
– Heer, zegt Bruin, gij hebt bevolen.
Hij neemt van Nobel aan de stole
en gaat in de kerkdienst voor.
Nobel, als eerste, en in koor
met zijn baronnen en de familie,
begon te zingen de vigilie.
Heer Langzaamaan, de huisjesslak,
de drie lezingen dan voorlas
en Roönel, de jagershond,
de aangepaste psalmen zong.
Samen met het hert Brichemer
in driezang met Bruin, de beer,
oraties en doodsgebeden baden
opdat God het niet zou toelaten
dat haar ziel naar de hel zou gaan.
Toen de vigilie was gezongen
liep het stilaan naar de morgen.
Ten grave zij vrouw Coppe droegen
en in een loden kist begroeven,
zoals er nooit een was vertoond.
Ze legden haar onder een boom
en een marmersteen op het graf.
Op die steen men geschreven had
haar levensbaan met epitaf,
met een beitel of stift geschreven,
ik weet het niet, maar om het even.
Als grafschrift stond erop te lezen:
‘In deze grond, onder deze linde
rust Coupée, zuster van Pinte.
192
Rein, wiens slechtheid elke dag vergroot,
deed haar sterven de marteldood.’
Wie Pinte wenend had horen vervloeken
en Rein verwensen en verdoemen
en Canteclaer de vleugels strekken
had veel meelij zien verwekken.
Toen de begrafenis was gedaan,
was ook de rouw al wat vergaan.
– Koning, vroegen raad en hof,
wil ons nu wreken op die schoft,
die vaak met ons heeft aangebonden
de strijd, en de vrede heeft geschonden.
– Zeer gaarne, antwoordt hen ‘s lands
here.
Ga naar Rein toe heer Bruin, de bere,
in mijn naam. Ge hebt niets te vrezen
en zeg de vos van mijnentwege
dat ik op hem wacht al drie dagen.
– Heer, zegt Bruin, ik doe het grage.
Bruin vertrekt en in telgang
rijdt hij in een dal vol bouwland
zonder rusten, zonder verpozing.
Toen gebeurde aan het hof een ding
dat de zaak Reynaert heeft verzwaard:
een mirakel deed Coupée daar,
want de haas, messire Cuwaert
die nog steeds van angst en schrik beefde
en twee dagen in koortsen leefde
was dank zij de voorspraak Gods
van zijn ijlkoortsen verlost
op wijlen vrouwe Coupées grave.
Want toen ze eervol was begraven
kon hij haar rustplaats niet verlaten
en bleef hij op haar grafsteen slapen.
Toen aan Ysegrijn werd gezegd
’t mirakel der martelares
zei hij dat hij erge oorpijn had
en Roönel raadde hem aan dat
hij moest gaan slapen op het graf.
Hij deed het en zijn oor genas.
Maar omdat het geen geloofspunt was
– het geloof verdraagt geen onzekerheid –
en omdat Roönel het had bepleit
geloofde men eerder aan bedrog.
Toen het nieuws bereikte het hof
vonden velen ’t verhaal oprecht.
Maar voor Grimbeert was ’t onecht
daar hij ’t voor Rein opgenomen had
tezamen met Tybaert de kat.
Tiecelijn, 19, 2006