Je t'adore - Reynaertgenootschap

van Reynaert met mijn eigen vrouw,
de edelvrouwe, dame Hersent
die hij heeft gegrepen en geklemd
in Malpertuis, achter zijn grachten,
om haar schofterig te verkrachten,
en hij deed het, de rosse baard.
Ik ben er droef van en zeer kwaad.
Dan heeft hij op mijn jongen geplast
en dat is mijn nieuwste aanklacht.
Rein aanvaardde wel te verschijnen
om ons zijn onschuld te bewijzen
maar toen men de relieken bracht
heeft de renegaat zich bedacht
en maakte hij cito rechtsomkeert
en heeft zich thuis gebarricadeerd.
– Ysegrijn, geef dit geding op
want het brengt u niets anders op
dan herinnering aan uw schande.
Dwaas is de adel hier te lande
en zij die zich zo trots gedragen
zijn veelal vandaag hoorndragers.
Zij tonen nooit uw razernij
voor zulk een geringe averij.
Menigeen verzwijgt schande en verdriet:
erover praten helpt toch niet.
Dan is Bruin, de bere, opgestaan:
– Vorst, ge kunt zelfs vergaan.
Is dood soms of gevangen Ysegrijn
dat hij niet zelf in staat zou zijn
om zich te wreken op Reynaert?
Ysegrijn is toch zo onvervaard
dat, als de vos viel in zijn macht
en ’s konings vrede niet was van kracht
die we onlangs hebben gezworen,
de vos dra ’t pleit hadde verloren.
Heer, gij die van ’t land meester zijt,
wie gij haat zullen ook wij haten.
Laat beiden voor uw rechtbank dagen
en mocht de wolf zich nog beklagen
dat dan plaats vinde ’t rechtsgeding.
Dat is de beste oplossing.
Als de een de andere bedroog
dat hij hem stelle schadeloos.
Laat Reynaert uit Malpertuis ontbieden
en als gij het mij wilt gebieden,
als ik hem vind, breng ik hem hier.
– Heer Bruin, zegt Bruyant de stier,
vervloekt weze hij – ik bedoel u niet –
die aan de koning zou aanraden
188
om een vergoeding te aanvaarden
voor ’t wangedrag, de schand, ’t vreemdgaan
die Rein zijn vriendin heeft aangedaan.
Zoveel geweld heeft hij gepleegd
en zoveel dieren al onteerd
dat hij krijgt noch recht, noch respijt.
Is het nodig dat Ysegrijn pleit
voor een misdrijf zo evident
en door iedereen goed gekend?
Ik weet, wat men ook zeggen mag,
dat hij die ons tot schande bracht,
Reynaert is, de schoft, de leperd.
Had hij mijn vrouw zo gegrepen
en haar geneukt tegen haar zin
nooit vond hij nog veiligheid in
een door hem gebouwd hol of slot,
tot ik hem ontmand had en daarop
gedumpt had in een modderpoel.
Hersent, vanwaar die euvele moed?
Zeker is ’t een soort delict
als aan ’t muisje van Hersent zit
een verrader van het rosse ras.
– Heer Bruyant, zegt Grimbeert de das
als we de kwaal niet bestrijden
kan ze alleen in omvang stijgen.
Men kan ze stimuleren inderdaad
en ook verspreiden als goed zaad
tot men ze niet meer meester is.
Maar als het uit liefde is
dat Reynaert het met Hersent deed,
wat geldt de klacht, wie geldt het leed?
Sinds lang was Rein haar boezemviend.
Zij zou geen klacht hebben ingediend
indien hij haar had verkracht.
Ysegrijn – dit is mijn gedacht –
heeft het te zeer ter harte genomen.
Voor de barons en de voor de koning
worde in eer hersteld Ysegrijn,
maar als de schede gekwetst zou zijn
of versmald door toedoen van Rein,
zelfs maar voor de waarde van een noot,
doe hem betalen voor die stoot
als hij gedagvaard hier verschijnt
en ’t vonnis zal uitgesproken zijn.
’t Is beter, meen ik, dat de blaam
niet kleven blijft aan Hersents naam.
Helaas, wat voor eer heeft u bereid,
een man die klagen komt en pleit
Tiecelijn, 19, 2006