Je t'adore - Reynaertgenootschap

aan. Daarnaast stelde hij verkeerde katernsignaturen en custoden vast (Teirlinck
1933: 325-327). Teirlinck is wat zijn constatering over de verkeerde katernsignaturen
en custoden betreft te snel met zijn oordeel. Het gaat slechts om één verkeerde
katernsignatuur en één ontbrekende custode. De editie van Sabbe is door mij vergeleken
met het exemplaar dat in München berust. Wat bleek? Sabbe heeft zeer
getrouw de fouten in H1566 overgenomen. In de uitgave van Plantijn ontbreekt de
katernsignatuur A5, B3 moet zijn C3 en E3 moet zijn F3. Sabbe maakt in zijn editie
alleen een fout in katern K. In zijn editie ontbreekt de katernsignatuur op K4, op K5
staat ten onrechte K4, dit moet K5 zijn. Ook wat de verkeerde custoden aangaat, is
Teirlinck te voorbarig met zijn constatering. Het betreft alleen de ontbrekende custode
op E5v. Sabbe heeft zeer precies de foutieve custoden getranscribeerd en de ontbrekende
custodes niet weergegeven. Menke laat zich ook kritisch uit over de herdruk
van 1924. Hij spreekt over de ‘fehlerhafter typographischer Nachdruck des
Münchener Exemplar’ (Menke 1992: 118).
Tijdens de transcriptie van Plantijn 1566 (H1566) werd de editie van Sabbe door
mij vergeleken met H1566. Er werden 214 afwijkingen aangetroffen, 138 in de
Nederlandse tekst, 76 in de Franse tekst.
De veelvuldige maar consequente foutieve weergave in de Nederlandse tekst van
de t met het weglatingsteken (’t of t’), afhankelijk van het woord waaraan het gekoppeld
moet worden, is opvallend: t’selue (H1566) > ’t selue; maeck’t (H1566) > maeck
’t. De U en de V in de Nederlandse tekst worden door Sabbe aangepast aan de twintigste-eeuwse
schrijfwijze: NV > NU; DVrend > DUrende. De lettertypes textura en
italiek, die Plantijn in 1566 gebruikt voor de hoofdtekst, bevat slechts één letter voor
de kapitalen V en U, namelijk de V. Ook de kapitaal I transcribeert Sabbe volgens de
gangbare spelling in de twintigste eeuw. De I zet hij over in een I of een J.
Deze consequente afwijkingen, t met het weglatingsteken (’t of t’) en de foutieve
weergave van de kapitalen V en I, zijn niet opgenomen in de lijst van afwijkingen.
In de hoofdstukaanduidingen in de Middelnederlandse tekst, die in romein zijn
gezet, wordt de w uit de onderkast soms als vv (dubbele v) en soms als w door
Sabbe getranscribeerd. De romeinletter in H1566 kent voor de w in de onderkast
alleen vv (dubbele v). De kapitaal W wordt wel gebruikt. Ook deze inconsequentie
van Sabbe is niet als afwijking opgenomen in de lijst.
Ware liefhebbers
154
De editie van Sabbe verschijnt in 1924 als een herdruk van de uitgave van Plantijn
uit 1566 bij de uitgeverij van het Museum Plantin-Moretus te Antwerpen. De druk
van Plantijn uit 1566, die bewaard wordt in de Bayerische Staatsbibliothek in
München, ligt ten grondslag aan de door Maurits Sabbe en Leonard Willems
bezorgde herdruk. Sabbe opent met de titelpagina in kleur (rode en zwarte drukletters)
en de afbeelding waarop Koning Nobel omringd door dieren te zien is. Dan
volgt een pagina uit de uitgave van Plantijn 1564 (H7v). Ik kon niet vaststellen of het
hier facsimiles betreffen of zeer goed geslaagde nabootsingen. Het boek dat ik
raadpleegde is, net als de editie van Martin uit 1876 die Verdam aan de Leidse
Universiteit schonk, ‘historisch’. Op het schutblad, dat tussen de titelpagina uit 1566
en de titelpagina uit 1924 is tussengevoegd, staat in blauwe inkt ‘Prof. Dr. J.W.
Muller’ gestempeld. Het voorwerk 34 in de editie van Sabbe is tweetalig. Op de versozijden
staat de Nederlandse tekst, op de rectozijden de Franse tekst. In het voor-
Tiecelijn, 19, 2006