of Arme Mannen- en Vrouwenhuis. Deel I - Historische vereniging ...

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2001
90
onhoudbare situatie bleef bestaan tot februari 1816, toen alle gealimenteerden
werden verplaatst naar een bekend adres op de Breestraar: het Catharinagasthuis.
94 Maar ook hier werd de minnekinderen geen rust gegund. In
november keerden zij weer terug naar het Heilige-Geesrweeshuis, omdat
ook het Catharinagasthuis door het stadsbestuur werd gevorderd ter verpleging
van de blijkbaar nogal talrijke zwaar gekwetste soldaten.
Enigszins ten einde raad besloten de regenten dat het maar eens uit moest
zijn met het gesol met hun dierbare subjecten. Zij gingen op zoek naar
grote huizen in de stad die zij uit eigen middelen wilden aankopen om de
oudjes te herbergen. Een eerste poging mislukte. Eind november 1817
hadden zij een groot pand aan de Hogewoerd op het oog dat door het
overlijden van de weduwe Van der Meersch was vrijgekomen. Dit huis ging
voor f 1.200 meer weg dan de regenten hadden geboden (f 3.000). Een
paar dagen later lieten zij hun oog vallen op een huis aan de Herengracht
dat eigendom was geweest van een zekere heer Poot. Dat was wel te klein,
maar samen met de aanpalende panden van Isaac Nathan en Johan jusrus
Krantz bood het voldoende ruimte." Nathan was terstond bereid zijn huis
voor f 500 van de hand te doen, maar Krantz was spijkerhard en weigerde
ook maar een gulden lager te gaan dan zijn voorgestelde bedrag van f 4.500. 96
De regenten wilden niet hoger gaan dan f 4.000. Gelukkig bleek het stadsbestuur
bereid de rest van het bedrag bij te passen, zodat de gealimenteerden
niet meer van hot naar her gestuurd hoefden te worden.
Na de nodige verbouwingen was het op 1 juni 1818 zover. Niet-mobiele
oudjes werden op een overdekte schuit naar hun nieuwe huis gevoerd. De
rest ging lopen. Hoofdstuk twee van het wel en wee van het Gereformeerde
Minne- of Arme Oude Mannen- en Vrouwenhuis (Oudeliedenhuis) was
begonnen.