Je t'adore - Reynaertgenootschap
Je t'adore - Reynaertgenootschap Je t'adore - Reynaertgenootschap
8. Alvorens Het Reinaartje in 2005 verscheen, maakte Van de Goor in 2004 een eerste geëtst Reynaertboek: Van den vos Reinaerde. De laatste prent die we bespreken is een oudere ets uit 2000. De prent die we afdrukken (afb. 8) is een ‘derde staat’. Van de Goor is een gedreven graficus: hij wil zijn werk steeds verbeteren en heeft de plaat van de eerste en de tweede staat bewerkt tot hij deze zeer mooie Nobelkop kon afdrukken. Met tientallen fijne lijntjes heeft hij een prachtige en waardige leeuw tot leven gebracht. De prent straalt levensechtheid en warmte uit. De leeuw is echter geen partij voor de vos: hij wentelt zich in aristocratische waardigheid. De leeuw is te weinig scherp om de sluwe, lepe vos van antwoord te dienen. Van de Goor heeft Nobel (hoewel frontaal geplaatst) in dezelfde houding afgebeeld als de vos op het vignet van zijn latere etsenboek (vgl. afb. 1). Zoals de vos uit een donkere cirkel tevoorschijn komt, zo komt ook Nobel uit de lijst (gesymboliseerd door de uit de lijst hangende arm) naar voren. Ook in deze prent zijn het dierlijke (de kop, met licht geopende mond en weinig agressieve tanden) en het menselijke met elkaar in spanning. De koning is tuk op zijn koninklijke symbolen (de kroon en ook de al bij Kaulbach in de samenzweringsscène te vinden zgn. rijksappel, een bol die de aarde symboliseert, gesteld onder het kruis van Christus, een symbool dat veelal gedragen wordt door God de Vader) en straalt met zijn hermelijnen schouderstuk koninklijke waardigheid uit. Toch vinden wij de vossenprent sterker vanwege de dreigende mensenhand. Ook Nobels rechtermouw is volledig uitgewerkt, maar de rechterhand is verborgen. Deze leeuwenprent vat het werk van Van de Goor goed samen: het is technisch zeer sterk en wat vooral opvalt zijn de prachtige dierenkoppen en zijn uitstekende verdeling van licht en donker. In zijn etskunst weet hij dramatische spanning op te bouwen en het Reynaertverhaal te vertellen als een confrontatie van grimmige karakters. Licht en donker verwijzen in vele van zijn etsen naar goed en kwaad, naar veiligheid en gevaar. Toch blijft er naast het grimmige ook een humoristische reflex in vele prenten hangen, opgeroepen door kleine dieren zoals muizen en eekhoorns, maar ook in de attributen als een fluffig hoedje of een renaissancekrans. Van de Goors Reynaertoeuvre balanceert tussen de grimmige Van den vos Reinaerde en het frivole Het Reinaartje. Met hartelijke dank aan Peter Everaers. 172 Tiecelijn, 19, 2006
■ Rik van Daele 173 Paul van Keymeulen: vertaler van de Roman de Renart, piraat van Tiecelijn Paul van Keymeulens wieg stond niet ver van die van zijn streekgenoot Louis Paul Boon (°1912). Hij zag het levenslicht op 3 februari 1920 in Erpe-Mere. Zijn humanioratijd bracht hij door ‘chez les bons pères’ te Aalst. Na de jezuïetenjaren trok hij naar de Rijksuniversiteit Gent, waar hij vanaf 1938 en in volle oorlogstijd Romaanse filologie studeerde. Zijn thesis handelde over Jean Nicolas Coomans, een bescheiden journalist en auteur van historische verhalen à la Walter Scott. In 1948 begon hij aan het Koninklijk Atheneum te Antwerpen als leraar Frans. Na veertien jaar werd hij inspecteur Frans en achttien jaar later, in 1980, ging hij met pensioen. Hier bleef het echter niet bij. Paul van Keymeulen ontwikkelde voor, tijdens en na zijn lange schoolcarrière bloeiende literaire activiteiten. Hij publiceerde drie gedichtenbundels, schreef talloze toneelstukken die opgevoerd werden in het Antwerps Jeugdtheater en een tiental stukken voor volwassenen, die werden uitgegeven bij het Toneelfonds Janssens te Antwerpen. Een van deze titels was trouwens Van den vos Reynaerde (Tiecelijn, 2002, p. 112 e.v.), daarnaast Candide (naar Voltaire), De Tiecelijn, 19, 2006 interview
- Page 1 and 2: Je t’adore Zes! Het ‘Je t’ado
- Page 3 and 4: ■ Rik van Daele ‘Het onderwerp
- Page 5 and 6: 125 wilde op deze manier meegaan in
- Page 7 and 8: 127 en combineerde volgens de leidi
- Page 9 and 10: 129 vooral kennen als iemand die zo
- Page 11 and 12: 131 zijn hier alleszins het bewijs
- Page 13 and 14: […] Dit is nu eens een stuk, alho
- Page 15 and 16: 135 de veranderde tijdsgeest in com
- Page 17 and 18: 137 Reinaard noemt zich in zijn ver
- Page 19 and 20: 139 De belangrijkste archiefbronnen
- Page 21 and 22: ■ Hans Rijns Afwijkingen in besta
- Page 23 and 24: 143 Maurits Sabbe en Leonard Willem
- Page 25 and 26: 145 nabelen 12 Pg en Pd voorkomen,
- Page 27 and 28: 147 gebruik is gemaakt van de editi
- Page 29 and 30: 149 vaak als Ryns gespeld. Suhl lee
- Page 31 and 32: 151 uitgave (Middelnederlands en Mi
- Page 33 and 34: 153 eeuwse volzin: ‘Bij het in ´
- Page 35 and 36: 155 bericht vermeldt Maurits (Mauri
- Page 37 and 38: 157 bevro’en (B3ra12) in de origi
- Page 39 and 40: 159 27. Vlakdruk: het aanbrengen va
- Page 41 and 42: ■ Rik van Daele en Willy Feliers
- Page 43 and 44: 163 afb. 1 geëtste mouw toont hoe
- Page 45 and 46: 165 afb. 3 ze in zijn gulzige muil
- Page 47 and 48: 167 credo geleerd en gaat hij dit v
- Page 49 and 50: 169 afb. 6 op uit de donkere, gearc
- Page 51: 171 vrije prent is dit erg moeilijk
- Page 55 and 56: 175 ging. Daarom heb ik in Gent Rom
- Page 57 and 58: 177 stand van Jean de Condé en wel
- Page 59 and 60: Afscheid 179 Alvorens wij afscheid
- Page 61 and 62: 181 maar hij ontsnapt dankzij een b
- Page 63 and 64: 183 opgerakeld, de standjes van Her
- Page 65 and 66: 185 Reynaert en Primaat, de chronol
- Page 67 and 68: ■ Paul van Keymeulen Het rechtsge
- Page 69 and 70: ten overstaan van de hele baronnij?
- Page 71 and 72: en haar rechtervleugel afgeknakt. P
- Page 73 and 74: Als Reynaert geen list bedenkt ziet
- Page 75 and 76: en hij gaat schuil bij een rots. De
- Page 77 and 78: Dan vallen ze de arme Tybaert aan d
- Page 79 and 80: zo vreselijk sloegen op zijn rug al
- Page 81 and 82: Ik weet niet of ’t aan mijn ster
- Page 83 and 84: Zij wanen zich nu buiten gevaar, ma
- Page 85 and 86: Hen volgt Tiecelijn de raaf, en de
- Page 87 and 88: ■ Paul van Keymeulen Le dit du go
- Page 89 and 90: que le drap, devenu parchemin, que
- Page 91 and 92: die heel rustig neer ging zitten. D
- Page 93 and 94: enadering van literaire teksten is
- Page 95 and 96: 215 kreet als een oerschreeuw, waar
- Page 97 and 98: 217 De mogelijkheid dat de Reynaert
- Page 99 and 100: die het verhaal teweegbrengt. Het v
- Page 101 and 102: ■ Paul Wackers 221 Philipp Poeth,
8.<br />
Alvorens Het Reinaartje in 2005 verscheen, maakte Van de Goor in 2004 een eerste<br />
geëtst Reynaertboek: Van den vos Reinaerde. De laatste prent die we bespreken<br />
is een oudere ets uit 2000. De prent die we afdrukken (afb. 8) is een ‘derde<br />
staat’. Van de Goor is een gedreven graficus: hij wil zijn werk steeds verbeteren en<br />
heeft de plaat van de eerste en de tweede staat bewerkt tot hij deze zeer mooie<br />
Nobelkop kon afdrukken. Met tientallen fijne lijntjes heeft hij een prachtige en waardige<br />
leeuw tot leven gebracht. De prent straalt levensechtheid en warmte uit. De<br />
leeuw is echter geen partij voor de vos: hij wentelt zich in aristocratische waardigheid.<br />
De leeuw is te weinig scherp om de sluwe, lepe vos van antwoord te dienen.<br />
Van de Goor heeft Nobel (hoewel frontaal geplaatst) in dezelfde houding afgebeeld<br />
als de vos op het vignet van zijn latere etsenboek (vgl. afb. 1). Zoals de vos uit een<br />
donkere cirkel tevoorschijn komt, zo komt ook Nobel uit de lijst (gesymboliseerd<br />
door de uit de lijst hangende arm) naar voren. Ook in deze prent zijn het dierlijke<br />
(de kop, met licht geopende mond en weinig agressieve tanden) en het menselijke<br />
met elkaar in spanning. De koning is tuk op zijn koninklijke symbolen (de kroon en<br />
ook de al bij Kaulbach in de samenzweringsscène te vinden zgn. rijksappel, een bol<br />
die de aarde symboliseert, gesteld onder het kruis van Christus, een symbool dat<br />
veelal gedragen wordt door God de Vader) en straalt met zijn hermelijnen schouderstuk<br />
koninklijke waardigheid uit. Toch vinden wij de vossenprent sterker vanwege<br />
de dreigende mensenhand. Ook Nobels rechtermouw is volledig uitgewerkt,<br />
maar de rechterhand is verborgen.<br />
Deze leeuwenprent vat het werk van Van de Goor goed samen: het is technisch<br />
zeer sterk en wat vooral opvalt zijn de prachtige dierenkoppen en zijn uitstekende<br />
verdeling van licht en donker. In zijn etskunst weet hij dramatische spanning op te<br />
bouwen en het Reynaertverhaal te vertellen als een confrontatie van grimmige<br />
karakters. Licht en donker verwijzen in vele van zijn etsen naar goed en kwaad,<br />
naar veiligheid en gevaar. Toch blijft er naast het grimmige ook een humoristische<br />
reflex in vele prenten hangen, opgeroepen door kleine dieren zoals muizen en eekhoorns,<br />
maar ook in de attributen als een fluffig hoedje of een renaissancekrans.<br />
Van de Goors Reynaertoeuvre balanceert tussen de grimmige Van den vos<br />
Reinaerde en het frivole Het Reinaartje.<br />
Met hartelijke dank aan Peter Everaers.<br />
172<br />
Tiecelijn, 19, 2006
Change language